Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: KgSoloman5000 στις 26/11/08, 01:43
-
Νυχτερίδικό Σύνδρομο
Πριν καν προλάβουν σαν πουλιά να μάθουν να πετούνε
Πριν καν φτερά πολύχρωμα φυτρώσουνε στους ώμους
Πριν για πρώτη τους φορά στους ουρανούς να βγούνε
Ήθελαν τις βαρύτητας να αψηφούν τους νόμους
Όμως δεν έγιναν δεκτά στον κόσμο της Ημέρας
Τη μοίρα αυτή αποδέχτηκαν, πληγώθηκαν πολύ
Είπαν : «ας πάμε να κρυφτούμε εκεί που δε φυσά ο αέρας
Νύχτα μόνο θα βγαίνουμε και πίσω θα επιστρέφουμε με την ανατολή
Στου ουρανού την αγκαλιά
Ήλπιζαν πως θα βγούνε
Την πλάνη ετούτη την οικτρά
δεν ξανακολουθούνε
Πλέον θα ζούνε στις σπηλιές
Σε σκοτεινά λημέρια
Απ’ τους ανθρώπους μισητές
Στης νύχτας τη μιζέρια
Καλύτερα να φανταστούν
Στενοί πως είναι συγγενείς των σιχαμένων τρωκτικών
Καλύτερα από το να πουν
Πως είναι μέλη έκπτωτα του βασιλείου των πτηνών
-
Μου άρεσε πάρα πολύ. Είναι πρωτότυπο θέμα, παράλληλο με τον κόσμο των ανθρώπων και τους κάθε λογής έκπτωτους..
Ήθελαν της βαρύτητας να αψηφούν τους νόμους....Ξεχωριστό !
-
Πολύ ωραία ιδέα και πολύ ωραία απόδοση. Και τα δικά μου συγχαρητήρια!!!
-
Επισης πολλα μπραβο! Πολυ ζουμερο, κ ωραια πυκνο! (αν κ ομολογω οτι το χω διαβασει καιρο, εξτρα μπραβο ποτε δεν ειναι ανουσια!!) ;)
-
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια...Χαίρομαι που σας άρεσε
-
σε θυμαμαι εσενα!!!!εισαι πολυ καλος!αν επιτρεπεται ποσο εισαι φιλε?
-
22. γιατι;
-
κανει τους υπολογισμους του φαινεται ο ρακενδυτος...
τεσπα... το εργο σου το βρηκα πολυ ξεχωριστο... αν και το εχω διαβασει εδω και καιρο... ειχα μαλιστα την εντυπωση οτι ειχα αφησει ενα σχολιο...
εκλαμβανω ολο το εργο ως αλληγορια... τοποθετω στις νυχτεριδες τους ανθρωπους και το αποτελεσμα ειναι καταπληκτικο...
συνεχισε ετσι φιλε μου...
-
Ένα πολύ ευαίσθητο παραμύθι, για ότι εκ γεννετής η φύση, έντυσε με λάθος περιτύλιγμα.
Δύσκολα ο χαρακτήρας, μένει ανεπηρέαστος από το περιτύλιγμα.
Αψηφούν όμως τους νόμους της βαρύτητας με τρόπο που κανένα άλλο πλάσμα δεν μπορεί.
Πολλές φορές όσα και να κατορθώσει κάποιος, δεν είναι ευχαριστημένος αν δεν αγγίξει το όνειρο.
Θα μπορούσε όμως η φύση να αναπαράγει κατ' εξακολούθηση κάτι τόσο λάθος ?
Μήπως το λάθος είναι δικός μας, στον τρόπο που βλέπουμε ?
Προσεχτικά γραμμένο, με ιδιαίτερο νόημα.
-
thanx xolidoxos, για τα καλά λόγια και την ανάλυση....