Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: mantinada στις 03/12/08, 07:27
-
Μόνη ξυπνώ, μόνη κοιμάμαι κάθε μέρα
αναζητώντας τη δική σου τη μορφή,
φόβους παράλογους ζητώ να κάνεις πέρα
ο Έρωτάς μας για να πιάσει κορυφή...
Νιώθω το χρόνο που περνά σαν μια λεπίδα,
πόσο ν' αντέξει μια καρδιά να αιμορραγεί;
Σαν χθες μου φαίνεται που πρώτη φορά σ' είδα,
σαν χθες που έπαψα να ζω σ' αυτή τη γη...
Του Παραδείσου τα κλειδιά εσύ κρατούσες,
τις πύλες πέρασα μαζί σου αγκαλιά,
μες στο κορμί μου σ' ένιωθα πως ζούσες,
ζωής Ανάσες τα υγρά σου τα φιλιά...
Μα τώρα ψάχνω στο σκοτάδι να σ' αγγίξω,
από ένα Όνειρο ζητώ να κρατηθώ,
την κρύα ανάσα του Θανάτου να ξορκίσω,
στο πλάι σου ξανά ν' Αναστηθώ...
-
Καλημερούδια Μαντινάδα! Άκρως ρεαλιστικά Ερωτικό.Αρχή, Μέση και Τέλος.
-
Χαίρομαι που σου άρεσε XoLiDoXoS,
πονεμένα ερωτικό θα έλεγα εγώ...
Καλό απόγευμα!
-
Καλησπέρα mantinada, όντως πονεμένα ερωτικό αλλά πολύ πολύ όμορφο και γεμάτο συναίσθημα.
Κάτι δείχνει αυτό δεν συμφωνείς ; Οταν παντρεύεται το ταλέντο με το βαθύ ανθρώπινο συναίσθημα περιτεύοθν τα λόγια και οι κρίσεις , μπράβο.
-
Καλησπέρα κι από εμένα MISTREATED,
συναίσθημα κι ο Πόνος, όπως ο Έρωτας, η Αγάπη, ο Φόβος...
Και κάποιες φορές αναπόσπαστο κομμάτι κάποιων από τα παραπάνω...
Δεν είχε άδικο ο δημιουργός όταν έλεγε "...ότι αξίζει πονάει κι είναι δύσκολο"!
Όλοι μας λίγο πολύ το βιώσαμε κι ίσως παράλογο να φαίνεται μα όταν ο Έρωτας είναι μεγάλος,
όταν η Αγάπη μοναδικά αληθινή είναι, τότε μόλις τον Πόνο αισθανθείς σαν Θάνατος φαντάζει...
Και ίσως να είναι Θάνατος τελικά...
Δε συμφωνείς κι εσύ;
Όσο για το "γάμο" ταλέντου και συναισθημάτων ένα μόνο θα μπορούσα να σου πω,
εκτός από ένα μεγάλο ευχαριστώ φυσικά :)...
Εύχομαι να μην καταλήξει σε "διαζύγιο" ;)
Να είσαι καλά,
καλή συνέχεια σε ότι κάνεις!
Μαρία Κ.
-
...Στάζει πόνο το ποίημά σου αυτό... μπράβο που άντεξες να το γράψεις (μέσα σε τόσο ψυχικό φόρτο), εγώ ίσως και να μην τα κατάφερνα να το ολοκληρώσω...Όπως πάντα τέλεια δομημένο!
-
Στάζει έρωτα θέλεις να πεις Γεωργία.
Γλυκύτατο Μαράκι μπράβο σου.
-
Καλησπέρα κι από εμένα MISTREATED,
συναίσθημα κι ο Πόνος, όπως ο Έρωτας, η Αγάπη, ο Φόβος...
Και κάποιες φορές αναπόσπαστο κομμάτι κάποιων από τα παραπάνω...
Δεν είχε άδικο ο δημιουργός όταν έλεγε "...ότι αξίζει πονάει κι είναι δύσκολο"!
Όλοι μας λίγο πολύ το βιώσαμε κι ίσως παράλογο να φαίνεται μα όταν ο Έρωτας είναι μεγάλος,
όταν η Αγάπη μοναδικά αληθινή είναι, τότε μόλις τον Πόνο αισθανθείς σαν Θάνατος φαντάζει...
Και ίσως να είναι Θάνατος τελικά...
Δε συμφωνείς κι εσύ;
Όσο για το "γάμο" ταλέντου και συναισθημάτων ένα μόνο θα μπορούσα να σου πω,
εκτός από ένα μεγάλο ευχαριστώ φυσικά :)...
Εύχομαι να μην καταλήξει σε "διαζύγιο" ;)
Να είσαι καλά,
καλή συνέχεια σε ότι κάνεις!
Μαρία Κ.
Με όσα γράφεις καλή μου Μαρία στην απάντηση σου , ένα συμπέρασμα κάποιος μπορεί μόνο να βγάλει , στην περίπτωση σου δεν υπάρχει διαζύγιο. Μόνο λατρευτή συμβίωση. Χαρά μου να σε διαβάζω , όπως και τα δημιουργήματα των μελλών της παρέας που είναι όλοι προικισμένοι με άπλετο ταλέντο και ευαισθησία.
-
Δεν είμαι σε θέση να κρίνω το συναίσθημά σου. Αυτό σου ανήκει κατ' αποκλειστικότητα, όπως οτιδήποτε πολύτιμο προκύπτει εξ ημών και κινητοποιεί τις νοητικές μας δυνάμεις. Από εκεί κι έπειτα τολμώ να καταθέσω πως το στιχούργημα μοιάζει στα μάτια μου σχετικά κοινότοπο, με ρίμες που τους αξίζει κάποτε να ξεκουραστούν και εικόνες απελπιστικά γνώριμες για να ξαφνιάσουν ευχάριστα και να πρωτοτυπήσουν.
Σέβομαι τα συναισθήματα, όχι όμως και τον γραπτό τους φορέα που προσωπικά δεν με συγκίνησε ιδιαίτερα.
-
Γεωργία και Γιάννη,
δίκιο και οι δυο σας έχετε στα όσα διάβασα στα σχόλια σας...
Ψυχικά φορτισμένο όσο δεν πάει,
μ' ένα βαθύ συναίσθημα Πόνου,
μα και πολύ και έντονο το Ερωτικό στοιχείο...
Αναπόσπαστα κομμάτια μέσα μου τον τελευταίο καιρό...
Ευχαριστώ και τους δυο σας :)
MISTREATED,
με σκλαβώνεις!
Πραγματικά... :shy:
Ένα μεγάλο ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου
αλλά και εκ μέρους όλων των μελών για τα καλά σου λόγια!
schizm,
καταρχήν να σ' ευχαριστήσω για το χρόνο που ξόδεψες διαβάζοντας τα όσα έγραψα.
Λυπάμαι που δεν κατάφερα να αγγίξω τις προσδοκίες σου μα ίσως τα καταφέρω κάποια επόμενη φορά...
Φαντάζομαι όμως πως, λίγο πολύ, ο Έρωτας, η Αγάπη, ακόμα κι ο Πόνος που προκύπτει από αυτά τα συναισθήματα,
έχουν μια κοινή αντιμετώπιση από όσους τα αισθάνονται, δε θα την έλεγα όμως κοινότυπη σε καμιά περίπτωση...
Οι ερωτευμένοι που έχω συναντήσει στην καθημερινότητά μου ένα τρόπο έχουν ν' αγκαλιάζονται,
ένα τρόπο να μπλέκουν τα δάχτυλά τους όταν χέρι χέρι περπατάνε,
ένα τρόπο να χάνονται ο ένας στο βλέμμα του άλλου,
ένα και μόνο τρόπο να αισθάνονται το δάκρυ που κυλά χαρακώνοντας τις ψυχές τους...
Εικόνες γνώριμες, ναι, απελπιστικά όμως;
Προσωπικά θα ήμουν περισσότερο φειδωλή στις εκφράσεις μου για κάτι που όλοι ζήσαμε, ζούμε ή θα ζήσουμε κάποια στιγμή στην πορεία της ζωής μας...
Πέρα από τη διαφορετική οπτική μας όμως, όσο αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα, χαίρομαι που τόλμησες να εκφράσεις τα όσα σκέφτεσαι και εύχομαι να το κάνεις ξανά στο μέλλον...
Κάθε κριτική ευπρόσδεκτη φίλε μου...
Να είσαι καλά!
Μια υπέροχη και δημιουργική μέρα σε όλους εύχομαι,
φιλιά πολλά!
Μαρία Κ.
-
Είναι πολύ όμορφο μαντινάδα... μου άρεσε πολύ!!!
-
Δεν θα διαφωνήσω φίλη mantinada για τον τρόπο που λειτουργούν οι ερωτευμένοι στην καθημερινότητά τους ή για την γλώσσα του σώματος που μοιάζει ιδιαιτέρως προβλέψιμη. Έχω όμως σαφώς περισσότερες απαιτήσεις από μια πνευματική κατάθεση, προκειμένου να με συναντήσει η πολυπόθητη συγκίνηση. Εκεί κάπου βρίσκεται κι η λεπτή γραμμή που διαχωρίζει μια απλή ανάγκη εξομολόγησης κι εξιλέωσης από κάτι πραγματικά σπουδαίο που κατά την κοινοποίησή του διεγείρει συναισθήματα και κινητοποιεί το πνεύμα.
Προσωπική βέβαια άποψη, για την οποία είμαι σίγουρος πως πολλοί διαφωνούν. Σε κάθε περίπτωση ελπίζω να αισθανθείς καλύτερα το συντομότερο, αντλώντας δύναμη από όσα απασχολούν το είναι σου.
-
Στέργιο χαίρομαι που σου άρεσε,
είχες σχολιάσει και παλιότερα κάτι δικό μου,
όταν ακόμα ήμουν στα πρώτα μου βήματα,
και μου είναι ευχάριστο που σε ξανασυναντώ εδώ...
Να είσαι καλά!
schizm ο τρόπος που ο καθένας αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω του είναι σίγουρα διαφορετικός για τον καθένα από εμάς.
Αναφαίρετο δικαίωμα ο ελεύθερος τρόπος έκφρασης, αντίληψης, κριτικής...
Οπότε χαίρομαι που μπορείς να εκφράσεις τα όσα αισθάνεσαι ακόμα κι αν διαφέρουν από τα δικά μου "πιστεύω".
Πιστεύω λοιπόν πως η αμεσότητα με την οποία ο δημιουργός μπορεί να προσεγγίσει τον κόσμο είναι σημαντική,
άρα σημαντική είναι για μένα η απλότητα με την οποία θα μπορούσε κάποιος να "περάσει" στους άλλους μεγάλα νοήματα
ώστε να είναι προσιτός σε όλους...
Απλός ο λόγος του Κορνάρου στον "Ερωτόκριτο" με μόνη ιδιαιτερότητα το κρητικό ιδίωμα, το οποίο λόγω καταγωγής δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα για μένα,
απλός και ο Ρίτσος όταν έλεγε "Ούτε απόψε έχει πανσέληνο, λείπει ένα κομμάτι... το φιλί σου" ή ο Σεφέρης όταν έγραφε "...Δε θέλω τίποτε άλλο παρά να μιλήσω απλά, να μου δοθεί ετούτη η χάρη. Γιατί και το τραγούδι το φορτώσαμε με μουσικές που σιγά σιγά βουλιάζει, και την τέχνη μας τη στολίσαμε τόσο που φαγώθηκε από τα μαλάματα το πρόσωπό της, κι είναι καιρός να πούμε τα λιγοστά μας λόγια γιατί η ψυχή μας αύριο κάνει πανιά".
Κι όμως, παρά την απλότητά τους έγραψαν ιστορία μέσα από το έργο τους και "μαγεύουν" ακόμα και σήμερα με το λόγο τους εκείνους που διαβάζουν τις δημιουργίες τους.
Μη φανταστείς βέβαια πως συγκρίνω τον εαυτό μου με όλα εκείνα τα "ιερά τέρατα" της λογοτεχνίας, απλά υποστηρίζω την άποψή μου προσπαθώντας να την τεκμηριώσω όσο μπορώ χρησιμοποιώντας όλους εκείνους που θαυμάζω από παιδί...
Σ' ευχαριστώ που μοιράστηκες την άποψή σου μαζί μου,
να είσαι καλά...
Καλό απόγευμα σε όλους εύχομαι!
-
Φϊλη Mantinada...δεν είναι η απλότητα που με ενοχλεί, αν με ενοχλεί και κάτι. Αντιθέτως, χαιρετίζω την απλότητα, αρκεί να συνοδεύεται από σχετική πρωτοτυπία, αντί να επαναλαμβάνει μοτίβα κι αισθητικές που έχουν ξεχειλωθεί και μοιάζουν τόσο οικείες που ξεπερνούν το ενδιαφέρον μου. Θέλει δε μεγάλο ταλέντο κι ικανότητα να παραμένεις καταληπτός όντας απλός, χωρίς να θυμίζεις ή να αναπαράγεις.
Γενικότερες παρατηρήσεις, μια που δόθηκαν τα σχετικά ερεθίσματα.
-
Καλησπέρα κι από μένα. Το ότι μ’ έχει αγγίξει το γραπτό σου στο είπα σε συζητήσεις μας.. Με έναν τρόπο που μιλάει σε ένα αρχέγονο κομμάτι της ψυχής, ή του εγκεφάλου αν θες, μέσα από πανανθρώπινους συμβολισμούς που το είναι μας αγγίζουν.. Καθώς αναφέρεται σε καταστάσεις και συναισθήματα που οι περισσότεροι τα έχουμε βιώσει.
Μια και έχει ξεκινήσει όμως μια συζήτηση γενικότερη, θα ήθελα να καταθέσω και εγώ τη θέση μου.
Ως προς την απλότητα λοιπόν.. Τα μεγαλύτερα κείμενα της Ελληνικής και Παγκόσμιας λογοτεχνίας, ποίησης και Φιλοσοφίας, στην απλότητα βασίστηκαν..
Γιατί άραγε..; Ίσως γιατί το απλό και κατανοητό, είναι αυτό που μιλάει και στο μυαλό και την ψυχή. Μια και δεν έχει κάτι να κρύψει ή να καμουφλάρει πίσω από περίτεχνες λέξεις και νοήματα, μα θέλει και πετυχαίνει κάτι πολύ σπάνιο στις μέρες μας, αλλά και διαχρονικά..
Την Αρμονία. Εκείνη τη μουσική και μουσικότητα που αγγίζει το Όλον μας, μια και είναι κατανοητό από τη Λογική και από το Συναίσθημα, και με Αρμονία τα βοηθά να Λειτουργούν με ένα σκοπό. Την Τέρψη μα και την Εξύψωση του Είναι μας, με σκοπό την Ολότητα να πλησιάσει..
Αλλά νομίζω ότι για την απλότητα βρέθηκε συμφωνία και στα παραπάνω σχόλια..
Αυτό στο οποίο θέλω να αναφερθώ, είναι τα οικεία επαναλαμβανόμενα μοτίβα και αισθητικές..
Έλεγε ο πατέρας μου λοιπόν.. «Στις μικρές στιγμές (τις καθημερινές και τις οικείες) η ευ-τυχία βρίσκεται..». Χρόνια έκανα για το κατανοήσω σε όλο το βάθος και το Μεγαλείο του αυτό.. Πολλοί από μας ψάχνουμε να βρούμε κάτι καινούργιο συνέχεια, κάτι μεγάλο και μεγαλεπήβολο ίσως και «διαφορετικό». Μα έτσι ξεχνάμε κάτι.. Πως από τις μικρές στιγμές έρχονται και οι μεγάλες. Πως εκείνες, οι τόσο «κοινότυπα» οικείες είναι που χρειάζεται να είναι γαλήνιες μα και με ομορφιά γεμάτες για να μπορέσουμε να βρούμε τη γαλήνη που τόσο ανάγκη έχουμε.
Όσο για τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα.. Πανανθρώπινα και στη φύση μας είναι, αν και μια που από τη Φύση μας απομακρυνόμαστε, κινδυνεύουμε να τα χάσουμε.. Και μαζί τους να χάσουμε και ότι σε Αρμονία με τη Φύση και τη Φύση μας, μας κρατά.. Μα για να δούμε, μια και που εγώ ένας απλός άνθρωπος είμαι, τι έλεγαν και κάποιοι άλλοι. Κάποιοι που το Φως του Λόγου τους είναι από εκείνα που τα σκοτάδια του σήμερα μακριά μας μπορεί και τα κρατά..
Για ένα οικείο θέμα λοιπόν. Για την απογοήτευση από τη σύγχρονη Πολιτική ας πούμε.. Που θα λέγαμε ότι όλοι όσοι με την πολιτική ασχολούνται, αυτό που κοιτάνε είναι το κέρδος το προσωπικό τους και τη δυνατότητα που έχουν να κερδίσουν εξουσία απ’ αυτήν. Που για το καλό αυτών που εξουσιάζουν δεν ενδιαφέρονται, και που χωρίς λογική λειτουργούν. Χωρίς τη λογική που για την κοινωνία θα λειτουργεί. Μια και το να άρχουν μια κοινωνία με τρόπο ιδιοτελή, ειναι Παραλογισμός, μια και την κοινωνία βλάπτουν άμμεσα, μα και έμμεσα τον Εαυτό τους. Το ότι δεν μπορούν να το δουν Παρά τον Λόγο, Παράλογο είναι.. Και πολλά άλλα θα μπορούσα να πω και γω και οποιοσδήποτε άλλος.
Μα για να δούμε τι ελέχθει κάποτε..
«και στο τέλος κατάλαβα, ότι κανένα απολύτως από τα σύγχρονά μας κράτη δεν κυβερνάται σωστά ―αφού η νομοθεσία τους βρίσκεται, μπορεί κανείς να πει, σε μια κατάσταση, που δεν επιδέχεται καν θεραπεία χωρίς σοβαρή προετοιμασία μαζί με τη βοήθεια κάποιας καταπληκτικής τύχης―, κι έτσι αναγκάσθηκα να κάνω το εγκώμιο της αληθινής φιλοσοφίας και να λέω ότι μέσ' απ' αυτήν είναι δυνατόν να δει κανείς το δίκαιο παντού, και στης πολιτείας και στων ατόμων τη ζωή, και ότι επομένως οι γενεές των ανθρώπων δεν θα πάψουν να υποφέρουν, παρά όταν, ή εκείνοι που σωστά και γνήσια φιλοσοφούν, πάρουν στα χέρια τους την πολιτική εξουσία, ή οι πολιτικοί ηγέτες, από μια θεία βουλή, φιλοσοφήσουν αληθινά.»
Μτφρ. Η.Ε. Κορμπέτη. 1997. Πλάτωνος Επιστολή Ζ'. Εισαγωγή, μετάφραση, σημειώσεις. Αθήνα: Στιγμή.
Με Απλά λόγια, για ένα κοινό θέμα, που και πριν 2500 χρόνια τους ανθρώπους απασχολούσε..
Οπότε ναι μπορεί να μην είμαστε πρωτότυποι, μπορεί να επαναλαμβάνουμε μοτίβα και αισθητικές, μα αυτό σημαίνει κάτι. Ότι τα απλά και οικεία μοτίβα είναι που για αιώνες τους ανθρώπους απασχολούν. Και επηρεάζουν. Και ότι το είναι μας αγγίζουν. Με απλότητα. Με πρωτοτυπία που έγκειται στο πώς στο συναίσθημα μα και στην καρδιά μας μιλάνε.. Να το ότι δεν μπορέσαμε ακόμα να τα λύσουμε και να εξελιχθούμε σαν άτομα και σαν κοινωνίες είναι ένα μεγάλο ζήτημα.. Που είχαν από πολύ καιρό πριν επισημάνει οι πρόγονοι.. Και που ακόμα μπροστά μας το βρίσκουμε..
Όμως έχουν να μας πουν πράγματα.. Όσο υπάρχουν άνθρωποι, που αυτά τα συναισθήματα νιώθουν και την ολοκλήρωση αναζητούν..
-
Ενδιαφέροντα όλα αυτά φίλε Νεφελοβάτη, αλλά προφανώς δεν μπορούν να αφορούν τους πάντες. Μολονότι θα μου ήταν αρκούντως προτιμότερο για μια πλειάδα λόγων να απολαμβάνω το κοινότοπο, δυσκολεύομαι να ανακαλύψω τις προσωπικές μου προτιμήσεις μέσα σε τέτοια περιβάλλοντα. Χρήσιμα κι άγια, αλλά του καθενός η ψυχή είναι μια αυτόνομη οντότητα που υπακούει στους δικούς της νόμους και κανόνες, όπως κι η αισθητική έλξη.
-
Πολύ καλό και πολύ λυρικό μου άρεσες. Επίσης μου άρεσε που έκανες ρίμες μεταξύ ρημάτων και ουσιαστικών.
-
Νεφελοβάτη μου, ναι, γνωρίζω τη γνώμη σου και μέσα στην ψυχή μου τη φυλάω...
Και σ' ευχαριστώ επίσης για όλα όσα κατέθεσες παραπάνω...
Μια ακόμα δημιουργική μέρα σου εύχομαι,
πολλά φιλιά!
Φίλε Ωρίωνα,
σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια,
να είσαι πάντα καλά!
schizm,
δε νομίζω πως μπορούμε να βρούμε μια χρυσή τομή στις απόψεις μας πάνω στο θέμα που προέκυψε μέσα από αυτό εδώ τη γραπτό...
Μην ανησυχείς πάντως, δεν έχω βλέψεις τέτοιες που θα ανάγκαζαν το χώρο της λογοτεχνίας να φορτωθεί δημιουργίες κοινότυπες...
Η δήθεν "καριέρα" μου ως "δήθεν" λογοτέχνης ξεκινάει και σταματάει εδώ, στα στενά όρια του "Αναμνήσεις Μελλοντικών Ονείρων"
και σε κανα-δυο ιστοσελίδες ακόμα που συνηθίζω να παρεμβάλλομαι, χαλώντας την αισθητική τους...
Μα αν δεις και την άλλη όψη του νομίσματος καλό είναι να υπάρχει και μια ασήμαντη κοινοτοπία μέσα στις τόσο σημαντικές και πρωτότυπες
δημιουργίες...
Δημιουργήματα-κοινοτοπήματα σαν και τα δικά μου προσθέτουν λίγο ακόμα στο ειδικό βάρος εκείνων που πραγματικά "το 'χουν"...
Οπότε, οποιαδήποτε στιγμή αισθανθείς την ανάγκη να επιβεβαιώσεις ακόμα μια φορά την άποψή σου (την οποία ορθώς έχεις και, επιμένω σ' αυτό, χαίρομαι που την εξέφρασες) μπορείς κάλλιστα να επισκεφθείς το blog μου (η ελευθερία λόγου δεν κάνει πάντοτε καλό, δυστυχώς) ή κάποια άπό τις παλιότερες αναρτήσεις μου στο kithara, τις οποίες θα τις βρεις στα παρακάτω links.
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=46739.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=46739.0) - Έφεση ζήτησα για χάρη σου
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=48731.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=48731.0) - Καλό ταξίδι
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=48290.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=48290.0) - Lost
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=47562.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=47562.0) - Ζεις μέσα μου
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=47899.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=47899.0) - Σιωπή
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=47423.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=47423.0) - Μ' αισθήσεις να ορίζεις τη ζωή μου
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=48945.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=48945.0) - Θεέ μου, πόσο σ' αγάπησα
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=47071.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=47071.0) - Μοίρα μου είσαι, εγώ σε ορίζω
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=63563.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=63563.0) - Για σένα
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=68719.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=68719.0)
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=60606.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=60606.0) - Ένας άλλος Δον Κιχώτης
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=68836.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=68836.0) - Μια μορφή αντίκρισα απόψε
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=68791.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=68791.0) - Όνειρα γλυκά, μελένια
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=69028.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=69028.0) - Πονάει η σιωπή
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=68947.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=68947.0) - Δεν τσαλακωνονται οι λέξεις
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=68970.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=68970.0) - Καθώς στα τούνελ περπατώ του παρελθόντος
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=68910.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=68910.0) - Ψυχή μου
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=68748.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=68748.0) - Σκοτάδι, απύθμενο κενό
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=69481.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=69481.0) - Αγάπη-Αλήθεια
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=69467.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=69467.0) - Ευχή σε ένα πεφταστέρι
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=69050.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=69050.0) - "Ή ταν ή επί τας"
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=69037.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=69037.0) - Τώρα
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=69730.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=69730.0) - Αθάνατοι
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=69768.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=69768.0) - Μια στάλα Έρωτα
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=69779.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=69779.0) - Μια στάλα Έρωτα (συνεργασία mantinada-Νεφελοβάτης)
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=69959.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=69959.0) - Τα μάτια μην κλείνεις
Πριν κλείσω θα ήθελα να σε ευχαριστήσω ακόμα μια φορά για το χρόνο που ξόδεψες εδώ και να σε παραπέμψω, αν ήθελες, σε μια ανάρτηση που τυχαία έπεσε στην αντίληψή μου, στο blog "NO MORE TRENDS", για να διαβάσεις ένα θέμα με τίτλο "Υπάρχει νόημα στην τέχνη;"
από το οποίο ξεχώρισα και κράτησα αυτό:
"Τι έχει μεγαλύτερη αξία στην Τέχνη; Η αισθητική-ορατή-υλική μορφή της ή το συμβολικό-μη υλικό περιεχόμενό της; Στην σύγχρονη εποχή πολλοί μεταμοντέρνοι δημιουργοί προβαίνουν σε στείρες προσπάθειες καταναγκαστικής "πρωτοτυπίας" και με επιχειρήματα προσπαθούν να αναβαθμίσουν κάθε τεχνούργημά τους σε "έργο τέχνης". Μήπως τελικά όλα είναι Τέχνη;"
Το άρθρο θα το βρεις εδώ: http://nomoretrends.blogspot.com/2008/11/blog-post_23.html (http://nomoretrends.blogspot.com/2008/11/blog-post_23.html)
Λυπάμαι αν σε κούρασα με την εμμονή κι επιμονή μου,
να έχεις μια όμορφη μέρα,
να είσαι καλά!
Φιλικά,
Μαρία Κ.
-
Καλή μου mantinada...σε κάθε περίπτωση δεν θεωρώ εαυτόν φάρο κι αυθεντία αισθητικής, ούτε αξιώνω η προσωπική μου γνώμη κι οπτική να αποτελούν κοινό τόπο συνεύρεσης κάθε συνομιλητή. Προφανώς κι εξέφρασα την ιδιαίτερη υποκειμενική μου κρίση, που δε συνιστά τίποτα περισσότερο από άλλη μία στις τόσες άλλες.
Τα ζητήματα τέχνης συνήθως δεν υπάγονται σε συγκεκριμένους κανόνες και νόρμες. Ο καθένας τα αντιλαμβάνεται κατά το δοκούν, υπακούοντας στις επιταγές της ψυχής και του πνεύματός του. Μπορώ να κατανοήσω απόλυτα όλους εκείνους που θεωρούν τέχνη οποιαδήποτε κατάθεση ψυχής, υπερτιμώντας τις αγαθές προθέσεις και την ειλικρίνεια του δημιουργού, χωρίς μάλιστα να είμαι σε θέση να τους αποδείξω το λάθος της πεποίθησής τους. Άλλωστε ο πλέον αμφιλεγόμενος ορισμός είναι μάλλον αυτός της τέχνης κι οποιαδήποτε σχετική συζήτηση έχει χαρακτήρα μάλλον φιλολογικό κι αυτοσκοπού. Φαντάζομαι πως με την ίδια καλή προαίρεση που κάποιοι συμφορουμίτες φρόντισαν να κολακεύσουν, να εκθειάσουν ή να εκφράσουν τη συγκίνησή τους για όσα διάβασαν, λειτούργησα κι ο ίδιος καταθέτοντας την προσωπική μου αίσθηση για όσα μου μετάγγισε η ανάγνωση. Καλώς ή κακώς δεν ανήκα ποτέ στο δόγμα "αν δεν έχεις κάτι καλό να πεις, καλύτερα να μην μιλήσεις καθόλου".
Να 'σαι καλά.
-
Φίλτατε Schizm, συμφωνώ στο σκέλος που αναφέρεις την υποκειμενικότητα της τέχνης που είναι αποδεκτό. Απλά και χωρίς να κάνω τον δικηγόρο κανενός, θα σου θυμίσω (σαν παληός μουσικός) πόσα μουσικά διαχρονικά αριστουργήματα είναι απλά και κατανοητά απο όλους και δεν χρειάζονται ιδιαίτερης μουσικής παιδείας για να ακούγονται και σήμερα μετα πολλα χρόνια απο την δημιουργία τους. Εκεί μπαίνει η απλότητα της δημιουργίας στην τέχνη. Δεν χρειάζονται , κατά την ταπεινή μου άποψη, δυσνόητες εκφράσεις που χρειάζονται αναλύσεις για να κατανοηθούν. Ολοι οι μεγάλοι μας ποιητές είναι κατανοητοί και η διαφορά έγκειται στην πρωτοτυπία της χρήσης των νοημάτων των θεμάτων και των λέξεων.
Συγγνώμη για την παρέμβαση, αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι κανείς συνφορουμίτης δεν προσπάθησε να 'κολακεύση' την mantinada, γιατί δεν υπήρχε λόγος γι αυτό. Ο καθένας έκρινε , πιστεύω, με τα προσωπικά του συναισθήματα και κριτίρια όπως και εσύ άλλωστε, άλλος θετικά και άλλος αδιάφορα ή αρνητικά.
Ευχαριστώ.
-
Την καλησπέρα μου MISTREATED
κι ευχαριστώ για την κατάθεση και της δικής σου γνώμης...
-
Απλά και χωρίς να κάνω τον δικηγόρο κανενός, θα σου θυμίσω (σαν παληός μουσικός) πόσα μουσικά διαχρονικά αριστουργήματα είναι απλά και κατανοητά απο όλους και δεν χρειάζονται ιδιαίτερης μουσικής παιδείας για να ακούγονται και σήμερα μετα πολλα χρόνια απο την δημιουργία τους.
Δεν διαφωνώ καθόλου φίλε Mistreated. Όμως μιλάς για μουσικά αριστουργήματα, στα οποία η απλότητα ή και η απλοϊκότητα της γλώσσας συμπαρασύρεται πολλές φορές από τη δύναμη της μουσικής, δημιουργώντας κάτι νέο και ολότελα διαφορετικό, που αποκτά αυθύπαρκτη αξία. Όταν προσωπικά έχω να αντιμετωπίσω ένα γραπτό και μόνο, δεν μπορώ να το κρίνω με την υποθετικότητα της μελοποίησης ως σύμμαχο, αλλά ως έχει.
Εκεί μπαίνει η απλότητα της δημιουργίας στην τέχνη. Δεν χρειάζονται , κατά την ταπεινή μου άποψη, δυσνόητες εκφράσεις που χρειάζονται αναλύσεις για να κατανοηθούν. Ολοι οι μεγάλοι μας ποιητές είναι κατανοητοί και η διαφορά έγκειται στην πρωτοτυπία της χρήσης των νοημάτων των θεμάτων και των λέξεων.
Εδώ κι αν δεν διαφωνώ. Άλλωστε ευθύς εξαρχής κατέθεσα πως οι παρατηρήσεις μου αφορούν την θεματική πρωτοτυπία σε συνάρτηση με τις επιλεχθείσες ρίμες που αισθανόμουν πως μου ήταν ιδιαίτερα οικείες για να ανακινήσουν εκ νέου μια δυναμική ενδιαφέροντος.
Συγγνώμη για την παρέμβαση, αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι κανείς συνφορουμίτης δεν προσπάθησε να 'κολακεύση' την mantinada, γιατί δεν υπήρχε λόγος γι αυτό. Ο καθένας έκρινε , πιστεύω, με τα προσωπικά του συναισθήματα και κριτίρια όπως και εσύ άλλωστε, άλλος θετικά και άλλος αδιάφορα ή αρνητικά. Ευχαριστώ.
Ουδέποτε υποστήριξα το αντίθετο. Άλλωστε δεν έψεξα κανέναν που αποτόλμησε να εκφράσει θετικά σχόλια, ούτε αποπήρα οποιονδήποτε συμμετέχοντα ανεξάρτητα από τα κίνητρά που είχε ή δεν είχε. Αυτό το οποίο περιγράφεις είναι μια αυτονόητη αντίδραση απέναντι σε οτιδήποτε εκτίθεται σε κοινή θέα και ως δημοσίευμα στέκεται ικανό άλλους να τους συγκινήσει κι άλλους να τους εκτρέψει στην αδιαφορία.
Ας με συγχωρέσει η mantinada για την κατάχρηση του χώρου της, αλλά φαντάζομαι πως χρήσιμα είναι όλα αυτά εν τέλει.
-
Συμφωνώ απόλυτα με όσα καταθέτει στην απάντηση 18 ο schizm.
Συνεχίζοντας προσθέτω πως είναι πολύ ωραίο να γίνονται τέτοιου είδους συζητήσεις και να πέφτουν στο τραπέζι απόψεις που μας κάνουν να πηγαίνουμε ένα βήμα παραπέρα.
Είναι ενδιαφέρον ακόμα και όταν υπάρχουν κανόνες (κακά τα ψέματα κάποιοι βάζουν κανόνες και νόρμες στην τέχνη) να τους ξεπερνάμε.
Όπως και παλιότερα έχω πει με τους κανόνες και τους ορισμούς δεν έχω την καλύτερη σχέση γιατί έχω την γνώμη πως λειτουργούν εγκλωβιστικά και περιχαρακώνουν.
Εμένα με ενδιαφέρει αυτό που μπορώ να νιώσω διαβάζοντας ή ακούγοντας ή βλέποντας κάτι ανεξάρτητα από δομημένες και κυριαρχούσες "αισθητικές" και αρμονίες.
Οι ειδικοί λένε π.χ. ότι ο Μητροπάνος δεν "πατάει" στις νότες. Πέραν του ότι δεν έχω το μουσικό αυτί και την παιδεία για να το αντιληφθώ δεν με αφορά κιόλας αφού όταν τον ακούω μου δημιουργεί ψυχικά ερεθίσματα έντονα.
Έτσι είναι και με την ποίηση. Ο έρωτας είναι το θέμα λοιπόν, κοινότοπο, χιλιοτραγουδισμένο και δόκιμο όσο κανένα άλλο...ε, και;
Διαβάζεις τον Ενικό Αριθμό της Δημουλά και δεν έχεις ξαναδει τον έρωτα έτσι...
Ανεξάρτητα λοιπόν από τη θεματική ενότητα από την οποία ο καθένας εμπνέεται έχει σημασία ποιό νήμα θα διαλέξει να ξεκινήσει να πλέκει ώστε να βγει κάτι καινούριο κάτι διαφορετικό κάτι μοναδικό.
-
Καλημέρα!
Καταρχήν να ξεκαθαρίσω πως χάρηκα το γεγονός του αρχικού σχολίου του schizm γιατί έδωσε την αφορμή για ουσιαστική συζήτηση και όχι απλά ψιλή κουβέντα. Κάτι που πραγματικά μ' αρέσει όταν συμβαίνει, με οποιαδήποτε αφορμή...
Ξεκινήσαμε μια όμορφη και κυρίως πολιτισμένη συζήτηση κάτι που δε βρίσκετε συχνά, πιστέψτε με...
Φίλε μου schizm,
δεν κάνεις κατάχρηση του χώρου μου καθώς δεν είναι δικός μου :) αν είναι να παραπονεθεί κάποιος αυτός είναι το kithara.
Αλλά και δικός μου να ήταν πάλι ευπρόσδεκτος θα ήσουν κάθε στιγμή, με κάθε άποψη ή κριτική.
Pinelopi μου,
συμφωνώ κι εγώ με τα όσα ο schizm είπε στην απάντηση 18.
Μέσες άκρες άλλωστε τα ίδια λέει και το άρθρο στο οποίο τον παρέπεμψα σε προηγούμενη απάντησή μου.
Το σημείο στο οποίο διαφώνησα εξ αρχής μαζί του ήταν στην επιλογή χαρακτηρισμών όπως "κοινότυπος" ή "απελπιστικά γνώριμος"
κι αυτό όχι γιατί θεωρώ πως γράφω "πρωτότυπα" ή "μοναδικά" αλλά γιατί στη δική μου λογική ο Έρωτας είναι συναίσθημα γνώριμο αλλά όχι κοινότυπο. Και αναρωτήθηκα επίσης πως θα μπορούσα να μιλήσω για το φεγγάρι και τ' αστέρια πχ. χωρίς ποτέ να μην επαναληφθώ;
Κατά τα άλλα υπήρξε όντως ενδιαφέρουσα η συζήτηση και με ευχαρίστησε ιδιαίτερα αυτό το γεγονός το οποίο δεν το έχω συναντήσει σε σχόλια άλλης σελίδας, εκτός από μία μόνο εξαίρεση η οποία δυστυχώς δεν υπάρχει πια...
Την καλημέρα μου και στους δυο σας,
να είστε καλά,
Μαρία Κ.
-
Τις καλημέρες μου Schizm και στους υπόλοιπους που ασχοληθήκατε με το θέμα.
Schizm, πολύ θα ήθελα, να μου δώσεις μερικά απτά και γραπτά παραδείγματα, για τον τρόπο της γραφής που αναφέρεσαι.
Τούτη που ξεφεύγει από τα μοτίβα.
Αυτό που σε εκφράζει και που αναζητάς, είναι κάτι που έχεις βρει ? ή είσαι στο ψάξιμο ακόμα ?
Αναζητώ δείγμα, για να προσεγγίσω τα λεγόμενά σου.
-
Μπορείς να κρατήσεις συνολικά το όνομα του Λειβαδίτη, ως ένα πρότυπο ευαίσθητης ερωτικής γραφής (κι όχι μόνο φυσικά), που ο λόγος του ξεφεύγει από τα καθιερωμένα, όπως ο ίδιος τα αντιλαμβάνομαι.
Χρωστάω στην Μαρία μια απάντηση και σε pm...δεν το έχω ξεχάσει...θα επανέλθω στα σίγουρα.
-
Λειβαδίτης λοιπόν...
Όμορφη και εύστοχη επιλογή schizm...
Εκτός από το "Αν θες να λέγεσαι Άνθρωπος" και το "Γερνάς και σκοτεινιάζει"
(ειδικά αυτό το δεύτερο το υπεραγαπώ),
και το "Ερωτικό γράμμα" (ή αλλιώς "Μη χάνεις το θάρρος σου")
είναι απ' τα κομμάτια του που έχουν τραβήξει την προσοχή μου...
"Μη χάνεις το θάρρος σου
εμείς πάντα το ξέραμε
πως δεν χωράει
μέσα στους τέσσερις τοίχους
το μεγάλο μας όνειρο.
Εμάς τα σπίτια μας είναι όλοι οι δρόμοι
που στα σπλάχνα τους κοιμούνται
τόσοι σκοτωμένοι.
Θα θυμάμαι πάντοτε τα φιλιά σου
που κελαηδούσαν σαν πουλιά
θα θυμάμαι τα μάτια σου
φλογερά και μεγάλα
σαν δυο νύχτες έρωτα
μέσα στον άγριο πόλεμο."
Πραγματικά υπέροχο!
Όσο για την απάντηση που μου χρωστάς...
Δε μου χρωστάς κάτι,
αν επιθυμείς να μου δώσεις τη γνώμη σου είμαι εδώ για να την ακούσω...
Καλό βράδυ!