Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: tinios στις 10/03/09, 16:22
-
Πάλι τις πρώτες μου αγάπες ερωτεύτηκα
Πάντα μού’διναν συμβουλές,
ή με καλό ή μ’απειλές:
«στραβά περπάτησες»!
Μού’κλειναν μάτι πονηρό,
λέγαν, «αν βγεις απ’το σωρό,
φίλε την πάτησες»!
Με μαύρο χρώμα της νυχτιάς,
βάψαν τα χρόνια της φωτιάς,
της αθωότητας.
Καινούργια πάλι προξενιά,
ξαναρραμένη παρθενιά
και ζώνη αγνότητας.
Με’στείλαν λάθος διαδρομές,
μου παγιδέψαν τις στιγμές,
σε λάθος έρωτα.
Μέρες στα χέρια των ληστών.
Σ’οθόνες υπολογιστών,
βράδια ξενέρωτα.
Με της συνήθειας τη φθορά,
κάτω πεσμένα τα φτερά
κι η επανάσταση.
Φιλίες ηλεκτρονικές,
δυό τρεις κουβέντες τυπικές.
Παλιοκατάσταση!
Μα πήρα ανάποδη στροφή,
κι ας μου φωνάζαν οι «σοφοί»,
πως παραστράτησα.
Βρήκα τον κόσμο απ’την αρχή,
με μιαν ελπίδα στην ψυχή,
λαθρεπιβάτισσα.
(Ρ)
Πάλι τις πρώτες μου αγάπες ερωτεύτηκα,
άφησα πίσω μου τα «δήθεν» και τα ψεύτικα.
Έσπειρα θύελλες και τώρα τις θερίζω,
όμως τη μοίρα μου, για μια φορά ορίζω!
-
Εξαιρετικό. Μπράβο Νεκτάριε.
-
Δεδομένο πλέον το ότι γράφεις πολύ όμορφα τραγούδια!
Όταν το διάβαζα μου ήρθε στο μυαλό το "Γενέθλια" του Σ.Μπικάκη...
Ζεϊμπέκικο και το δικό σου να υποθέσω;
Κάθε στίχος σου υπέροχος μα εκείνο που με άγγιξε ακόμα πιο πολύ
ήταν το ρεφρέν σου...
"Πάλι τις πρώτες μου αγάπες ερωτεύτηκα,
άφησα πίσω μου τα «δήθεν» και τα ψεύτικα.
Έσπειρα θύελλες και τώρα τις θερίζω,
όμως τη μοίρα μου, για μια φορά ορίζω!"
Ο τελευταίος στίχος του μου φέρνει στο μυαλό κάτι παλιό δικό μου
μα πολύ πολύ αγαπημένο...
Να είσαι καλά Νεκτάριε,
καλημέρα!