Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: mikros_manths στις 18/05/09, 15:32
-
Στα ματια σου κυλουν χαμενα χρονια
και πνιγουνε στο βλεμμα τη ζωη.
Πλεουνε νεκρα τα στρατιωτακια
κι ο βασιλιας σου εχει πληγωθει
Βασιλισσα δεν εχει το παιχνιδι,
ψαχνει το στεμα της στο στεμα ενος θεου.
Το βραδυ σαν τελειωνει η προσευχη σου
ψαχνεις το γελιο σου στο γελιο του καιρου
Ομως πως θα'θελες να ερθουνε τα χιονια
Να ξεχασεις την εικονα αυτης της γης
Τα ρουχα που φορας να αλλαξουν χρωμα
Οσους χαθηκαν στην καρδια μην ξαναβρεις
-
Πολύ όμορφο ποίημα φίλε μου, που επικοινωνεί με θέρμη το συναίσθημα της μελαγχολίας. Πολύ ωραίες εικόνες και νόημα.
-
Σε ευχαριστω πολυ XoLiDoXoS .
απλα να πω οτι "αρνουμαι" τον χαρακτηρισμο "ποιημα"...
Και αυτο διοτι γραφω παντοτε γυρω απο νοτες,με σκοπο μουσικη και στιχος να αποτελεσουν ενα αρμονικο συνολο.
Αρα τη λεξη "ποιημα",τη φυλαω για ολοκληρο το τραγουδι.
Και παλι να'σαι καλα! :)