Το Στέκι των Κιθαρωδών
Διάφορα => Περί παντός => Άνθρωπος και ζωή => Μήνυμα ξεκίνησε από: Lo.Lee.Ta στις 31/08/09, 12:07
-
Απευθύνομαι ιδιαίτερα σε όσους, δεν έχουν οικονομική βοήθεια από πουθενά αλλού. Για ένα ζευγάρι που θα έβγαζε κοντά 1600 ευρώ κάθε μήνα. Είτε θα είχε κάποιο σπίτι, είτε θα ήτανε στο ενοίκιο. Άλλος ένας τελευταίος βασικός παράγοντας. Δύο γονείς που θα θέλανε να μεγαλώσουν με τίμιους τρόπους έναν τίμιο άνθρωπο με ουσιαστικά πολιτισμένη συμπεριφορά.
-
Κατ'αρχάς να πω ότι το θέμα είμαι σίγουρος ότι θα μεταφερθεί στο " Άνθρωπος και ζωή". Συμφωνώ κι εγώ με τον φίλο το Στέργιο ότι σαν ποίημα έχει τα ...χάλια του! ;D Πως σου'ρθε φίλε Χοληδόχε να το βάλεις εδώ; :D
4 λόγοι λοιπόν να φέρεις στον κόσμο ένα παιδί, ακόμα και με αυτές τις προυποθέσεις που αναφέρεις...
Να πω ότι οι λόγοι μπορεί να φανούν εγωιστικοί, αλλά τι να κάνουμε και ο εγωισμός είναι μέσα στο παιχνίδι της ζωής...
1) Η ανάγκη της διαιώνισης των γονιδίων. Υπάρχει σε κάθε άνθρωπο, είναι φυσικά ανάγκη και όσο εγκεφαλικός ή επιφανειακός να είναι κάποιος, είναι κάτι που αργά ή γρήγορα το αντιμετωπίζει. Ο άνθρωπος μην ξεχνάμε ότι βασικά παραμένει ένα ζώο, όσο και αν αισθάνεται "ανώτερος" από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο...
2) Η ανάγκη του να δημιουργήσεις έναν άνθρωπο που θα τον αγαπάς απόλυτα, χωρίς συμβιβασμούς και χωρίς προυποθέσεις. Πιστεύω ότι μόνο αυτή η σχέση μπορεί να σε κάνει να βιώσεις την εμπειρία της αγάπης ολοκληρωτικά.Και αυτό είναι κάτι που όλοι το ζητάμε, είτε το λέμε, είτε το παραδεχόμαστε, είτε όχι.
3) Η ανάγκη του να επεκτείνεις τα όρια της σχέσης σου με τον/την συντροφό σου ως εκεί που μπορούνε να φτάσουνε. Το ότι φαντασιωνόμαστε με τη συγκεκριμένη γυναίκα ή άντρα μιά οικογένεια. Ουσιαστικά η ανάγκη της οικογένειας δηλαδή, αυτής της μικρής αγέλης, που είναι δική σου και σου προσφέρει ένα σωρό χαρές και κάποιες λύπες βέβαια , αλλά και ένα αίσθημα δύναμης και ασφάλειας.
4) Η ανάγκη του να αφήσεις το "στίγμα'" σου σε αυτή τη γή. Μιά μορφή "αθανασίας" λοιπόν που δημιουργείτε με την ψευδαίσθηση, ότι όταν θα έχεις πεθάνει , θα συνεχίσεις να υπάρχεις μέσα από τα γονίδια, αλλά και την ανάμνηση των απογόνων σου.
Ζήτησες 4 λόγους λοιπόν. Θα μπορούσα να γράψω κι άλλους. Ξέρω ότι το σχόλιό σου πιθανότατα ήταν για να ξεκινήσει μιά συζήτηση περί κοινωνικών και οικονομικών παραμέτρων αυτής της ιστορίας που λέγεται τεκνοποίηση. Και υπαρχουν σίγουρα τέτοιοι παράμετροι. Πιστεύω όμως ότι τα ανθρώπινα ένστικτα, τελικά επικρατούν και του χαμηλού εισοδήματος και της όποιας κοινωνικής αδικίας. Κι αυτό φυσικά συμβαίνει για να υπάρχει ο άνθρωπος και για να μην "αυτοκτονήσει", επιλέγοντας κατ'όπιν "ωρίμου σκέψεως" να μην ξαναφέρει κανένα παιδί σε αυτό το "παλιόκοσμο"
-
γιατι
"ακουω την αγαπη
και δεν ακουω τις σκεψεις μου"
-
1) Λόγω του ότι θα είχε τρυπήσει το προφυλακτικό. (Παράνομη σχέση)
2) Λόγω του ότι δεν θα προλάβαινα να τραβηχτώ εγκαίρως. (Νόμιμη σχέση)
3) Λόγω του ότι η φύση μας έχει ως στόχο την αναπαραγωγή οπότε θα εναρμονιζόμουν με το οικοσύστημα.
4) Λόγω του ότι είναι σχεδόν η μοναδική ωφέλιμη πράξη που έχει την δυνατότητα να πραγματοποιήσει η πλειονότητα των ανθρώπων.
-
Σε ευχαριστώ πολύ Argo!
Τις υπόλοιπες απόψεις δεν τις σχολιάζω ακόμη! Περιμένω να γραφτούνε πρώτα διάφορα!
-
Τι να την κανεις την τετραδα λογων, βρες ενα λογο κι αυτο φθανει, αλλα τωρα ενεκα παιχνιδιου βαζω τυχαιως σε σειρα,
1) σου εγινε ενα δωρο ανεκτιμητης αξιας, θησαυρος πολυτιμητος, μη γινεσαι αχαριστος, ανταποδωσε, κανε κι εσυ ενα δωρακι,
2) σε βοηθα να ξεπερνας την φαυλοτητα του εγωισμου και τα ορια της φιλαυτιας, ειναι μια προκληση για τον ανθρωπο να μαθει σιγα-σιγα να αγαπα ανιδιοτελως δηλ. χωρις συμφερον, προυποθεσεις, ορους και υστεροβουλια,
3) αποκτας σκοπο κινησης, γιατι τρεχω ολη μερα, γιατι τα κανω ολα αυτα, γιατι κουραζομαι, γιατι τοσο παθος για το τιποτα, γιατι τοσο βασανο για ενα λακκο, γιατι ολα αυτα ;; τι νοημα εχει να ξυπνω, να κοιμαμαι, να ξυπνω, να κοιμαμαι,
4) οταν γερασεις ποιος θα σε γηροκομισει ;; δηλ. οταν φθαρουν οι δυναμεις σου και σβησει η ματια σου, ποιος θα γυρισει να σε δει ;;
-
Μόνο εσείς έχετε λόγους για να φέρνατε ένα παιδί στο κόσμο ?
-
Για να μην γραψω τα ιδια, θα συμφωνησω με τους λογους του Μακη (MacMisias), αλλα αυτο που πρεπει να μας απασχολει περισσοτερο ειναι για ποιους λογους ΔΕΝ θα επρεπε να φερουμε στον κοσμο (αυτο, οπως ειναι τωρα) ενα παιδι.
Εγω παντως το 'φερα και ευχομαι να εχει μια καλη ζωη.
Ισως αν σου περιγραψω τι αισθανομαι οταν βλεπω και παιζω με το αγορακι μου θα μπορεσω να απαντησω στην ερωτηση σου με τα δικα μου λογια.
Οταν μπαινω στο σπιτι μετα απο το γραφειο και βλεπω το μικρο αυτο πλασματακι να μου χαμογελαει και να τρεχει να με αγκαλιασει ξερω οτι χαιρεται που με βλεπει, οτι του ελειψα. Τετοια ειλικρινη χαρα και ανιδιοτελη αγαπη δεν θα την βρεις απο πουθενα αλλου.
-
Φίλε XoLiDoXoS να σου πω και εγώ τους λόγους μου:
1. Συναισθηματικά: Το παιδί είναι ο καρπός της αγάπης με την/τον σύντροφό μας.
2. Ψυχολογικά: Αν δεν είσαι γονιός δεν υπάρχουν λέξεις για να σου περιγράψω τι νιώθεις κρατώντας στην αγκαλιά σου
αυτό το πλασματάκι που κάνει τον πατέρα να γίνεται "μάνα" για να του δώσει τρυφερότητα, και την μητέρα να γίνεται "πατέρας"
για να το προστατεύσει αν χρειαστεί...
3.Ιδεολογικά: Για να πάω κόντρα και να τη "σπάσω" στην εξουσία
4.Δικαίωση: Να κατορθώσω να φέρω σε πέρας την "αποστολή" του να μεγαλώσω ένα παιδί, παρά τις υλικές
δυσκολίες νικώντας, κατά έναν ελάχιστο έστω τρόπο, τον εξουσιασμό του οποίου η ύλη, ο πλούτος,
και η δύναμη που απορρέει από αυτά, αποτελούν τα δομικά του στοιχεία...
5. Να προσθέσω εδώ ότι επίσης είναι ένα αναφαίρετο δικαίωμα μας
Σεβόμενος πάντοτε, εννοείται, και αυτούς που για τους δικούς τους απόλυτα σεβαστούς λόγους αποφασίζουν να μην κάνουν παιδί.
-
3.Ιδεολογικά: Για να πάω κόντρα και να τη "σπάσω" στην εξουσία
Πως ακριβως σκοπευεις να το κανεις αυτο?
-
1.δεν υπαρχει λογος για να φερεις στον κοσμο ενα παιδι...απλα ερχεται και εσυ το χαιρεσαι...ειναι σαν τα gadgets.
2.γιατι οι "γαυροι" ειναι παρα πολλοι και κατι πρεπει να γινει
3.γιατι οι "βαζελοι" ειναι παρα πολλοι και κατι πρεπει να γινει
4.γιατι οι σκυλαδες ειναι παρα πολλοι
-
Δυο μέρες σπάω το κεφάλι μου και δε μου έρχεται ούτε ένας λόγος για τον οποίο αξίζει κανείς να φέρει ένα παιδί στον κόσμο (και συγκεκριμένα στη χώρα που ζούμε)
-
Δυο μέρες σπάω το κεφάλι μου και δε μου έρχεται ούτε ένας λόγος
αυτο παει για πμ...
-
Χοληδόχε, μια παρατήρηση για τις προϋποθέσεις του ζευγαριού που αναφέρεις στην εισήγηση: Σε διαβεβαιώ ότι ένα παιδί δεν το ενδιαφέρει σχεδόν καθόλου πόσα χρήματα βγάζουν οι γονείς του. Το απασχολεί όμως απολύτως το πόση αγάπη βάζουν.
Το τελευταίο νομίζω είναι και η κυριότερη προϋπόθεση για όποιον αποφασίζει να αναθρέψει ένα παιδί.
-
Συνειδητοποιημένα ή όχι Xolidoxos, όταν κάνεις ένα παιδάκι, θα βρεις ένα, τουλάχιστον, λόγο για τον οποίο το έκανες ;) Οπότε, ως τότε, ό,τι και να συζητάμε σε αυτό το topic...είναι λίγο άστοχο :) (για μένα πάντα)
-
Δυο μέρες σπάω το κεφάλι μου και δε μου έρχεται ούτε ένας λόγος
αυτο παει για πμ...
Μη στεναχωριέσαι, το πρόλαβα...
-
Δυο μέρες σπάω το κεφάλι μου και δε μου έρχεται ούτε ένας λόγος
αυτο παει για πμ...
Μη στεναχωριέσαι, το πρόλαβα...
;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D
-
εγω θα κανω ενα γιοκα ιδιο με μενα δηλαδη να εχει τισ ιδιες αποψεις ασχολιεσ και τα λοιπα δηδαλδη εναν lordi 13 jr kai gia toys alloys logoys poy exoyn anaferthei parapano
-
Ας απαντήσω κι εγω...
1) Γνωρίζεις πραγματικά τι σημαίνει αυτό, τι αλλαγές θα φέρει στην προσωπική σου ζωή και το επιθυμείς.
2) Έχεις συνζήσει με τον συντροφο σου ένα σοβαρό χρονικό διάστημα, γνωρίζεις πως αντιδρά στα μικρα και μεγάλα προβλήματα που προκύπτουν στην καθημερινότητα, ανταποκρίνεται λογικά σε αυτά και υπάρχει αρμονία, και το επιθυμείς..
3) Είσαι ερωτευμένος με τον συντροφο σου, χωρίς αυτό να σε κάνει να μικροποιείς και να παραβλέπεις πράγματα που θα έπρεπε να σε απομακρύνουν αν δεν είχες τη ερωτοστραβωμάρα σου, και το επιθυμείς.
4) Είσαι εις μιαν ηλικίαν κατά την οποία πασα ένας τις εις αντρας οφείλει να φροντίζει για το μέλλον του. Για το αυριο, το μεθαυριο το παραμεθαύριο και όλα τα αύριο βέβαια. διότι ο αντρας είναι ο ανήρ...και η γυναίκα είναι το θύλι... και ως γνωστόν ο άντρας, κατα τους προιστορικούς πολέμους, τους ιστορικούς πολέμους τους βαλκανικούς πολέμους και όλα αυτα τα ζητήματα εκλογικών καταλόγων και ταμιευτηρίου, τα δι ημων, και δι ευχων των αγίων πατέρων ημών, κυριε Ιησού χριστέ ο θεος, ελέησον και σωσον ημάς, αμην...κύριε Ασωτήρη μου...
-
Ευχαριστώ όσους απάντησαν μέχρι τώρα, αλλά η έρευνα συνεχίζεται! Θα ήθελα και οι υπόλοιποι που παρακολουθούν το θέμα να δώσουν μίαν απάντηση! ;D
-
Εγώ που είμαι παντρεμένος εδώ και 27 χρόνια και έχω ήδη δύο παιδιά , μπορώ να συμμετέχω στην έρευνα ;
-
Εγώ που είμαι παντρεμένος εδώ και 27 χρόνια και έχω ήδη δύο παιδιά , μπορώ να συμμετέχω στην έρευνα ;
Ε, αμα είναι τωρα να αρχίσουμε τις δικαιολογίες.... ;D
-
Of course Ipeas! Ένα παραπάνω, για όσους έχουνε και κάποια ανάλογη εμπειρία! Άλλωστε αρκετοί προηγούμενοι που απάντησαν ανήκουν στην δική σου κατηγορία!
-
Να ρωτήσω πως μπορεί κανείς να εκλογικεύσει τη δημιουργία ζωής?
-
1) "Να ρωτήσω πως μπορεί κανείς να εκλογικεύσει τη δημιουργία ζωής?"
Φίλε μου πολύ απλά, δεν εκλογικεύεται . Ή το νιώθεις και το κάνεις ή όχι . Φυσικά , όπως λέει και ο Παππούς , δεν έχει να κάνει με μισθούς , σπίτια ,
βοήθεια και χρήματα .
2) Στέργιο , άσε και τίποτε να πέσει πάρα πέρα , να βρούμε κι εμείς καμιά "δικαιολογία" να αποφύγουμε "το ποτήριον"... Αστειεύομαι , εννοείται .
Λοιπόν . έχουμε και λέμε .
α) Δεν περιγράφονται τα συναισθήματα που νιώθει ένας γονέας , όταν ο γιος του λέει στη μάνα του " να βάλει ένα ποτηράκι κρασί για να κουβεντιάσει
με τον πατέρα του , ότι τον απασχολεί , ή κάτι άλλο γενικώς...
β) Η χαρά που νιώθει ένας πατέρας , όταν η κόρη του τον ρωτάει πώς είναι το άλογό της , και πιο το πρόγραμμα της επόμενης τριήμερης έφιππης εκδρομής
γ) Η ικανοποίηση στο χώρο δραστηριοτήτων των παιδιών - σχολείο,εργασία κλπ ( κύριος , άψογος , εργατικός , λίρα εκατό )
δ) Η χαρά της δημιουργίας . Το να "πλάσεις" έναν άνθρωπο - συγκροτημένο κοινωνικό όν - είναι μεγάλη υπόθεση ...
-
1) "Να ρωτήσω πως μπορεί κανείς να εκλογικεύσει τη δημιουργία ζωής?"
Φίλε μου πολύ απλά, δεν εκλογικεύεται . Ή το νιώθεις και το κάνεις ή όχι . Φυσικά , όπως λέει και ο Παππούς , δεν έχει να κάνει με μισθούς , σπίτια ,
βοήθεια και χρήματα .
Σε μένα το λές? Δοκίμασε σε όλους αυτούς που παρέθεσαν επιχειρήματα.
-
3.Ιδεολογικά: Για να πάω κόντρα και να τη "σπάσω" στην εξουσία
Πως ακριβως σκοπευεις να το κανεις αυτο?
Μα και μόνο αποφασίζοντας να κάνεις παιδί, βάζοντας σε δεύτερη η τρίτη μοίρα το υλικό μέρος. Δεν εννοώ βέβαια ότι κάποιος εξουσιαστικός φορέας θα "σπαστεί"
επειδή θα κάνει κάποιος παιδί (εννοώ την εξουσία ως ιδέα)
Απλά επειδή το ερώτημα εδώ τίθεται στην υλική του βάση και τις δυσκολίες που υπάρχουν (και όχι άστοχα αφού όντως είναι
πολλές οι δυσκολίες, ας μην κρυβόμαστε), αν σκεφτόταν ένα ζευγάρι με χαμηλό εισόδημα μόνο αυτή την παράμετρο θα κάνανε παιδιά
μόνο οι ευκατάστατοι, ενώ οι υπόλοιποι δύσκολα θα το αποφάσιζαν.
Αποφασίζοντας όμως για κάτι τέτοιο με μόνο η πρώτο γνώμονα τα υλικά εφόδια, αποφασίζω με όρους εξουσιαστικούς, παίζοντας αθέλητα
άψογα το ρόλο του εξουσιαζόμενου (αφού με τα ίδια εφόδια η εξουσία κυριαρχεί πάνω μου)
Αποφασίζοντας όμως ψυχο-διανοητικο-πνευματικά, δρω πέρα και έξω από αυτή, αφού σε αυτά δεν μπορεί να με ελέγξει.
Αλλά επειδή τα υλικά είναι και αυτά απαραίτητο στοιχείο, έστω βάζοντάς τα σε δεύτερη η και τρίτη μοίρα για μια απόφαση
δρούμε αντιεξουσιαστικά. Σε όσες βέβαια αποφάσεις στη ζωή μας μπορούμε να το κάνουμε αφού πλέον εξουσιαζόμαστε σχεδόν απόλυτα
απο τα υλικά.
Καθαρά δηλαδή όλα τα παραπάνω στη σφαίρα του ιδεολογικού και χωρίς βέβαια να έχω την απαίτηση να συμφωνεί κάποιος μαζί μου
απλά σου απαντώ τι εννοούσα
-
Δεν χρειάζεται ουτέ καν να το νιώθεις για να δημιουργήσεις ζωή. Το είπανε και παραπάνω σε έναν από τους λόγους ότι είναι αποτέλεσμα συνουσίας, εγώ θα έλεγα ακόμη και βιασμού. Έαν διαβάσετε όμως καλύτερα αυτό που ρωτάω στην αρχή. Δεν μιλάω απλά για τη δημιουργία ζωής.
Μιλάω για τη δημιουργία ζωής ως προσωπική επιλογή. Οτιδήποτε επιλέγουμε, το κάνουμε για κάποιους λόγους.
Δεν ρωτώ για ποιο λόγους πιστεύετε ότι έρχεται ένα παιδί στη ζωή, αλλά για ποιούς λόγους θα φέρνατε.
Όταν λοιπόν, 2 άνθρωποι, με τον λιγοστό μισθό που παίρνουν δεν μπορούν να συντηρήσουν τον εαυτό τους και να ζήσουν μία νορμάλ ζωή, για ποιους λόγους να κάνουν ένα παιδί? Απλά επειδή συνουσιαστήκανε και ο "Θεός Βοηθός" ??? Για ξαφνικά με την γέννηση του παιδιού αποκτούν μαγικές δυνάμεις και όλα πάνε μέλι γάλα, με μερικές μικροδυσκολίες ? Ή είναι όμορφο και αγαπηστερό, να μεγαλώνει ένα παιδί σε ένα δύσκολο περιβάλλον με 2 υπερπιεσμένους γονείς ?
Τέλος ο σκοπός, δεν αγιάζει τα μέσα, εννοώντας, δεν κάνεις ένα παιδί, το βλέπεις σαν τον ανώτερο σκοπό σου, και γα....ας τον εαυτό σου και ότι-όποιον βρεις μπροστά σου προκειμένου να το μεγαλώσεις.
Γιατί σε εμένα, σε όλα αυτά, κάτι δεν μου πάει καλά.
Ή αναίσθητος θα πρέπει να ήμουνα ή καθίκι.
-
Χοληδόχε, νομίζω ότι προσπαθείς να παραθέσεις τις ιδέες σου περί του παραλογισμού της ανατροφής ενός παιδιού με αντίστροφο τρόπο. Καθάρισε την θέση σου με τούτην την κατάσταση. Το θεωρείς λογικό ή παράλογο?
Όσον αφορά τις ερωτήσεις που κάνεις: Ο ερχομός ενός παιδιού σ' ένα ζευγάρι δρα ως καταλύτης, δεν είναι αυτή καθαυτή η αντίδραση. Εάν το ζευγάρι είναι αγαπημένο και ερωτευμένο ο καταλύτης παιδί θα επιταγχύνει τις ζυμώσεις και θα οδηγήσει τους ανθρώπους σε ανώτερα επίπεδα. Εάν ο έρωτας και η αγάπη είναι υποτιθέμενη, ψευδαίσθηση δηλ, θα καταρακώσει την σχέση η οποία είτε θα οδηγηθεί σε διάλυση είτε στην συνηθισμένη συμβατική σχέση.
Το παιδί δεν μπορεί να σε μάθει να αγαπάς. Εάν δεν έχεις μάθει να αγαπάς μέχρι να γεννήσεις είναι πολύ δύσκολο να μάθεις να αγαπάς αργότερα. Μπορεί όμως να οδηγήσει σε αδιανόητα ύψη την αγάπη που ήδη έχεις, κάθε καινούρια μέρα γίνεται και μια καινούρια ανακάλυψη. Σε μαθαίνει επίσης τον εαυτό σου, διδάσκει συμπεριφορές, φτάνει να μπορείς να το ακούς.
Επίσης η πίεση δεν είναι κατ' ανάγκη καταστροφική. Εξαρτάται από την ικανότητα του ανθρώπου να διαχειρίζεται τον εαυτό του. Μην ξεχνάμε ότι οι καλλιτεχνικές φύσεις σχεδόν επιζητούν την πίεση ώστε να αποταμιεύσουν ενέργεια παραγωγής.
Βέβαια μέχρι τώρα σου είπα τι όμορφα προσφέρει στο γονιό ένα παιδί. Το παιδί? Τι παίρνει? Είναι μια εγωϊστική, μικροσυμφεροντολιγική πράξη? Τίποτε γι αυτό? Όλα για τους άλλους?
Όμως ένας άνθρωπος που γίνεται καλύτερος προσφέρει όχι μόνο στο παιδί του τα μέγιστα αλλά και σε όσους τον συντροφεύουν. Σ' όλον τον περίγυρό του.
-
3.Ιδεολογικά: Για να πάω κόντρα και να τη "σπάσω" στην εξουσία
Πως ακριβως σκοπευεις να το κανεις αυτο?
Μα και μόνο αποφασίζοντας να κάνεις παιδί, βάζοντας σε δεύτερη η τρίτη μοίρα το υλικό μέρος. Δεν εννοώ βέβαια ότι κάποιος εξουσιαστικός φορέας θα "σπαστεί"
επειδή θα κάνει κάποιος παιδί (εννοώ την εξουσία ως ιδέα)
Απλά επειδή το ερώτημα εδώ τίθεται στην υλική του βάση και τις δυσκολίες που υπάρχουν (και όχι άστοχα αφού όντως είναι
πολλές οι δυσκολίες, ας μην κρυβόμαστε), αν σκεφτόταν ένα ζευγάρι με χαμηλό εισόδημα μόνο αυτή την παράμετρο θα κάνανε παιδιά
μόνο οι ευκατάστατοι, ενώ οι υπόλοιποι δύσκολα θα το αποφάσιζαν.
Αποφασίζοντας όμως για κάτι τέτοιο με μόνο η πρώτο γνώμονα τα υλικά εφόδια, αποφασίζω με όρους εξουσιαστικούς, παίζοντας αθέλητα
άψογα το ρόλο του εξουσιαζόμενου (αφού με τα ίδια εφόδια η εξουσία κυριαρχεί πάνω μου)
Αποφασίζοντας όμως ψυχο-διανοητικο-πνευματικά, δρω πέρα και έξω από αυτή, αφού σε αυτά δεν μπορεί να με ελέγξει.
Αλλά επειδή τα υλικά είναι και αυτά απαραίτητο στοιχείο, έστω βάζοντάς τα σε δεύτερη η και τρίτη μοίρα για μια απόφαση
δρούμε αντιεξουσιαστικά. Σε όσες βέβαια αποφάσεις στη ζωή μας μπορούμε να το κάνουμε αφού πλέον εξουσιαζόμαστε σχεδόν απόλυτα
απο τα υλικά.
Καθαρά δηλαδή όλα τα παραπάνω στη σφαίρα του ιδεολογικού και χωρίς βέβαια να έχω την απαίτηση να συμφωνεί κάποιος μαζί μου
απλά σου απαντώ τι εννοούσα
Ωραιος λογος :P
Εχω την εντυπωση οτι η πλειοψηφια των πολυτεκνων ειναι ανθρωποι που ανηκουν στην χαμηλοτερη (οικονομικη) ταξη.
Λες ολοι αυτοι να το κανουν για να αποδειξουν σ' αυτους που εχουν λεφτα οτι μπορουν να μεγαλωσουν παιδια σ' αυτον τον υλικο κοσμο?
-
1.Δεν συνηθίζω να βγάζω γλώσσα στις απόψεις κανενός
2.Γραφω την αποψή μου χωρίς να προσπαθώ να αποδείξω ότι είναι σωστότερη από κάποιου άλλου
3.Δεν είπα ποτέ ότι πρεπει να αποδείξει ο φτωχός στον πλούσιο τίποτα! Δεν έμπλεξα κανέναν πλούσιο
στη κουβέντα. Ειπα αν μπορούμε κάποιες φορές να αποφασίζουμε με γνωμονα όχι μόνο το υλικο μερος
Αν μου επιτρέπεται δηλ. να εχω την αποψή μου...
-
Μάλλον οι πιο κατάλληλοι για να απαντήσουν σ'αυτήν την ερώτηση είναι οι γονείς μου....5 παιδιά δεν είναι και λίγα...ζωή να 'χουμε! ;D
Ο μόνος λόγος που μπορώ να σκεφτώ είναι πως πρέπει να είναι καταπληκτικό ένα παιδάκι που κυριολεκτικά χωράει στη χούφτα σου να το βλέπεις (με την κατάλληλη καθοδήγηση βέβαια) να γίνεται ένας ανεξάρτητα σκεπτόμενος άνθρωπος και να λες ''Σε θυμάμαι μωράκι που ήσουν και τώρα δες μεγάλωσες και δε με έχεις ανάγκη πια...''Συνεπώς δε θεωρώ πως υπάρχει κάποια λογική προσσέγγιση στο θέμα (ίσως επείδη δε βρίσκομαι και σε τέτοια ηλικία ώστε να συλλάβω τέτοιου είδους νοήματα ) αλλά πως πάνω απ όλα αυτό που θα πρέπει να σκεφτείς είναι η αγάπη η οποία θα σε κάνει να παραμερήσεις κάποια πράγματα,όπως ο χρόνος για τον εαυτό σου + τον χρόνο που θα μοιράζεσαι με τη συντροφό σου ,και να επιδιώξεις κάποια άλλα,όπως το να πιάσεις μια δεύτερη δουλειά, να μάθεις να ελέγχεσαι και να έχεις υπομονή...
Συμπέρασμα :
Μπορεί λοιπόν το κίνητρο για να φέρεις στον κόσμο ένα παιδί να είναι η ανιδιοτελής αγάπη,αλλά όσο περνά ο καιρός προκύπτουν θέματα , όπως το οικονομικό(αν δεν έχει ακόμη αντιμετωπιστεί την ώρα που πρέπει ) ή ακόμα ενα δεύτερο παιδάκι(διότι το ένα παιδί θα είναι μόνο του και θα ζητά ή ένα αδερφάκι ή ένα σκυλάκι ή γενικά δε θα είναι ευχαριστημένο με τίποτα) τα οποία επιζητούν μια έγκαιρη λύση. Αν δεν υπάρχει θέληση πραγματική και απ τους δυο γονείς να αντιμετωπιστούν τότε το πιο πιθανό είναι να αρχίσει η γκρίνια,φθοροποιός δύναμη και για το ζευγάρι αλλά και για τις σχέσεις παιδιού και γονέων .
-
Παππού κρατάω το σχόλιό σου, θα απαντήσω....
Αναφέρω ότι το θέμα έχει διαβαστεί 722 φορές και έχουνε απαντήση μόνο 13-14 χρήστες.
-
Αν ημουν μαιευτηρας ;D
-
Πρόσεχε BlackSheepie, μην τυχόν, τα χέρια σου φέρουν στο κόσμο κάνα μικρό μακαρονοτερατάκι! Ποτέ δεν ξέρεις τι περιέχει το Kinder Έκπληξη! ;)
Σας ευχαριστώ ξανά όλους όσους γράψατε, αν και ακόμη είμαι παραπονεμένος με τον αριθμό των απαντήσεων, αφού οι 722 αναγνώσεις του θέματος, έγιναν 844, αλλά μόνο οι 13-14 συνοφορουμίτες απάντησαν.
Από τις απαντήσεις, απλά συμπέρανα, ότι λιγοστοί διάβασαν, τα όσα ακριβώς είπα στην αρχή. Μπορεί όμως και να τα διάβασαν, αλλά να είναι τόσο υπεράνω, ή να έζησαν οι ίδιοι μέσα από πολλές δυσκολίες μία τόσο όμορφη ζωή που να την επαναλάμβαναν. Άλλο θα επαναλάμβανα τη ζωή μου, άλλο θα επαναλάμβανα την όμορφη ζωή μου. Πιστεύω ότι απαντήσανε με πολλά λόγια, στο style του ρακένδυτου, ακούω την αγάπη και δεν ακούω τις σκέψεις μου.
Παππούς και λοιποί, πιστεύω και εγώ στο συναίσθημα και το ρομαντισμό και όχι στον πλούτο. Όμως πρέπει να υπάρχουν τα χρήματα , για να ζήσουν 3 άνθρωποι λίγο παραπάνω από το όριο επιβιώσης καθώς και ο χρόνος για να υπάρχουν μεταξύ τους αυτοί οι 3 άνθρωποι.
Βεβαίως υπήρξανε και αυτοί, που αναφέρθηκαν σχετικά, στα όσα είχα πει.
Το ποιο εύστοχο σχόλιο, ήτανε αυτό του παππού περί ανατροφής και παραλογισμού.
Όπως επίσης και ο Macmisias και ο Qrustick, ο ένας μίλησε στο τέλος της απάντησης του, για το παλιόκοσμο και ο δεύτερος, ναι μεν είπε τους λόγους, αλλά άφησε μόνο το άρωμά τους...ήτανε πάντως πολύ σκεπτικός.
Βεβαίως όλοι είπατε διάφορους λόγους, για τους περισσότερους από τους οποίους είμαι ευτυχής, χωρίς να έχω κάποιο παιδάκι. Για τους οποίους κατά φαντασία, είμαι ευτυχής από πολύ μικρότερη ηλικία, λόγως της ευαισθησίας μου, χωρίς να έχω κάποιο παιδί. Σε καμμία περίπτωση βέβαια δεν βλέπω το παιδί σαν κάτι το αναγκαίο.
Κανένας όμως δεν μου απάντησε, ακριβώς σε αυτό που ρώτησα. Παρά μόνο ο παππούς με την λέξη παραλογισμό. Διότι όταν εγώ από τη μία βλέπω τους ανθρώπους να μιλάνε για όλα αυτά τα ωραία και όμορφα και τελικά αυτό που βλέπω εγώ και ακούω από τα παιδιά τους αλλά και από τους ίδιους είναι το Κωλοζωή, κάτι με φορτίζει με τεράστια φορτία αρνητικής ενέργειας απέναντι σε αυτό το τόσο όμορφο αφθόρμητο και αγαπησιάρικο γεγονός. Σίγουρα τα πράγματα, δεν είναι ή άσπρο η μαύρο, αλλά εγώ ομιλώ για μαυρίλα με μερικά διασκορπισμένα αχνά αστεράκια τριγύρω. Τούτα δε τα αστεράκια, πολλές φορές δεν οφείλονται στην οικογένεια, αλλά σε άλλα συμβάντα πέρα από αυτή, πέραν του γεγονότος πως αν δεν είχες γεννηθεί, δεν θα έβλεπες πχ ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα.
Με λίγα λόγια, ακούω πολλά λόγια βλέπω λιγοστές πράξεις και ακόμη λιγότερα αποτελέσματα.
-
Χοληδοχάκι, βλέπω ότι περνάς τις μαύρες σου αυτήν την περίοδο. Δεν ξέρω τι ακριβώς σου συμβαίνει, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα τα βγάλεις πέρα, πιστεύω σ' εσένα.
Οι μόνιμες αντιρρήσεις μου:
α) Η "κωλοζωή" είναι όμορφη. Απόδειξη ότι συζητάμε ακόμα. Αν ήταν άσχημη όλοι μας θα είχαμε αυτοκτονήσει.
β) Το "όριο επιβίωσης" του ανθρώπου είναι δεδομένο. Η αναγκαία τροφή και νερό για να αναπτυχθεί ή να διατηρηθεί ένας άνθρωπος, αναλόγως του βάρους του και των κλιματολογικών συνθηκών. Το "όριο διαβίωσης" χρειάζεται ορισμό.
γ) Ένας εργάτης στον σύγχρονο κόσμο έχει καλλίτερη διαβίωση απ' ότι είχε ένας βασιλιάς πριν από 3 αιώνες. Το πρόβλημά σου λοιπόν δεν είναι στα απόλυτα μεγέθη αλλά στα συγκριτικά.
δ) Μπορώ να σε πληροφορήσω για τρόπους με τους οποίους μπορείς να διαβιώνεις με πολύ συναίσθημα και ρομαντισμό, με ελάχιστα χρήματα και σχεδόν πλήρη υλική αυτονομία, και το κυριότερο με άφθονο ελεύθερο χρόνο για σένα, το παιδί σου και την/τον αγαπημένη/ο σου, αρκεί να μην παρασύρεσε από τις καταναλωτικές σειρήνες.
ε) Από το μόνο που δεν μπορώ να σε προφυλάξω είναι από κανέναν πόλεμο, στην περίπτωση που ανακαλυφθεί ότι κάτω από το σπίτι σου υπάρχουν άφθονα κοιτάσματα πετρελαίου, διαμαντιών, ουρανίου, χρυσού, παλλαδιου κ.α. πολυτίμων ή ημιπολυτίμων μετάλλων και τώρα τελαευταία ... νερού. Αλλά τότε δεν νομίζω να ευθύνεσαι εσύ διότι δεν έκανες σωστό οικογενειακό προγραμματισμό, όπως για παράδειγμα γίνεται τώρα στην Αφρική!
-
Φίλε Χοληδόχε για πολούς λόγους μπορεί κάποιος να θέσει το ερώτημα που έθεσες.
Και είναι τόσο σημαντικό που συμφωνώ και εγώ μαζί σου ότι συγκριτικά είναι πολύ μικρός ο αριθμός των απαντήσεων που έλαβε.
Επανερχόμενος λοιπόν επίτρεψέ μου χάριν της κουβέντας (ελπίζοντας να σου χρησιμεύσει σε κάτι) να το μετατρέψω σε δυο
σκέλη: " Να φέρουμε (η όχι βέβαια) στον κόσμο παιδί με βάση εσωτερικές προτεραιότητες όπως πχ συναισθηματικές, ψυχολογικές,
ιδεολογικές, ακόμα και φιλοσοφικές, η με βάση υλικές δυσκολίες η ευκολίες?" Πριν συνεχίσω, να σου πω ότι συφωνώ μαζί σου
ότι δεν είναι κάτι το αναγκαίο για πολλούς ανθρώπους το παιδί, αρκετοί μάλιστα στηρίζουν και ιδεολογικά την άρνησή τους να
κάνουν παιδί και είναι κάτι που πρέπει να γίνεται σεβαστό. Πάντως όπως και να έχει είναι πολύ σπουδαίο αν κάποιος κάνει τελικά.
Στο πρώτο σκέλος λοιπόν θα πω πράγματα που είναι γωστά σε όλους αλλά που τα ξεχνάμε πολλές φορές, βυθισμένοι
στους μόχθους της καθημερινότητας (και εδώ πάει περίφημα το "κωλοζωή"). Και εγώ από τότε που κάναμε παιδί έχω εκτιμήσει
βαθύτατα τους άυλους παράγοντες, σε σημείο να νιώθω...άβολα όταν μου έρχεται στο μυαλό ότι είχα τους υλικούς ενδοιασμούς
μου πριν το αποφασίσουμε!!
Εχουμε λοιπόν να κάνουμε με την ΑΝΩΤΑΤΗ βιολογική πράξη, δυνατότητα, όπως θες πες το, του ανθρώπου.
Είναι όμως μόνο έτσι? Ασφαλώς όχι! Γιατί με την ένωση των βιολογικών υγρών δεν φτιάχνουμε μόνο ένα σάρκινο
πλάσμα με εσωτερικά όργανα που πρέπει μόνο να ικανοποιεί τις βιολογικές του ανάγκες, η ένα καταναλωτικό ζώον
Με την πράξη αυτή δημιουργούμε ΝΟΗΣΗ. Ερχεται στον κόσμο μια νέα διάνοια, ένας νέος ψυχισμός, μια νέα θεώρηση των πραγμάτων
ένας νέος και σίγουρα διαφορετικός τρόπος σκέψης! Εμένα αυτό το "μπλέξιμο" βιολογικών υγρών-νόησης μου φέρνει στο νου
τις φιλοσοφική χωρίς τέλος διαμάχη περί ύλης και πνεύματος!!
Για τα άλλα τα άυλα (ψυχικά συναισθηματικά κλπ) αναφέρθηκα σε προηγούμενο σχόλιο. Και είναι αυτή η τεράστια δυνατότητα
δημιουργίας ανθρώπου που με κάνει να πιστεύω ότι πρέπει να βρούμε μια λύση απέναντι στον εξουσιασμό των υλικών
από ότιδήποτε άλλο.
Να μην παρεξηγηθώ τα αναφέρω αυτά ως γνωστά σε όλους, όχι για να σου τα υποδείξω ούτε σα να σου είναι άγνωστα,
αλλά μόνο για να τονίσω τη σπουδαιότητα του γεγονότος!
Το θέμα είναι ότι ΜΟΝΟ τώρα που έχω παιδί αντιλαμβάνομαι τι θα είχα διαπράξει αν τελικά δεν κάναμε λόγω των οικονομικών,
οπότε είναι κάτι που δεν μπορώ να σου το "αποδείξω" παρά μόνο αν έχεις παιδί!
Πάντα βέβαια υπάρχουν και τα ρίσκα μιας ασθένειας, η υγεία δηλ του παιδιού που είναι σοβαρότατος παράγων πρόκλησης δυστυχίας στην οικογένεια,
και δεν μπορούμε να το παραβλέψουμε, αλλα τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τον προγεννητικό έλεγχο έχει προοδεύσει η επιστήμη πάρα πολύ.
Στο δεύτερο σκέλος τώρα των υλικών όπως αναφέρθηκε και ο papous αν προσέξουμε λίγο στο τι καταναλώνουμε είναι
πολύ πιο φθηνά από όσο ίσως φοβόμαστε (τουλάχιστον για τα πρώτα χρόνια του παιδιού)! Εγώ το είδα στην πράξη που μέχρι στιγμής δεν με
έχει δυσκολέψει οικονομικά και δεν έχει καμμία σχέση με αυτό που φοβόμουνα!
Οι παράγραφοι γ,δ,ε, του papou είναι αυτά που θα μπορούσα να σου πω και εγώ. Υπάρχουν παιδιά που "κοστίζουν" 1000 και παραπάνω ευρώ
το μήνα και άλλα με πολύ πολύ λιγότερα!!
Με τα μεγέθη που αναφέρεις στο ερώτημά σου και με σωστό προυπολογισμό κάνε παιδί...αύριο!! ( που λέει ο λόγος!)
Σίγουρα στα 25 του δεν θα του έχεις φτιάξει ίσως μια επιχείρηση να του δώσεις και δεν θα έχει στα 18 του σπορ αυτοκίνητο
αλλά θα είναι το ΠΑΙΔΙ σου και εσύ ο γονιός που, αν δεν έχεις κάποιο εξωγενή παράγοντα, πιθανότατα θα το καμαρώνεις
και θα βλέπεις πάνω του σημάδια του εαυτού σου της γυναίκας σου ίσως και άλλων αγαπημένων σου προσώπων
και μπορεί και με μια ιδέα του να αλλάξει τον κόσμο...Ποιός μπορεί ποτέ να ξέρει...
-
1)Κατά τύχη .(Μην ..κλωτσήσετε ,το πρώτο μου παιδί έτσι προέκυψε )
2)Για να ολοκληρωθώ (τώρα καταλαβαίνω πως χωρίς τα παιδιά μου θα είμουν μισή)
3)Από αγάπη για τον σύντροφο μου (Να βλέπεις τα μάτια ,το κούτελο και τις γκριμάτσες αυτού/αυτής που αγαπάς σε ένα ..ανθρωπάριο είναι παραπάνω από σπουδαίο)
4)Από ανάγκη και ..εξάρτηση (Ναι ,ναι ,αμα αρχίσεις αυτήν την ιστορία ,είναι δύσκολο να ξεκολλήσεις ..Τώρα που μεγαλώνει κι ο μπέμπης ,θέλω κι άλλο !)
Θα βάλω κι έναν πέμπτο λόγο ,έτσι ,επειδή θέλω ;D
Γιατί τα παιδιά σε ξανανιώνουν και σε ωριμάζουν ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ !
Υποσυνείδητα και φροϋδικά βέβαια ,θα λέγαμε πως μας ωθεί -εκτός των ορμονών-ο φόβος του θανάτου .
-
Ο φόβος ή καλύτερα η φοβία του θανάτου, στην οποία και έχουν φορτωθεί και πλείστες όσες συμπεριφορές, είναι μάλλον προκλητή και πλασματική και δεν προϋπάρχει εκ φύσεως.
Είναι σαν την φοβία για τους κεραυνούς, την φοβία για την θάλασσα, και τόσες άλλες μαθησιακές φοβίες.
Θεωρώ πως η φοβία των κεραυνών δεν ώθησε στην ανακάλυψη του αλεξικέραυνου. Έτσι και η φοβία του θανάτου δεν ωθεί στην γέννηση παιδιών. Μπορεί όμως να κάνω και λάθος, εσείς τι λέτε?
-
Παππού αυτή την περίοδο, δεν περνάω τις μαύρες μου. Ίσα ίσα θα έλεγα ότι περνάω τις άσπρες μου. Κάποια τέτοια ερωτήματα, με απασχολούν συχνά πυκνά.
Οι άσπρες μου δε, πάντα λόγω τέτοιων ερωτημάτων, σε διάφορα σημεία τους χρωματίζονται γκρι. Γκρί και όχι μαύρα, γιατί μπροστά μου έχω το άγνωστο και όσα δεδομένα και να έχω, πάντα μου φτάνουν για να κάνω μία υπόθεση και τίποτα άλλο. Αρκετές φορές βέβαια αυτές οι υποθέσεις είναι επιτυχημένες.
Χαίρομαι που πιστεύεις σε μένα και το εκτιμώ αυτό αν και γνωριζόμαστε πολύ λίγο. Ίσως σε κάποια σημεία, μοιάζει ο τρόπος που σκεπτόμαστε και καταθέτουμε τις σκέψεις μας.
Για την κωλοζωή και εγώ διαφωνώ. Η ζωή είναι ωραία. Ένα μέρος του συνόλου των ανθρώπων είναι που μου τη χαλάει.
Το όριο διαβίωσης για το οποίο μιλάω εγώ, είναι αυτό το οποίο προσφέρει μία έντιμη δουλειά με βασικό μισθό. Βέβαια εσύ μπορεί να αναρωτηθείς τι είναι έντιμη.
Είναι λίγο δύσκολο να πιστέψω, αυτό για τον Βασιλιά. Αν και είμαι σίγουρος ρόλο της εξέλιξης, ότι σήμερα υπάρχει πολύ καλύτερο βιοτικό επίπεδο από τότε, με τα ίδια χρήματα.
Θα σε ευχαριστούσα, αν με πληροφορούσες, γι αυτά που προείπες. Όσο για τις καταναλωτικές σειρήνες, είμαι άνθρωπος που απέχω μερικά έτη φωτός.
Σίγουρα για κάποια πράγματα δεν ευθυνόμαστε εμείς παππού, που είτε μπορεί να είναι ένας πόλεμος, είτε κάποιο είδος "Τζόκερ" και έτσι θέλοντας και μη, είτε βουλιάζει το πράμα, είτε εκτοξεύεται στο διάστημα.
Croolie, καταλαβαίνω τι θες να πεις, αλλά πίστεψε με και εγώ όταν μιλάω για υλικά αγαθά, πάει πάραπέρα η βαλίτσα και όχι σε απλώς οικονομικά προβλήματα. Το οικονομικό πρόβλημα δεν είναι ακριβώς, ένας μαθηματικός λογαριασμός σε λογιστικό φύλλο. Φέρνει άλλα προβλήματα, ψυχολογικά και πάραπέρα συναισθηματικά.
Δεν είναι ότι απλά μας λείπουν 5 φράγκα.
Όσο για την διαμάχη περί πνεύματος και ύλης, ιδιαίτερα στην εποχή μας, η ύλη έχει αναχθεί σε Θεότητα, το χρήμα σε Θεό και η φιλοσοφία σε αυτό που λέει και το τραγουδάκι και "επιτέλους σκασμός! οι ρήτορες πολύ μιλήσατε!".
Χαίρομαι πάντως, που με βάση τη "μακέτα" που αναφέρω, θεωρείς ότι μπορεί άνετα να μεγαλώσει ένα παιδί. Είναι κάτι το οποίο με φορτίζει θετικά.
Να σας ενημερώσω, ότι ήδη παρακολουθώ εδώ και 13 μήνες από κοντά το μεγάλωμα τις ενός χρονού ανηψιάς μου. Ένας λόγος παραπάνω που μου γεννήθηκαν πιο έντονα ερωτηματικά.
Παππού, όπως είπες και εσύ, μάλλον. Μέχρι τώρα πάντως, δεν του έχει ξεφύγει κάποιος. Ο άνθρωπος θα έπρεπε να τον θεωρούσε ώς δεδομένο. Παρόλα αυτά λόγω του ότι δεν ξέρουμε από πριν την ημερομηνία λήξεως αλλά και ούτε τι συνεπάγεται η ημερομηνία λήξεως, καθώς και το τι αφήνουμε, το τι μένει πίσω, σε πολλούς ανθρώπους δημιουργείται μια αγχωτική κατάσταση. Άλλοι έχουνε χάσει ξαφνικά και αναπάντεχα κάποιους δικούς τους και αυτό τους κάνει ακόμη πιο ευάλωτους. Εγώ πάλι που έχασα τον παππού μου, δεν σκιάχτηκα όπως άλλοι. Να μη σου πω και καθόλου, βέβαια δεν ξέρω τι θα γίνει αν μου συμβεί με κάποιο ακόμη πιο κοντινό πρόσωπο. Πάντως δεν μπορώ να πω ούτε ότι τον φοβάμαι, ούτε πως το βλέπω σαν κάτι κακό. Σαν το νεράκι που πίνω είναι. Κάποια μέρα θα έρθει και για μένα. Αυτό είναι όλο.Υπάρχω, "δεν υπάρχω".
Δεν ξέρω βέβαια τι ακριβώς εννοεί η Juliad, αλλά ίσως εν μέρη συμφωνεί, με τον Macmisias, στο ότι, εφόσον κάποια στιγμή θα φύγουμε εμείς, θέλουμε να αφήσουμε τους απογόνους μας, να συνεχίσουν το οικογενειακό γονιδιακό μας δέντρο. Όχι σαν φόβος, αλλά σαν επιθυμία να συνεχιστεί ζωή και ζωή πλασμένη με δικά μας γονίδια.
-
xolidoxe (?) ,bingo .
Έχασα γονιό αρκετά νωρίς και απολύτως ξαφνικά .Η μόνη μου παρηγοριά ήταν να κοιτάζω το κούτελο και τα μάτια της αδερφής μου που είναι ολόιδια .Τότε ίσως ανακάλυψα πως τα φράγκα ,οι πολυκατοικίες και οι καριέρες αφήνουν στο τέλος μηδέν εις το πηλίκο .
Σωστοί οι προβληματισμοί περί "παλιοζωής" ,τους είχα κι εγώ ΠΡΙΝ κάνω παιδιά .
Ακόμα από τους αγαπημένους στίχους είναι αυτός της Βιτάλη"Γεννήθηκα και μου'πανε ποτέ μιλιά μη βγάλω,πως είναι που γεννήθηκα προνόμιο μεγάλο "
Αλλά ,Φύση είναι αυτή ..λες να την απασχολούν ιδιαίτερα οι κοσμοθεωρίες μας ;
Παππούλη ,λες η φοβία του θανάτου να είναι μαθησιακή όντως ;
Σε βρίσκω πολύ θετικό και κατασταλαγμένο .Είναι καινούρια θεωρία ,ή άποψη σου ;
Δεν το απορρίπτω σε καμιά από τις δύο περιπτώσεις ,από περιέργεια ρωτάω .
-
Χαίρομαι πολύ Χοληδόχε για την καλή σου κατάσταση. Ανησύχησα απ' αυτά και κάτι άλλα... Γνωριζόμαστε όμως πολύ καλά. Γνωρίζω και γνωρίζεις ότι θέλουμε ο καθένας από την ψυχή μας.
Γενικώς οι άνθρωποι δεν τα πάμε καλά με την γραμματική και αυτό οφείλεται μάλλον στο σύστημα εκπαίδευσης. Έτσι μπλέκουμε πάντα το ρήμα "είμαι" με το ρήμα "έχω". Νομίζουμε ότι αν το παιδί μας πάρει ότι έχουμε τότε θα είναι το ίδιο μ' εμάς. Δεν το σχολιάζω περεταίρω.
Σ' αυτό όμως πρέπει να οφείλεται και η απορία της juliad σχετικά με την άποψή μου. Juliad, έχουμε αναθρέψει κι οι δύο παιδιά. Όταν τα παιδιά μας κάνουν αεροπλανικά στα κάγκελα ποιός έχει φοβία θανάτου? Αυτά ή εμείς? Μάλλον εμείς. Και πως προσπαθούμε να τα προστατέψουμε? Απλά διαπαιδαγωγώντας τα με την φοβία θανάτου: "Μην κάνεις αυτό, θα χτυπήσεις", "πρόσεξε εκείνο, θα πάθεις ζημιά", "μην πηγαίνεις με αγνώστους, θα σε σκοτώσουν για να πάρουν τα όργανά σου".
Θα μου πεις ότι πιθανόν τα παιδιά να μην ξέρουν τι είναι θάνατος και γι' αυτό δεν φοβούνται. Αλλά σκέψου τον εαυτό σου, γνώρισες νωρίς τον θάνατο, σταμάτησες να συμπεριφέρεσαι ως παιδί?
Τέλος, μπορείς αν θέλεις να με πληροφορήσεις για την παλιά θεωρία ώστε να ξέρω αν η παραπάνω είναι καινούρια?
-
Σχετικά με τον φόβο του θανάτου ,υπάρχουν πολλές ,όχι μια θεωρία .Ανεφερα τον Φρόυντ σκεπτόμενη το "ένστικτο του θανάτου" .Αλλά και πολλοί αλλοι φιλόσοφοι και ψυχολόγοι έχουν διατυπώσει διάφορες θεωρίες ,γιαυτό και σε ρώτησα αν είχες κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό σου .
Χωρίς να είμαι ειδήμων ,νομίζω πως στο παράδειγμα σου με τα παιδιά αυτή τους η συμπεριφορά οφείλεται στην άγνοια του κινδύνου .Κατα τα άλλα ,τα παιδιά έχουν πολλές φοβίες σχετικά με τον θάνατο τον δικό τους κι ακόμα περισσότερες σχετικά με τον θάνατο των γονιών ,από πολύ μικρή ηλικία .
Πάντως δεν είχα σκεφτεί ποτέ πως αυτός ο φόβος μπορεί και να είναι μαθησιακός .Ωραία ,να που μου έδειξες κι έναν άλλο δρόμο σκέψης . :)
Αλλά βρε παππού ,μήπως ξεφυγαμε από το θέμα ;Για παιδιά μιλάμε ,όχι για θάνατο .
(παρεπιπτόντως ,στις διακοπές άρχισα να διαβάζω "Το βιβλίο των νεκρών Φιλοσόφων " και πάει γάντι με την κουβέντα)
-
Αχ, juliad, πόσο επιθυμώ να συζητάμε!
H μόνη παιδική φοβία για την οποία είμαι σχεδόν σίγουρος ότι είναι προϋπάρχουσα, είναι η φοβία για τον ύπνο. Για όλες τις άλλες βάζουμε κι εμείς το χεράκι μας. Κάνε ένα πείραμα. Μια νύχτα καταιγίδας στάσου κοντά στο παράθυρο και άρχισε να θαυμάζεις τους κεραυνούς. Ανέλυε τα χρώματά τους, την συχνότητά τους κοκ. Είμαι σίγουρος πως τα παιδιά σου θα έρθουν κι αυτά κοντά σου και θα αρχίσουν να θαυμάζουν τους κεραυνούς και εκείνη την στιγμή και για πάντα στην ζωή τους.
Κατά τα άλλα μιλάμε για δημιουργία ζωής, άρα για θάνατο. Το ένα είναι συνιφασμένο με το άλλο. Άλλωστε αυτή είναι ακόμα μία ένδειξη ότι δεν οδηγεί στην δημιουργία παιδιών ο φόβος του θανάτου. Πόσο ανάλγητος και άκαρδος θα έπρεπε να είναι ένας γονιός ώστε να φέρει στον κόσμο με αποκλειστικά δική του ευθύνη μία ύπαρξη για την οποία είναι σίγουρος μόνο για την θνητότητά της, μόνο για το ότι θα νίωσει αυτόν τον κυρίαρχο "φόβο του θανάτου".
Αυτό και μόνο νομίζω ότι ακυρώνει την υπόθεση. Εκτός κι αν υποθέσουμε ότι η φοβία του θανάτου εξαφανίζεται μόνο όταν είσαι υπεύθυνος για την δημιουργία μιας καινούριας σε κάποιο άλλο άτομο.
-
Φίλε χοληδόχε επειδή βλέπω πως δεν..."ψήνεσαι" με τίποτα {πλάκα κάνω :) }θα προσπαθήσω να στα πω κάπως πιο...απλά και καθημερινά,για να μη νομίσεις ότι προέρχονται από κανέναν...σαλονάτο (που λέει κι ο φίλος ιππέας!!!) που αμπελοφιλοσοφώντας και εκ του ασφαλούς αερορητορεύοντας δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα...Λοιπόν:
Οταν η ζωή είναι ολόκληρη μπροστά σου για να αποφασίσεις μα εσύ με το ταίρι σου δεν ξέρεις από που να...αρχίσεις
Οταν ξεκινάς περιμένοντας τις "κατάλληλες συνθήκες". Οταν μπαίνει μια μια η καρέκλα μεσα στο νοικιασμένο σπίτι, έτσι γιατί κάπου πρέπει να καθίσεις για να...φας. Οταν τα κομμάτια της οικοσκευής μπαίνουν κι αυτά σε βάθος...χρόνων και αμέτρητων δόσεων και το Εβερεστ φαντάζει ένας λοφίσκος μπροστά στην ημερομηνία του γάμου σου.
Οταν δεν ξέρεις που να ακουμπήσεις το σώμα σου από τους πόνους της κούρασης και παραπατάς απο την έλλειψη ύπνου. Οταν σε προσπερνούν τα χρόνια και οι "προυποθέσεις"που περίμενες (χα!) δεν λένε να έρθουν, παρά τους ολοένα και αυξανόμενους κόπους σου. Οταν για τις "συνθήκες" (που εσυ τις περιμένεις καλυτερες για να κάνεις παιδί) κανένας δεν μπορεί να σου εγγυηθεί (και ιδίως αυτοί που θα έπρεπε!!) ότι δε θα χειροτερεύσουν στο μέλλον. Οταν όλα "συνομωτούν" (και ειδικά οι..."αρμόδιοι" που πλουτίζουν!!) στο να πεθαίνει κάθε ελπίδα σου ( Τα περί συνωμοσίας του σύμπαντος για να...πετύχουμε αυτό που θέλουμε βρίσκονται μόνο μέσα στο κεφάλι του...Κοέλιο!). Οταν ΕΣΥ πληρώνεις από το ΥΣΤΕΡΗΜΑ ΣΟΥ, με όλους αυτούς τους κόπους που αναφέρω, το 5χίλιαρο η και παραπάνω του κάθε κρατικοδίαιτου, (για να μπορεί αυτός αν γουστάρει νακάνει ΟΣΑ ΠΑΙΔΙΑ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ) ΟΧΙ με ΜΟΝΑΔΙΚΟ γνώμονα την προσφορά του αλλά και με επιχείρημα ότι "έφαγε τα χρόνια του στα...θρανία" λες και ΕΣΥ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ τον έβαλες να σπουδάσει χωρίς να είναι ΔΙΚΗ του επιλογή, ενώ κάποιοι άλλοι που τελείωσαν κάποια άλλα μη "εμπορεύσιμα" θρανία, τυλίγουν σουβλάκια, η τρέχουν με μηχανάκια για delivery, και κάποιοι άλλοι που ΔΕΝ ήταν ΔΙΚΗ τους επιλογή να μην σπουδάσουν είναι ισόβια καταδικασμένοι στον βασικό, στο δούλεμα και τη χλεύη, του κάθε μπαλκονάτου που το ΜΟΝΟ που πραγματικά τον ενδιαφέρει είναι η πολιτική του καριέρα και φιλοδοξία, αλλά και την ειρωνία και υποτίμηση του κάθε ηλίθιου που τον κρίνει από το...επάγγελμά του!!
Οταν με όλη αυτή την πάλη ξαφνικά βλέπεις στον καθρεφτη ότι πληθύναν οι ασπρες τρίχες στους κρόταφους, και αυτό το απίστευτα απέραντο μπ....έλο που περιγράφω και σε περιβάλει ΔΕΝ ΣΕ ΕΧΕΙ ΑΦΗΣΕΙ, να κάνεις ίσως το ΜΟΝΑΔΙΚΟ πράγμα για το οποίο ΑΞΙΖΕΙ να παλεύει κάποιος πέρα απο σύζυγο γονεις αδέρφια, αυτό για το οποίο χρόνια ονειρεύεσαι εσύ και η/ο σύντροφος και πολεμάς με χίλιους κόπους να φέρεις τις συνθήκες, αυτό που λαχταράς και η ΦΥΣΗ δώρο σου έδωσε (και αυτο το εκτιμουν καλυτερα όσοι έχουν προβλήματα στο να κανουν παιδι και ξοδευουν σημαντικα ποσά), και ένα σωρο άλλα "ΟΤΑΝ" (που τι να...πρωτοθυμηθώ) τοτε ΔΥΟ ΕΠΙΛΟΓΕΣ σου μένουν:
Η να συγκεντρώσεις όσες εγκεφαλικές ψυχικές, διανοητικές δυνάμεις η φύση σου δωσε, ΟΛΗ ΣΟΥ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΙΣΜΑ που σαν πελώρια κραυγή θα πει: " Γ....άω και τις προυποθέσεις και τις προοπτικές, μα και τις δικές σας υποσχέσεις που δίνατε και στον...προπάππο μου, και τα ψεύτικα "καλυτερά σας αύριο" που φτιάχνετε ΜΟΝΟ για τα δικά σας παιδιά, σας χ...ω πατοκορφα, εσάς και τις φιλοδοξίες σας αν θα σας δει η όχι η καλή σας γυναικούλα πρωθυπουργό, η βουλευτή η πλανητάρχη, φτυνω καταμουτρα το υποκριτικο και προεκλογικο ενδιαφερον σας, ΔΕΝ προλαβαίνω ΔΕΝ έχω άλλο χρόνο να περιμένω, ΥΠΑΡΧΩ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΝΑΓΚΗ. ΑΠΟΚΤΩ ΙΕΡΟ ΛΟΓΟ ΥΠΑΡΞΗΣ ΔΙΝΩ ΧΑΡΑ ΣΕ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΑΙΡΙ ΜΟΥ ΦΕΡΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΠΛΑΣΜΑ ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΘΑ ΠΟΔΟΠΑΤΗΣΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΓΩΙΣΜΟΥΣ ΜΟΥ (γιατί μέχρι να το κάνεις σκέφτεσαι εσένα και τα δικά σου "θέλω", μετά όμως είναι αλλιώς!!)
Η ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΣ με ο,τι αυτό συνεπάγεται (είπαμε το να το αρνηθεις για ιδεολογικούς και ένα σωρό άλλους λόγους είναι σεβαστό αλλά είναι διαφορετικό αφου εδώ συζητάμε για υλικα εφόδια).
Ευχομαι η ΟΠΟΙΑ επιλογή να είναι με τη βαθειά σου θέληση φίλε μου.
Και κάτι τελευταίο: Ο,ΤΙ μα Ο,ΤΙ έχεις νιώσει μέχρι τώρα είτε σαν παιδί, είτε βλέποντας του αδερφού σου το παιδί η για οτιδήποτε άλλο απλά ΞΕΧΑΣΕ ΤΟ μπροστά σε αυτό που θα νιώσεις ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ! Αυτα δεν περιγράφονται! Να μην πω για τι δυναμεις θα αποκτησεις...Οι πιο πολλές δυσκολιες που σε προβληματίζουν και τα ρίσκα να ξέρεις ότι ισχύουν για την πλειοψηφία, μερικά μάλιστα ενδεχόμενα ισχύουν για ΟΛΟΥς ως πιθανά.
Μονο ψαξε να δεις αν θελεις.
Αυτά φίλε μου...
-
1) Γιατι ημουν μεθυσμενος
2) Γιατι αυτη ειναι και λιγο ''ευκολη'' αλλα μου αρεσε κιολας
3) Γιατι οι φιλοι μου εφυγαν και με αφησαν μονο μου μαζι της στο club
4) Γιατι ημουν ηλιθιος και ξεχασα να παρω τις απαραιτητες προφυλαξεις
;D ;D ;D
-
1 γιατί το θέλω (έτσι εγωιστικά)
2 γιατί όπως έχω φιλοσοφήσει την ζωή μου είναι όπως είπε και ο πάππους το μόνο σωστό πράγμα που θα κάνω.
3 γιατί η ευτυχία που θα νιώσω βλέποντας να μεγαλώνει το μικρό x-versusaki πιστεύω θα είναι μοναδική.
4 γιατί θέλω να νιώσω τι σημαίνει να είσαι πατέρας.
Και να πω και 4 λόγους που δεν θα το κάνω ακόμα.
1 γιατί στους παραπάνω λόγους υπάρχουν δυο θέλω και δεν μου αρέσει αυτό.
2 γιατί είμαι ανώριμος και ασταθής χαρακτήρας.
3 γιατί φοβάμαι πώς θα αποτύχω.
4 γιατί δεν θέλω να κάνω τα λάθ που βλέπω γύρο μου και δεν είμαι σίγουρος πως θα το αποφύγω.
-
Συγκεκριμένα για μία γυναίκα, ίσως η μοναδική της ολοκλήρωση.
Ταυτόχρονα για μένα, η μεγαλύτερη ευλογία.
-
Χαιρετώ αγωνιστικά τους νεοεισερθέντες στο θέμα. Θέλω να παρέμβω κατά τι στο σκεπτικό του Crool.
Αγαπητέ μου, ο Χοληδόχος μας θέτει μόνο οικονομικούς και όχι ιδεολογικούς προβληματισμούς στην γέννηση ενός παιδιού. Επίσης θέτει ένα προβληματισμό σκοπιμότητας. Δεν μπορούμε δηλ να του απαντούμε με ιδεολογικούς όρους.
Φίλε Χοληδόχε. Η ανατροφή ενός παιδιού προσθέτει υπεραξία στην οικογένεια, είναι σαν να αγοράζεις μια μετοχή. Έχει ένα μικρό κόστος αγοράς - κόστους σε σχέση με την υπεραξία που θα σου αποδώσει στην διάρκεια του χρόνου. Σε αντίθεση ο δανεισμός (το να βλέπεις το παιδάκι της αδερφής σου) όχι μόνο δεν αποδίδει υπεραξία αλλά αποδίδει συνεχώς αυξανούμενο χρέος.
Ο συγχρωτισμός με άλλους πολιτισμούς και κουλτούρες βοηθά στην εξεύρεση λύσεων. Πως καταφέρνουν οι μετανάστες και φέρνουν στον κόσμο τρία και τέσσερα παιδιά με προϋποθέσεις υποδαιέστερες από αυτές που ανάφερες? Και τα παραδίδουν στην κοινωνία ως αξιοπρεπέστατα άτομα με ισχυρά κριτήρια αξιών και τιμιότητας.
Ένας συγχρωτισμός λοιπόν μαζί τους θα σου δώσει την λύση, εάν δεν μπορέσεις να καταλάβεις θα στο αναλύσω όταν βρω χρόνο.
-
Σ` ευχαριστώ papou για την παρέμβαση αφού κάθε τέτοια βοηθά τον διάλογο.
Ειπα την άποψή μου για τα οικονομικά δεδομένα που αναφέρει και εκείνο που προσπάθησα να πω στον Χοληδόχο είναι ότι ένα ζευγάρι που θέλει (βασική προυπόθεση) να κάνει παιδί, μπορεί να το κάνει φτάνει να υπάρχει η δυνατότητα εργασίας από τον έναν (πιο σκληρής βέβαια), η και από τους δυο συντρόφους. Ως παράδειγμα έφερα την πορεία ενός ζευγαριού (εμένα δηλαδή!) που όταν ξεκίνησε βρισκόταν στο μείον και κοπίασε πολλά χρόνια νομίζοντας πως οι συνθήκες θα γινόταν, όπως φανταζόταν, κατάλληλες (όχι "τρελλά" πράγματα δηλαδή) για να κάνει παιδί. Τελικά αυτό που έχουμε στο μυαλό μας ως "ιδανικές συνθήκες" συνήθως δεν έρχεται και κινδυνεύουμε να χάσουμε το τραίνο περιμένοντας σε "λάθος σταθμό". Αναφέρομαι λοιπόν σε υλικές, οικονομικές ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ -ΘΕΛΗΣΗ και , θέτω τα θέματα ψυχολογίας, ιδεολογικά και ό,τι άλλο μη υλικό, ως κινητήριο μοχλό για να πάρουμε την απόφαση που (ήδη, και βάσει αυτών), ΘΕΛΟΥΜΕ και αναφέρομαι και στη κοινωνικοπολιτική κατάσταση επειδή ένας χαμηλού εισοδήματος εργαζόμενος είναι ευάλωτος στις πολιτικές η μη αποφάσεις (πχ ένας που δουλεύει για το βασικό μισθό δεν μπορεί να έχει κάποια άλλη ελπίδα πέρα απο το να γίνει κάποια νέα καλύτερη σύμβαση εργασίας) αλλά ίσως να το τόνισα λίγο περισσότερο. Πιστεύω πως ένα εργαζόμενο ζευγάρι μπορεί να κάνει παιδί (με τις όποιες δυσκολίες βέβαια) να μην το σκέφτεται ο Χοληδόχος, και επειδή είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ ένας που δεν έχει παιδί να σκεφτεί σχετικά με το παιδί όπως κάποιος που έχει (λογικό) μιλάω ως κάποιος που είχε μεγαλύτερα "αριθμητικά"προβλήματα απο αυτά που αναφέρει ο χοληδόχος αλλά ως έχων παιδί και με μεγάλη καθυστέρηση λόγω των οικονομικών. Αν έχεις παιδί καταλαβαίνειςτη διαφορά ψυχολογίας μεταξύ ενός που έχει και ενός που δεν έχει και αν σκέφτεσαι να μην κάνεις λόγω των οικονομικών πχ, αν εν τέλει κάνεις,βλέποντας το παιδί να μεγαλώνει, όσο και να δυσκολευτείς ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να πεις (για οικονομικο λόγο) "τι βλακεία έκανα" (λέμε με τις βασικές προυποθέσεις πάντα). Γι αυτό προσπάθησα να το "μετατρέψω" φίλε Χοληδόχε το ερώτημά σου. Στους οικονομικής φύσεως ενδοιασμούς μπορεί ίσως να απαντήσει πιο ψυχρά αυτός που δεν έχει παιδί (όπως σκεφτόμουν και εγώ πριν κάνω!) και μάλλον όσοι έχουμε είμαστε ακατάλληλοι για τέτοιες απαντήσεις
αφού έχει αλλάξει ο ψυχισμός μας!! Δεν τολμώ κοιτάζοντας στα μάτια το παιδί μου τώρα, να έχω "οικονομικές" αμφιβολίες (όσες δυσκολίες και να είχα -που δεν έχω εξ` αιτίας του-) για το αν έπρεπε να το κάνω!! Θα έπρεπε να έχω και έναν καθρέφτη εκεί κοντά για να...φτύσω τη μούρη μου!!
Για την προέκταση των οικονομικών σε ψυχολογικά, συναισθηματικά για το παιδί, είναι κάτι που δικαίως μπορεί να φοβάται ο γονιός που υποθέτει ότι, ενδεχομένως, το παιδί του θα μειονεκτήσει συγκριτικά με άλλα παιδιά, αλλά δεν ξέρω πόσο αποτρεπτικά μπορεί να λειτουργήσει στο να κάνει κάποιος παιδί. Αν σκεφτούμε μάλιστα ότι το συγκριτικό "πρόβλημα" δεν σταματάει πουθενά (εκτος αν προκειται για βασικά πράγματα). Αλλά και αυτο πιστεύω το αντιμετωπίζεις στην πορεία.
Ας προσπαθήσω να συνοψίσω: Αν ένα ζευγάρι ΘΕΛΕΙ να κάνει παιδιά πιστεύω πως μπορεί να το κάνει αρκεί να μπορεί ο ένας η και οι δύο να δουλέψουν. Για τις δυσκολίες της απόφασης μπορεί να χρειαστεί μια μικρή "επανάσταση" αρκετό πείσμα και πολλή Θέληση. Τα μη υλικά θέματα όμως είναι για τον καθένα διαφορετικό αν θα τον οδηγήσουν στο να κάνει η να μην κάνει παιδί. Αυτά είναι μέσα στον καθένα. Για τους μη υλικούς λόγους που κάποιος θέλει, κάποιος άλλος μπορεί να μην θέλει. Γι αυτό και επιμένω στην αρχική μου άποψη (ως εχων παιδί βέβαια) ότι κάποιος πρέπει όχι ντε και καλά να κάνει παιδί για μη υλικούς λόγους αλλά να αποφασίσει αν θα κάνει η όχι με βάση αυτούς, και όχι με τα οικονομικά ως βασικό λόγο καθώς πιστεύω μια αρνητική απόφαση με μόνο τον οικονομικό παράγοντα θα δημιουργήσει αμφιβολίες, στην πορεία, για την ορθότητά της. Και τέτοια αμφιβολία βασανιζει νομίζω.
Αυτά φίλοι παππου και χοληδόχε.
-
Φίλοι μου, επ' ευκαιρία αυτού του θέματος λαμβάνω το θάρρος να προτείνω κάτι που θεωρώ εξαιρετικά ουσιαστικό. Την επαναχρησιμοποίηση των υλικών που έχουν σχέση με την παιδική ανατροφή. Πιο συγκεκριμένα της ένδυσης, υπόδησης και της γραφικής-διδακτικής ύλης.
Πονάει πραγματικά η καρδιά μου όταν βλέπω σχεδόν αχρησιμοποίητα ρούχα, παπούτσια, βιβλία, παιχνίδια, να πετάγονται στα σκουπίδια, όταν είναι γνωστό ότι υπάρχουν γονείς που δυσκολεύονται να προμηθευτούν τέτοια είδη για τα παιδιά τους. Εάν λοιπόν δημιουργούσαμε ένα δίκτυο επαναχρησιμοποίησης όπου θα μπορούσε να συλλέγει όλα τα αξιόλογα κομμάτια και να τα προσφέρει με ένα ελάχιστο τίμημα ή και δωρεάν, θα ήταν, νομίζω, μια μικρή προσφορά απ' όλους μας στο "άγνωστο παιδί".
Επίσης εάν κάποιος γνωρίζει αν υπάρχει ήδη μια τέτοια οργάνωση, και μπορεί να το αναφέρει, θα ήταν ευχής έργον.
-
1) Για να γινω μπαμπας
2) 1ο παιδι: 2 βηματα απο το επιδομα
3) 2ο παιδι: Ακουμπαω το επιδομα
4) ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΤΟ ΠΗΡΑ!!!
-
Επίσης εάν κάποιος γνωρίζει αν υπάρχει ήδη μια τέτοια οργάνωση, και μπορεί να το αναφέρει, θα ήταν ευχής έργον.
Συνήθως αυτές η κινήσεις γίνονται απ τις ενορίες κάθε γειτονιάς αλλά δυστυχώς υπάρχουν πολλά που παίζονται και για να πω ένα υπάρχουν άνθρωποι που τα παίρνουν και τα πουλάνε σε παζάρια για μεταχειρισμένα…
-
1) Για να γινω μπαμπας
2) 1ο παιδι: 2 βηματα απο το επιδομα
3) 2ο παιδι: Ακουμπαω το επιδομα
4) ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΤΟ ΠΗΡΑ!!!
Με το 4ο παιδι θα αυξηθει κι αλλο το επιδομα? Η θα θεωρεισαι το ιδιο πολυτεκνος με αυτον που θα χει 3?
-
1) Για να γινω μπαμπας
2) 1ο παιδι: 2 βηματα απο το επιδομα
3) 2ο παιδι: Ακουμπαω το επιδομα
4) ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΤΟ ΠΗΡΑ!!!
Με το 4ο παιδι θα αυξηθει κι αλλο το επιδομα? Η θα θεωρεισαι το ιδιο πολυτεκνος με αυτον που θα χει 3?
Τα πρωτα 2 βηματα αφορουν το πρωτο παιδι...
-
Πόσο ανάλγητος και άκαρδος θα έπρεπε να είναι ένας γονιός ώστε να φέρει στον κόσμο με αποκλειστικά δική του ευθύνη μία ύπαρξη για την οποία είναι σίγουρος μόνο για την θνητότητά της, μόνο για το ότι θα νίωσει αυτόν τον κυρίαρχο "φόβο του θανάτου".
Γιατί είμαστε σίγουροι και για τίποτα άλλο ;
Η μόνη βεβαιότητα είναι αυτή του τέλους κι όμως "ψοφάμε" να κάνουμε αρχές ;D .
Δεν είναι αναλγησία ,Φύση είναι .
Όσο για το οικονομικό ζήτημα ,ο Crool με κάλυψε λέγοντας "βλέποντας το παιδί να μεγαλώνει, όσο και να δυσκολευτείς ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να πεις (για οικονομικο λόγο) "τι βλακεία έκανα" "
Κamelot ,σιγά το επίδομα !!Να μου έλεγες να βγάλεις τα πιτσιρίκια στα φανάρια και να πάρεις εσύ διαμέρισμα ,θα το καταλάβαινα ..
Pappou ,κι εγώ τα παζάρια με μεταχειρισμένα ξέρω .Κατά τα άλλα ,όλοι λίγο πολύ ανταλλάσσουμε παιδικά ρούχα, παπούτσια ,κουβερτάκια ,καροτσάκια ,αποστειρωτές ,μπιμπερό κλπ με φίλους .
-
Πόσο ανάλγητος και άκαρδος θα έπρεπε να είναι ένας γονιός ώστε να φέρει στον κόσμο με αποκλειστικά δική του ευθύνη μία ύπαρξη για την οποία είναι σίγουρος μόνο για την θνητότητά της, μόνο για το ότι θα νίωσει αυτόν τον κυρίαρχο "φόβο του θανάτου".
Γιατί είμαστε σίγουροι και για τίποτα άλλο ;
Η μόνη βεβαιότητα είναι αυτή του τέλους κι όμως "ψοφάμε" να κάνουμε αρχές ;D .
Δεν είναι αναλγησία ,Φύση είναι .
Κι αυτή η απάντηση jouliad "φυσική" είναι? Δηλ το να προσπαθούμε να εξηγήσουμε κάτι λογικά και όταν στριμωχνόμαστε να το ρίχνουμε στην γενίκευση και στην ασάφεια?
Τότε και η Ψυχολογία και η Ιατρική είναι άχρηστες ως επιστήμες εφόσον για κάθε πρόβλημα έχουμε την διέξοδο της Φύσης.
Αντιπαρέρχομαι. Μπορεί να είμαστε σίγουροι για την θνητοτητά της αλλά είναι στο χέρι μας το εάν θα νιώσει τον φόβο θανάτου. Όταν το οδηγήσουμε να αγαπήσει την ζωή και να ζήσει, αποκλείεται να φοβηθεί τον θάνατο.
Αν το οδηγήσουμε στην αποστροφή του θανάτου είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα ζήσει ποτέ.
-
Μα η δημιουργία ζωής είναι μια φυσική διαδικασία !
Νομίζω πως η φύση μας οδηγεί στην επιθυμία τεκνοποίησης κι ακολουθούν οι λογικές σκέψεις ,τα υπέρ και τα κατά κι οι αμφιβολίες .
Δεν κατάλαβα τι θες να πείς μιλώντας για την Ιατρική ..
Μήπως ότι μπορεί η φυσική αυτή διαδικασία να "νοθευτεί" απ'την ευγονική ας πούμε ;'Οτι μέσω της Ιατρικής επιστήμης μπορούν τα πράγματα να μην είναι τόσο φυσικά και τυχαία ;
Ε ρε παππού ,πόσο μπερδεμένος μπορεί να είσαι αν μεγαλώνεις παιδί με τον φόβο του θανάτου !
Δεν λέω πως ο καθένας μας δεν κουβαλάει τα συμπλέγματα του ,αλλά σκοπός είναι να μην τα μεταφέρουμε στα ίδια μας τα παιδιά !
Εξ'άλλου ," ο θάνατος δεν μας αφορά " που λέει κι ο Επίκουρος ..
Τη ζωή έχουμε κι αυτή πρέπει να διαχειριστούμε .
-
Joyliad αναλύω. Φάνηκε, απ' την σύνταξη, ότι το "Φύση είναι" αναφερόταν στην αναλγησία και και όχι στην δημιουργία ζωής.
Απ' αυτήν την άποψη θα μπορούσαμε να πούμε: Γιατί ο άνθρωπος να πεθαίνει από καρκίνο? Μήπως μπορούμε να τ' αλλάξουμε? Και όταν δυσκολευόμαστε να βρούμε την λύση να βρίσκουμε την "απάντηση": "Τι να κάνουμε? Φύση είναι!"
Αν θέλεις την απάντηση "Φύση είναι" τότε θα πρέπει να το πεις απ' την αρχή κι όχι να το χρησιμοποιείς ως διέξοδο στα δυσκολοαπάντητα ερωτήματα.
Το να μεγαλώνεις ένα παιδί με τις φοβίες σου είναι εντελώς φυσικό. Αν έχεις φοβίες θα το μεγαλώσεις μ' αυτές. Δεν χρειάζεται να το πεις στο παιδί, το καταλαβαίνει, το συναισθάνεται.
Για παράδειγμα νομίζεις ότι ένα παιδί δεν αντιλαμβάνεται την φοβία του γονιού όταν ο δεύτερος τρέμει να το πάει να δει ένα νεκρό, να το πάει στο νεκροταφείο κλπ? Γιατί τρέμει? Για να μην αντιληφθεί το παιδί τι σημαίνει θάνατος. Και γιατί να μην θέλει να το αντιληφθεί εάν δεν τον φοβάται? Άρα ο θάνατος είναι κάτι το φοβερό. Αυτές είναι οι λογικές διεργασίες που κάνει το παιδί και η έτσι η φοβία του γονιού προσκολάται πάνω του, μεταφέρεται από γενιά σε γενιά.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με κάθε φοβία.
-
1) Για να τον παιρνω μαζι μου στο ΝΑΟ.
2) Για να εχω καποιον να συζηταω για γκομενες
3) Για να του μεταλαμπαδεύσω το ταλέντο μου
4) Για να συνεχιστει το γκαρβινέικο της Νέας Υόρκης.
-
δεν ξερω. λιμοκτονια;
-
1) Για να δω πως θα βγει ενα παιδί που θα έχει τα γονίδιά μου
2) Για να δω πώς είναι να δημιουργείς ζωή (αν και αυτό το βλέπει καλύτερα η γυναίκα)
3) Ε ολο τα ίδια και τα ίδια τοσα χρόνια κάποια στιγμή θα βαρεθέις, κανεις ενα παιδί
4) Γιατί θα το θέλει σφοδρά εκείνη οπότε θες δε θες θα το κάνεις
-
1) Για να δω πως θα βγει ενα παιδί που θα έχει τα γονίδιά μου
2) Για να δω πώς είναι να δημιουργείς ζωή (αν και αυτό το βλέπει καλύτερα η γυναίκα)
3) Ε ολο τα ίδια και τα ίδια τοσα χρόνια κάποια στιγμή θα βαρεθέις, κανεις ενα παιδί
4) Γιατί θα το θέλει σφοδρά εκείνη οπότε θες δε θες θα το κάνεις
Πες μου οτι αστειευεσαι :)
-
Πες μου οτι αστειευεσαι :)
οχι ρε συ γιατι
-
2) Για να δω πώς είναι να δημιουργείς ζωή (αν και αυτό το βλέπει καλύτερα η γυναίκα)
αυτο μπορεις να το δεις και τωρα....ασε ενα ψωμακι κανα 10 μερες(η και παραπανω) στον παγκο της κουζινας σου και θα δεις την ζωη που δημιουργισες εσυ ο ιδιος
-
αυτο μπορεις να το δεις και τωρα....ασε ενα ψωμακι κανα 10 μερες(η και παραπανω) στον παγκο της κουζινας σου και θα δεις την ζωη που δημιουργισες εσυ ο ιδιος
ε τότε είμαι ήδη πολύτεκνος
δες κάτι παλικάρια
http://img214.imageshack.us/i/dsc00685n.jpg/
http://img510.imageshack.us/i/dsc00686d.jpg/
και τα έκανα μονο μέσα σε τρεις μέρες ε γρήγορη δουλειά
-
Πες μου οτι αστειευεσαι :)
οχι ρε συ γιατι
Το να φερεις στον κοσμο ενα παιδι νομιζω πως απαιτει λιγο διαφορετικα κινητρα, γι'αυτο το λεω. ;)