Με αυθαίρετη σειρά το δικό μου top 10
(http://img218.imageshack.us/img218/150/r4839761121440714hb1.jpg)
- Queens of the stone age - Songs for the deaf
Όταν ο πρώην ντράμερ των Nirvana, μέλη των Kyuss και ο τραγουδιστής των Screaming Trees κάνουν ενώνονται για ένα άλμπουμ οι απαιτήσεις είναι αυξημένες. Όταν όμως η απίστευτη ενέργεια, οι δυνατές μελωδίες και κιθάρες και τα απίστευτα φωνητικά δένουν όλα μαζί σε ένα concept album που έχει σκοπό να μας πάει ένα road trip από την έρημο του Mojave στο Los Angeles ακούγοντας διάφορους ραδιοφωνικούς σταθμούς εν τω μεταξύ μιλάμε σίγουρα για ένα από τα άλμπουμ της δεκαετίας ήδη από το 2003.
(http://www.moesrealm.com/img/album_covers/amnesiac.jpg)
Από τις αγαπημένες μου μπάντες. Μιλάμε για ένα άλμπουμ που ηχογραφήθηκε μαζί με το Kid A, αλλά κυκλοφόρησε λίγο αργότερα (2000 αν δεν κάνω λάθος). Για μένα το αποτέλεσμα είναι πιο δεμένο από το Kid A. Οι Radiohead έχουν ήδη αποκτήσει ένα όνομα και το απαραίτητο κύρος για μουσική ελευθερία στις συνθέσεις τους, οπότε μπορούν και κάνουν ελεύθερα την τρέλα τους. Η χημεία τους με τον παραγωγό τους Nigel Godrich (πολλοί τον αποκαλούν το 6ο μέλος) έχει ανέβει πολλά επίπεδα. Το αποτέλεσμα είναι κιθάρες περασμένες από άπειρα εφέ να δημιουργούν εφέ και ένα rock group να παίζει electronica και να παίζει με ηχοχρώματα από διάφορα μουσικά ήδη.
(http://cdn.pitchfork.com/media/1468-man-with-a-movie-camera.jpg)
- The Cinematic Orchestra - Man with the movie camera
Το nu-jazz σχήμα του Swinscoe αναλαμβάνει να δημιουργήσει το soundtrack της ομώνυμης πειραματικής ταινίας του Vertov. Η ταινία ήθελε να δείξει ότι το τότε νέο μέσο, ο κινηματογράφος, μπορούσε να σταθεί από μόνο του χωρίς να δανείζεται από άλλες τέχνες, όπως η υποκριτική, το θέατρο, η φωτογραφία και η λογοτεχνία. Βγαίνει στους δρόμους με μια κάμερα και τραβάει καθημερινές σκηνές της τότε Ρωσσίας. To album ηχογραφείται ζωντανά και remix-άρεται από τον Swinscoe που αναλαμβάνει το ηλεκτρονικό μέρος. Το αποτέλεσμα του συνόλου εικόνας-ήχου είναι απίστευτο. Ακόμα και αν το άλμπουμ στέκεται άνετα αυτούσιο, όποιος το δει μαζί με το φιλμ εκτιμάει το πόσο όμορφα δένουν τα διάφορα θέματα με τις εικόνες του Vertov.
(http://funkysouls.com/img/Stateless.jpg)
Το trip-hop μπορεί να μην έχει τη δύναμη των μέσων των 90s, αλλά μια μπάντα που παίζει στις πρόβες της Rage against the machine υπογράφει σε ένα από τα μεγαλύτερα dance labels (!K7) και κυκλοφορεί ένα από τα άλμπουμ της χρονιάς. Καθηλωτικό αποτέλεσμα και χωρίς ένα κακό τραγούδι. Πολλά υποσχόμενη μπάντα ετοιμάζει το δεύτερο άλμπουμ της τώρα σε παραγωγή Dj Shadow (!!!). Περιμένω με αγωνία.
(http://i12.photobucket.com/albums/a209/sabre_/BurialUntrue.jpg)
H drum & bass έχει πολλά υπό-είδη και έχει αλλάξει διάφορα trends κατά και καιρούς περνώντας στην jungle, μετά στο breakbeat κλπ. Στα 00s έχει καταλήξει στην dub-step που είναι ένα είδος σαφώς πιο αργό, πιο σκοτεινό αλλά με το ίδιο δυνατό υπό-μπάσο. Οι περισσότερες κυκλοφορίες είναι πιο παροδικές και dance hits αλλά η δουλειά του Burial είναι το απόλυτο soundtrack για κρύες νύχτες στην πόλη. Ρυθμικό, σκοτεινό, ατμοσφαιρικό και με samples από το Metal gear. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
(http://ethicalmartini.files.wordpress.com/2009/02/mark-ronson.jpg)
Ο πιτσιρικάς που έχει κάνει παραγωγές σε Amy Winehouse, Robbie Williams και άλλους κυκλοφορεί ένα album με διασκευές με τραγούδια από Smiths μέχρι Britney Spears! Όλα σε ένα funk-soul ύφος και βρώμικα drums στο στυλ της Motown με πάρα πολλές συμμετοχές που μετά την κυκλοφορία του δίσκου εξελίχθηκαν σε μεγαλύτερα ονόματα.
(http://www.chenerylivetickets.co.uk/images/itinerary/kasabian.jpg)
Αναλογικά synths, κιθάρες, ρυθμικά drums από ατίθασους Άγγλους. Πολύ δυνατό κοκτέιλ.
(http://bigpondmusic.com/images/AlbumCoverArt/45/XXL/Franz-Ferdinand.jpg)
- Franz Ferdinand - Franz Ferdinand
Η μπάντα του ελληνοσκωτσέζου Alex Kapranos έλπιζε σε πωλήσεις το πολύ 500 κομματιών από το πρώτο τους single. Τελικά πουλάνε 2 εκατομμύρια και ο indie ήχος αρχίζει και κατακτά ένα προς ένα τα μουσικά έντυπα, ραδιόφωνα και εκπομπές.
(http://1.bp.blogspot.com/_7DZ6-apZU0c/SKiDRP4-OKI/AAAAAAAABbQ/55aJ62Z44Hc/s320/St+Germain+-+Tourist.jpg)
Ο Γάλλος Ludovic Navarre υπογράφει με την ιστορική jazz δισκογραφική και κυκλοφορεί ένα απίστευτο chillout - nu jazz άλμπουμ με samples και ζωντανό αυτοσχεδιασμό.
(http://images.uulyrics.com/cover/t/the-mars-volta/album-de-loused-in-the-comatorium.jpg)
- The Mars Volta - De-loused in the comatorium
Απίστευτος δίσκος που περνάει από το rock και το latin χωρίς να διακρίνεται ποτέ η διαχωριστική γραμμή μεταξύ τους. Γεμάτο έντονους πειραματισμούς, ψυχεδελικούς και αρρωστημένους στίχους και πολλά στρώματα που αποκαλύπτουν όλο και περισσότερα πράγματα και λεπτομέρειες μετά από κάθε ακρόαση.
[/list]
Αυτά τα 10 είναι πάντως πολύ λίγα για να διαλέξουμε. Σκεφτόμουν επίσης και τα
(http://quitehurricane.files.wordpress.com/2009/03/coldplay-a_rush_of_blood_to_the_head.jpg)
- Coldplay - A Rush of Blood to the Head
Ο Chris Martin και η παρέα του έφτιαξαν ένα απίστευτο pop album που η "βρώμικη" παραγωγή του του δίνουν το κάτι παραπάνω. Μπορεί το Viva la Vida να μου αρέσει πιο πολύ, αλλά το rush of... έχει μια χροιά κλασσικού και έχει και κάτι από μαγικό και μεγαλειώδες. Ίσως να φταίει και το γεγονός ότι έχει μέσα το αδιαμφισβήτητα κλασσικό πια Clocks
(http://www.barriomulas.com/2008/06/05/Audioslave_-_Audioslave.jpg)
Cris Cornell και το μουσικό δυναμικό των Rage Against the machine σχηματίζουν το υπέρτατο rock supergroup. Δυναμικά riffs από τον Tom Morello, απίστευτες groovy μπασογραμμές από τον Commerford, rock-funk drumming από τον Wilk και σε αντίθεση από ότι είχαμε συνηθίσει από το τρίο, μελωδικά rock φωνητικά από τον Cornell!
(http://i296.photobucket.com/albums/mm181/karl_ktarn/16-6.jpg)
- The Quantic Soul Orchestra - Stampede
Ο Quantic (κατά κόσμον Dave Holland) αποφασίζει να δώσει κάτι πίσω στον κόσμο της μουσικής για να καλύψει τα samples που έχει χρησιμοποιήσει κατά καιρούς στα σόλο άλμπουμς του, κάτι σαν δεντροφύτευση δηλαδή! :P Έτσι σχηματίζει την funk ορχήστρα του στο ανεξάρτητο label του Bristol, Tru Thoughts. Πολύ όμορφος δίσκος με ωμό 70s funk ήχο.
(http://dkpresents.files.wordpress.com/2008/10/the_white_stripes_-_elephant.jpg)
Ένα μείγμα από garage και blues-rock με μια άμπαλη ντράμερ και έναν αινιγματικό τύπο που τραγουδάει και παίζει πλαστικές κιθάρες. Κι όμως, απίστευτη δουλειά.
(http://4.bp.blogspot.com/_G9Dv9joHMYY/ScvWM6o3yPI/AAAAAAAAAGU/D7L24C54o78/s320/amywinehouse.jpg)
- Amy Winehouse - Back in black
Δεν χρειάζεται να πω κάτι, όλοι το έχουμε ακούσει λίγο-πολύ.
(http://4.bp.blogspot.com/_Wn-QLU6CLDc/SSDADxaKnFI/AAAAAAAAAs0/JjphVxTYno4/s320/261yjj4.jpg)(http://2.bp.blogspot.com/_HuhCPP4ySRg/SimdXrOMreI/AAAAAAAAAUU/scIQ98QBKs4/s320/R-357808-1102421915.jpg)
ή το - UNKLE - Never, Never Land
Τα οποία μάλλον θα έκανα ανταλλαγή με το de-loused από την πάνω λίστα και δεν μπορώ να κατασταλάξω σε ένα από τα δύο. Το πρώτο είναι η συνεργασία του James Lavelle με τον Dj Shadow. Μαζί με αυτούς ένα πλήθος από διάσημους vocalists φτιάχνουν μια δισκάρα σε στυλ trip-hop και electronica. Το δεύτερο στο ίδιο concept αλλά χωρίς τον Davis (Dj Shadow) και το mpc του. Στη θέση του ο Richard File δημιουργεί κάτι πιο ηλεκτρονικό και ατμοσφαιρικό χωρίς όμως να λείπουν οι συνεργασίες με διάσημους vocalists και εδώ.
(http://www.mp3boo.com/cover-album/4m1269k.jpg)
Σίγουρα το πιο δεμένο άλμπουμ τους. Ο ήχος τους λίγο πολύ γνωστός. Επικές μελωδίες, πολλά στοιχεία από κλασσική μουσική, μπόλικη παραμόρφωση παντού και ψηλά φωνητικά χωρίς όμως να είναι τσιρίδες.
Madrugada - Industrial Silence
:-X
[/list]
Πάντως βγήκαν πολλές δισκάρες αυτή τη δεκαετία. Πιστεύω ότι τα άλμπουμ που πόσταρα, όποιος δεν είναι κολλημένος με μέταλ και δεν έχει ακούσει κάποιο από αυτά αξίζουν μια ακρόαση και είναι από πολλά διαφορετικά στυλ, mainstream και μη, επιτυχημένα εμπορικά ή όχι.
s.s. Σε ποιο αναφέρεσαι; Από περιέργεια και μόνο.
Δεν μπορούσα να το κάνω χθες γιατί έκανα το ποστ από το πλοίο, αλλά είχα σκοπό να το κάνω. Όπως και το έκανα. Σίγουρα αποτελούν προσωπικές επιλογές και όχι κάτι ευρύτερο, αλλά έτσι κουβέντα να γίνεται.
Να προσθέσω και το
(http://www.mortesubita.org/sinfonias/artigos/klaxons-myths_of_the_near_future.jpg)
Klaxons - Myths Of The Near Future
Απίστευτοι δισκάρα από πιτσιρικάδες με νεύρο. Τα έντυπα τους είπαν new-rave, εγώ δεν τα ξέρω αυτά ;D
Ξέρω όμως ότι άκουσα ήχους που δεν καταλάβαινα αν έρχονταν από κιθάρες ή synthesizer και πως υπήρχαν μεγάλες δόσεις ενέργειας σε όλο το δίσκο.