Το Στέκι των Κιθαρωδών

Διάφορα => Περί παντός => Λοιπά => Μήνυμα ξεκίνησε από: Jezus στις 02/03/10, 21:46

Τίτλος: Ενα εθνος σε καταθλιψη...
Αποστολή από: Jezus στις 02/03/10, 21:46
Η αληθεια ειναι οτι δεν βλεπω τηλεοπτικα προγραμματα, στην Τν μου εχω συνδεσει μονο το DVD. Παρ'ολα αυτα τυχαινει το μεσημερι π.χ. που παω σπιτι για φαγητο καποια στιγμη συνηθως, οι δικοι μου να εχουν την Τν ανοιχτη και να παιζει ειδησεις, οπως τυχαινει και στη δουλεια πολλες φορες (αν δεν ειμαι σε καποια οικοδομη ή μαγαζι π.χ.) να υπαρχει ανοιχτη τηλεοραση και να παιζει συνεχως τις ιδιες ειδησεις απο το πρωι μεχρι το μεσημερι (σε λιγο και θα ξεπερασουν και τα πρωιναδικα...).
Παρ'οτι δεν το κυνηγω δηλαδη, αυτα που βλεπω και κυριως ακουω απο την Τν προκαλουν κυριως θλιψη και ανασφαλεια, ακομα και αν γνωριζω πως αυτος ειναι ο σκοπος τους καποιες φορες, ειναι δυσκολο να ξεφυγεις απο καποια αποτελεσματα. Και επειδη μιλαω συνεχεια με κοσμο λογο δουλειας, ολοι το ιδιο νιωθουν.
Στο τελος θα ανγκαστω να παω στην αλλη ακρη του κοσμου, Νεα Ζηλανδια ή κατι τετοιο να γλυτωσω απο αυτα  ::)
Γενικοτερα, ας πουμε οτι θελω εγω (ή οποιοσδηποτε) να αγορασω ενα νεο διαμερισμα να παω να μεινω με την κοπελα μου π.χ., αν ακουω ολη μερα για νεους φορους, κριση, απολυσεις, χρεοκωπιες κτλ, με ποιο σκεπτικο θα παρω την αποφαση να κανω κατι τετοιο, καθως και πολλα αλλα σημαντικα πραγματα για να προχωρισω προς μια κατευθυνση στη ζωη μου? Πιο πιθανο ειναι να αποφασισω να ξενιτευτω... Εχει παρατηρισει καποιος αλλος παρομοια συμπτωματα στο προσωπικο του φιλικο κυκλο?
Τίτλος: Απ: Ενα εθνος σε καταθλιψη...
Αποστολή από: J.P. DiMaggio στις 02/03/10, 21:50
Οπου και να πας τα ιδια θα ακους απλως η χωρα που βρισκεσαι θα αλλαζει, μη νομιζεις οτι μονο στην ελλαδα γινεται αυτο με τις ειδησεις, παντου ετσι ειναι.
Τίτλος: Απ: Ενα εθνος σε καταθλιψη...
Αποστολή από: freemind στις 02/03/10, 21:57
Ζουμε μια παγκοσμια κοινωνικη αποθαρρυνση για τη ζωη ;) Κι ολα αυτα επειδη γιναμε δεσμιοι του υπερκαταναλωτισμου μας και του ακρατου υλισμου μας...
Τίτλος: Απ: Ενα εθνος σε καταθλιψη...
Αποστολή από: Jezus στις 02/03/10, 22:10
Συμφωνω με αυτα που λετε και οι δυο, το για μεταναστευση πιο πολυ χαριτολογωντας το ειπα  :) αν και σε αλλες χωρες οπως π.χ. η Αγγλια που εχω ζησει, ο κοσμος δεν ειναι ουτε τοσο φανατικος της Τν, ουτε τοσο ελεγχομενος απο αυτη, ο πιο πολυ κοσμος που ηξερα δεν ειχα καν Τν!
freemind, η κατασταση πιστευεις οτι ειναι συμπτωμα του υλιστικου τροπου ζωης που εχει αρχισει να καταρεει, ή τροπος για να αρχισει η εξαρτηση μας απο αυτο τον τροπο ζωης παλι απο την αρχη?
Τίτλος: Απ: Ενα εθνος σε καταθλιψη...
Αποστολή από: themos στις 02/03/10, 22:39
freemind, η κατασταση πιστευεις οτι ειναι συμπτωμα του υλιστικου τροπου ζωης που εχει αρχισει να καταρεει, ή τροπος για να αρχισει η εξαρτηση μας απο αυτο τον τροπο ζωης παλι απο την αρχη?

Δυστυχώς πολύ σωστά το θέτεις. Δε φαίνεται αυτή τη στιγμή να αναζητείται διεθνώς κάποιος τρόπος να αναμορφωθεί συνολικά το κοινωνικοοικονομικό σύστημα, παρά μόνο να επιβιώσει ο καπιταλισμός της μαζικής παραγωγής και κατανάλωσης. Η αριστερά στέκεται μάλλον αμήχανα απέναντι στην κρίση και περιορίζεται στο να διεκδικεί τη διατήρηση των όποιων εργασιακών δικαιωμάτων έχουν απομείνει (πάλι σε διεθνές επίπεδο αναφέρομαι και όχι μόνο στην Ελλάδα). Και βέβαια οι διεκδικήσεις και γενικότερα οι ανησυχίες της πλειοψηφίας των πολιτών αφορούν σχεδόν αποκλειστικά στη διατήρηση ή βελτίωση του "βιοτικού επιπέδου" με όρους καθαρά οικονομικούς (χρηματικούς) και όχι μιας ευρύτερα εννοούμενης ποιότητας ζωής (συνθήκες εργασίας, περιβάλλον, συλλογική ζωή και δράση...).

Γενικοτερα, ας πουμε οτι θελω εγω (ή οποιοσδηποτε) να αγορασω ενα νεο διαμερισμα να παω να μεινω με την κοπελα μου π.χ., αν ακουω ολη μερα για νεους φορους, κριση, απολυσεις, χρεοκωπιες κτλ, με ποιο σκεπτικο θα παρω την αποφαση να κανω κατι τετοιο, καθως και πολλα αλλα σημαντικα πραγματα για να προχωρισω προς μια κατευθυνση στη ζωη μου?

Το μόνο σκεπτικό είναι ότι θα ακούς τις Κασσάνδρες με σκεπτικισμό και θα παραμένεις αισιόδοξος, δουλεύοντας (πάλι με την ευρεία έννοια) για τους προσωπικούς σου στόχους (π.χ. τη μετακόμιση, τη συμβίωση με την κοπέλα σου, τον καινούριο ενισχυτή 8), τη βελτίωση των όρων ζωής στη γειτονιά σου) μέχρι να βρεθεί μία συλλογικότητα που θα εκφράζει κοινές ανησυχίες και σκοπούς.

Υ.Γ. Η "συλλογικότητα" δε χρειάζεται απαραίτητα να είναι ομάδα αυτοβοήθειας/οργάνωση/φορέας/τρομοκρατική οργάνωση  ;D. Μπορεί να'ναι μια rock 'n' roll μπάντα, ας πούμε.  :)
Τίτλος: Απ: Ενα εθνος σε καταθλιψη...
Αποστολή από: Ιππέας στις 02/03/10, 23:46
Δεν έχω ζήσει στο εξωτερικό και επομένως δεν μπορώ να εκφέρω άποψη . Αυτό όμως που συμβαίνει στην Ελλάδα , νομίζω πως δεν μπορεί να γίνεται αλλού , σε τόσο μεγάλο βαθμό . Ζούμε μια "τρομοκρατική" επίθεση των ΜΜΕ , ιδιαίτερα της τηλεόρασης , της οποίας οι εκφραστές , στα πλαίσια της  δήθεν ενημέρωσης και για λόγους θεαματικότητας , δεν σέβονται τίποτε και κανέναν . Αν λειτουργούσαμε σύμφωνα με αυτά που λένε αυτοί , θα έπρεπε να είχαμε φουντάρει ή να την είχαμε κάνει για
αλλού , εδώ και καιρό . Θα 'επρεπε να ζητήσουμε συγγνώμη από τα παιδιά μας που ζούμε  με κάποια "αξιοπρέπεια" και δεν είμαστε πάμπτωχοι και στην ουρά για το συσσίτιο . Βέβαια , παίζονται και  χοντρά , πολιτικά - επικοινωνιακά παιχνίδια . Γι'  αυτό και το κλείσιμο είναι  μακράν η καλύτερη λύση . Προτιμώ το ραδιόφωνο , το διάβασμα , το γυμναστήριο και τη βόλτα με το αλογάκι μου . Αγνοήστε τους .
Τίτλος: Απ: Ενα εθνος σε καταθλιψη...
Αποστολή από: freemind στις 03/03/10, 00:05
freemind, η κατασταση πιστευεις οτι ειναι συμπτωμα του υλιστικου τροπου ζωης που εχει αρχισει να καταρεει, ή τροπος για να αρχισει η εξαρτηση μας απο αυτο τον τροπο ζωης παλι απο την αρχη?

Ετσι οπως το λες ειναι ενας φαυλος κυκλος...δε θα ηθελα να πιστεψω σε ενα τετοιο σεναριο ( αν και γυρω μου βλεπω πως ολοι οι υπολοιποι ζουν απο αυτο το σεναριο ). :/
Τίτλος: Απ: Ενα εθνος σε καταθλιψη...
Αποστολή από: Νίκος στις 09/03/10, 23:10
Ζουμε μια παγκοσμια κοινωνικη αποθαρρυνση για τη ζωη ;) Κι ολα αυτα επειδη γιναμε δεσμιοι του υπερκαταναλωτισμου μας και του ακρατου υλισμου μας...
+100000
Μάθαμε να αντιστοιχούμε τον χρόνο σε χρήμα και την €υτυχία με την κατανάλωση.
Τώρα που η οικονομία τραβάει ζόρια και δυστυχισμένοι νιώθουμε, και ότι η ζωη τελειώνει γρήγορα!