Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ε? στις 29/04/10, 12:14
-
Μια γραμμη η ζωη στην οθονη
αριθμοσυμβολα , λεξεις κλειδια
δεμενος ο χρονος ,στιγμη στο σαλονι
γυμνη , χειροπεδες , κακαο , σφυρια.
Μυες που ατροφησαν , κοκκαλα οι δεικτες
σηματα μορς , τα "αγαπω" στα τυφλα
μελλον οι ατελειωτες και αχαρες νυχτες
που χρονια υποφερει μα πια δεν μιλα.
Κτηνη παχυσαρκα , αθορυβη χωρα
βρωμικα ρουχα , ιδρωμενα κορμια
προσωπα κιτρινα μεσα στο τωρα
διχως αρχ**ια μια αγάπη ή καρδια.
Πορνο αποχαυνωση ,λογια χυδαια
διεστραμμενα κοινα μυστικα
να κλαιει απο πονο αθωα και ωραια
του τρομου ιστοριες, τοπια αστικα.
Μα εγω στην παλαμη σου μια χαραμαδα
σκαβω στο αιμα σου για να πλυθω
μονος σαν αστρο και αδεια κοιλαδα
ριχνω τα θαυματα στον ουρανο.
Σκουπιδια πουλαω φωνες ξεφτισμενες
μια συλλογη νοηματων ζωης
αλλαζουνε χερια φτηνα πουλημενες
οι θαλασσες ολες στα ζαρια της γης.
Κοπαδια αχορταγα μες στο σκοταδι
που βοσκουν ατσαλι , και τρωνε παιδια
μα θα ρθει σας λεω , θα ρθει καποιο βραδυ
που φωτα θ' αναψει η δειλη μου φωτια.
Και εκεινη που τρεμει η γραμμη στην οθονη
θα γινει ενα νημα , κλωστη που πετα
και να τον λαιμο μου σαν χαδι κυκλωνει
και ολο με σφιγγει , τραβαει πιο κοντα.
Και να τον λαιμο μου τον ασπρο δαγκωνει
Και αργα μου βυθιζει τα δοντια βαθια.
υ.γ συγνωμη και το συνεχομενο ποσταρισμα των τελευταιων ημερων!!!