Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: gkou στις 26/12/11, 11:30
-
Παγίδα στήνει το μυαλό του
στην αδυσώπητη ανία.
Στα «εφηβικά», στα περασμένα
κυλιέται τώρα με μανία.
Γελιέται η μοναξιά μαζί της,
πορτραίτο ασκίαστο κι η αγάπη.
Τη γλυκοθώρητη μορφή της
σέρνει απ’ του χρόνου το ντουλάπι.
Τον ερεθίζει η σιωπή της,
έφιππος πάλι κι ο οργασμός του!
Κι αν «παίζει» την ανάμνησή της,
τον συντηρεί ο παιδεμός του.
Μοιραίος πρωταγωνιστής
ονειροφαντασίας,
κομπάζει πια, ταριχευτής
μιας άδειας συνουσίας…
-
Απλά.....ΤΕΛΕΙΟ!!!!!!!!!!!!!!!
-
Όχι φίλη μου, δεν είναι καν καλό...Αλλά είμαι σε μια φάση που δε μπορώ να γράψω και καλύτερα :)
-
πως είναι τα καλύτερά σου δηλαδή...πραγματικά ανάλογα με το πως είμαστε φαίνεται στο χαρτί..πάντως είναι πολύ καλό..!!