Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ΠΟΙΟΣ στις 21/04/19, 19:59
-
ΞΕΝΕ ΚΑΙ ΦΙΛΕ
Μπροστά μου στροβιλίζεις
χίλιες φορές γυρίζεις πάνω-κάτω ,πέρα δώθε
αγέννητε μου , μονάκριβε και νόθε
μες στη σιωπή σου τρίζεις
Μα αν δεν μπεις στο σώμα μου
πώς θες να βγω από το πτώμα μου?
Ενα καράβι με πανί
κι'οι απέραντοι ωκεανοί
μπροστά μας απλωμένοι
Μα ανοίξανε οι ουρανοί
και οι ναύτες όλοι στεργιανοί
κι' θάλασσα αγριεμένη
Και κάπου εκεί χαθήκαμε
καί χώρια βυθιστήκαμε
Το τσακισμένο το σκαρί
που το σκορπίσαν οι καιροί
στις ξέρες το αφήσαμε
Μα εμένα μου έπεσε βαρύ
το ότι κανείς δεν θα χαρεί
όσα ποτέ δεν ζήσαμε
Μα αν τα λησμονήσω
δεν θα μας συγχωρήσω
Ξένε και φίλε μου εαυτέ , μονάκριβε και νόθε
πού στροβιλίζεις γύρω μου, πάνω-κάτω πέρα δώθε
Οσα σκοτώσαμε μαζί και όσα δεν γεννήσαμε
με μία κουτσή κιθάρα και με μία φάλτσα φωνή ,μαζί τα τραγουδήσαμε
Α.Π.
-
Υπέροχο..
-
ευχαριστω φιλε μου