Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ΧΩΡΙΑΤΗΣ στις 29/03/22, 22:37
-
Ο χρόνος ρέει, η νύχτα καίει,
πετούν οι ώρες σε ονειροχώρες.
Η μέρα κλαίει, βάρκα που πλέει,
θάβει το χρήμα σε μαύρο κύμα.
Φτιάχνουν σημάδια τα χίλια χάδια,
στήνουν καρτέρια τα μαύρα χέρια.
Ζωές κρυμμένες σημαδεμένες,
εφτά ζωές μου, αναπνοές μου.
Σπέρνονται αστέρια τα καλοκαίρια
παιδιά του χρόνου, καρφιά του πόνου.
Καημός και αστέρι, μικρό μαχαίρι,
ρωγμές και δάκρυα και τόσα χάπια.
Ο χρόνος ρέει και καταρρέει,
η νύχτα φθίνει και αργοσβήνει,
Η μέρα γράφει και ξαναγράφει
και οι καλημέρες 'γίναν φοβέρες.
Ήττες και νίκες και καταδίκες
για αυτούς που μένουν και περιμένουν.
Ξέφρενα τρένα, ταξιδεμένα,
ζωή στις ράγες και μνήμες άγιες.