Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ΠΟΙΟΣ στις 13/09/23, 21:48
-
Χωρίς να ξέρω αν ήσουν εσύ
κοιτάζω πίσω με ανάσα μισή
αυτό το γέλιο και εκείνο το φως
Τι ακούω Θεέ μου ...τι βλέπω ο φτωχός
Πώς πεταρίζει εκείνη η σκιά
μοιάζει να τρέμει , μα χαμογελά
με μία κιμωλία στης νύχτας το μαύρο
σου γράφω ένα στίχο για να σε ξανάβρω
Η θάλασσα σβήνει τα ίχνη στην άμμο
δεν λένε πού πήγαν για να τα προκάμω
αν ήταν δικά σου , του έρωτα αν είναι
ταξίδι η αγάπη και πέλαγο γίνε
Περνάει το καράβι με φώτα ανάμενα
κοιτάζω ένα βράχο , πως μοιάζει με μένα
του πλοίου τα απόνερα σε εκείνον που σπάνε
ταξίδι μυρίζουν και τον ξεγελάνε
Στην άκρη του βράχου η μούσα σαν κύμα
μου φέρνει γραμμένο του έρωτα ποίημα
διπλώνω την κόλλα και φτιάχνω βαρκούλα
μαζί στο ταξίδι έστω για μία στιγμούλα
Α.Π,
-
μπράβο!