Θέματα

26

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Φεγγάρια οι αγάπες αν ρωτάς

« στις: 24/10/08, 18:39 »

Μικρός καθρέφτης η ψυχή, που όλο γυρίζει   
με μια εικόνα τυλιγμένη στη σιωπή, για δες ραγίζει   
Όνειρα σ’ αδιέξοδα δρόμοι που φωνάζουν, επανάσταση
και εσύ εκεί στην ίδια διαδρομή, μια πεταλούδα

Σου το λέγε η μανά σου χαράματα… Θυμάσαι ?
“Ειναι η ζωή γλυκιά και πρόστυχη , να μου προσέχεις
να τιθασεύεις τη στιγμή με ένα αρκεί, αν δεν αντέχεις
Ποτέ ψυχούλα μου ποτέ ποτέ να μην ενδώσεις
οι άγγελοι δεν ζουν στη γη, το αύριο σ’ αυτούς, μη το χρεώσεις”

Φεγγάρια οι αγάπες αν ρωτάς, σε κόκκινο ντεκόρ να μας θυμίζουν
Όνειρα αυταπάτες τι ζητάς, το αύριο στο χθες για παντα φυλακίζουν
Φεγγάρια οι αγάπες αν ρωτάς, σε κόκκινο ντεκόρ να μας θυμίζουν
Όνειρα αυταπάτες τι ζητάς, το αύριο στο χθες για παντα φυλακίζουν

Κλείσε τα μάτια κι ονειρέψου, μια πεταλούδα
κι όσα δεν άντεξαν θα ‘ρθουν ξανά, ξανά σε σένα
Το δάκρυ της στιγμής μια ζωγραφιά, στα φτερά
‘διωξε τον πόνο πέτα, πέτα για σένα, μόνο για σένα

Φεγγάρια οι αγάπες μη ξεχνάς, σε κόκκινο ντεκόρ να μας θυμίζουν
Όνειρα αυταπάτες αν κρατάς, το αύριο στο χθες για παντα φυλακίζουν
Φεγγάρια οι αγάπες μη ξεχνάς, σε κόκκινο ντεκόρ να μας θυμίζουν
Όνειρα αυταπάτες αν κρατάς, το αύριο στο χθες για παντα φυλακίζουν

27

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Δικό του σπέρμα

« στις: 23/10/08, 13:27 »

Κράτα μια σκέψη θηλυκή, μέσα στο ειναι σου που ψάχνεις κι αρρωσταίνεις
Φτύσε μια προσευχή υγρή, για την κατάρα που σου χάρισαν να έχεις
Κρύψου στα όχι που χουν πει, στα δήθεν στην υπερβολή, στα πρέπει
Τράβα ανεξίτηλη γραμμή, με της κιθάρας τη χορδή και τότε πες τους

Γεννήθηκα Παρασκευή στις 13 του μήνα, η μανά μου μια εκδοχή
σάρκα ηδονής στου Σατανά την πείνα . Παιδί δικό του εξ αρχής
σε παραστράτημα στιγμής, με μια κατάρα να κυλά στο αίμα
«Διάβολου κάλτσα η ζωή, και εγώ παιδί, δικό του σπέρμα»

Κάψε μια ανάμνηση τυφλή, βρες το άρωμα της στη βροχή, ξεκίνα
Βγες πίσω από τις καλαμιές, βάλε φωνή κέρνα κραυγές, ελπίδα
Πάρε αμπάριζα και πιες, τον φόβο τις αναστολές με μια τεκίλα 
Τράβα ανεξίτηλη γραμμή, με της κιθάρας τη χορδή και τότε πες τους

28

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Θυσία

« στις: 21/10/08, 19:43 »

Σπατάλησε μία ευχή, στης λησμονιάς την πύλη
και με μαχαίρι χάραξε, “ Σε αγαπώ αλήτη”
Κόρη ετών δεκαοκτώ, ψημένη στο λιοπύρι
η μοίρα της της πρόσφερε, στο άγνωστο ταξίδι

Στα ανάθεμα της ερημιάς, στο δάκρυ της σελήνης
στη βάρκα του Αχέροντα, στη βάρκα του Αχέροντα
με ναύλο την ψυχή της
Βλέπει σκιές να τριγυρνάν, και τις ρώτα αν ξέρουν
για τον αλήτη που χάσε, για τον αλήτη που χάσε
αν είδαν που τον εχουν

Σε μια σκιά απότομα, το βλέμμα της το στρέφει
στα κόκκινα τα μάτια της, εκείνονε σα βλέπει
“Γεια σου καλέ μου” του μιλά, και η φωνή της τρέμει
“Σου το ‘χα πει η αγάπη μου, για σένα δεν πεθαίνει”

Στα ανάθεμα της ερημιάς, στο δάκρυ της σελήνης
στη βάρκα του Αχέροντα, στη βάρκα του Αχέροντα
με ναύλο την ψυχή της
Κόρη ετών δεκαοκτώ, στην αγκαλιά του αλήτη
αχ Χάρε πόσο θα θελα, αχ Χάρε πόσο θα θελα
να ήταν παραμύθι

ΜΟΥΣΙΚΗ-ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΕΛΑΣ