Θέματα

51

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΚΥΡΙΑΚΗ

« στις: 30/04/09, 15:48 »

Τις Κυριακές στη γειτονιά σου
ακούς τα λόγια μιας σιωπής .
Κι εσύ κρυμμένος στη γωνιά σου
για τα όνειρά σου θες να πεις .

Μα όταν αρχίζει να νυχτώνει
σε πιάνουν δάκρυα και λυγμοί .
Και τα σπουργίτια στο μπαλκόνι
ψάχνουν δυο ψίχουλα ψωμί .

Λες πως σ’ αυτή τη γειτονιά
κανένας πια δεν κατοικεί
και νιώθεις τόση παγωνιά
σήμερα που ‘ναι Κυριακή . 

Μα όταν αρχίζει να νυχτώνει
σε πιάνουν δάκρυα και λυγμοί .
Και τα σπουργίτια στο μπαλκόνι
ψάχνουν δυο ψίχουλα ψωμί .

52

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η ΒΡΑΔΙΝΗ ΕΚΠΟΜΠΗ

« στις: 29/04/09, 13:47 »

Πάει καιρός που έχεις φύγει
κι ότι μονάχα με τυλίγει
ειν’ νύχτες πόνου .
Κι έχω για συντροφιά στερνή
την εκπομπή τη βραδινή
του ραδιοφώνου .

Απόψε βρήκα ένα παλιό τετράδιο
που μέσα το όνομά σου είχες γράψει
και η φωνή που ακούω απ’ το ράδιο
νομίζω πως μαζί μου πάει να κλάψει .

Μου φαίνεται το σπίτι τόσο άδειο
τη μοναξιά πόσο κανείς να την αντέξει
και η φωνή που ακούω από το ράδιο
το ξέρει πως για όλα έχεις φταίξει .

Σε έχασα και είναι κρίμα
που η καρδιά μου μένει θύμα
δικού σου φόνου .
Κι έχω για συντροφιά στερνή
την εκπομπή τη βραδινή
του ραδιοφώνου .

Απόψε βρήκα ένα παλιό τετράδιο
που μέσα το όνομά σου είχες γράψει
και η φωνή που ακούω απ’ το ράδιο
νομίζω πως μαζί μου πάει να κλάψει .

Μου φαίνεται το σπίτι τόσο άδειο
τη μοναξιά πόσο κανείς να την αντέξει
και η φωνή που ακούω από το ράδιο
το ξέρει πως για όλα έχεις φταίξει .

53

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ

« στις: 27/04/09, 11:07 »

Μες τη ζωή υπάρχουν τόσα μονοπάτια
κι ακολουθούμε όποιο θέλει η καρδιά .
Μα όταν αντίκρισα εγώ τα δυο σου μάτια
άλλαξα δρόμο στη ζωή σε μια βραδιά .

Είσαι για μένα ένα τέτοιο μονοπάτι
ένα δρομάκι που ‘ναι πάντα φωτεινό
κι αφού δεν είμαι του ονείρου σου κομμάτι
στο μονοπάτι σου θα μείνω κι ας πονώ .

Μες στη ζωή υπάρχουν τόσα μονοπάτια
κανείς δεν ξέρει που καθένα οδηγεί .
Κι εγώ δεν θέλησα να ψάξω για παλάτια
μα για ένα δρόμο που σε σένα νε να βγει .

Είσαι για μένα ένα τέτοιο μονοπάτι
ένα δρομάκι που ‘ναι πάντα φωτεινό
κι αφού δεν είμαι του ονείρου σου κομμάτι
στο μονοπάτι σου θα μείνω κι ας πονώ .

54

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΘΑ 'ΘΕΛΑ ΝΑ 'ΡΘΕΙΣ

« στις: 24/04/09, 13:55 »

Θα ‘θελα να ‘ρθεις κάποια νύχτα
σαν από κείνες που πεθαίνω .
Να πεις με πόνο καληνύχτα
κι απ’ την πνοή σου ν’ ανασαίνω .

Θα σε περιμένω
να ‘ρθεις σαν ήλιος χαμένος , κρυφός .
Θα σε περιμένω
να φέρεις με στη νύχτα φως .

Θα ‘θελα να ‘ρθεις κάποια μέρα
και τη ζωή μου να ζητήσεις .
Να γίνεις στην καρδιά μου σφαίρα
και ύστερα να μ’ αναστήσεις .

Θα σε περιμένω
να ‘ρθεις σαν ήλιος χαμένος , κρυφός .
Θα σε περιμένω
να φέρεις με στη νύχτα φως .

55

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΕΝΑ ΜΑΧΑΙΡΙ

« στις: 22/04/09, 23:23 »

Ένα μαχαίρι στην καρδιά
κάποιος σου ‘χε καρφώσει
κάποιος σ’ είχε προδώσει
εκείνη τη βραδιά .

Κι έγινε δάκρυ η πληγή
που πότιζε το χώμα
γκρίζο ήταν το χρώμα
που σκέπαζε τη γη .

Ένα μαχαίρι στην καρδιά .
Ένα μαχαίρι απ’ ένα χέρι
που ‘χεις ακόμα στην καρδιά .

Ένα μαχαίρι στην καρδιά
πόνος πολύ στα στήθια
όπως στα παραμύθια
που λέγαμε παιδιά .

Και νύχτωσε ο ουρανός
και σβήστηκαν τα αστέρια
για κείνα τα άσπρα χέρια
δεν είσαι ζωντανός .

Ένα μαχαίρι στην καρδιά .
Ένα μαχαίρι απ’ ένα χέρι
που ‘χεις ακόμα στην καρδιά .

56

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΜΙΑ ΓΑΡΔΕΝΙΑ ΕΧΕΙ ΑΝΘΙΣΕΙ

« στις: 14/04/09, 22:42 »

Μεγάλωσα σε τόσο δύσκολους καιρούς
δίχως χαμόγελα,παιχνίδια και κουβέντα
γιατί αν δεν είσαι απ’ τους τυχερούς
δεν ανασαίνεις μέσα στα τσιμέντα .

Έτσι πνιγόμουνα χωρίς αναπνοή
και ήξερα πως είναι αδικία
που δεν αντίκριζα τον ήλιο το πρωί
γιατί τον έκρυβε μια πολυκατοικία .

Απόψε ίσως έρθεις για να με ‘βρεις
κι ίσως μαζί σου η ελπίδα να γυρίσει .
Ίσως μυρίσει Άνοιξη ο Δεκέμβρης
κι η νύχτα μας αστέρια να γεμίσει .
Κάπου στο δρόμο μια γαρδένια έχει ανθίσει .

Πέρασαν τα χρόνια κι η ελπίδα πια
χάνεται μες της μοναξιάς τους ήχους
γύρω μας στέκουν λεοφώροι και γιαπιά
και εγώ γυρνώ στους τέσσερις μου τοίχους .

Και μένω εδώ , μα πάντα τριγυρίζω
με τα όνειρά μου σ’ άλλους ξένους τόπους
μα με πονάει πιο πολύ που όλο αντικρίζω
ανθρώπους να φοβούνται τους ανθρώπους . 

Απόψε ίσως έρθεις για να με ‘βρεις
κι ίσως μαζί σου η ελπίδα να γυρίσει .
Ίσως μυρίσει Άνοιξη ο Δεκέμβρης
κι η νύχτα μας αστέρια να γεμίσει .
Κάπου στο δρόμο μια γαρδένια έχει ανθίσει .

57

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / H ΠΛΑΤΕΙΑ

« στις: 09/04/09, 14:54 »

Έφτασα χθες στη γειτονιά σου την παλιά
και στην πλατεία που τόσα είχα ζήσει
εκεί που δίπλα στη μικρή τη βρύση
σε είχα πρωτοπάρει αγκαλιά .

Και το παγκάκι που ‘χα γράψει το όνομά σου
είχε πια χάσει κείνο το σκούρο χρώμα .
Μα αλήθεια σαν να μύριζε ακόμα
το πρώτο γυναικείο άρωμά σου .

Ήσουν εκείνο το κορίτσι που αγάπησα
κι ήμουν παιδί που ζούσε για αλητεία.
Μα να το ξέρεις τούτη την πλατεία
μαζί με σένα στην καρδιά μου  κράτησα .

Και το παγκάκι που ‘χα γράψει το όνομά σου
είχε πια χάσει κείνο το σκούρο χρώμα .
Μα αλήθεια σαν να μύριζε ακόμα
το πρώτο γυναικείο άρωμά σου .

58

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΑΠΡΙΛΗΣ

« στις: 02/04/09, 04:35 »

Φέτος και τούτο τον Απρίλη
δεν ξανανθίσαν πασχαλιές .
Δεν ενωθήκανε τα χείλη
δεν ζεσταθήκαν αγκαλιές .

Φέτος η Άνοιξη μου λείπει
σε κάποιο ξένο ουρανό .
Και μοιάζει κάθε καρδιοχτύπι
συννεφιασμένο δειλινό .

Φέτος και τούτο τον Απρίλη
δεν έχει η ελπίδα ευωδιά .
Φέτος δεν θα ‘ρθουνε οι φίλοι
να μου μιλήσουν στην καρδιά .

Φέτος η Άνοιξη μου λείπει
σε κάποιο ξένο ουρανό .
Και μοιάζει κάθε καρδιοχτύπι
συννεφιασμένο δειλινό .

59

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΟΤΑΝ ΔΑΚΡΥΖΕΙ ΕΝΑ ΑΗΔΟΝΙ

« στις: 30/03/09, 17:05 »

Όταν δακρύζει ένα αηδόνι
ο ουρανός μαζί του κλαίει.
Το όνειρο τότε τελειώνει
χωρίς ποτέ κανείς να φταίει .


Όταν δακρύζει ένα αηδόνι
κάνει το δάκρυ του τραγούδι .
Ποτέ ξανά δεν ξημερώνει
και δεν ανθίζει πια λουλούδι .


Όταν πεθαίνει ένα αηδόνι
πέφτει μια βρώμικη βροχή .
Και έχουν όσοι ζούνε μόνοι
ένα αηδόνι στην ψυχή .

60

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΟΝΕΙΡΟΒΑΤΗΣ

« στις: 27/03/09, 12:22 »

Είχε τόσα χρόνια το ίδιο στέκι
τα παλιά παγκάκια της πλατείας .
Στην καρδιά της ξένης πολιτείας
το όνειρο του άρχισε να πλέκει .


Δεν θυμάμαι ούτε το όνομα του
μόνο πως τον λέγανε τρελό
κι είχε ένα γέλιο σιωπηλό
που ‘κρυβε μ’ αυτό τα δάκρυα του .


Πέταξε αλλού , γι’ άλλους τόπους
μα ήθελα και πάλι να τον βρω .
Ξέρω πως κουβάλαγε σταυρό
μα αγαπούσε πάντα τους ανθρώπους .

61

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΚΑΘΕ ΠΟΥ ΒΡΕΧΕΙ

« στις: 26/03/09, 11:16 »

Κάθε που βρέχει εδώ πέρα
δεν έχει τόπο να σταθείς .
Μανία γίνεσαι του αέρα
κι ούτε αγκαλιά να ζεσταθείς .


Κάθε που πέφτει το σκοτάδι
μένεις μονάχος σου στη γη .
Λες και κατέβηκες στον Άδη
λες και δε θα ‘ρθει άλλη αυγή .


Κάθε που πέφτει ένα αστέρι
θα κάνεις πάντα μια ευχή .
Κανείς δε σου ‘δωσε το χέρι
κι ας μη φοβόσουν τη βροχή .

62

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΣ ΕΛΠΙΔΑ

« στις: 24/03/09, 15:10 »

Άκου τον ήχο της βροχής
που πέφτει στις σκεπές
κι από τα βάθη της ψυχής
ένα τραγούδι πες .

Στο μαύρο σύννεφο από κάτω
φάνηκε κάποια ηλιαχτίδα .
Κι ας χάθηκε σ’ ένα Σαββάτο
η τελευταία μας ελπίδα .

Άκου τον ήχο του βοριά
που τρίζει μες τα φύλλα
για ουρανούς με ξαστεριά
και παραμύθια μίλα .

Στο μαύρο σύννεφο από κάτω
φάνηκε κάποια ηλιαχτίδα .
Κι ας χάθηκε σ’ ένα Σαββάτο
η τελευταία μας ελπίδα .

63

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΌΤΑΝ

« στις: 23/03/09, 12:27 »

Όταν λοιπόν αποφασίσω
πως δεν μου μένει άλλη ελπίδα
όταν μπορέσω και μισήσω
το πρώτο βράδυ που σε είδα

τότε σελίδα θα γυρίσω
και θα τελειώσει η καταιγίδα .


Όταν θα πάψω να δακρύζω
κάθε φορά που σε θυμάμαι
όταν θα πω πως δεν ελπίζω
στην αγκαλιά σου πάλι να ‘μαι

τότε τον ήλιο θα αγγίζω
κι ούτε ποτέ μου θα λυπάμαι .


Όταν λοιπόν θα καταφέρω
να ταξιδέψω στο κενό
κι ούτε ξανά θα υποφέρω
όταν τον πόνο σου πονώ

τότε αστέρια θα σου φέρω
για το δικό σου ουρανό .

64

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΟΙ ΝΙΚΗΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

« στις: 21/03/09, 13:42 »

Πρόσωπα θλιμμένα
χέρια λερωμένα
με αίμα από καρδιά που έχει στάξει .
Δάκρυα στα μάτια
όνειρα κομμάτια
μιας ζωής που ποτέ δε θα αλλάξει .

Κι εμείς
οι νικημένοι της ζωής
που ‘χουμε μάθει να ξεχνούμε με ζεϊμπέκικο .
Εμείς
ζούμε με γέλιο μιας στιγμής
και παραμύθι ψεύτικο .

Εμείς
οι νικημένοι της ζωής
οι λιποτάκτες της αυγής .   

Λόγια πικραμένα
χιλιοειπωμένα
που έχουμε σιχαθεί κάθε λέξη .
Παγωμένο βλέμμα
κι η ελπίδα ψέμα
μιας ζωής που δεν έχεις διαλέξει . 

Κι εμείς
οι νικημένοι της ζωής
που ‘χουμε μάθει να ξεχνούμε με ζεϊμπέκικο .
Εμείς
ζούμε με γέλιο μιας στιγμής
και παραμύθι ψεύτικο .

Εμείς
οι νικημένοι της ζωής
οι λιποτάκτες της αυγής .   

65

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / AΠΟΨΕ

« στις: 20/03/09, 13:45 »

Απόψε θα σ’ ονειρευτώ
και θα σε κάνω στίχο
τον πιο γλυκό σου ήχο
στα χείλη να γευτώ .

Απόψε η σκέψη μου ματώνει
νιώθω να με σκοτώνει
ετούτη η σιγή .
Απόψε θα ‘ρθω να σε φιλήσω
κι αν είναι να διασχίσω
ολόκληρη τη γη .

Απόψε τούτη η μουσική
παίζει μόνο για σένα
με μάτια δακρυσμένα
θα έρθω προς τα ‘κει .

Απόψε η σκέψη μου ματώνει
νιώθω να με σκοτώνει
ετούτη η σιγή .
Απόψε θα ‘ρθω να σε φιλήσω
κι αν είναι να διασχίσω
ολόκληρη τη γη .

66

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

« στις: 17/03/09, 13:07 »

Περπατώ στους γνώριμους δρόμους
και βλέπω πρόσωπα γεμάτα αγωνία .
Άλλοι μιλούν για άγραφους νόμους
κι άλλοι μαθαίνουν τη ζωή στα καφενεία .

Έλα μία  Κυριακή
θα με βρεις κάπου εκεί
στην ατέλειωτη λιακάδα .
Να τα πιούμε όλοι μαζί
και να νιώσουμε πως ζει
η αιώνια Ελλάδα .

Περπατώ στα γνώριμα στέκια
ψάχνοντας στη ζωή μου μια πορεία.
Άλλοι κρατούν στα χέρια τα τουφέκια
κι άλλοι μαθαίνουν στα παιδιά τους ιστορία .

Έλα μία  Κυριακή
θα με βρεις κάπου εκεί
στην ατέλειωτη λιακάδα .
Να τα πιούμε όλοι μαζί
και να νιώσουμε πως ζει
η αιώνια Ελλάδα .
 

67

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ Η ΚΙΘΑΡΑ

« στις: 15/03/09, 23:39 »

Άρχισε να παίζει η κιθάρα
και άρχισες και εσύ να κλαις .
Σου ‘χαν τελειώσει τα τσιγάρα
κι ήταν οι πίκρες σου πολλές .

Άκουσε τραγούδι λυπημένο
απ’ τις ξεκούρδιστες χορδές .
Απόψε θα σε περιμένω
απόψε απ’ τη σκιά σου βγες .

Άρχισε να παίζει η κιθάρα
κι ήπιες ακόμα μια γουλιά .
Κι ήταν ο πόνος σου λαχτάρα
για μία ξένη αγκαλιά . 

Άκουσε τραγούδι λυπημένο
απ’ τις ξεκούρδιστες χορδές .
Απόψε θα σε περιμένω
απόψε απ’ τη σκιά σου βγες .

68

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

« στις: 13/03/09, 18:59 »

Στο πρόσωπο σου παγωνιά
ενός χειμώνα που αποφεύγεις .
Φωνή καμιά στη γειτονιά
στέκεσαι λίγο στη γωνιά
κι ύστερα φεύγεις .

Τώρα που τίποτα δεν έχω να αγαπήσω
θα ‘χω ξεφύγει στην επόμενη στροφή .
Κι όταν ξανά στο δάκρυ θα γυρίσω
θα ‘ναι μια ακόμα του ασώτου επιστροφή .

Τα μάτια σου τόσο θολά
μα απ’ την πίκρα σου ξεφεύγεις .
Ακούς τ’ αγέρι να μιλά
λες ένα αντίο σιωπηλά
κι ύστερα φεύγεις . 

Τώρα που τίποτα δεν έχω να αγαπήσω
θα ‘χω ξεφύγει στην επόμενη στροφή .
Κι όταν ξανά στο δάκρυ θα γυρίσω
θα ‘ναι μια ακόμα του ασώτου επιστροφή .

69

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΑ ΒΡΑΔΙΑ

« στις: 09/03/09, 17:49 »

Ήτανε πιο όμορφη η σελήνη
κείνα τα Αυγουστιάτικα τα βράδια
σκέπαζε τη θάλασσα γαλήνη
κι έσβηνα απ’ τα δικά σου χάδια .

Κι έπινα απ’ το καυτό κορμί σου
λίγη Αυγουστιάτικη αλμύρα
κι έψαχνα ποια θεία μοίρα
με έδεσε μαζί  με τη δική σου .

Φύσαγε χαρούμενα τ’ αγέρι
κείνα τα Αυγουστιάτικα τα βράδια .
Μύριζε η καρδιά σου καλοκαίρι
έφεγγες σαν φως μες τα σκοτάδια .

Κι έπινα απ’ το καυτό κορμί σου
λίγη Αυγουστιάτικη αλμύρα
κι έψαχνα ποια θεία μοίρα
με έδεσε μαζί  με τη δική σου .

70

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ

« στις: 07/03/09, 13:26 »

Μένω σε κάποια της ζωής μας γειτονιά
σ’ένα στενό που δεν το φτάνει ήλιου φως .
Τρέμεις τις νύχτες απ’την τόση παγωνιά
και είναι τα δάκρυα φίλος σου κρυφός.
Μένω κρυμμένος στης ζωής μας μια γωνιά .

Μα εγώ θα βγαίνω εδώ στης μοίρας το μπαλκόνι
για να αγγίζω τους καημούς του κάθε διαβάτη .
Όλων αυτών που περπατούν τούτο το δρόμο μόνοι
όλων αυτών που διάλεξαν το λάθος μονοπάτι .
Όλων αυτών και μένανε που νύχτα μας λυτρώνει .

Ζω σε κάποια της ψύχης  μας πολιτεία
που κάθε κάτοικος φορά χίλιες πληγές .
Δεν έχει λεωφόρους , ούτε πλατεία
έχει μονάχα τις πνιγμένες μας κραυγές .
Ζω σ’ενός ονείρου μας την ασωτεία .

Μα εγώ θα βγαίνω εδώ στης μοίρας το μπαλκόνι
για να αγγίζω τους καημούς του κάθε διαβάτη .
Όλων αυτών που περπατούν τούτο το δρόμο μόνοι
όλων αυτών που διάλεξαν το λάθος μονοπάτι .
Όλων αυτών και μένανε που νύχτα μας λυτρώνει .

71

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ

« στις: 02/03/09, 13:18 »

Απόψε σβήνει το κερί
φτάνει σκοτάδι .
Και πλησιάζουν οι καιροί
που η καρδιά δεν θα μπορεί
να βρει ένα χάδι .

Απόψε τέλειωσαν οι ευχές
και δεν υπάρχουν προσευχές
για να σε σώσουν .
Κι όσοι σου έταξαν χαρές
θα σ’ αρνηθούνε  τρεις φορές
πριν σε προδώσουν .

Απόψε η νύχτα είναι βαθιά
μάτια βουρκώνουν .
Και κάτι όνειρα σπαθιά
με δάκρυα και με φωτιά
θα σε σκοτώνουν .
 
Απόψε τέλειωσαν οι ευχές
και δεν υπάρχουν προσευχές
για να σε σώσουν .
Κι όσοι σου έταξαν χαρές
θα σ’ αρνηθούνε  τρεις φορές
πριν σε προδώσουν .

72

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ΑΧΕΡΟΥΣΙΑ

« στις: 27/02/09, 17:21 »

Ταξίδεψα στη λίμνη Αχερουσία
για να ‘βρω όσα δε θες να λες .
Τα όνειρα δεν έχουν σημασία
όταν οι πίκρες γίνονται πολλές .
Τώρα μη κλαις .

Ταξίδεψα στη λίμνη Αχερουσία
κι έκανα την ελπίδα προσευχή .
Μα είχα μόνο στην ουσία
την τελευταία σου ευχή .
Τώρα βροχή .

Ταξίδεψα στη λίμνη Αχερουσία
κι έζησα νύχτες απ’ αυτές
που της καρδιά η απουσία
κάνει αβάσταχτο το χτες .
Τώρα δε φταις .
 

73

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΘΑ ‘ΡΘΩ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΒΡΩ ΝΑ ΚΛΑΙΣ

« στις: 25/02/09, 12:56 »

Θα ‘ρθω κάποια μέρα και θα σε βρω να κλαις
γιατί θα δεις του ονείρού μου τον κλέφτη .
Εγώ θα πω , πως δεν πιστεύω όσα λες
αφού σκουπίσω το δάκρυ στον καθρέφτη .

Θα ‘ρθω μια νύχτα και θα σε βρω να πίνεις
ένα κρασί πικρό σαν δηλητήριο .
Εγώ θα πω , πως θα πρέπει να ξεδίνεις
αφού θα ζω το δικό μου μαρτύριο .

Θα ‘ρθω το Χειμώνα και θα σε βρω εκεί
να κρύβεσαι στης ελπίδας σου τον πάτο .
Εγώ θα πω , πως τώρα είναι Κυριακή
αφού έχω σβήσει από το Σαββάτο .

Θα ‘ρθω αύριο και θα σε βρω πριν φέξει
και θα ‘σαι ξάγρυπνος , στο πάτωμα σκυφτός .
Εγώ δε θα μπορώ να πω ούτε  λέξη
αφού είσαι ο κρυμμένος μου εαυτός .

74

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ (ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ)

« στις: 24/02/09, 16:42 »

Ένα παράπονο με καίει σαν φωτιά
γιατί γυρεύω μια αλήθεια απ’ όλους
μα είναι τόση των ανθρώπων η ψευτιά
στα λόγια και σ’όσους παίζουν ρόλους
μέχρι και στη δική σου τη ματιά .

Και τελικά η μόνη αλήθεια
που έχω δει
της μάνας μου τα παραμύθια
που μου λεγε παιδί .
Κάτι να θυμηθώ
Για να αποκοιμηθώ .

Ένα παράπονο με πνίγει σαν θηλιά
γιατί γυρεύω μια αλήθεια να μου πούνε
μα κρύβει ψέμα των ανθρώπων η μιλιά
στα λόγια και σε όλα αυτά που ζούνε
μέχρι και στα δικά σου τα φιλιά .

Και τελικά η μόνη αλήθεια
που έχω δει
της μάνας μου τα παραμύθια
που μου λεγε παιδί .
Κάτι να θυμηθώ
Για να αποκοιμηθώ .

75

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΦΟΡΑΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ

« στις: 23/02/09, 13:40 »

Τι να ‘ναι αυτό που κάθε βράδυ με σκοτώνει
ίσως που η νύχτα ολομόναχο με βρίσκει
ίσως ο πόνος , που με σκεπάζει σα σεντόνι
ίσως που πνίγομαι γουλιά γουλιά στο ουΐσκι .
Τι να ‘ναι αυτό που κάθε βράδυ με ματώνει .

Είναι που μακριά σου κλείσανε όλοι οι δρόμοι
αφού κάθε μου βήμα ήταν ένα σ’ αγαπώ σου
μα για τα δάκρυά μου φταίει και κάτι ακόμη
πως το φεγγάρι πάλι φοράει το πρόσωπό σου .

Τι να ‘ναι αυτό που κάθε βράδυ με πεθαίνει
ίσως τα δάκρυα της βροχής πάνω στο τζάμι
ίσως που η ζωή μου με προσπερνά σαν ξένη
ίσως της μοίρας μου οι πληγές μες την παλάμη .
Τι να ‘ναι αυτό που κάθε βράδυ μ’ αρρωσταίνει .

Είναι που μακριά σου κλείσανε όλοι οι δρόμοι
αφού κάθε μου βήμα ήταν ένα σ’ αγαπώ σου
μα για τα δάκρυά μου φταίει και κάτι ακόμη
πως το φεγγάρι πάλι φοράει το πρόσωπό σου .