Θέματα

76

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ποιός είσαι εσύ.

« στις: 19/06/06, 00:09 »

                  Ποιός είσαι εσύ. 

Ποιός είσαι εσύ
που τόλμησες στο φως του ήλιου να φανείς
αφού δε σε ξέρει κανείς!

Δε σε γνωρίζουν τα φεγγάρια που ζωγράφισες
ούτε τα όνειρα στην αγκαλιά τους που μεγάλωσες
δε σε γνωρίζουν τα δέντρα που μπόλιασες και κάρπισαν
ούτε τα ρόδα που με κόπο τα μεγάλωσες και άνθισαν
δε σε γνωρίζουν οι πέτρες της σφεντόνας που στο θάνατο τις έστειλες
ούτε ο πρωτοπέταχτος έρωτας που στη καρδιά σου φάρο έβαλες
δε σε γνωρίζουν οι ανάσες που ζεσταίναν παγωμένους στεναγμούς
ούτε τα δάκρυα σου που περίσσια πότισαν,χαρές πίκρες και καυμούς
δε σε γνωρίζει φίλος μα κι'εχθρός
ούτε ο ιλυώδης ο κόσμος σου ο σαθρός.

Ποιός είσαι εσύ
που τόλμησες μπροστά στον άναρχό σου να σταθείς
και να του πεις,πως είσαι εσύ
αφού δε σε γνωρίζει ούτε αυτός
ούτε κανείς!

77

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ένας φίλος μιά αγάπη ένας πόνος.

« στις: 14/06/06, 13:37 »

  Ένας φίλος μιά αγάπη ένας πόνος.

Δεν είναι ήλιος ούτε φεγγάρι μα ούτε λουλούδι
είναι η χαρά είναι η συγκίνηση μα και τραγούδι
δεν είναι αστέρι ούτε χρυσάφι μα ούτε διαμάντι
είναι η πίκρα η αδικία μα κι' η απάτη.

Μέσα απ' τα σπάργανά του συχνά δραπετεύει
στα πλούτη μα και στη φτώχεια,την τρικυμία ψάχνει και ταξιδεύει
με της ζωής τα καπρίτσια αυτό μεθάει
τα κατατόπια ξέρει κρυφά γλιστράει.

Τη Μάνα απ' όλους περίσσια αγαπάει
μαζί της κι' εκείνο σκληρά πολεμάει
μα και στης σημαίας τ' ανάβλεμμα καρδιές ραγίζει
και τις γραμμές στα χέρια με νάμα γεμίζει
στις σαϊτιές του έρωτα παρέα μας κάνει
και το αλμύρισμά του στα χείλη φτάνει
μπροστά στο θάνατο τα μάγουλά μας αυτό ζωγραφίζει
μέχρι οι πηγές του ν΄αδειάσουν το χώμα ποτίζει.

Είναι μιά στάλα μα με σοφία πολύ μεγάλη
τα συναισθήματά μας πάντα προβάλλει
στο τέλος του δρόμου σ' ένα ξωκλήσι
στης Παναγιάς τα πόδια με μιά συγγνώμη
θα ξεψυχίσει.

78

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Τώρα που έμαθα να αγαπώ.

« στις: 12/06/06, 15:58 »

 Τώρα που έμαθα να αγαπώ.

Τώρα που έμαθα να αγαπώ
και στης ζωής το όνειρο ισορροπώ
τώρα που ξέρω τ' άστρα να διαβάζω
τον έρωτα μπορώ να μεταφράζω
τώρα που έχω το χρυσό κλειδί
που το ποθούσα από παιδί.

Τώρα μου λένε άλλαξε ο καιρός
κι' είναι γιά μένα βροχερός
είσαι  μου λένε παρελθόν
δεν έχεις λόγο στο παρόν
δεν έχεις γνώμη μη μιλάς
είαι στα πόδια μας μπελάς.

Σου φτάνουν λένε οι αναμνήσεις
σε μιά γωνιά να τις μετρήσεις
και το παράπονο με παίρνει
φυσάει αέρας κι' η ζωή
φυλλορροή και γέρνει..

79

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Γιατί χαρά μου.

« στις: 08/06/06, 12:11 »

                   Γιατί  Χαρά μου.

Γιατί χαρά μου σήμερα πονάς και δυσθυμείς
τα σμαραγδένια σύννεφα τι έφταιξε και κλαίνε
κι' είναι οι σταλιές τους θολερές
τι κι' αν στο χώμα χάνονται,γιατί πονούν δε λένε.

Άσε τη σκέψη σου ν' αγγίξω να μου πει
ποιά έκανα μεγάλη αμαρτία
γιατί βαρυθυμεί ο ουρανός
ποιά είναι φως μου η αιτία.

Αισθαντική μου χρυσαυγή
μεθυστική του έρωτά μου Ναϊάδα
της ύπαρξής μου πρύμισμα
του κόσμου μου καταύγαστη πλειάδα.

Βαλεριάνες μάζεψα
τους πόνους σου γλυκιά μου να γιατρέψω
ν' αναφτεριάσει τ' άναστρο χαμόγελο
τον ήλιο του κορμιού σου πάλι να χαϊδέψω.

Άσε τα όνειρά σου με το νάμα της καρδιάς μου να τα ράνω
με την ανάσα της ψυχής να τα ζεστάνω
άσε τα μάτια μου στα μάτια σου να μπούν
τα δακρυσμένα
να κλάψω εγώ και να πονώ
γιά σένα..

80

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Εν Καλάμαι........

« στις: 31/05/06, 18:40 »

                     
                    Εν  Καλάμαι......

Πάνω στα χνάρια οδοιπορώ τα άληστά μου τα παλιά
του Αλμυρού*θωρώ τ' απομεινάρια
και της ταβέρνας τ' όνομα πρωταπριλιά
είδωλα σκοτεινά και τ' άλικα φεγγάρια.

Ε! Ταβερνιάρη
βάλε ένα ουζάκι σ' έναν ξένο
να καθίσω λίγο
της ανάμνησης το τρένο περιμένω.

Εδώ που τα ουράνια τόξα την ανάσα της θάλασσας φιλούσαν
και που οι Γοργόνες με πολύχρωμα κοράλια τα όνειρά μας κεντούσαν
εδώ που η σκιά των ματιών μας αγκάλιαζε τη λευκή δύση
και που οι καρδιές μας τις μαργαρίτες είχαν μαδήσει
εδώ που τα φιλιά μας ξυπνούσαν με τα τραγούδια των ανέμων
τώρα λυσσαλέες ακούγονται οι ιαχές των σύγχρονων πολέμων.

Ανείπωτη αβάσταχτη η βαναυσότητα του χρόνου
απροσμάχητη και η επέλαση του πόνου.

Ε! Ταβερνιάρη
πιάσε ένα διπλό ακόμα
το ποτήρι μου να σπάσω
βρες μου λίγη θάλασσα και χώμα.


*Αλμυρός,περιοχή της Καλαμάτας.

81

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Εξομολόγηση

« στις: 15/05/06, 13:59 »

         
             Εξομολόγηση.
 
 Ένα αστεράκι είναι που στα όνειρα μου μοιάζει
τον κόσμο μου τον άδειο καταυγάζει
σύννεφο είναι που το σπρώχνει ο νοτιάς που πάει;
το διαισθάνομαι πως κάτι φταίει και πονάει
τα συναισθήματα μου με αινίγματα ραντίζει
το νοιώθω πως κοντά μου τριγυρίζει.

 Και τι δε θάκανα το χρώμα των ματιών του να χαϊδέψω
τη σκέψη του να διάβαζα να κλέψω
κι'αυτό λες και με ξέρει από παλιά
γίνεται άνεμος μου τραγουδά γιά της αγάπης τα φιλιά
το κέφι μου δε μου χαλά,ένα λουλούδι είναι τόσο δα.

Μα εγώ δεν έχω το δικαίωμα να τ'αγαπώ
κι'ας είναι της καρδιάς μου φυλαχτό
ούτε η ματιά μου στη ματιά του να μιλήσει
ούτε η σκέψη μου κρυφά να τ'αγαπήσει
δυό κόσμοι τόσο μακρινοί
δεν έχουν πόρτες οι δικοί μας ουρανοί.

Του ήλιου είναι παιχνίδι κι'εγώ μέρα βροχερή
του φθινοπόρου είμαι καταιγίδα κι'αυτό είναι χρυσαυγή
αυτό είναι η άνοιξη και είμαι ο χιονιάς
πως θα μπορούσα σκέφτομαι να γίνω ένας φονιάς
το χρόνο να σκοτώσω
γιά να γυρίσω πίσω να του πω
πως τ'αγαπώ
και την καρδιά μου να του δώσω..

82

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Γλυκιά μου αγάπη που σε λεν Ελπίδα

« στις: 04/05/06, 07:25 »

Γλυκιά μου αγάπη που σε λεν Ελπίδα.

Το παραμύθι ξαναζεί δε πέθανε
κι'ας λέει η ζωή πως είναι ψέμα
ήρθε ανάλλαγο με φιλιά άλικα σαν αίμα
από το νάμα της ψυχής μου να λουστή
από μιά όαση φιλιού να δροσιστή
και ξαναγίνομαι παιδί λίγο πριν απ'το γέρμα.

Χρώματα πήρα απ'το χτες πούχα πετάξει και ζωγράφισα
το περασμένο σ'αγαπώ που ξέχασα,πού άφησα
βρήκα ένα όνειρο στην άδεια του γωνιά να το φυτέψω
μη μου το κλέψουν με στρατό θα πολεμήσω θα παλέψω.

Κι'είδα το Φοίνικα απ'τις στάχτες του κορμιού μου να προβάλλει
σε μιά γιορτή αέναη των αναμνήσεων μεγάλη
τους πήλινους τους βόλους μου να παίξω δε κρατήθηκα
που μέσα στη λάσπη τους την ουρανόχρωμη κυλίστηκα
βρήκα της μνήμης χρυσοποίκιλτα στολίδια
κι'ασπρόμαυρες φωτογραφίες,αγαπημένες ιστορίες
μέσα από στάχτες και αποκαϊδια.

Γλυκιά μου αγάπη που σε λεν Ελπίδα
αδήριτη στα όνειρά μου μείνε ασπίδα
αφού πεθαίνεις όπως λένε τελευταία
μαζί σου εγώ
το χρόνο που με γέλασε ξεχνώ
παιδί θα μείνω πριν να πέση η αυλαία..

83

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ομερτά.

« στις: 30/04/06, 16:07 »

Γλυκοχάραμα,γεμάτες μ'όνειρα μελωδικές σχεδίες
κωπηλατούν χρυσοφορούσες ναϊάδες
της ζωής ανέσπερες μελίρρυτες αξίες
στο ποταμό των ουράνιων τόξων,των μύθων των παιδικών
γιά τη πηγή του μεταξιού και των κρυμένων θησαυρών.

Μα στις γέφυρες της αβύσσου του χρόνου
στη φωτιά την άλικη τ'ουρανού
τα όνειρα ξέμπαρκα στα λιμάνια του πόνου
βολοδέρνουν στις σκοτεινές θάλασσες του μυαλού.

Οι αναμνήσεις φλέγονται στης ψυχής το καμίνι
στη κατάρρευση της ανείπωτης υπομονής
μακρινός της νιότης ο θόρυβος στης νύχτας τη δίνη
στου έργου το φινάλε της προσμονής.

Της παραζάλης συμπλέγματα ενοχές
σιβυλλικές εποχές
των φιλιών οι ανταύγειες τωρινές ουτοπίες
δίκες στημένες γιά ποιές τάχα αμαρτίες.

Και στις ράγιες ξέπνοο το παρόν κυλάει
ποιός ελπίδα χαμένη πουλάει;
γιά το μετά
της ειμαρμένης οδηγός σιωπής, ομερτά.

84

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Διηάνειρα.

« στις: 30/04/06, 15:22 »

Από τη στέπα του μυαλού χνάρια μαζεύω
μες σε συμπλέγματα αλλόκοτα παράνοιας
τη μνήμη την αλλοιώσιμή μου αναδεύω
να ξαναβρώ τα άληστα φιλιά της Διηάνειρας.

Μα είδα στα στέκια τα παλιά άμετρες ξόβεργες παγίδες
την Ήρα τη χαιρέκακη τα όνειρά μου να αγρεύει
και της ψυχής τις ξέπνοες ελπίδες
πεντόβολα να παίζει.

Γκριζοφορούσες οι φούξιες οι ερωτόχρωμες δάκρυα στάζουν
σποράς άνυδρης,της Αφροδίτης άραχλα στολίδια
στ'ακροθαλάσσι των Θεών Χίμαιρες άτρομες χειμάζουν
κι'έγειν'η άμμος η ξανθιά χαλικερά στρωσίδια.

Τώρα στο σύθαμπο τον όλυμπο κοιτάω
που πήγαν τάχα οι Θεοί οι ψεύτικοι ρωτάω
μ'αυτός σιβυλλικός ανήλιαγος με χιόνια παραμένει
κι'έχει στο θρόνο του άνασσα Θεά την ειμαρμένη.

85

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Πολύχρωμες ζωγραφιές

« στις: 16/04/06, 23:58 »

   Πολύχρωμες ζωγραφιές.

Ένα ποτήρι έρωτα γλυκιά μου με κερνάς
το κόσμο μου κι'απόψε κυβερνάς
σύννεφα μέθης στη πεδιάδα του μυαλού
απαλές αρμονίες απ'τη κιθάρα του τόξου τ'ουρανού.

Ερωτικές επαναστάσεις στη ψυχή μου αλαλάζουν
τα άλικα φιλιά σου στο στόμα μου καλπάζουν
σφιχταγκαλιάσματα χορός των παραισθήσεων
ανείπωτη κραιπάλη των αισθήσεων.

Χορός της έκτασης σκιρτήματα αδάμαστα
παιχνίδια της καρδιάς ανάκουστα
των ανθισμένων φεγγαριών λουλούδια
ουρανόπεμπτα των αστεριών τραγούδια.

Στα κύματα του κορμιού σου,χρυσές ανταύγειες παιχνιδίζουν
τη κάψα του πόθου,δροσοσταλιές τ'αυγερινού ποτίζουν
μάτια πετράδια πολύτιμα του πυρετού της νύχτας που σαλεύουν
των αρωμάτων τα φιλιά,ανάσες της αυγής που αναδεύουν.

Πολύχρωμες ζωγραφιές προέλαση της ευτυχίας
μελίρρυτα μήλα της εδέμ κλεμένης αμαρτίας
αλάβαστρο άληστο κορμί ξημέρωμα των αναμνήσεων
γλυκιά μου αφροδίτη των θεών
της ομορφιάς η πεμτουσία των αισθήσεων..


  Χαρισμένο στα νιάτα του F.kithara με αγάπη..
                 
                ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ