Εμφάνιση μηνυμάτων
1
Εκμάθηση – Πρώτα βήματα / Πώς ξεκινάει κανείς κιθάρα στα 22 του?
« στις: 09/03/19, 19:30 »
Καλησπέρα,
Όπως φαίνεται και από τον τίτλο είμαι 22 χρονών και τον τελευταίο καιρό μου έχει καρφωθεί στο μυαλό η ιδέα να ξεκινήσω κιθάρα. Μουσικό background άλλο δεν έχω (πέραν μιας εντελώς στοιχειώδους ικανότητας να διαβάζω νότες και να ψιλοχαζεύω στο αρμόνιο "μαντεύοντας" απλές μελωδίες τραγουδιών), και είμαι φαν κυρίως κλασσικής rock, progressive rock, λίγο κλασσικό metal (παραδείγματα για όλα αυτά Pink Floyd, Led Zeppelin, Camel, Doors, Dire Straits, Black Sabbath, Genesis, Grateful Dead, Creedence κλπ.), αλλά συγχρόνως απολαμβάνω και άλλα είδη όπως jazz και κλασσική μουσική. Εάν το αποφασίσω αυτό, ποιος είναι ο πιο "συμφέρων" τρόπος να το κάνω δεδομένου ότι:
α) Με ενδιαφέρει πολύ και το θεωρητικό κομμάτι (αρμονία κλπ.), οτιδήποτε βρίσκεται "κάτω από το καπό" της μουσικής.
β) Όπως καταλάβατε θέλω κάποια στιγμή να ασχοληθώ με ηλεκτρική κιθάρα, αλλά μου φαίνεται ότι το "background" της κλασσικής είναι αφενός χρήσιμο, αφετέρου ενδιαφέρον.
γ) Άπαξ και έπαιρνα όντως την απόφαση θα το έκανα όλο αυτό όχι με σκοπό να "γρατζουνάω μια κιθάρα σε μια παραλία", αλλά να αποκτήσω (εν καιρώ φυσικά, αυτό το γνωρίζω
) δεξιότητες όπως π.χ. να παίξω (ερασιτεχνικά μεν) σε μια μπάντα τραγούδια του βεληνεκούς που προανέφερα, να έχω την άνεση να πειραματίζομαι και μόνος μου με covers, να καταλαβαίνω κάποια πράγματα για ένα τραγούδι απλά ακούγοντάς το, να καταλαβαίνω γιατί και πώς γράφτηκε σε κάποια κλίμακα, τρόπο ή όποια άλλη ορολογία που προς το παρόν δε καταλαβαίνω τι είναι.
δ) Με ενδιαφέρει πολύ να αποκτήσω "γενικές" ικανότητες, με την έννοια του να έχω το υπόβαθρο ώστε με προσωπική εξάσκηση και μελέτη να μπορώ να μαθαίνω νέα πράγματα.
Για μια τέτοια περίπτωση πάει κανείς σε ωδείο; Μήπως παραείμαι μεγάλος για αυτό/θα καταλήξω "στην ίδια μοίρα" με 7χρονα παιδιά, ή τέλος πάντων για κάποιο λόγο θα ήταν χάσιμο χρόνου; Επίσης δε ξέρω τι γίνεται με τις εξετάσεις που έχουν: είναι αρκετά αυστηρό/"αγχωτικό", π.χ. κάθε χρόνο και ενδεχομένως ασύμβατο με το πρόγραμμά μου (δεδομένου ότι ξεκινάω μεταπτυχιακά από χειμώνα); Μη ξεχνάμε ότι στην τελική θέλω να είναι κάτι ευχάριστο... Από ένα δάσκαλο εκτός ωδείου πόσο "θεμελιωμένη" εκπαίδευση μπορεί να περιμένει κανείς (με ενδιαφέρει αυτό όπως θα καταλάβατε); Αυτοδίδακτος δε θα ξεκινούσα μάλλον, δεδομένου ότι αν το έκανα θα το πήγαινα "σοβαρά" και θα ήθελα ένα (εν δυνάμει) πολύ καλό αποτέλεσμα.
ΥΓ: Μικρότερης σημασίας, αλλά τί γνώμη έχετε σε ό,τι αφορά την ηλικία μου; Επαγγελματικά δε σκοπεύω να παίξω ποτέ, αλλά με αρκετή όρεξη, χρόνο και εξάσκηση θα μπορούσα να γίνω "αρκετά καλός" σε κάποιο λογικό χρόνο;
Όπως φαίνεται και από τον τίτλο είμαι 22 χρονών και τον τελευταίο καιρό μου έχει καρφωθεί στο μυαλό η ιδέα να ξεκινήσω κιθάρα. Μουσικό background άλλο δεν έχω (πέραν μιας εντελώς στοιχειώδους ικανότητας να διαβάζω νότες και να ψιλοχαζεύω στο αρμόνιο "μαντεύοντας" απλές μελωδίες τραγουδιών), και είμαι φαν κυρίως κλασσικής rock, progressive rock, λίγο κλασσικό metal (παραδείγματα για όλα αυτά Pink Floyd, Led Zeppelin, Camel, Doors, Dire Straits, Black Sabbath, Genesis, Grateful Dead, Creedence κλπ.), αλλά συγχρόνως απολαμβάνω και άλλα είδη όπως jazz και κλασσική μουσική. Εάν το αποφασίσω αυτό, ποιος είναι ο πιο "συμφέρων" τρόπος να το κάνω δεδομένου ότι:
α) Με ενδιαφέρει πολύ και το θεωρητικό κομμάτι (αρμονία κλπ.), οτιδήποτε βρίσκεται "κάτω από το καπό" της μουσικής.
β) Όπως καταλάβατε θέλω κάποια στιγμή να ασχοληθώ με ηλεκτρική κιθάρα, αλλά μου φαίνεται ότι το "background" της κλασσικής είναι αφενός χρήσιμο, αφετέρου ενδιαφέρον.
γ) Άπαξ και έπαιρνα όντως την απόφαση θα το έκανα όλο αυτό όχι με σκοπό να "γρατζουνάω μια κιθάρα σε μια παραλία", αλλά να αποκτήσω (εν καιρώ φυσικά, αυτό το γνωρίζω
) δεξιότητες όπως π.χ. να παίξω (ερασιτεχνικά μεν) σε μια μπάντα τραγούδια του βεληνεκούς που προανέφερα, να έχω την άνεση να πειραματίζομαι και μόνος μου με covers, να καταλαβαίνω κάποια πράγματα για ένα τραγούδι απλά ακούγοντάς το, να καταλαβαίνω γιατί και πώς γράφτηκε σε κάποια κλίμακα, τρόπο ή όποια άλλη ορολογία που προς το παρόν δε καταλαβαίνω τι είναι.δ) Με ενδιαφέρει πολύ να αποκτήσω "γενικές" ικανότητες, με την έννοια του να έχω το υπόβαθρο ώστε με προσωπική εξάσκηση και μελέτη να μπορώ να μαθαίνω νέα πράγματα.
Για μια τέτοια περίπτωση πάει κανείς σε ωδείο; Μήπως παραείμαι μεγάλος για αυτό/θα καταλήξω "στην ίδια μοίρα" με 7χρονα παιδιά, ή τέλος πάντων για κάποιο λόγο θα ήταν χάσιμο χρόνου; Επίσης δε ξέρω τι γίνεται με τις εξετάσεις που έχουν: είναι αρκετά αυστηρό/"αγχωτικό", π.χ. κάθε χρόνο και ενδεχομένως ασύμβατο με το πρόγραμμά μου (δεδομένου ότι ξεκινάω μεταπτυχιακά από χειμώνα); Μη ξεχνάμε ότι στην τελική θέλω να είναι κάτι ευχάριστο... Από ένα δάσκαλο εκτός ωδείου πόσο "θεμελιωμένη" εκπαίδευση μπορεί να περιμένει κανείς (με ενδιαφέρει αυτό όπως θα καταλάβατε); Αυτοδίδακτος δε θα ξεκινούσα μάλλον, δεδομένου ότι αν το έκανα θα το πήγαινα "σοβαρά" και θα ήθελα ένα (εν δυνάμει) πολύ καλό αποτέλεσμα.
ΥΓ: Μικρότερης σημασίας, αλλά τί γνώμη έχετε σε ό,τι αφορά την ηλικία μου; Επαγγελματικά δε σκοπεύω να παίξω ποτέ, αλλά με αρκετή όρεξη, χρόνο και εξάσκηση θα μπορούσα να γίνω "αρκετά καλός" σε κάποιο λογικό χρόνο;