1
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απόστασα
« στις: 12/07/05, 16:22 »
Απόστασα, πικρό σαν τη χολή, φιλί
Όπως φωτιάς μικρή σταγόνα, όχι πολύ
Από την αγριότητα του κόσμου
Κι όταν ζητάω ξανά ν' ανέβω στη ζωή
Ξέρω κι εγώ, κάνω ένα λάθος και εκεί
Κατήφορος ξανοίγεται εμπρός μου.
Μα πότε-πότε η θύμησή του μ' εξαγνίζει
Ρημάδι ο πόθος, τα πλεμόνια μου τα σκίζει.
Απόστασα Χριστέ μου, σε κύμα σκοτεινό
Σε βάτο φλογισμένο, πόσο ν' ακροβατώ
Εσύ πώς περπατάς, που Είσαι δικός μου
Νοστάλγησα να φύγω και να εκμηδενιστώ
Που νιώθω αλλοίμονό μου, δικαίωμα κι εγώ
Να γίνω ό,τι μου λέει ο εαυτός μου.
Μα πότε-πότε η θύμησή του με εξαγνίζει
Ρημάδι ο πόθος, τι είναι αγάπη μου θυμίζει.
Όπως φωτιάς μικρή σταγόνα, όχι πολύ
Από την αγριότητα του κόσμου
Κι όταν ζητάω ξανά ν' ανέβω στη ζωή
Ξέρω κι εγώ, κάνω ένα λάθος και εκεί
Κατήφορος ξανοίγεται εμπρός μου.
Μα πότε-πότε η θύμησή του μ' εξαγνίζει
Ρημάδι ο πόθος, τα πλεμόνια μου τα σκίζει.
Απόστασα Χριστέ μου, σε κύμα σκοτεινό
Σε βάτο φλογισμένο, πόσο ν' ακροβατώ
Εσύ πώς περπατάς, που Είσαι δικός μου
Νοστάλγησα να φύγω και να εκμηδενιστώ
Που νιώθω αλλοίμονό μου, δικαίωμα κι εγώ
Να γίνω ό,τι μου λέει ο εαυτός μου.
Μα πότε-πότε η θύμησή του με εξαγνίζει
Ρημάδι ο πόθος, τι είναι αγάπη μου θυμίζει.