Μηνύματα

101

Δικοί μας αυτοσχεδιασμοί και διασκευές / Απ: modal jamming over a b chord

« στις: 11/02/14, 19:07 »

Ωραία ιδέα για (εκπαιδευτικό) video να αντιπαραθέσεις τα modes αλλά δεν το έκανες με ιδιαίτερη μουσικότητα. Αυτό οφείλεται στο ότι παίζεις τα modes κάνoντας συνεχή shifts ενός fingering της major κλίμακας. Αν και θεωρητικά σωστό, στην ουσία (που είναι να βγει κάτι μουσικό) αυτή η λογική σε περιορίζει πάρα πολύ και σε κάνει μονότονο. Όσο διαφορετικές και να είναι οι νότες των διαδοχικών modes μόνο που το χέρι και το μυαλό σου είναι στην ίδια θέση καταλήγεις να παίζεις συνεχώς (σχεδόν) το ίδιο lick.

Δοκίμασε (αρχικά) να μάθεις/παίξεις τα modes σε μία θέση της ταστιέρας, π.χ., την πέμπτη. Θα δεις ότι η αλλάγή του fingering που θα χρειαστεί να κάνεις για να αλλάξεις mode θα σε ωθεί να παίξεις διαφορετικά licks (αυτό βέβαια ισχύει και όταν αλλάζεις fingering παίζοντας αποκλειστικά σε μία κλίμακα). Σίγουρα είναι πιο δύσκολο από το απλό shift αλλά θα έχεις καλύτερο μουσικό αποτέλεσμα.

Ένας παιχταράς που κατέχει τα παραπάνω σε όλη την ταστιέρα (π.χ. ο Govan) θα έκανε την ίδια "άσκηση" βάζοντας επιπλέον και "χαρακτήρα" στους modes. π.χ., στον Phrygian θα ήταν "metal", στον mixolydian "blues", στον Dorian "jazz", κ.τ.λ.π. Όλα αυτά με σκοπό την ανανέωση του ενδιαφέροντος.

Φιλικά.

102

Τρόποι παιξίματος, τεχνικές / Απ: Πως πιάνετε το D (ρε) chord;

« στις: 24/01/14, 19:39 »

Τα συνήθη διαγράμματα συγχορδιών δίνουν το πιο εύκολο τρόπο να παίξεις την συγχορδία, ανεξάρτητα της προηγούμενης/επόμενης. Μπορεί για κάποιες αλλαγές ο δακτυλισμός τους να μην είναι ο ιδανικός αλλά αυτές οι περιπτώσεις είναι η εξαίρεση. Αν υιοθετήσεις τον δακτυλισμό που προτείνεις, ναι μεν θα σε βολέψει για τις περιπτώσεις που αναφέρεις αλλά θα σε δυσκολέψει για τις υπόλοιπες, που είναι και περισσότερες!

Στην πράξη όταν θα έχεις εξοικειωθεί με τους "κλασσικούς" δακτυλισμούς θα κάνεις οποιαδήποτε αλλαγή γρήγορα, ακόμα στα παραδείγματα που ανέφερες. Σίγουρα θα υπάρχει ένας "κενός" χρόνος για να περάσεις από την μια συγχορδία στην άλλη, αλλά είναι μικρός και δεν προκαλεί πρόβλημα στον ακροατή.

Η μόνη περίπτωση που κάποιος θα παίξει σε "μη-συμβατικούς" δακτυλισμούς είναι αν, για κάποιο λόγο, θέλει να εκμηδενίσει αυτό τον κενό χρόνο. Τέτοια θέματα προκύπτουν συνεχώς στο κλασσικό ρεπερτόριο, ενίοτε και στην jazz. Αυτό όμως είναι κάτι που δεν πρέπει να απασχολεί τον αρχάριο. Μάθε αρχικά να παίζεις καλά με τους συνήθεις δακτυλισμούς, (οι οποίοι είναι "εγκεκριμένοι" από άπειρους κιθαρίστες ) και όταν είσαι πλέον σε θέση να πεις ότι τους κατέχεις, χρησιμοποίησε τους δικούς σου στις περιπτώσεις που δεν σε καλύπτουν.

103

Δικοί μας αυτοσχεδιασμοί και διασκευές / Απ: Dream Theater - Erotomania (video cover by faser)

« στις: 13/01/14, 20:31 »

Καιρό είχα να το ακούσω, κάποτε είχε ασχοληθεί πολύ με αυτό χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία...

Μπράβο, πολύ καλή εκτέλεση και ωραίος ήχος. Υπήρχαν ένα-δύο σημεία που (μόνο) κάποιος που έχει λιώσει το κομμάτι αντιλαμβάνεται ότι σου έφυγαν, όπως στο τέλος του "μεγάλου τρεξίματος" που το έπαιξες εντυπωσιακά καλά. Αυτό που θα ήθελα ήταν περισσότερο/εντονότερο vibrato. Για παράδειγμα, στο τέλος που επαναλαμβάνεται το βασικό riff μου έλειψε το έντονο vibrato με pinch harmonic στο τέλος της φράσης.

104

Εκμάθηση – Πρώτα βήματα / Απ: Προτεινόμενα βιβλία για θεωρία κιθάρας

« στις: 11/01/14, 18:21 »

Από ότι καταλαβαίνω αυτό που σε ωθεί να μάθεις θεωρία είναι ότι νιώθεις πως δεν μπορείς να παίξεις ένα σωστό σόλο πάνω από ένα backing. Αυτό ακριβώς είχε συμβεί και με εμένα! . Σίγουρα το βιβλίο του Berklee δεν είναι για αυτό το σκοπό (κάνει σχετικές αναφορές από τον δεύτερο τόμο και μετά). Το βιβλίο του Govan που σου πρότεινα λέει πολλά σχετικά πράγματα, π.χ., τι κλίμακα θα παίξεις πάνω από μία συγχορδία, πως χρησιμοποιούνται τα modes (όπως η Lydian Dominant κλίμακα), και έχει και backing tracks για εξάσκηση.

Ακριβώς την ίδια προσέγγιση έχουν και πολλά άρθρα του Guitar Techniques το οποίο συνιστώ ανεπιφύλακτα να το παίρνεις έστω και σποραδικά, ακόμα και αν στην αρχή θα καταλαβαίνεις μόνο ένα μικρό μέρος της ύλης (που απευθύνεται σε αρχάριους).

Εσύ πότε ξεκίνησες και σε τι επίπεδο βρίσκεσαι τώρα;

Έχω αρκετά χρόνια και το παλεύω, αν και πλέον δεν ασχολούμαι όσο θα ήθελα λόγω ανωτέρας βίας

Στο Guitar Techniques είσαι συνδρομητής;

Ήμουν το 2010 (μέχρι τότε είχα αγοράσει καμιά 20αριά). Δεν ανανέωσα γιατί ένιωσα ότι επαναλαμβάνεται και είχα αρχίσει να ενδιαφέρομαι και για μη-κιθαριστική μουσική.

105

Εκμάθηση – Πρώτα βήματα / Απ: Προτεινόμενα βιβλία για θεωρία κιθάρας

« στις: 10/01/14, 23:52 »

Δύσκολο ερώτημα, εξαρτάται το επίπεδο που βρίσκεσαι, το στυλ μουσικής που σε ενδιαφέρει, το λόγο για τον οποίο θέλεις να μάθεις θεωρία, κ.τ.λ.π.

Υποθέτοντας ότι τώρα κάνεις τα πρώτα σοβαρά βήματα στη θεωρία και ανήκεις στην τυπική κατηγορία των ηλ. κιθαριστών που ενδιαφέρονται για rock, blues, και παρεμφερή, πολύ καλά βιβλία είναι αυτά του Govan (link1, link2). Προσωπικά με είχαν βοηθήσει πολύ. Έχουν αρκετή θεωρία μουσικής αλλά και τεχνική κιθάρας με αρκετά προσιτό τρόπο, συν το ότι έχουν ταμπλατούρα οπότε γλιτώνεις τον "μπελά" της παρτιτούρας. Πιθανόν να υπάρχουν παρόμοιας ύλης και παρουσίασης βιβλία αλλά δεν γνωρίζω.

Επίσης θα σου πρότεινα να τσεκάρεις και το περιοδικό guitar techniques που έχει αρκετή θεωρία για όλα τα είδη μουσικής.

Σημείωσε πάντως ότι αν πραγματικά σε ενδιαφέρει η μουσική σε βάθος δεν "γλιτώνεις" την παρτιτούρα, η εκμάθηση της οποίας θα σου προσφέρει πολλά από μόνης της (π.χ., καλύτερη αίσθηση των χρόνων) αλλά και θα σου επιτρέψει να διαβάσεις πιο "ακαδημαικά" βιβλία θεωρίας που μπαίνουν βαθιά στο θέμα "σύνθεση μουσικής", όπως αυτό.

Ο πρώτος τόμος του Berklee είναι καλός για να εξοικειωθείς με παρτιτούρα, αλλά ίσως αυτό το βιβλίο να είναι καλύτερο για αρχή μιας και είναι πιο συστηματικό και εύκολο (δεν έχει καθόλου παρτιτούρες με συγχορδίες).

Τα παραπάνω τα λέω με βάση την προσωπική μου εμπειρία και τα λίγα βιβλία που έχω, χωρίς να σημαίνει ότι είναι και σωστά.

106

Εκμάθηση – Πρώτα βήματα / Απ: Προτεινόμενα βιβλία για θεωρία κιθάρας

« στις: 09/01/14, 23:30 »

Το ερώτημα για αυτό το βιβλίο δεν είναι πόσο καιρό χρειάζεται για να το τελειώσεις αλλά αν μπορείς να το τελειώσεις. Μου φαίνεται πολύ δύσκολο, για να μην πω αδύνατο, να τελειώσει κάποιος και τους τρεις τόμους (τους έχω)  μόνος του. Όπως είπαν και οι φίλοι στα παλιότερα posts, η γραφή του είναι παλιομοδίτικη θυμίζοντας αντίστοιχα βιβλία για κλασσική κιθάρα που απαιτούν μεγάλη πειθαρχία από τον αναγνώστη, κάτι που είναι δύσκολο να έχει ο ηλεκτρικός κιθαρίστας (που τυπικά είναι μικρός σε ηλικία και τον ενδιαφέρει η rock και όχι οι jazz μπαλάντες).

Από την άλλη, προσφέρει πολλές γνώσεις που αξίζει να τις έχει ο κάθε μουσικός, και αφορούν κυρίως την ανάγνωση παρτιτούρας. Θα έλεγα να κοίταζες (αγόραζες) τον πρώτο τόμο που κατά την γνώμη μου έχει (και με το παραπάνω) ότι χρειάζεται να γνωρίζει ο ηλ. κιθαρίστας που κάνει το χόμπυ του. Σίγουρα θα σου πάρει πολύ καιρό για να είσαι σε θέση να πεις ότι κατέχεις τα περιεχόμενά του. Αν δεις ότι αντέχεις και το θέμα σε ενδιαφέρει τότε χτυπάς και τον δεύτερο. Για τον τρίτο πρέπει να είσαι πολύ άρρωστος...

107

Εκμάθηση – Πρώτα βήματα / Απ: παρτιτουρες

« στις: 23/12/13, 23:45 »

Υπάρχουν ξενόγλωσσα βιβλία-λεξικά όπως αυτα:

http://www.amazon.co.uk/Oxford-Dictionary-Musical-Paperback-Reference/dp/0198606982/ref=pd_sim_b_3

http://www.amazon.co.uk/Essential-Dictionary-Notation-essential-dictionary/dp/0882847309/ref=pd_sim_b_5

Πολύ πιθανό να υπάρχουν αντίστοιχα βιβλία και στα ελληνικά. Έχω την αίσθηση όμως ότι είναι καλά μόνο για όσους έχουν ήδη μία εμπειρία με την μουσική και θέλουν να ξεκαθαρίσουν κάποιες λεπτομέρειες. Για κάποιον που ξεκινά να μαθαίνει μουσική είναι μάλλον καλύτερο να μάθει μέσα από ένα βιβλίο-μέθοδο, π.χ., για σολφέζ, όπως λέει ο thomsot, ή για κιθάρα. Μπορεί να μην περιλαμβάνουν τα πάντα, αλλά έτσι και αλλιώς δεν σου χρειάζονται τα πάντα όταν ξεκινάς.

Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να πας μια βόλτα σε ένα μουσικό βιβλιοπωλείο, να ρίξεις μια ματιά στα βιβλία που έχει και να πάρεις αυτό που σου ταιριάζει περισσότερο.

108

Τρόποι παιξίματος, τεχνικές / Απ: Πως κανω Jazz Διασκευες?

« στις: 14/10/13, 21:03 »

Το βασικό στοιχείο που κάνει μια διασκευή "jazz" είναι η αρμονία. Βέβαια, για να επιτευχθεί το jazz ύφος παίζουν ρόλο και άλλοι παράγοντες όπως ο ρυθμός και η ενορχήστρωση, αλλά η αρμονία είναι το βασικότερο. Προφανώς για να μπεις στον χώρο της jazz αρμονίας πρέπει να έχεις γνώσεις βασικής θεωρίας της μουσικής (διατονική αρμονία).

Στα περισσότερα μη-jazz κομμάτια οι αρμονίες (συγχορδίες) είναι οι κλασσικές τριαδικές major και minor. Συγχορδίες με επέκταση εβδόμης εμφανίζονται σε πολύ μικρότερη συχνότητα (έως και ποτέ σε ορισμένα μουσικά ιδιώματα). Στην jazz συμβαίνει το αντίθετο, όλες οι συγχορδίες είναι εβδόμης και πολύ συχνά εμπλουτίζονται και με περισσότερες επεκτάσεις (9ης, 13ης, κ.τ.λ.π.). Τριαδικές συγχορδίες εμφανίζονται σπάνια.

Η πιο απλή και τετριμμένη κίνηση  για να κάνεις jazz διασκευή ενός κομματιού (αλλά καλό σημείο εκκίνησης για τον αρχάριο) είναι να βάλεις επεκτάσεις στις συγχορδίες του. Για παράδειγμα, μία διαδοχή συγχορδιών G->C, στο κλειδί του C, θα μπορούσε να μετατραπεί π.χ., σε G9->Cmaj7, που είναι και η "προφανής λύση". Σε πιο προχωρημένο επίπεδο έχεις πολλές επιλογες όπως να συμπεριλάβεις αλλοιώσεις στις συγχορδίες, π.χ., G7#5->C6,  ή ακόμα και να χρησιμοποιήσεις φαινομενικά άσχετες συγχορδίες, π.χ., Dm7->Db7->Cmaj7 (εδώ η G έχει αντικατασταθεί από την ακολουθία συγχορδιών Dm7->Db7). Αυτά βέβαια δεν τα κάνεις στην τύχη, αλλά έχοντας μία εμπειρία με jazz αρμονία (μελετώντας, παίζοντας και ακούγοντας jazz). Είναι αυτονόητο ότι για να κάνεις πετυχημένη jazz διασκευή πρέπει να έχεις αρκετά jazz ακούσματα.

Μία καλή αρχή για εξάσκηση σε jazz διασκευές είναι η τυπική blues ακολουθία. Δες στο παρακάτω link που έχει τυπικά παραδείγματα για το πως οι τυπικές συγχορδίες της blues μπορούν να μετατραπούν σε jazz (αντίστοιχη διαδικασία εφαρμόζεται σε διασκευές άλλου τύπου κομματιών, π.χ., pop):

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=87155.0

Μάλλον αντιλαμβάνεσαι ότι αν σε ενδιαφέρει το αντικείμενο δεν γλιτώνεις την αγορά σχετικών βιβλίων. Η jazz δεν είναι τίποτα το φοβερά δύσκολο να καταλάβεις, απλά η νοοτροπία της είναι διαφορετική και ελαφρώς πιο πολύπλοκη από την mainstream μουσική με την οποία είμαστε εξοικειωμένοι.

Υ.Γ.: Με πρόλαβε ο Isnogood!

109

Τρόποι παιξίματος, τεχνικές / Απ: Αγαπημένα Solo

« στις: 05/10/13, 13:11 »

Επηρεασμένος από τις προηγούμενες επιλογές,

A. Smith - Wasted Years,
J. Petrucci - Another Day,
C. Oliva - Summer's Rain

110

Τρόποι παιξίματος, τεχνικές / Απ: Ασκήσεις κιθάρας(ταχύτητα,ευελιξία κλπ)

« στις: 01/10/13, 23:26 »

http://martingoulding.com/lessons/

111

Τρόποι παιξίματος, τεχνικές / Απ: Jazz Blues part I

« στις: 20/09/13, 19:36 »

Fourier, η εξήγηση 1 που έγραψα παραπάνω σου φαίνεται ορθή?

Το βασικό επιχείρημα της εξήγησης 1 είναι ότι οι συγχορδίες που παίζονται έχουν προκύψει στα πλαίσια παραλλαγής του "βασικού/κοινού" V7 - bVI7 - I progression. (Στην περιγραφή σου αναφέρεσαι μόνο στο V7-bVI7, οπού και δεν έχω καμία ένσταση, αλλά πρέπει να λάβουμε υπόψιν ότι ακολουθεί η Ι αμέσως μετά.) Προσωπικά, το  V7 - bVI7 - I(7) μου φαίνεται πολύ αδύναμο, όχι μόνο στα πλαίσια του blues, αλλά και γενικότερα, για να αποτελέσει βάση για παραλλαγή.

Γράφω και ξαναγράφω για το κομμάτι και στην κιθάρα δεν το άγγιξα ακόμη. Θα τσεκάρω αύριο με κιθάρα την αλλαγή που λες, γιατί είναι τώρα είναι προχωρημένη η ώρα. Θα δοκιμάσω και όλα αυτά που έγραψα ως τώρα σχετικά. Αν έγραψα κάποια πατάτα θα παραδεχτώ το λάθος μου δημόσια εδώ και ελπίζω να με συμπαθάτε για την επιπολαιότητά μου...[size=78%]  [/size]

Φιλική συζήτηση κάνουμε, δεν προσπαθεί κανείς να διορθώσει κανέναν, πόσο μάλλον σε ένα τόσο υποκειμενικό θέμα όπως η ερμηνεία της τοποθέτησης μιας συγχορδίας!

112

Τρόποι παιξίματος, τεχνικές / Απ: Jazz Blues part I

« στις: 19/09/13, 23:45 »

Ευχαριστώ για την απάντηση. Για να το ξεκαθαρίσω, το progression D7 - Eb7 - G7 (V7 - bVI7 - I7) είναι κοινό στη (jazz-) blues?

113

Τρόποι παιξίματος, τεχνικές / Απ: Jazz Blues part I

« στις: 19/09/13, 19:23 »

• Στο 10ο μέτρο (|Cm7 Cm7 Cm7 Cm7|) η Cm7 αντικαθιστά την Eb7 "καμουφλάροντας" έτσι το πιο συνηθές IIm7-V7 (Am7-Eb7). Δεν την είχα ξανασυναντήσει σε αυτό το σημείο στα blues. Πολύ ενδιαφέρουσα θα έλεγα.

Και εγώ όταν κοίταζα το progression κόλλησα σε αυτό το bar. Θεώρησα ότι η Cm7 είναι "δανεική" από την G minor τονικότητα. Η Eb7, που αναφέρεις ότι αντικαθιστά, τι αρμονικό ρόλο έχει, αν έχει? Βασικά δεν βλέπω πως σχετίζεται με την G που ακολουθεί και, σε ευρύτερο επίπεδο, με την G (major/dominant) τονικότητα.

Υ.Γ.: Δεν χρειάζεται να επαναλάβω την άποψη μου για την ποιότητα των άρθρων σου...

114

Εφέ / Απ: Ηχογραφηση με pod x3 φασολι....μεσω udb ??

« στις: 08/09/13, 22:43 »

δεν μ αρεσει ο ηχος της vox direct στην καρτα ηχου μου.. για αυτο γραφω με mic στον ενισχυτη...κ.λ.π. Kαι καθς φορα κανω ολοκληρες εγκαταστασεις για να γραψω ενα riff...και ελγα αν υπηρχε τροπος η καποιο 'εργαλειο" για αξιοπρεπες direct recording....χωρις πολυ φασαρια

Επομένως το θέμα σου δεν είναι το interface μέσω του οποίου ηχογραφείς στο pc (vox, pod, focusrite, ή κάτι άλλο) αλλά η "ποιότητα του ήχου" που περνάει στο pc, ενοώντας ότι οι ψηφιακές προσομοιώσεις ενισχυτών και εφέ δεν σου αρέσουν. Φοβάμαι πως όποιο interface-πεταλιέρα και να έχεις θα σου δώσει πάνω κάτω το ίδιο αποτέλεσμα, δλδ., δεν θα είσαι το ίδιο ευχαριστημένος όπως με την ηχογράφηση με mic.

Είμαι σίγουρος όμως ότι δεν έχεις ψαχτεί αρκετά με daw software και vst plugins τα οποία σίγουρα έχουν την ποιότητα να σου προσφέρουν αξιοπρεπέστατο ήχο. Ψάξε λίγο και στο forum (ενότητα "ηχογραφήσεις") και θα βρεις αρκετά ενδιαφέροντα software που αν πειραματιστείς λιγάκι μαζί τους θα σου δώσουν πολύ καλό αποτέλεσμα.

115

Εφέ / Απ: Ηχογραφηση με pod x3 φασολι....μεσω udb ??

« στις: 08/09/13, 22:05 »

Κάτσε γιατί μπερδεύτhκα. Από ότι βλέπω έχεις την focusrite 2i2 που έχει usb και, λογικά, θα έπρεπε να σε καλύπτει. Τι ακριβώς δεν μπορείς κάνεις και σκέφτηκες το Pod?

116

Εφέ / Απ: Ηχογραφηση με pod x3 φασολι....μεσω udb ??

« στις: 08/09/13, 21:20 »

'Εχω το pod xt (η αμέσως προηγούμενη γενιά pod από το x3) και η ηχογράφηση είναι πολύ εύκολη μέσω usb. Το pod xt προσφέρει τις εξής δυνατότητες (υποθέτω τα ίδια θα ισχύουν και για το x3):
- Ηχογράφηση του ήχου που έχεις φτιάξει στο Pod μέσω κάποιου software (π.χ., το freeware audacity). Τον ήχο σου τον ακούς έχοντας συνδέσει την έξοδο του pod στα monitors.
- Ακριβώς το ίδιο με πάνω, με την διαφορά ότι ηχογραφείς τον "καθαρό" (dry) ήχο της κιθάρας, όπως ακριβώς μπαίνει στην είσοδο του pod. Αυτό σου επιτρέπει, αφού έχεις κάνει την ηχογράφηση, να "παίξεις" με διαφορετικούς ενισχυτές/εφέ.

Επιπλέον, το pod μπορεί να χρησιμοποιηθείκαι ως απλή κάρτα ήχου, μέσω της οποίας μπορείς να περάσεις τον ήχο από το pc στα monitors. Αυτό σου προσφέρει την παρακάτω δυνατότητα:
- Προώθηση του καθαρού ήχου της κιθάρας στο μουσικό software και real-time επεξεργασία του ήχου με simulators ενισχυτών/εφέ της επιλογής σου (παρακάπτοντας τα εφέ του pod). Για την ηχογράφηση ισχύουν ότι και παραπάνω.

Αν ενδιαφέρεσαι αποκλειστικά για ερασιτεχνική χρήση, δεν νομίζω να βρεις κάποιον να έχει ιδιαίτερη ένστανση όσον αφορά την ποιότητα της ηχογράφησης. Σίγουρα πάντως δεν είναι ίδια με ένα σύγχρονο DI. Και με αφορμή αυτή την παρατήρηση θα σου έλεγα, εφόσον δεν σε ενδιαφέρει η χρήση του pod ως πεταλιέρα για live κ.τ.λ.π., να πάρεις ένα DI το οποίο έχει σαφώς καλύτερη απόδοση τιμής/ποιότητας ηχογράφησης, μιας και δεν πληρώνεις τα εφέ του pod, των οποίων η ποιότητα δεν είναι καλύτερη από σύγχρονα freeware plugins.

117

Μουσικά όργανα και εξοπλισμός / Απ: Guitar rig 5 wAh

« στις: 05/09/13, 19:55 »

@guitargeekter

Κοιτάζοντας λίγο το manual της rp250, δεν έχει δυνατότητα λειτουργίας ως midi controller και συνεπώς δεν μπορεί να κάνει την δουλειά που θέλεις.

Το ενδιαφέρον video που παρέθεσες δείχνει ότι μπορεί με software μια τιμονιέρα  να λειτουργήσει ως midi controller αλλά αμφιβάλλω πολύ αν αυτό το κόλπο μπορεί να εφαρμοστεί και με μια πεταλιέρα. Και αυτό γιατί το usb σήμα της τιμονιέρας είναι σχετικά απλό (ένα εύρος τιμών που αντιστοιχεί στο πόσο αριστερά ή δεξιά είσαι) και μπορεί εύκολα να "μεταφραστεί" ως σήμα midi. Αντίθετα, το usb σήμα που δίνει η πεταλιέρα είναι ένα πολύπλοκο σήμα ήχου (της κιθάρας σου) και έχω την αίσθηση ότι πάρα πολύ δύσκολα θα μπορούσε να μεταφραστεί επιτυχώς ως midi σήμα.

118

Αναζήτηση τραγουδιών / Απ: μια ερωτηση περι παιξιματος κομματιων

« στις: 27/08/13, 21:36 »

Δεν θα βρεις παρτιτούρες γιατί απλά ούτε οι ίδιοι οι δημιουργοί των τραγουδιών δεν γράφουν παρτιτούρα (τουλάχιστον με την κλασσική μορφή της έννοιας). Όχι επειδή δεν ξέρουν να το κάνουν αλλά επειδή τα κομμάτια είναι "απλά" και η καταγραφή σε παρτιτούρα  δεν προσφέρει κάτι. Στα μουσικά καταστήματα θα βρεις "επίσημες" παρτιτούρες από τους πιο mainstream μουσικούς (συνήθως μαζί με ταμπλατούρα) οι οποίες συνήθως δεν έχουν γραφτεί από τους ίδιους τους δημιουργούς αλλά από τρίτους (transcribers).

119

Εκμάθηση – Πρώτα βήματα / Απ: αριστεροχειρας..

« στις: 07/08/13, 20:53 »

ΘΕΜΑ: Με βάση τα παρακάτω δεδομένα:

- Δεξιοχειρες ειναι περιπου το 90% των ανθρωπων.
- Αριστεροχειρες ειναι περιπου το 10%.

- Σε πανω απο το 50% των αριστεροχειρων, δεν υπαρχει λειτουργικα "καθρεπτης"  στα ημισφαρια και στους μυες (δλδ τα ημισφαιρια του εγκεφαλου εχουν τη ιδια διαταξη των ημισφαιρων του εγκεφαλου οπως και στους δεξιοχειρες) και ετσι σχετιζουν λειτουργιες του καθε ημισφαιριου του εγκεφαλου παρομοια με τους δεξιοχειρες, ασχετα αν η ειδικευση του εγκεφαλου αντιστοιχει στην "αδυναμη" πλευρα του σωματος τους.
- Το 5%  των δεξιοχειρων, εχουν αντεστραμενα ημισφαιρια (δλδ το αριστερο ημισφαιριο εχει την εκφραση κλπ και το δεξι την μαθηματικη κλπ)

να βρεθούν:
(α) Η πιθανότητα ένας (τυχαίος) μουσικός που παίζει με "δεξιά" κιθάρα να αποδίδει στο μέγιστο των δυνατοτήτων του
(β) Η πιθανότητα ένας (τυχαίος) μουσικός που παίζει με "δεξιά" κιθάρα και όντως αποδίδει στο μέγιστο των δυνατοτήτων του να είναι αριστερόχειρας.


Να επαναληφθούν τα ερωτήματα με την παρακάτω αλλαγή στα δεδομένα:

Ως αριστερόχειρας, η λογική και η εμπειρία μου μου λέει ότι ΑΝ δεν το επέλεξαν οι ίδιοι, τότε 99,999% αν έπαιζαν με το άλλο χέρι, θα έπαιζαν καλύτερα!

 

120

Αρμονία και θεωρία της μουσικής / Απ: Μετατροπία – Τονική Μεταφορά

« στις: 14/07/13, 16:14 »

Οι όροι "(πραγματική) μετατροπία" και "προσωρινή μετατροπία" είναι λίγο ασαφής και για αυτό το λόγο δύο διαφορετικοί μουσικοί μπορεί στο ίδιο απόσπασμα να αντιληφθούν διαφορετικού τύπου μετατροπίες. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος από αυτούς είναι λάθος, εφόσον δεν υπάρχει "σωστή" ερμηνεία της μουσικής (είναι τέχνη και όχι επιστήμη).

Για την κουβέντα, θα σου πω την δική μου άποψη για τους δύο παραπάνω όρους. Καταρχήν, η ανάγκη διάκρισης πραγματικής και τονικής μετατροπίας προήλθε από την ανάλυση της κλασσικής μουσικής. Σωστά έκανε όποιος σου υπέδειξε την σονάτα, γιατί σε αυτήν την κατηγορία σύνθεσης ο ρόλος της τονικότητας αναδείχθηκε όσο ποτέ μέχρι τότε. Στην κλασσική μουσική λοιπόν, η τονικότητα δεν αφορά απλά και μόνο την χρήση των φθόγγων μιας κλίμακας (ισοδύναμα, ενός οπλισμού) αλλά απαιτεί και τον σαφή τονισμό της τονικής νότας/συγχορδίας. Αυτό επιτυγχάνεται με τις δύο τελευταίας συγχορδίες της μουσικής φράσης να είναι πάντα οι V-I. Όταν ακούσει ο ακροατής αυτή την ακολουθία αποτυπώνεται στο μυαλό με απόλυτη βεβαιότητα η τονικότητα της φράσης.

Πραγματική μετατροπία έχουμε όταν η αρχική τονικότητα του κομματιού, επιβεβαιωμένη από την παρουσία μίας ή περισσότερων διαδοχών V->I, αλλάζει, και, επιπλέον, η αλλαγή αυτή επιβεβαιώνεται με την διαδοχή V->I της νέας τονικότητας. Ένα κομμάτι μπορεί να έχει οσοδήποτε μεγάλο αριθμό μετατροπιών, ανεξαρτήτως αν το αρχικό και τελικό κλειδί του κομματιού είναι το ίδιο (όπως και συμβαίνει στην κλασσική περίοδο). Αν συμβαίνει το τελευταίο, λέμε οτι το κομμάτι είναι γραμμένο σε αυτό το κλειδί χωρίς να αποκλείουμε την ύπαρξη (πραγματικών) μετατροπιών εντός αυτού. Για παράδειγμα, η γνωστή moonlight sonata σε C# minor, αρχίζει και τελειώνει σε αυτό το κλειδί, αλλά εντός του κομματιού υπάρχουν πολλές άλλες τονικότητες, επιβεβαιωμένες από τις αντίστοιχες V->I ακολουθίες.

Περαστική μετατροπία έχουμε όταν οι νότες που χρησιμοποιούνται είναι διαφορετικές από αυτές που ακούγαμε προηγουμένως χωρίς όμως επιβεβαίωση της τονικότητας με V->I. Έτσι, π.χ., μία φράση μπορέι να ξεκινά στο κλειδί του C, προτού επιβεβαιωθέι να περνά στις νότες του G χωρίς όμως επιβεβαίωση ούτε εκεί, και να επιστρέφει στο C καταλήγωντας σε επιβεβαιωση V->I (στο κλειδί του C). Η φράση λέμε ότι είναι ολόκληρη στο κλειδί του C, με προσωρινή μετατροπία στο κλειδί του G.

Η εφαρμογή των παραπάνω στην mainstream μουσική είναι κάπως ασαφής γιατί ο ρόλος της τονικότητας είναι υποβαθμισμένος και, κυρίως, δεν υπάρχει η ανάγκη επιβεβαίωσης της τονικότητας με V->I (ακριβώς για να μην θυμίζει κλασσική!). Η τονικότητα επιβεβαιώνεται απλά με την μεγάλη σε διάρκεια παραμονή σε αυτήν, ώστε το αυτί ασυναίσθητα να την αντιληφθεί ως επικρατούσα. Με αυτή την έννοια, περαστική μετατροπία θα έχουμε όταν οι νότες της διαφορετικής τονικότητας εμφανίζονται για πολύ μικρό διάστημα. Αυτή η τεχνική όμως δεν χρησιμοποιείται πολύ συχά γιατί είναι "μουσικά πολύπλοκη" για τον ακροατή που περιμένει να ακούσει κάτι απλό και εύκολα αντιληπτό.

121

Συναυλίες, παραστάσεις, εκδηλώσεις / Απ: Οι RANDOM PLAN πανε ROCKWOOD ATHENS.......

« στις: 22/05/13, 20:57 »

Παιδιά, πριν λίγο, προς το τέλος των ειδήσεων του star, όπου παρουσιάζει ένα μικρό video με προσεχή πολιτιστικά events, έγινε αναφορά και στο επερχόμενο live σας, δείχνοντας ταυτόχρονα την μπάντα σε παλιότερη εμφάνιση με τον vagtanplan σε πρώτο πλάνο!

122

Τρόποι παιξίματος, τεχνικές / Απ: Μικρά Μυστικά Μεγάλων Μουσικών

« στις: 19/05/13, 21:36 »

(συνέχεια)

- Section 2 (2:50 - 4:01), κλειδί: B major (με παρεμβολή ενός τμήματος σε G# minor)
H αφήγηση πάλι μεταφέρεται χρονικά, συγκεκριμένα λίγο πριν την δολοφονία, όπου παρακολουθούμε την Victoria σε μία κατάσταση εφορίας, να πηγαίνει να συναντήσει κρυφά τον Julian έχοντας πλέον αποδεχτεί ότι αυτός είναι ο έρωτας της ζωής της και όχι ο Edward. Το κλειδί έχει αλλάξει σε B major που μεταφέρει αυτό το αίσθημα στον ακροατή. Παρατηρήστε ότι το Β major είναι το σχετικό major κλειδί του G# minor που προηγήθηκε (ίδιοι φθόγγοι), ίσως υπονοώντας ότι η ευχάριστη αυτή διάθεση δεν απέχει πολύ από την γενικότερα τραγική φύση των γεγονότων.

Ολόκληρο το section παραμένει στο κλειδί του B major με εξαίρεση το διάστημα (3:14-3:37). Είναι το σημείο όπου η Victoria επαναλαμβάνει τους στίχους “This feeling inside me…”, που είχαν παρουσιαστεί προηγουμένως ανεξάρτητα από τον Edward, έχοντας όμως τώρα διαφορετική ερμηνεία. Το κλειδί για αυτούς τους στίχους είναι το G#m, όπως και στην περίπτωση της αφήγησής τους από τον Edward, δημιουργώντας έτσι μία μουσική σύνδεση των δύο χαρακτήρων (περάν της αφήγησης των ίδιων στίχων)!

- Section 3 (4:01 - 5:54), κλειδί: G# phrygian και C# minor
Απότομη αλλαγή διάθεσης και μεταφορά ξανά στην τονικότητα G#, αλλά αντί για G# minor ακούγεται ο περισσότερο σκοτεινός mode G# Phrygian προκειμένου να υποστηριχτεί το τραγικότερο σημείο της ιστορίας. Μεταφερόμαστε στην συνάντηση των Victoria/Julian την οποία παρακολουθεί κρυφά ο Edward που στην συνέχεια, από την ζήλια του, τους πυροβολεί. Το μοτίβο είναι πολύ σκοτεινό μεταδίδοντας και αυτό την τραγικότητα του γεγονότος. Τα τελευταία λόγια του Sleeper προς την Victoria ("One last time.." - 4:46) είναι στο κλειδί του C# minor (ίδιοι ακριβώς φθόγγοι με την G# Phrygian με διαφορετικό τονικό φθόγγο), όπως και το guitar solo (5:30). Αυτή η, έτσι και αλλιώς ήπια, αλλαγή από G# Phrygian se C# minor είναι μάλλον για λόγους καθαρά μουσικούς, όπως και αντίστοιχη τονική αλλαγή στο section 1.

- Section 4 (5:54 - 6:27), κλειδί: E major
Το κλειδί γίνεται προσωρινά Ε major μεταφέροντας μια αισιοδοξία για το (υπερφυσικό) μέλλον των Victoria/Julian. Παρατηρήστε ότι, και πάλι, το Ε major είναι το σχετικό major κλειδί του C# minor που προηγήθηκε σε αντιστοιχία με την αλλαγή τονικότητας G# minor -> B major από το section 1 στο section 2.

- Section 5 (6:27 - 7:24), κλειδί: G# minor και E major
Η μουσική έχει επιστρέψει σε ακουστικά όργανα, ως ένδειξη επιστροφής στο παρόν (το intro του κομματιού, πριν την μεταφορά στο παρελθόν, ήταν και αυτό ακουστικό). Παρακολουθούμε τον Nicolas να λέει και αυτός με την σειρά του τους στίχους “This feeling inside me…”, στο ίδιο κλειδί με τις δύο προηγούμενες φορές που εμφανίστηκαν αυτοί οι στίχοι από τους άλλους δύο πρωταγωνιστές (G#m), δημιουργώντας έτσι μουσική σύνδεση και των τριών χαρακτήρων, για να καταλήξει η μουσική στο αισιόδοξο E major (“We will meet again…”-7:13).

- Finale (7:24 - τέλος), κλειδί: G# minor
Το τελευταίο μέρος του κομματιού είναι στο κλειδί του G#m. H διάθεση του κομματιού μοιάζει πολύ με την διάθεση της σκηνής της δολοφονίας (ίδιο μοτίβο). Και πραγματικά, συμβαίνει κάτι εξίσου τραγικό (όπως ακούμε από τους ήχους που παρεμβάλλονται): Ο υπνοθεραπευτής, προφανώς υπό την "καθοδήγηση" του Edward, σκοτώνει τον Nicholas (που "εκπροσωπεί" την Victoria) προκαλώντας έτσι μία επανάληψη των γεγονότων του παρελθόντος! Η χρήση του G#m, του κλειδιού που υποδήλωνε το παρελθόν, για την περιγραφή γεγονότων του παρόντος δημιουργεί ένα ερωτηματικό για το αν τελικά το παρόν είναι ανεξάρτητο του παρελθόντος…


ΣΧΟΛΙΑ

- Είναι προφανές ότι η μουσική του κομματιού έχει χτιστεί με βάση την ιστορία, προσπαθώντας αφενός να ανταποκρίνεται στα διάφορα επεισόδιά της, αφετέρου να το κάνει με τέτοιο τρόπο ώστε να υπάρχει συνοχή. Για τον σκοπό αυτό έχει γίνει χρήση όχι μόνο των άμεσα αντιληπτών χαρακτηριστικών της μουσικής (π.χ., tempo, ύφος, κ.τ.λ.π.), αλλά και βαθύτερων, όπως αυτό της τονικότητας.

- Στο κομμάτι υπερισχύει η minor τονικότητα μιας και αρμόζει στον χαρακτήρα των γεγονότων/επισοδίων που περιγράφονται. Η major τονικότητα εμφανίζεται αποκλειστικά για την περιγραφή των αισιόδοξων τμημάτων της ιστορίας.

- Στα sections που επικρατεί το βασικό κλειδί του κομματιού, G# minor, παρεμβάλλονται μικρές δόσεις από άλλες τονικότητες (είτε λόγω της αφήγησης, είτε για καθαρά μουσικούς λόγους) αποφεύγοντας έτσι την τονική στασιμότητα/μονοτονία. Οι παρένθετες τονικότητες είναι όμως πάντα πολύ κοντινές στο G# minor προκειμένου να μην αλλοιωθεί το γενικότερο ύφος του κομματιού.

- Στο κομμάτι γίνεται χρήση "modal κλειδιών" (dorian, phrygian) τα οποία δίνουν έναν διαφορετικό χρώμα σε σχέση με την αποκλειστική χρήση των κλασσικών major/minor κλειδιών. Ιδιαίτερη εντύπωση κάνει η επιλογή του G# Phrygian αντί G# minor για να υποστηριχθεί το σκοτεινότερο σημείο της ιστορίας. Εκτεταμένη χρήση του phrygian mode γίνεται και στο κομμάτι "Dance of eternity", από το ίδιο album, που είχαμε δει σε παλιότερο post.

-  Είναι μάλλον απίθανο όλα τα παραπάνω μουσικά στοιχεία να γίνουν αντιληπτά ακόμα και από έναν πολύ έμπειρο ακροατή. Αυτό όμως δεν έχει τόσο σημασία γιατί, όπως αναφέραμε παραπάνω, αυτό που μετράει είναι η μουσική να δίνει την αίσθηση ότι ανταποκρίνεται ως σύνολο στην ιστορία. Ακούγοντας το κομμάτι, αλλά και ολόκληρο το album, είναι ξεκάθαρο ότι αυτό ισχύει, έστω και αν ο ακροατής δεν είναι σε θέση να διακρίνει/αντιληφθεί όλες τις συνθετικές τεχνικές που συμβάλλουν σε αυτό.

- Το ιδιαίτερο στοιχείο αυτού του concept album των DT είναι το δέσιμο μουσικής-στίχων δημιουργώντας έτσι στην πραγματικότητα ένα μεγάλο, "ενιαίο κομμάτι" που πρέπει να το ακούσει κανείς προσεκτικά από την αρχή μέχρι το τέλος για να αντιληφθεί την καλλιτεχνική του αξία ("the whole is greater than the sum of its parts"). Αντίθετα, πολλά από τα concepts album άλλων μουσικών παρουσιάζουν συνοχή κομματιών μόνο όσον αφορά τους στίχους (ή την θεματολογία αυτών) όχι όμως και στην μουσική.


Ζητώ την κατανόησή σας για τυχόν λάθη. Κάθε παρατήρηση/διόρθωση/σχόλιο καλοδεχούμενα! 

123

Τρόποι παιξίματος, τεχνικές / Απ: Μικρά Μυστικά Μεγάλων Μουσικών

« στις: 19/05/13, 21:35 »

DREAM THEATER - FINALLY FREE: ΣΥΝΘΕΤΩΝΤΑΣ ΕΝΑ CONCEPT ALBUM

https://www.youtube.com/watch?v=k6ZW0_jmi2Q

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Όλοι οι μουσικόφιλοι έχουμε την αίσθηση ότι σε ένα καλό κομμάτι με φωνητικά (στίχους) θα πρέπει η μουσική να ανταποκρίνεται στους στίχους. Δεν μπορεί κανείς να φανταστεί, π.χ., συναισθηματικούς/ρομαντικούς στίχους να συνοδεύονται από ένα metal riff. Αυτό το ένστικτο το έχουν όλοι οι συνθέτες ανεξαρτήτου εμπειρίας και δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα. Σε αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε με κάποιες τεχνικές λεπτομέρειες οι οποίες δεν είναι εύκολα αντιληπτές από τον μέσο ακροατή και τον αρχάριο συνθέτη αλλά έχουν ιδιαίτερη σημασία σε κομμάτια των οποίων οι στίχοι περιγράφουν μια μεγάλη και πολύπλοκη ιστορία (σε σχέση με την τυπική, απλή, mainstream θεματολογία).

Κατηγορίες μουσικής που αντιστοιχούν σε μεγάλης κλίμακας ιστορίες είναι, π.χ., η όπερα και η μουσική για κινηματογράφο. Και στις δύο περιπτώσεις, η ιστορία που παρουσιάζεται στην σκηνή ή στην μεγάλη οθόνη, αντίστοιχα, είναι μεγάλης διάρκειας, με πολλά επεισόδια και πολλούς χαρακτήρες. Όσον αφορά την μουσική που καλείται να συνοδέψει την ιστορία, ο προφανής περιορισμός "η μουσική να ανταποκρίνεται στα γεγονότα της στιγμής", αν και αναγκαίος, δεν είναι ικανός για να υπάρξει ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Η μουσική δεν πρέπει να είναι απλά μια συγκόλληση ανεξάρτητων μουσικών επεισοδίων. Η σύνθεσή της απαιτεί σκέψη με στόχο την δημιουργία ενός ενιαίου αποτελέσματος με δομή και συνέχεια που ανταποκρίνονται στα αντίστοιχα χαρακτηριστικά της ιστορίας.

Μια τυπική τεχνική προς αυτό τον σκοπό είναι η χρήση μιας μελωδίας (ή μελωδικό μοτίβο) που αντιστοιχεί σε ένα συγκεκριμένο στοιχείο της ιστορίας, και η οποία ακούγεται κάθε φορά που επανεμφανίζεται αυτό. Ένα τέτοιο στοιχείο μπορεί να είναι, π.χ., ένας χαρακτήρας, μία τοποθεσία, ή ακόμα και ένα συναίσθημα. Πέρα όμως από αυτή την σχετικά εύκολα αντιληπτή από τον ακροατή τεχνική, ο συνθέτης μπορεί να δημιουργήσει συνοχή σε "βαθύτερο" επίπεδο μέσω στοιχείων της μουσικής όπως η αρμονία, η τονικότητα, η ενορχήστρωση, κ.α.

Αυτές οι τεχνικές χρησιμοποιήθηκαν αρχικά από τους συνθέτες όπερας οι οποίοι έτσι δημιουργούσαν ένα ενιαίο σύνολο μουσικής που διαρκούσε έως και τέσσερις ώρες. Πλέον, η μεθοδολογία αυτή (μετά την "πτώση" της όπερας) βρίσκει εφαρμογή στην μουσική για κινηματογράφο, όπου και εκεί οι απαιτήσεις είναι παρόμοιες. Στην σύγχρονη mainstream μουσική, η απλότητα στίχων και μουσικής δεν δημιουργεί αντίστοιχες απαιτήσεις στον συνθέτη. Υπάρχουν όμως κάποιες εξαιρέσεις, όπως κάποια concept albums, συνήθως από (prog?) rock/metal συγκροτήματα, όπου μπορεί να βρει κανείς ορισμένα από τα στοιχεία που αναφέρθηκαν. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και αυτό που θα εξετάσουμε στην συνέχεια.


CASE STUDY: DREAM THEATER - FINALLY FREE

Το album “Scenes from a memory Pt. 2” των DT είναι concept album και ακούγοντάς το εύκολα διαπιστώνει κανείς την συνέχεια/ροή που έχει η μουσική από την αρχή μέχρι το τέλος του album, με μουσικά στοιχεία που επανεμφανίζονται ανάμεσα στα διάφορα κομμάτια του. Εδώ θα εξετάσουμε το τελευταίο κομμάτι του album, “Finally Free”, όπου θα δούμε ότι ακόμα και εντός ενός κομματιού υπάρχουν στοιχεία που υποδεικνύουν ότι η μουσική έχει σχεδιαστεί προσεκτικά ώστε να ανταποκρίνεται στην ιστορία των στίχων. Θα επικεντρωθούμε κυρίως στην επιλογή και διαδοχή των κλειδιών.

Προκείμένου να γίνει καλύτερα αντιληπτή η αντιστοιχία στίχων-μουσικής θα αναφέρουμε πολύ περιληπτικά την ιστορία μέχρι το σημείο που περιγράφει το τελευταίο κομμάτι του album: Η ιστορία αναφέρεται στην προσπάθεια του πρωταγωνιστή (Nicholas) να ανακαλύψει τα πραγματικά αίτια του θανάτου μιας κοπέλας (Victoria) που συνέβη πριν αρκετές δεκαετίες και ο οποίος είχε τότε αποδοθεί στον χαρακτήρα Julian, με τον τελευταίο να αυτοκτονεί αμέσως μετά το έγκλημα. Ο Nicolas αντιλαμβάνεται ότι το πνεύμα της Victoria προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί του με στόχο την αποκάλυψη των πραγματικών γεγονότων που οδήγησαν στο θάνατό της και καταφεύγει σε έναν υπνοθεραπευτή για να μεταφερθεί σε εκείνη την εποχή (και στην ζωή της Victoria). Μετά και το τελευταίο session υπνοθεραπείας, έχει αντιληφθεί ότι στο θάνατο των Victoria και Julian εμπλέκεται με κάποιο τρόπο και ο αδελφός του Julian, Edward, με τον οποίο μάλιστα διατηρούσε ερωτική σχέση η Victoria, χωρίς όμως να είναι ξεκάθαρο τι ακριβώς έχει συμβεί.

Σημείωση: Οι χρόνοι που αναγράφονται σε κάθε επιμέρους section του κομματιού αντιστοιχούν στους χρόνους αρχής και τέλους τους με βάση το link του video της αρχής του άρθρου.

- Intro (0:05 - 0:53), κλειδί: D major
Το κομμάτι ξεκινάει με τον Nicholas να φεύγει από τον υπνοθεραπευτή και να πηγαίνει σπίτι του (το καταλαβαίνουμε από τους ήχους που παρεμβάλλονται στην μουσική). Το τμήμα αυτό της μουσικής είναι στην πραγματικότητα μεταβατικό, συνδέοντας τα δύο τελευταία κομμάτια του album. Η ακουστική κιθάρα παίζει στο κλειδί του D major και η μουσική δίνει ένα αίσθημα γαλήνης, τα οποία ήταν χαρακτηριστικά του αμέσως προηγούμενου κομματιού, όπου ο Nickolas αντιλήφθηκε ότι είναι κοντά στο να μάθει την αλήθεια και να λυτρωθεί. Μετά από λίγα μέτρα, εμφανίζεται απροσδόκητα μία διαδοχή από diminished συγχορδίες (0:49) η οποία αλλάζει αμέσως το κλίμα από εύθυμο σε σκοτεινό οδηγώντας στο επόμενο τμήμα του κομματιού.

- Section 1 (0:53-2:50), κλειδί: G# minor (με μικρή παρένθεση σε C# dorian)
Το κομμάτι περνάει πλέον στο κλειδί του G# minor. H minor φύση του νέου κλειδιού δίνει έναν τραγικό χαρακτήρα σε αυτό το σημείο, σαν να μας προετοιμάζει για κάποιο κακό. Εξίσου σημαντική είναι και η σχέση του νέου κλειδιού (G#m) με αυτό της αρχής του κομματιού (D) τα οποία "απέχουν" πολύ μεταξύ τους και με τονικούς φθόγγους να έχουν σχέση τριτόνου. Αυτό που συμβαίνει είναι η μεταφορά της αφήγησης στο παρελθόν (όχι όμως και του Nicholas) όπου ο ακροατής θα μάθει ("δει") τα πραγματικά γεγονότα που οδήγησαν στον θάνατο της Victoria. Επομένως, η απομακρυσμένη αλλαγή στο τρίτονο κλειδί (D -> G#) ανταποκρίνεται στην μεταφορά χρόνου της αφήγησης.
Βλέπουμε τον Edward να έχει μόλις σκοτώσει τους Victoria και Julian και να γράφει ένα ψεύτικο σημείωμα (“This feeling inside me…”) ώστε να θεωρηθεί ότι ο δολοφόνος ήταν ο Julian (2:18-2:50). Τι όμως οδήγησε τον Miracle σε αυτή την πράξη?

Σημείωση: Προκειμένου να σπάσει ελαφρώς η μονοτονία του G# minor κλειδιού, η μουσική περνάει για λίγο σε C# dorian (2:05-2:15). Η αλλαγή αυτή, αν και αισθητή, είναι πολύ ήπια μιας και ο C# dorian έχει τους ίδιους φθόγγους με την G# minor -έχουμε μόνο αλλαγή τονικού φθόγγου- και διαρκεί πολύ λίγο.

(συνέχεια στο επόμενο post)

124

Κάδος ανακύκλωσης / Απ: Ερωτήματα για το μουσικό εξοπλισμό μιας μπάντας

« στις: 11/05/13, 18:14 »

Καλός ενισχυτής είναι αυτός που προξενεί όσο το δυνατόν μικρότερη παραμόρφωση , πχ το τελικό σήμα που οδηγεί τα μεγάφωνα να μιμείται το αρχικό σήμα εισόδου του ενισχυτή όσο το δυνατόν πιο πιστά .

Στέφανε, στην περίπτωση audio εφαρμογών, ο καλύτερος ενισχυτής δεν είναι απαραίτητα αυτός με τις καλύτερες προδιαγραφές, όπως αυτές ορίζονται από τους τυπικούς μηχανικούς όρους (π.χ., flat συχνοτική απόκριση, ελάχιστη παραμόρφωση, υψηλός λόγος σήμα/θόρυβο κ.τ.λ.π.). Και αυτό έχει να κάνει με την υποκειμενικότητα που έχει η ηχητική αίσθηση και, συνεπώς, το τι είναι "καλός ήχος".

Όπως λέει και o Isnogood, ο ενισχυτής ηλεκτρικής κιθάρας είναι το πιο ακραίο παράδειγμα. Έχει μικρή συχνοτική απόκριση και προκαλεί μεγάλη παραμόρφωση/compression, χαρακτηριστικά που θα τον έκαναν απαράδεκτο για χρήση, π.χ., σε ένα HiFi σύστημα. Παρόλαυτα, για την χρήση του ως ενισχυτής κιθάρας αυτά τα χαρακτηριστικά όχι απλά είναι αποδεκτά αλλά επιβάλλονται για να υπάρχει καλό ηχητικό αποτέλεσμα.

Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα όπου η "βελτίωση" (με την μηχανική έννοια) audio συστημάτων δεν σημαίνει απαραίτητα και βελτίωση της ηχητικής αντίληψης: Όταν κάπου στις αρχές του '80 οι ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής άρχισαν να γίνονται ψηφιακά υπήρξε αντίδραση από τον κόσμο που είχε συνηθίσει στον "γλυκό" ήχο των αναλογικών ηχογραφήσεων, παρόλο που ήταν ξεκάθαρο ότι οι ψηφιακές ηχογραφήσεις είχαν καλύτερα τεχνικά χαρακτηριστικά (π.χ., μεγαλύτερο σηματοθορυβικό λόγο). Αντίστοιχης φύσεως ήταν και η αρχική άρνηση μεγάλου μέρους του μουσικόφιλου κοινού να αποδεχτεί το CD ως αντικατάστατο του βινυλίου.

125

Φωνή και τραγούδι / Απ: Ασκήσεις φωνητικής με κιθάρα αντί για πιάνο ??

« στις: 28/04/13, 15:16 »

Οπότε λοιπόν, θεωρείτε ότι, ασκήσεις φωνητικής => πλήκτρα (πιάνο ή αρμόνιο ως πιο οικονομική επιλογή...)

Δεν νομίζω ότι οι φίλοι λένε αυτό (αν κατάλαβα καλά! ), απλά στέκονται στα πλήκτρα γιατί στο πρώτο σου post δίνεις την εντύπωση ότι είτε κάτι δεν έχεις καταλάβει σωστά (και θεωρείς το όργανο που έχεις ξεκούρδιστο) είτε ότι πράγματι τα πλήκτρα σου είναι ελαττωματικά και θα ήθελες να τα αντικαταστήσεις με κάτι καλύτερο.

Δεν μπορώ να σκεφτώ όμως ένα σοβαρό λόγο που να επιβάλλει πλήκτρα για φωνητικές ασκήσεις αντί της κιθάρας (ή οποιοδήποτε άλλου μουσικού οργάνου). Υποθέτω (δεν έχω κάνει φωνητική) ότι θες το όργανο ως αναφορά για να ελέγχεις την ορθότητα των μελωδιών που τραγουδάς. Εφοσον το όργανο με το οποίο κάνεις τον έλεγχο είναι σωστά κουρδισμένο και το εύρος των φθόγγων του καλύπτει την έκταση της φωνής σου είσαι μια χαρά. Αν νιώθεις άνετα περισσότερο με την κιθάρα, εξασκήσου με την κιθάρα. Το τελικό αποτέλεσμα που θα παράγει η φωνή σου θα είναι το ίδιο με το να έκανες εξάσκηση με το πιάνο...

Ποια είναι η γνώμη του δασκάλου σου πάνω στο θέμα?

Υ.Γ.: Μήπως, στην έκφραση "φωνητικές ασκήσεις" εννοείς και ασκήσεις ear training, π.χ., εντόπισε (τραγούδησε) την νότα που ακούς να παίζει το όργανο? Σε αυτήν την περίπτωση, αν κρίνω από την ελάχιστη εμπειρία μου, μπορεί η διαφορά της χροιάς μεταξύ δύο οργάνων να σε μπερδεύει αρχικά, με την έννοια ότι νότες που αναγνωρίζεις όταν παίζονται στην κιθάρα δεν τις αναγνωρίζεις όταν παίζονται στο πιάνο. Με τον καιρό, όπου το αυτί θα έχει μάθει να συντονίζεται δεν θα σε απασχολεί αυτό το θέμα.