Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - Aganippi

Σελίδες: 1 2 3 4 [5] 6 7 8 ... 25
101
Τι πιο υπέροχο μπορεί να δει ένας άνθρωπος όταν αγναντεύει τα μαβιά νερά της θάλασσας και έναν βαθύ μπλέ ουρανό που τον ξεμαυρίζουν τα λαμπερά αστέρια και ένα υπέροχο φεγγάρι. Μπορεί να δει να γεμίζουν τα κιτάπια του απο υπέροχο λεξιλόγιο ενός αγαπημένου φίλου. Χαίρομαι πολύ φίλε μου που σε εμπνέω κι απ' ότι βλέπω σε εμπνέω πολύ καλά.
Εσύ ξέρεις πολύ καλά πως μια χαλκιδέα θάλασσα και ένας χαλκιδέος ουρανός τι έμπνευση σου προσφέρουν. Αμμουδιά οι λέξεις και βότσαλα οι ρίμες.

Σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ... Να είσαι καλά! Να αγναντεύουμε τις θάλασσες και τα συναισθήματα να γίνονται κολιε απο κοχύλια... έτσι δεμένα και πολύχρωμα. 

Με βαθιά εκτίμηση

102
Καλησπέρα φίλε μου Νίκο,

την αγναντέψαμε κι εμείς μαζί σου... Την κολυμπήσαμε κι εμείς... μια αλμύρα στα χείλη νιώσαμε. Να είσαι καλά, ταξιδιάρη θαλασσόλυκε  ;)

103
Καλησπέρα καλέ μου φίλε,

Ίσως τα λόγια να είναι περιττά, αλλά θα προσθέσω ένα λιθαράκι, κι εγώ, στην τόση καλή δουλειά σου.
ΠΟΙΕΣ ΑΝΟΜΙΕΣ ΜΟΥ ΦΟΡΑΣ; Πολύ όμορφος τίτλος στα μάτια μου και στο νου μου.

Μ’ ένα στιλέτο που ‘χει ρόδο στην λαβή
κομμάτια κάνω την αγάπη κάποια δύση
φωτογραφίες μου ζητούσες του Ναϋί
αστροπελέκια σατανά σου ‘χα χαρίσει.
Κι ενώ στα πρόθυρα κυκλώνα, με ποθείς,
αναμοχλεύεις ηδονές, κελιά ν’ ανοίξεις.
Τι να σου κάνω που ο γιαλός είναι βαθύς,
εσύ μου λες:«δίπλα σου να ‘μαι κι ας με πνίξεις»!!


Το παραπάνω οχτάστιχο μου άρεσε πιο πολύ. Μεστός ο στίχος σου με ωραίες λέξεις και καλές ομοιοκαταληξίες. Και η ευαισθησία μου στέκεται ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΝΑ 'ΜΑΙ ΚΙ ΑΣ ΜΕ ΠΝΙΞΕΙΣ. Την συγκίνηση μου!

104
Καλησπέρα φίλε μου Παναγιώτη,

αν και έχω πολύ τρέξιμο, το σίγουρο είναι ότι πάντα προλαβαίνω και σε διαβάζω. Αν δεν έγραφε "χωριάτης" ή Παναγιώτης, πραγματικά, θα πίστευα ότι το έχει γράψει ο αγαπημένος μου ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ. Με χαροποιεί ιδιαίτερα που ένας φίλος μου, όμως, με μάγεψε το ίδιο.
ξενυχτάω συνεχώς
κυνηγώντας στιγμές
έχω αντέξει πολλά
για δεκάδες ζωές

Αυτό -το παραπάνω- το μοιράζομαι μαζί σου αφού το έχω νιώσει αρκετές φορές. Με συγκινείς!
Εν κατακλείδι, τις στιγμές δεν πρέπει να τις κυνηγάμε. Τα απρόοπτα είναι πάντα τα πιο όμορφα. Πάραυτα, με συγκινείς ως την τελευταία σου λέξη.

Με εκτίμηση

Φωτεινή

105
ΜΕΡΟΣ Η'

Παράτολμα, θεσπίζεις νόμους
Κεντάς φραγμούς στο μπαϊράκι
Και ψάχνω στη νύχτα σημάδια
Σχέδια με σύννεφα στους δρόμους.
Σύννεφα καρδιές στο σοκάκι
Να μου θυμίζουν μια Άνοιξη,
Κήπους με θαλασσινά κοχλάδια
Που στόλιζαν αδρά τους δόμους-
Θυμάμαι – επά την άφιξη.

Άελλα σφοδρή – αναίμακτη
Πλήττει το κορμί κι μοναξιά,
Σ’ ένα κουπάκι με τσίπουρο 
Αναζητώ ψυχή - εύπλαστη.
Αυτά, τα πιόματα – ξενοιασιά,
Φκιάνανε τα λάθη – διάφανα
Τις στιγμές πιαναν στο μύουρο,
βαθιά – ψυχή μου εύθραυστη 
πελώρια – νερά βαθυκύανα.

Με δαδί, φλογερό  στον κόρφο
Κάρβουνο στων ματιών τη χλόη
Βρίσκω, δυο, λόγους ν’ αποφύγω
Μία αιτία δίχως στόμφο,
Και δρόμο στης λόξας  τ’ ανώι.
Εκεί, τα στόρια τυλιγμένα
αραχνοΰφαντα- ανοίγω 
«καλημέρα!» 
Ήλιε π’ ανατέλλεις στο λόφο
«Ζεσταίνεις εδώ πέρα»
Αξιάδα – (σε) χαρτιά βρεγμένα.

Το μόνο δάκρυ μου, ιερό
Που δροσίζει κάθε αξία
Με λυτρώνει – με δικαιώνει
Νους  φως – ζωή με σημασία.

106
Κάθε ευχή να γίνει καλά. Ουδέν σχόλια για το ποίημα, δεν σχολιάζονται τέτοια ποιήματα... το θεωρώ ιεροσυλία. Μαράκη μου όλα να πάνε καλά...πολλά φιλιά!

107
ΜΕΡΟΣ Τ

"Φόρος Τιμής"

Στις νυχτιές τις μισοσκότεινες
Με το μισό φεγγάρι
Τα όνειρα γίνονται γλάροι.

Πετάνε πάνω απ’ την αιώρα
Με γαμψά φτερά
Και μάτια λυπητερά

Μια σελίδα,
Άθελα,
Απροσδόκητα,
Άγνωρα...
Μια σελίδα θα γυρίσουν.

Και το φευγιό χρυσό αστρί.
Μπαλάντα της σελήνης,
Απ’ ένα στερνό δάκρυ, που χάμω αφήνεις.

Το θηκάρι θροΐζει σαν φύλλο στον άνεμο,
Οξύφωνη χροιά π’ αλυχτά το μαχαίρι-
Ζάρωσε – βάφτηκε κόκκινο ένα αστέρι.

Μια στιγμή,
Που ο χρόνος έκανε λάθος.
Μια στιγμή,
Που ούτε η θάλασσα μπορεί να σε δροσίσει,
Που ούτε η δύναμη να σε κατοικήσει,
Μα ούτε η ελπίδα να σε αιχμαλωτίσει.
Μια στιγμή,
Που τύλιξε χιλιάδες στιγμές σε μια ακουαρέλα,
Που έφτιαξε ψηφιδογραφίες τις αναμνήσεις.
Μόνο… σ’ ένα λεπτό!

Μια στιγμή,
Που η ανάσα, διαμιάς, στολιζότανε σ’ αέρι.
Μια στιγμή,
Που σε γέμιζε απορίες.
Και η μόνη πιστή απάντηση ήτανε …
ο μονόλογος!

Άφωνη πίκρα -  κάθε γουλιά σημάδι
Άναρχοι φόβοι – ψελλίζανε τον πόνο
Και μια κουκίδα, μνήμης, στο χρόνο.

Φευγαλέα κι άσωτα βήματα
Το άληκτο χαμόγελο, κουρσεύουνε
Σε ροδότοπους, αγκάθια, τα στοχεύουνε.

Ρουφούλας θα ‘τανε – μπορεί ταξίδι
Ανάσα για λίγο.
Αυτά τα δέντρα,
Εκείνο το νερό

-   δεν σώνουνε κανέναν;

Οι υποσχέσεις,
τα καρτερικά βλέμματα
που σωπαίνουν κι ακούν…

-   δεν σώνουνε κανέναν;

Μονόλογος
Φωτιά
Κι Αέρας.

Δεν σώνουνε κανέναν!


108
Λιγους μονο μηνες πριν..ήταν καλη πρόθεση.
Με τους UT DES  στον Ιανο, εγιναν τραγούδια...
Τα ακούσαμε για πρωτη φορά... η συγκίνηση μεγάλη και  τα ευχαριστώ ηχούν λίγα εμπρός στην μεγαλη προσπάθεια του συγκροτήματος. Παιδια θα εχουμε την ευκαιρία (ή την υποχρέωση για μενα) να σας αούσουμε πολλές φορές ακόμη...
Εχουμε πολύ δρόμο ακόμη και για την ολοκλήρωση της προσπάθειας του cd του διαγωνισμού και για να σας ευχαριστήσουμε για ολη αυτην την προσπάθεια...
Να ειστε καλά και σας ευχαριστούμε.

Λάμπρο μου, ως εκπρόσωπος των UT DES, (τιμή μου) μετέφερα την ανάρτηση σου όπως ακριβώς την έχεις γράψει και έχεις τις ευχαριστίες απ' όλούς τους μουσικούς και απ' τους ερμηνευτές.
Γνωρίζοντας όλα αυτά τα χρόνια, το ξεκίνημα τους, το πρώτο δάκρυ τους, τα πρώτα μηχανήματα τους, την λατρεία στην μουσική, συγκεκριμένα στην ποιότητα της μουσικής, την πρώτη συναυλία τους, την αγάπη του κόσμου που όλο μεγάλωνε, αυτά που ήρθανε μετά... τα Live με πάνω απο 1000 άτομα κόσμο και την αγωνία τους, όχι να τους λατρέψει ο κόσμος αλλά να τους κάνουν να περάσουν όμορφα. Γνωρίζοντας τις ψυχές που έχουν μέσα τους ... εγώ προσωπικά είμαι πολύ ευχαριστημένη που σε ικανοποίησαν και για τα δυο λόγια τα καλά σου. Αυτή είναι η ανταμοιβή μας, να δουλεύουμε σκληρά... για μια ταπεινή λέξη που θα είναι αληθινή, θα βγαίνει απ' την ψυχή... Τόσο αληθινή όσο η δουλειά μας, το πάθος για την μουσική... Σ' ευχαριστώ Λάμπρο, σ' ευχαριστούνε και τα παιδιά.

Καλή αντάμωση... 17 Ιουλίου οι ut des δίνουν φτερά στο σύλλογο ΦΛΟΓΑ... Με μόνη ελπίδα να πετάξει σαν αετός!


109

Γιάννη μου, καλέ μου φίλε,
Καταρχάς, σε έψαχνα -όταν το άγχος για τα παιδιά μου είχε φύγει - αλλά δεν σε βρήκα να μιλήσουμε. Στεναγχωρήθηκα αλλά εμείς μιλάμε ψυχικά κι αυτή είναι η ανώτερη συζήτηση μεταξύ ανθρώπων που μπορεί να τους χωρίζουν οι ηλικίες αλλά τους δένουν τα συναισθήματα. Και όταν τους ενώνουν τα συναισθήματα, ο χρόνος είναι δειλός και αφανής.
Αλλά δεν είναι όλα τα παραπάνω, που απαντώ στο δημοσίευμα σου αλλά είναι ακριβώς το δημοσίευμα σου, που για ακόμη μια φορά με σαγήνευσε.

είμαι ένα όστρακο λερό, λεηλατημένο,
του παρελθόντος ένα τσόλι πεταμένο.
κι' εγώ είμαι ρίμες που δεν γίνονται τραγούδι


Πόσο θα αισθάνεσαι, ακόμη, έτσι; Πόση αγάπη μπορεί να φωλιάζει μέσα σου; Και πόσο αγνά και όμορφα μπορείς να βλέπεις την αγάπη και την ανάμνηση; Κι όμως μπορείς και χαίρομαι γι' αυτό.

Όμορφες εικόνες απο μια όμορφη ψυχή και συμπεράσματα που μια γουλιά απ' αυτά έχουμε πιει όλοι.

Γιάννη μου, χάρηκα πολύ... που σ' ένα βλέμμα μπορεί να χωρέσει ολόκληρη η ψυχή... χάρηκα που σε γνώρισα... χάρηκα που σε διαβάζω.

Την βαθιά εκτίμηση μου!


110
Μιχάλη αυτό -για μένα- είναι απ' τα καλύτερα σου. Εφόσον δεν είμαι φίλος με τις ρίμες και λατρεύω την ψυχή σ' ένα κείμενο...αυτή η ανάσα δεν είναι παρά η ψυχή σου φίλε μου, που την ξεδιπλώνεις όμορφα στο χαρτί. Ψυχή, λοιπόν, Μιχάλη και πάλι ψυχή. Με συγκίνησες!  :)

Να είσαι καλά!

111
Γλυκό μου κοριτσάκι, πόσα μπράβο να σου πω αφού είναι τόσο κοινότυπα. Μου άρεσε πολύ το δημιούργημα σου και ιδιαίτερα :
Στο περιθώριο έμεινα
και δίχως ετικέττα.
Τι αν κάποιος δεν έγινα,
δε μου 'φτιαξαν πορτρέττα;


Αυτές τις ετικέτες που πολύ σιχαίνομαι. Να είσαι καλά Γιωργία μου, σου στέλνω πολλά φιλάκια για σένα και το μωρό σου.  :)

112
Συμμετέχει το μουσικό σχήμα τζαζ ρεπερτορίου "GRAVITY"
Μαζί με τους UT DES κρύβουν εκπλήξεις για εκείνη την βραδιά και μέχρι την ανακοίνωση του τελικού προγράμματος.

113
ΑΠ' ΤΟ ΜΕΡΟΣ Μ - ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΚΕΛΟΣ ΔΟΚΙΜΙΟ


Ούτε οι χημικές επεξεργασίες δεν δημιούργησαν αυτό το χρώμα. Τέτοιο γαλάζιο να καρφιτσώνει ατίθασα, λευκά μπαλόνια σε χιλιάδες σχήματα. Κάποτε, νόμιζα, πως υπήρχε ένας ατάλαντος μπογιατζής που άσπριζε με ασβέστη, την γαλάζια τελειότητα. Τότε, όμως… Που με ξυπνάγανε όνειρα και τώρα η μοναξιά. Γι’ αυτό γράφω…
   Μ’ ένα ποίημα μπορείς να φτιάξεις μυριάδες ρίμες. Μα τι να τις κάνω; Δεν θα ωφελήσουν, θαρρώ, πουθενά. Μπορείς όμως, να δημιουργήσεις πολύ καλύτερα, μυριάδες κόσμους με διαφορετικά συναισθήματα. Γιατί, ένα, πάντα ίδιο, είναι ψεύτικο. Μ’ ένα ποίημα μπορείς να ταξιδέψεις με την μοναξιά, όχι με την πολυκοσμία. Ν’ αγναντέψεις τις απόκρυφες γωνιές απ’ την ίδια γωνιά ή απ’ όποια κοιτάς καλύτερα. Αρκεί να είναι η αληθινή. Χωρίς συγκίνηση, γιατί θα στάξει ένα ψέμα, μικρό ή μεγάλο, θ’ αποκρύβει αυτή τη γωνιά.
   Μοναξιά! Όταν μεθάς μόνος κι όταν με μεθάς με παρέα. Μοναξιά! Μεθώ από εσένα… Απ’ την ίδια την γραφή μου. Που δεν την στοχάζομαι, μόνο την γεύομαι. Που δεν την γνωρίζω αλλά με κατοικεί.  Που δεν φλυαρεί αλλά σιωπά. Την ώρα που το κρασί κυλά στα ποτήρια κι όλοι φιλοσοφούν. Στην ερώτηση, όμως, κανείς δεν έχει απαντήσει. Γι’ αυτό γράφω…

114
Καλημέρα πατριώτη μου,
Προσεγμένο, με καλό μέτρο (τι σου λέω τώρα, ε  :) )
Με ωραίο νόημα.. πρώτη φορά κάτι τόσο εκπληκτικό για την περιγραφή ενός μπαρ . έτσι όπως το έχεις εσύ, βέβαια, στο νου σου.

Συγχαρητήρια!


115
Καλημέρα Γιωργία μου, Σειρήνα...(στον ενικό).. Θα συμφωνήσω μαζί σου είσαι ένα ήχος δυνατός και πολλές φορές με γλυκό - οξύ περιεχόμενο. Μια φωνή με έντονο ήχο που περιέχει ανησυχία, ευαισθησία και γλυκά συναισθήματα αλλά και ένας ήχος παρορμητικός! Όπως αναφέρεις, και στην πράξη και στα λόγια μια σειρήνα...
Βιογραφικό του λόγου σου το ποίημα σου, με το ανεξάντλητο ταλέντο σου... να απλώνεις τις γωνιές της ψυχής σου είτε άγνωρες είτε γνωστικές σ' αυτούς που σε γνωρίζουν.

Πολλά φιλάκια Γωγώ μου!


116
Καλημέρα! Γιάννη μου, σαν την ταξιδιάρα την θάλασσα, ταξιδεύεις και ο βοριάς σε πάει πίσω - μπρος, μα κυρίως πίσω. Αναπολείς στις αναμνήσεις σου με τον πιο τρυφερό τρόπο... κι αυτός ο τρόπος είναι που τις κρατάει ζωντανές.
Πως μια εικόνα κιτρινισμένη σαν φθινοπωρινό φύλλο δεν την έχει φθείρει ο καιρός στην ουσία και στέκεται εκεί στην ακροθαλασσιά γυμνή και ερωτευμένη. Οι ζωγραφιές οι εφηβικές έχουν τόσο χρώμα απ' το πάθος για ζωή... κι εσύ τις απλώνεις τόσο όμορφα. Αυτή η αχιβάδα σε κάνει γλυκό άνθρωπο και νιώθεις ζωντανός... μια αχιβάδα κι ας τα απολιθώματα του πελάγους φουρτουνιάζει ο πόνος... ο πόνος της ανάμνησης και η καρτερικότητα των στερνών ονείρων.
Καλέ μου φίλε Γιάννη να είσαι καλά... να με ταξιδεύεις...να με μαθαίνεις.

117
Το θέμα είναι, φίλοι μου, να καταλάβουμε όλοι, πόσο σημαντική είναι αυτή η εκδήλωση που όλοι λίγο πολύ με τον δικό μας τρόπο έχουμε βοηθήσει. Εγώ λατρεύω την Loreena και την συναυλία της την έχουνε μεταφέρει την ημέρα του ΙΑΝΟΥ. Και θα πάω στον ΙΑΝΟ, γιατί εκεί είναι ένα κομμάτι ψυχής του καθένα απο εμάς.

ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΩΡΑ 8, ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ!

118
Σε καλό δρόμο οι χορηγίες. Ο κόσμος και οι επαγγελματίες ανοιχτοί να προσφέρουν έστω κάτι μικρό μέχρι κάτι μεγάλο. Αυτό είναι ζωή - ΕΝΩΜΕΝΟΙ.

119
Νιώθω πολύ άσχημα που δεν μπορώ να παω να ακούσω loreena. Είχα πάρει εισιτήριο και πήγαν την εκδήλωση ίδια μέρα με τον ΙΑΝΟ, ΑΠΊΣΤΕΥΤΟ! :(


120
Υπάρχουνε ακόμη εισιτήρια; (αν γνωρίζει κάποιος ας μου πει)

121
ΜΕΡΟΣ Ε’

Στην πρώτη φωτεινή αχτίδα
Που τρύπωσε αβρά στο βλέμμα
Στο χασμουρητό μου εκείνο ¨
Βρήκα πατρίδα κι ηλιαχτίδα.
Και μ’ ένα δάκρυ μου συνάμα
Είδαν ν’ ανοίγει βλεφαρίδα
Και στήσανε χορό σ’ εσπερίδα.

Γλυκά μασάλια κι αρώματα
Από Χαμομήλι και κερήθρα
Μύριζε η μικρή κοιτίδα.
Όλου του ήλιου χρώματα
Ανταύγειες ψυχής – αρμυρήθρα ¨
Φως την ποτίζω, αυτή νερό
Στ’ άσπρο περιγιάλι, φεγγερό!

Χιονούλες κορδέλες στα μαλλιά
Με ρόδινα φιογκάκια πάνω
Αγκαλιά με ουράνιο τόξο
Στου Σεπτέμβρη την αμυγδαλιά.
Πιρόγα στ’ όνειρο, υφαίνω
Με  εισιτήριο για την Εδέμ
Μα χάνεται ‘δω η Βηθλεέμ.

Άσκιαχτα όνειρα σ’ ατραπούς
Της ήβης – και μετά θάλασσα.
Που ‘σβησε δέκα κι οχτώ κεριά ¨
Να κολυμπήσω σε χαλεπούς
Καιρούς π’ ανοίγουνε ρυτίδες
Και μοιάζουν σαν πυγολαμπίδες.


Τελείωσε το παραμύθι!






122
Πολύ όμορφο και καλή δουλειά. συγχαρητήρια! :)

123
Αυτά τα, όντως, δεκαπεντασύλλαβα 3 τετράστιχα μου άρεσαν πάρα πολύ. Μια νοσταλγία αισθάνθηκα!
Να είσαι καλά να συνεχίσεις ακάθεκτος τα δεκαπεντασύλλαβα σου. *****


124
ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ αξιαγάπητου Γ. Ρίτσου κι αυτό το λεύκωμα είναι ο,τι καλύτερο. Μπράβο Μαργαρίτα!

125
Κοντά μας στην φιλανθρωπική εκδήλωση
Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΧΑΛΚΙΔΕΩΝ


Τους ευχαριστούμε θερμά!

Σελίδες: 1 2 3 4 [5] 6 7 8 ... 25