Μηνύματα

76

Λοιπά / Απ: Μελη του myspace.com

« στις: 02/12/08, 21:42 »

Για να link-άρεις, απλούστατα διαλέγεις το κομμάτι του κειμένου που είναι το link, και πατάς το τρίτο κουμπί απο αριστερά, δεύτερη σειρά ("εισαγωγή σύνδεσμου"). Αν μάλιστα είναι λέξεις/πρόταση που θές να link-άρεις σε κάποιο site, αφού έχεις πατήσει εισαγωγή συνδέσμου στο κείμενο που θέλεις και αριστερά-δεξία βγούν τα [ url], στο αριστερό το αλλάζεις σε [ url=εδώ το λίνκ που θές].

Πρακτικά:
Πρώτος τρόπος (απλά κουμπί):
http://forum.kithara.gr  --> [ url]http://forum.kithara.gr[/url ]  (χωρίς τα κενά)

Δεύτερος (κουμπί-γραφή):
Εδώ το λίνκ --> [ url=http://forum.kithara.gr]Εδώ το λίνκ[ /url] (παρομοίως χωρίς κενά)

77

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: Ο Σαμάνος-Θανάσης Παπακωνσταντίνου

« στις: 19/10/08, 04:54 »

Χμ... Λοιπόν, γενικότερα, στο μυαλό μου ο Θανάσης και ο Σαββόπουλος είναι τα δύο άκρα. Τον Θανάση τον αγαπώ πάρα πολύ σαν μουσικό καθώς και όσο έχω δεί μέχρι τώρα είναι πάρα πολύ "σωστός" σαν άτομο, αν και δεν τον έχω γνωρίσει οπότε επιφυλάσσομαι στο να εκφέρω ικανοποιητική γνώμη. Απο την άλλη τον Σαββόπουλο... έχω μια αλλεργία ρε παιδί μου, δεν αντέχω να τον βλέπω (πάνω απ' όλα), να τον ακούω κτλ. Εντάξει, παραδέχομαι απόλυτα την μουσική του προσφορά, την ερμηνεία του κάποιες φορές που είναι πάρα πολύ θεατρική (με τον καλό τρόπο, αλλά κυρίως κατ' εμέ με τον κακό) αλλά μου βγάζει μια απίστευτη αντιπάθεια.

Όταν λοιπόν, ενθουσιασμένος, περίμενα τους καρπούς και τα live της καινούριας τότε συνεργασίας του Θανάση με τους Night On Earth (οι οποίοι μου άρεσαν ήδη πολύ απο πρίν, έχοντας τους δεί live) φανταστείτε την απογοήτευσή μου όταν έμαθα για τον Διονύση και τα επερχόμενα tours...

Εντάξει, πήγα προσπαθώντας να μην έχω καμία απολύτως προκατάληψη αν και τελικά τα πιο πολλά μου σημεία αντιπάθειας επιβεβαιώθηκαν πλήρως. Ιδίως αυτό το θέμα με την ψευτοθεατρικότητα, που ό,τι και αν έλεγε ειλικρινά μου ακουγόταν λες και ο τύπος το είχε προγραμματίσει μήνες και πάλευε να το κάνει να ακουστεί φρέσκο και αυτοσχέδιο (και ο Παπακωνσταντίνου πιο πολύ αμήχανος μου φάνηκε σε αυτές τις στιγμές, όπως καθόταν λίγο πιο κει). Δεν μπορώ να πώ οτι οι εκτελέσεις μου ακούστηκαν ιδιαίτερα φοβερές, ειδικά απο άποψη ενορχήστρωσης, αν και η μουσικότητα όλων (Κιουρτζόγλου ftw!) είναι σε κορυφαία επίπεδα και όντως απο αυτή την άποψη απόλαυσα παίξιμο. Και γενικότερα, ούτε κρύο, ούτε ζέστη και δεν μου κίνησε κάν το ενδιαφέρον να κοιτάξω τον δίσκο.

Τώρα, φτάνοντας στο ζουμί... Είναι μια δουλειά που έχει όπως πάντα τον χαρακτήρα του Θανάση, με τους στίχους, με τις ιδέες και όλα τα γνωστά στοιχεία. Και μου άρεσε οτι γενικότερα παρ' όλη την συνεργασία με έναν νεκρό μουσικά, αν και πολύ έμπειρο, άνθρωπο δεν δίστασε να συνεχίσει να προσπαθεί και να δοκιμάζει καινούρια πράγματα (αν και φανερά λιγότερα τολμηρά απο τον "Διάφανο" π.χ. κατ' εμέ, για να μην μιλήσω για "Βροχή απο Κάτω").

Παίξιμο απο τους μουσικούς όπως προανέφερα άριστο, πολύ σωστό, απόλυτα δεμένο. Και ο Διονύσης, έχει σημεία που δεν μπορώ να πώ οτι με ενθουσιάζει, υπάρχουν περιπτώσεις που πραγματικά αφήνω το όλο προσωπικό θέμα στην άκρη και θαυμάζω τις δυνατότητες και το feeling που καταφέρνει ανα στιγμές. Κορύφωμα για μένα η επανερμηνεία του Sara, παρ' όλο που θεωρώ οτι ο δίσκος αυτός είναι κρίμα να αγγίζεται διαφορετικά απ' ό,τι είναι, όπως και οι φοβεροί στίχοι και η δύναμη που τους δίνει στο Αυτό ή στο Ο Φορτίνο Σαμάνο. Απο την άλλη, μάλλον αδιάφορος μένω για την εκτέλεση (και μουσικά επίσης) του Ορυχεία ή του Το Κάλεσμα.

Κομμάτια που με κόλλησαν απο την πρώτη στιγμή είναι το Αυτό, η "επανεκτέλεση" του Σαν Αστραπή, το O Φορτίνο Σαμάνο και πάνω απ' όλα το απίστευτα εύθυμο και καλογραμμένο Ασπρομόντε.

Εν τέλει, είναι αρκετά απολαυστικός δίσκος, αν και υστερεί κατ' εμέ σε σχέση με το παρελθόν του, και συνεχίζω να προσμένω με μεγαλύτερο ενδιαφέρον (ειδικά μετά τα τελευταία live που είδα) την αντίστοιχη συνεργασία με Night on Earth ή και σε κάτι άλλο, καθώς και να ελπίζω οτι σιγά σιγά φτάνει ο καιρός που θα αποκολληθεί απο το συγκεκριμένο ντουέτο και θα πάει για άλλα πράγματα, που κατα την γνώμη μου θα αφήσει σε αυτόν περισσότερη δυνατότητα και χώρο για πειραματισμό ώστε να ξετυλιχθούν οι ιδέες του σε κλίμακα που τον δικαιώνει, και όχι χρησιμοποιούμενες εν μέρει ώς μέσο αναβίωσης άλλων μουσικών ή και όχημα στο να τον γνωρίσει ένα πιο ευρύ και "ελαφρύ" κοινό.

78

Συναυλίες, παραστάσεις, εκδηλώσεις / Απ: Depeche Mode στο Terravibe!!!

« στις: 17/10/08, 16:00 »

[...]
Nαι αυτό ήταν. Rock in Athens (!) λεγόταν.
[...]

Λοιπόν για αυτό το φεστ έμαθα πολύ πρόσφατα απο "παλιούς", και έπαθα την πλάκα μου όταν είδα βιντεάκια... Όσοι θέλετε να δείτε τι επίπεδο ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ να έχουμε μέχρι τώρα, απλά δείτε και θα μείνετε με το στόμα ανοιχτό   /offtopic


Λοιπόν, έχοντας δεί τους DM το 2006, και αν η τωρινή tour είναι στην ίδια φάση (που μάλλον θα είναι) και το επόμενο album εξίσου καλό, μην τους χάσετε απλά. Ήταν απο τις καλύτερες συναυλίες που έχω παρεβρεθεί... Ελπίζω πάντως ο Corbijn και φέτος να αναλάβει ξανά τουλάχιστον το concept της σκηνικής παρουσίας 

79

Διασκέδαση / Απ: αγαπημενη μπυρα?

« στις: 17/10/08, 15:44 »

μπυρες περιπτέρου: heineken !! φανατικα (μισω την μυθος  :puke: )
μπυρες γενικα: carolus (απο beer academy) και Paul lanner(αν την εγραψα σωστα:P)

Paulaner βασικά 
Η τωρινή αγαπημένη μου 

80

Μουσικά νέα και συζητήσεις / Απ: Αγαπημένες σας Patton-ικές δουλειές?

« στις: 11/10/08, 15:10 »

Βασικά σου προτείνω ανεπιφύλακτα τις δουλειές με τα συγκροτήματα που ανέφερα! Ειδικά προσωπικά μεγάλη αγάπη οι Mr. Bungle... Το συγκεκριμένο με Bjork δεν το χει πάρει το αυτί μου, θα το ψάξω πάντως!

81

Μουσικά νέα και συζητήσεις / Απ: Come as you are...κλεμμένο ριφ?

« στις: 10/10/08, 02:54 »

Για κάποιον λόγο νιώθω πολλές φορές οτι είμαι ο μόνος που το χει παρατηρήσει:

http://www.youtube.com/watch?v=t3jf9_rua5Q

http://www.youtube.com/watch?v=-VGKlc6N_Ss&feature=related

ίσως είμαι λιγάκι παρανοϊκός, άλλωστε μιλάμε για την εισαγωγή πιο πολύ. Αλλά όντως μου μοιάζει απίστευτα.

82

Μουσικά νέα και συζητήσεις / Αγαπημένες σας Patton-ικές δουλειές?

« στις: 10/10/08, 02:32 »

Δεν είχε πολύ νόημα να βάλω poll, λόγω πρώτον των υπερβολικά πολλών projects και συνεργασιών αλλά και της αδυναμίας κατηγοριοποίησης τους...

Πείτε λοιπόν, γνώμες, αγαπημένα σας albums ή και stand alone κομμάτια που έχει συμμετάσχει κτλ αυτού του ψυχάκια με τις χωρίς τέλος δημιουργίες... Χωρίς flames και με επιχειρήματα παρακαλώ!

Προσωπικά τον τελευταίο καιρό άκουσα Peeping Τom και μου έκαναν πολύ καλή εντύπωση, πολύ ωραία δουλειά, και για άλλη μια φορά σε διαφορετικά πλαίσια απο άλλα που έχει κάνει. Όπως έχει πει και ο ίδιος, είναι σαν να μάζεψε πράγματα που δούλευε μέχρι τώρα, και να έφτιαξε την δικιά του άποψη της pop. Δεν ξέρω βέβαια και κατά πόσο γρήγορα θα βαρεθώ ή θα συνεχίσω να ακούω. Επίσης, δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί live να εξομοιώσει την συμμετοχή των άπειρων υπερ-guests του δίσκου (Massive Attack, Amon Tobin, Dan the Automator κλπ.). Ξέρει κανείς τελικά αν έγινε το live πέρσι ή ακυρώθηκε οριστικά?

Απο την άλλη άκουσα και Tomahawk (τον πρώτο ομώνυμο) και παρ' όλο που έχει ψωμί και όπως πάντα highlights (God Hates A Coward, Flashback, Sir Yes Sir, Laredo κομματάρες) νομίζω πως συνολικά με κούρασε λιγάκι, και το βρήκα και λίγο ανέμπνευστο, σαν μια εναλλακτική έκδοση των Faith No More σε φάσεις, πιο αυστηρά όμως ορισμένη σαν ήχος.

Οπότε για μένα μέχρι τώρα αγαπημένες στιγμές είναι:
Mr. Bungle - Disco Volante  (δεν έχω ακούσει ακόμα το California, αλλά είχα πάθει πλάκα με αυτόν τον δίσκο και με την εντελώς σουρρεαλιστική του αίσθηση)
Faith No More - King For A Day (Fool for A Lifetime) (ίσως το πιο ώριμό τους και ταυτόχρονα πιο γεμάτο με απίστευτες στιγμές)
Dillinger Escape Plan - Irony Is A Dead Scene EP  (περιττό να πώ πόσο με ανοιχτό το στόμα έμεινα με την διασκευή Aphex Twin αλλά και με τα brutal του Μιχαλάκη () στο σκάσιμο-βόμβα του Hollywood Squares)
Fantômas - Fantômas (ακόμα δεν έχω ακούσει Suspended Animation, οπότε επιφυλάσσομαι, αλλά μου αρέσει αρκετά, αν και υπήρξε για μένα το πιο δύσκολο έργο του για χώνεψη)

83

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: 4o Review: Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Η Βροχή Απο Κάτω (2006)

« στις: 18/09/08, 02:27 »

Νομίζω είναι μια κατηγορία δίσκων που είναι τόσο προσωπικοί, στον ήχο τους, στο concept τους, που γίνεται προσωπική υπόθεση και για τον ακροατή, και εν τέλει τόσο θα αγαπηθούν όσο θα αγνοηθούν. Το "Βροχή απο Κάτω" δεν αποτελεί για μένα απλά έναν τέτοιο δίσκο... Είναι κάτι στον οποίο είναι μέσα ενσωματωμένη η απόλυτη βύθιση στην ανατομία της ψυχής του ίδιου του Παπακωνσταντίνου που καταλήγει να είναι η ίδια η εμβάθυνση με τον δικό μου εαυτό, είναι το πάντρεμα της παράνοιας με την ιδιοφυία, της μουσικής αποδόμησης με την ουσία της, η αντιεμπορικότητα κάποιου που δεν έχει να αποδείξει σε κανέναν τίποτα και έτσι απλά το κάνει, το ηχοτόπιο της ψυχικής απομόνωσης που βιώνει ένας άνθρωπος, πολύ περισσότερο ο (όπως έχει δείξει τουλάχιστον) ήδη εσωστρεφής Θ.Π..

Εισαγωγή: Κάψιμο. Όπως πρέπει για να σε μπάσει στο κλίμα. Σαν να σου λέει "Δεν πρόκειται να ακούσεις αυτόν τον δίσκο όπως πας, μην περιμένεις μελωδίες, λογική, χιούμορ. Απλά βούτα μέσα σου και μην περιμένεις να βγείς πουθενα". Ένας μηχανικός "Άι Βασίλης made in China" τραγουδάει απο πίσω την μόνη "μουσική", που αντηχεί παραμορφωμένη κάπου, στο βάθος - και που είσαι ακόμα!

Αμέσως μετά την απαγγελία των μινιμαλιστικών στίχων, απο τους πρώτους ήχους του "Βάλια Κάλντα" κάτι με ωθεί κατ' ευθείαν στο απόλυτο σκοτεινό trip. Ίσως οι πρώτοι ήχοι που μοιάζουν να είναι μια διαστρεβλωμένη εκδοχή της πραγματικότητας, κάτι που φαινομενικά είναι αναγνωρίσιμο αλλά τελικά δεν αντιστοιχούνται σε ήχους που ακούς γύρω σου, σαν να προσθέτει καινούρια φαινόμενα και όντα σε αυτά που ξέρεις ήδη. Γίνομαι γραφικός? Πραγματικά αυτή την αίσθηση μου δίνει. Στο καπάκι τα πιο χαμηλά φωνητικά που κάνει ποτέ ο Παπακωνσταντίνου σε συνδυασμό με τον τόνο του, την φαλτσαδούρα του και το οτι δεν τραγουδάει κανείς άλλος στον δίσκο επιβεβαιώνει για μένα την εσωστρέφεια που αναδύει αυτό το σύνολο.

Ειλικρινά δεν έχω αρκετά λόγια για τις ενορχηστρώσεις οι οποίες ξεπερνούν κάθε όριο σίγουρα όσης ελληνικής μουσικής έχω ακούσει, ίσως συγκρινόμενες μόνο με το "Ανάσες Των Λύκων" (παρεπιπτόντως ο Βελιώτης συμμετέχει και εδώ), αλλά και πάλι σε σχέση με αυτό φτάνει σε άλλα ύψη η πολυπλοκότητα και η εξωφρενική διαλογή των samples (ναι, samples! o δίσκος είναι κατα συντριπτική πλειοψηφία ηλεκτρονικός) απο οπερατικά φωνητικά, φάλτσα πιάνο, τελάληδες, απαγγελίες ποιημάτων (Ο Σκύλος Των Άστρων), τα παιδιά του Θ.Π. και το πιο τρελό τελικά είναι οτι δένουν ανατριχιαστικά και διεστραμμένα καλά. Σαν να δημιουργείται μια νέα σύνδεση μεταξύ πράγματων που ποτέ δεν θα μπορούσαν και δεν θα έπρεπε να μπορούν να σχετίζονται.

Οι στίχοι είναι ακόμα πιο μυστικιστικοί απ' ότι συνήθως και ψιθυρίζουν αλήθειες που αγγίζουν χορδές πολύ, πολύ μέσα και βαθειά. Είτε γραμμένοι απο τον ίδιο, είτε απο άλλους που μίλησαν πρίν απο και μέσα απο αυτόν, απαγγέλονται, ψέλνονται, ψιθυρίζονται, ή μπλέκονται ακρωτηριασμένοι απο φίλτρα μέσα στο χάος των κομματιών για να τους προσέξεις σε μελλοντική ακρόαση ή ακόμα και καθόλου.

Το γενικότερο αίσθημα outro που παίρνω ξεκινώντας με το "O Satie στην Χιμάρα", για μένα λειτουργεί ως ένα είδος ηρεμίας μετά την καταιγίδα, κατευνάζει με μια δόση απο το μούδιασμα της "μετα-μέθης", μετά τον ψυχαναγκασμό και την συγκρατημένη βιαιότητα κομματιών όπως "Το όνειρο της σκιάς". Σαν να φτάνεις σε κάτι λίγο πιο φωτεινό, σε κάποιο σημείο που δεν είναι όλα μια ατελείωτη και ανεξέλεγκτη ροή. Γεύση απο ανήσυχο ύπνο, ίσως. Και την ευκαιρία να βάλεις λίγο σε σειρά όσα ένιωσες σκάβοντας.



Επιλογικά, αυτός είναι ο δίσκος ο οποίος μαζί με το "Αγρύπνια" έβαλε τον Θανάση στο ύψος που τον έχω αξιολογικά, και τον θεωρώ απο τις σημαντικότερες απόπειρες της μουσικής ιστορίας της χώρας, γνωρίζοντας φυσικά οτι πολύ πιθανόν όλα αυτά να ακούγονται υπερβολικά και οτι πολλοί μπορεί απλά να το ακούσουν, να απογοητευτούν και να το ξεχάσουν αντίστοιχα εύκολα. Δεν είναι εύπεπτος, και όπως είπα είναι απο τους πιο προσωπικούς και υποκειμενικούς δίσκους που έχω συναντήσει ποτέ, και τελικά αυτό έχει σημασία, το τι θα σημάνει για τον καθένα και ποιά μέρη μέσα του θα στιγματίσει.

84

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / 4o Review: Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Η Βροχή Απο Κάτω (2006)

« στις: 18/09/08, 02:27 »

Τελικά, τα 4ο κλπ review το γράφω για να ξεχωρίζω τα δικά μου απο το υπόλοιπο χάος 
Αν πώ καμιά κοτσάνα, σας παρακαλώ, συγχωρέστε με και διορθώστε με, διότι δεν είμαι ειδικός στην ελληνική μουσική...

1  Ό,τι δεν μπόρεσε     
2  Βάλια Κάλντα
3  Ο σκύλος των άστρων    
4  Ορυχεία    
5  Άϋπνη πόλη    
6  Μου ‘κλασες τ’ @@ κύριε Μοίραρχε    
7  Sara    
8  Η βροχή από κάτω
9  Το όνειρο της σκιάς
10 Τα μολύβια
11 Ο Tselnikas
12 Ο Satie στη Χιμάρα
13 Τώρα τέλος
14 ...κι άλλη Άυπνη πόλη

1995: Κυκλοφορεί το "Στην Ανδρομέδα και στην Γή", ένας εντυπωσιακός δίσκος που αποτελεί μια επιστροφή στην ρίζες, στο δημοτικό τραγούδι, με την αντίστοιχη ενορχήστρωση. Πολύ ιδιαίτερο στοιχείο οι στίχοι, που απο τότε ακόμα αποτελούσαν χαρακτηριστικό του Παπακωνσταντίνου, που διηγείται με εικόνες, παρά με κάποιου είδους στιχομυθία με συνέχεια και συνοχή.

Ακολουθούν σειρές απο συνεργασίες που αποτέλεσμα είχαν την κυκλοφορία δύο ακόμα δίσκων, πάντα μουσικά και στιχουργικά πλούσιων, κινούμενων σε ενα πολύ ενδιαφέρον πλαίσιο και θέτοντας ισχυρά θεμέλια απο άποψη εμπειριών και "ψαξίματος" για το τι θα ακολουθήσει.

γύρω στο 1999: Γνωρίζεται και ξεκινάει συνεργασία με τον πρώην κιθαρίστα των Τρύπες, Μπάμπη Παπαδόπουλο... Η επιρροή που ασκεί αυτή η συνεργασία στον Θανάση είναι φανερά τεράστια και του αλλάζει κατα πολύ τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τις δυνατότητες των συνθέσεων του, και αν στην αρχή ο Παπαδόπουλος ήταν ο υπεύθυνος των ενορχηστρώσεων που αποκτούν έναν ρεαλιστικά πια πειραματικό χαρακτήρα, ο Παπακωνσταντίνου και μετά την φυγή του Παπαδόπουλου απο το συγκρότημα συνεχίζει να επιδιώκει την ιδιαιτερότητα και χωρίς φόβο βουτάει στο να δοκιμάζει... Πρίν πάμε εκεί όμως....

2000: Ο "Βραχνός Προφήτης", το πρώτο δημιούργημα με τα μισά ηνία να κρατιώνται απο τον Παπαδόπουλο είναι ένα αριστουργηματικό υβρίδιο σύγχρονης μουσικής και ιδεών και μιας ειλικρινής αγάπης προς την παράδοση, μουσικά και πνευματικά. Συνεχίζοντας, στην κυκλοφορία του "Αγρύπνια" το 2002, το οποίο πήγε ακόμα πιο πέρα και σε άλλη διάσταση την ιδέα του Προφήτη, σε ένα εντελώς πιο σκοτεινό και ισχυρό ηχητικό τοπίο που σφραγίζει την παρουσία του Παπαδόπουλου και την ολοκληρωτική πια στροφή του Θανάση σε κάτι πολύ πιο μεγάλο και σοβαρό, που είχε πολύ, πολύ καιρό να εμφανιστεί στην ελληνική μουσική. Σχηματίζεται ένα μουσικό σύνολο πλαισιωμένο απο πολύ δυνατούς μουσικούς (Παπαδόπουλος, Σιώτας, Φριτζήλα, Στόικος), που υιοθετεί ένα απο τα πιο ταιριαστά ονόματα (και χιουμοριστικά) που έχουν γίνει ποτέ: Λαϊκεδέλικα. Οι συμμετοχές στους δίσκους είναι άλλο τόσο αξιομνημόνευτες (Μάλαμας, Αγγελάκας, Καργιωτάκης), απο έναν κύκλο που συνεχίζει να αποτελεί κατ' εμέ την πιο σημαντική μουσική κοινότητα που καταφέρνει και δημιουργεί και πειραματίζεται ουσιαστικά και ειλικρινά.

2006: Ύστερα απο live περιοδείες, την αντικατάσταση του Μπάμπη απο τον Μπαντούκ, την δημιουργία soundtracks για θεατρικές παραστάσεις και ταινίες (Μυστικός Δείπνος, Η μοιρασιά του διαβόλου, Ο Βασιλιάς), και γενικότερα μια περίοδο ενεργητικότητας, γεννιούνται δύο δίσκοι, ο ένας στα τέλη του 2006, ο όλλος στις αρχές. Ο "Διάφανος", και το "Η Βροχή απο Κάτω", αντίστοιχα.

85

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: David Byrne & brian Eno Everything that happens will happen today

« στις: 18/09/08, 00:26 »

Χμμμ θα του δώσω ένα ακουσματάκι γιατι τελευταία γίνομαι όλο και μεγαλύτερος fan του κυρίου... Ντάξει, άλλωστε η δουλειά με τον Fripp ή τα ambient του είναι αξεπέραστα... Thanks for the heads up!

86

Καταστήματα, αγορά / Απ: Αγορά πικάπ/ενισχυτή και άλλες ιστορίες...

« στις: 02/09/08, 18:07 »

α) Λοιπόν η ιδέα είναι οτι φαντάζομαι για το πικάπ θα διαθέσω γύρω στα 300€, πιστεύετε αρκούν για ένα σχετικά έστω καλό μηχάνημα? Για τα ηχεία τώρα επειδή γενικότερα έχω ακούσει αρκετά μεγάλες τιμές διότι όσο να 'ναι είναι μεγάλο σύστημα και πράγμα, περιμένω καλύτερα τις προτάσεις σας για να έχω μια εικόνα του πόσο πρέπει να δώσω σε αναλογία με το turntable.

Νόμιζα οτι το 'πα αρκετά καθαρά, oops  ^^

Προφανώς και δεν είμαι αρκετά αφελής για να πιστεύω οτι αρκούν 300€ για όλο το συνολάκι  
Οπότε όσον αφορά το πικάπ, θεωρείς πως είναι αξιοπρεπές το ποσό για αυτό που θέλω? Αυτό κατάλαβα δηλαδή και απο την απάντηση. Οπότε απο αυτό καθαρίσαμε απ' οτι κατάλαβα  

Ερωτήσεις:

α) Ηχεία βάσης, τι ακριβώς εννοεί το "βάσης"? Τι ορίζει?

β) Κοίταξα και τα Bronze που πραγματικά πιστεύω με καλύπτουν απόλυτα όντως. Αν και προφανώς θα ψάξω περισσότερο, σε αυτό το πλαίσιο τιμών απ' ο,τι κατάλαβα. Έχω δύο ερωτήσεις πάνω σε αυτό:
β1) Αν θελήσω να συνδέσω π.χ. κιθάρα ή μπάσο και να χρησιμοποιήσω αυτά (μαζί με τον υποθετικό μελλοντικό ενισχυτή) κάνουν και για αυτό, ή θα τα φθείρω? Θα είναι ανάλογα με τον ενισχυτή?
β2) Αν τα συνδέσω και για να φτιάχνω μουσική απο το PC, τα θεωρείς ικανοποιητικά για να ακούω αυτό που χρειάζομαι?

γ) Τι πρέπει να προσέξω αντίστοιχα στην αγορά πικάπ, ενισχυτή και ηχείων? (κυρίως για τα δύο πρώτα). Επειδή είμαι σίγουρος οτι σηκώνει πολλή ανάλυση και ήδη έχω κάνει πολλές ερωτήσεις, μπορείς έστω να μου δώσεις κάποιο link να μελετήσω για να κατατοπιστώ? Βέβαια αν έχεις όρεξη μου τα λές και όλας, θα μείνει και οδηγός το θέμα για άλλους  

Ευχαριστώ πάρα πολύ και πάλι, ήδη με έχετε βοηθήσει πολύ...

87

Καταστήματα, αγορά / Απ: Αγορά πικάπ/ενισχυτή και άλλες ιστορίες...

« στις: 02/09/08, 13:12 »

Σας ευχαριστώ πολύ για την ανταπόκριση, συγνώμη που δεν απάντησα νωρίτερα...

α) Λοιπόν η ιδέα είναι οτι φαντάζομαι για το πικάπ θα διαθέσω γύρω στα 300€, πιστεύετε αρκούν για ένα σχετικά έστω καλό μηχάνημα? Για τα ηχεία τώρα επειδή γενικότερα έχω ακούσει αρκετά μεγάλες τιμές διότι όσο να 'ναι είναι μεγάλο σύστημα και πράγμα, περιμένω καλύτερα τις προτάσεις σας για να έχω μια εικόνα του πόσο πρέπει να δώσω σε αναλογία με το turntable.

β) Το δωμάτιό μου είναι γύρω στα 20 - 22 τ.μ. , μακρόστενο με τους τοίχους να είναι γύρω στα 4 μ. επί 5. Η επίπλωση είναι γενικότερα αρκετά μαζεμένη σε κάθε τοίχο (π.χ. η μια ντουλάπα είναι ενσωματωμένη, η άλλη δεν έχει μεγάλο πάχος). Αν χρειάζεστε κάποιο άλλο στοιχείο, πείτε, στην χειρότερη βγάζω και φωτογραφία.

γ) Γενικότερα δεν βάζω την μουσική σε σημείο να τρίζουν τα τζάμια... Αν και πάλι, συνηθίζω να την έχω αρκετά δυνατά, ας πούμε τα 2.1 Dreamax (ψιλοκάψε-με) ηχεία του υπολογιστή όταν ακούω μόνος και προσεκτικά παίζουν πολύ κοντά στην μέγιστη ένταση. Δεν μπορώ δυστυχώς να ξέρω πόσα dB είναι αυτό, εκτός και αν μου δώσετε μέτρο σύγκρισης ή τρόπο να το μετρήσω. Πέραν αυτού, όπως κάθομαι, τα ηχεία έχουν μεγάλη κατευθυντικότητα προς εμένα, γιατί είναι σε "εσοχή", μαζί με τον υπολογιστή. Οπότε ενδεχομένως, αν βάλω σύστημα στο δωμάτιο πιθανολογώ θα το βάζω λίγο πιο δυνατά.

Μόνο αν μπορείτε να απαντήσετε λίγο και περί των ηχείων που ήδη έχω, του Sony... Ή απορρίπτεται αυτή η λύση ποιοτικά για σας? 

Suggestions, λοιπόν? 

88

Καταστήματα, αγορά / Αγορά πικάπ/ενισχυτή και άλλες ιστορίες...

« στις: 30/08/08, 14:29 »

Με αυτόν τον παππουδίστικο τίτλο λοιπόν κάνω την μεγάλη ερώτηση... Σύντομα σκοπεύω να αγοράσω ένα turntable λοιπόν, μόνο για ακρόαση όμως (όχι για DJ-ing). Αρχικά θα πάρω ένα απο τον παππού μου το οποίο δεν προβλέπω να είναι κάτι το σοβαρό και αμέσως μετά σκοπεύω να αγοράσω και ενα σύστημα ηχείων. Τέλος, αν δεν βολευτώ απλά με μια αναβάθμιση βελόνας (αν συμφέρει δηλαδή), θα αγοράσω κάποια στιγμή άλλο πικάπ.

Για να τα βάλω σε σειρά, οι ερωτήσεις μου είναι οι εξής:

1ον: Το αν συμφέρει να αναβαθμίσεις την βελόνα ενός πικάπ φαντάζομαι εξαρτάται εντελώς απο το ίδιο το μηχάνημα... Κοινώς, μπορεί να σταθεί μόνη της η ερώτηση "Συμφέρει να αναβαθμίσω?"? Αν ναί, ποιά είναι για σας η απάντηση?

2ον: Τι θεωρείτε/ται ένα αρκετά καλό σέτ ηχείων (με ενισχυτή φαντάζομαι) για ακρόαση μουσικής, πόσο για σας αυτό κοστίζει (ξέρω οτι τιμές υπάρχουν άπειρες, απλα θέλω να μαζέψω γνώμες), μάρκα που θα προτείνατε κτλ. Υπάρχουν φαντάζομαι και λύσεις καλής σχέσης κόστους/ποιότητας, έχετε καμία υπ' όψη? Δυστυχώς δεν δουλεύω, οπότε δεν έχω και το πλέον τεράστιο budget. Αλλά και πάλι, προτείνετε.

2β:  Μου έχει μείνει ένα στερεοφωνικό Sony HCD RG330. Αν τελικά δεν πάρω πιο σοβαρά ηχεία/ενισχυτή, θεωρείτε πως αξίζει και θα είναι αρκετό να συνδέσω την game είσοδο του για να το χρησιμοποιώ ώς ενισχυτή με τα ηχεία του? Ώρες ώρες βασικά θυμάμαι πως παραείχε πολλά μπάσα. (και μιλάω ώς άτομο που λατρεύει να έχει ενα έξτρα boost στα χαμηλά ό,τι και να ακούει).

3ον: Βλέπε ερώτηση 2, αλλά για πικάπ και όχι για ηχεία...

89

Συναντήσεις / Απ: Πάρτι στην παραλία

« στις: 23/08/08, 15:07 »

Εγώ είπα ήδη οτι είμαι σίγουρος για τις 30. So count me in...

90

Συναντήσεις / Απ: Πάρτι στην παραλία

« στις: 22/08/08, 17:38 »

OK, οπότε λέμε για τις 30 και για τις 6, και όποτε μπορεί έρχεται ο καθένας?

Εγώ σε αυτή την περίπτωση δεσμεύομαι για τις 30 αλλά δεν υπόσχομαι για τις 6.

Είστε μέσα να γίνει έτσι?

91

Συναντήσεις / Απ: Πάρτι στην παραλία

« στις: 21/08/08, 15:05 »

Χμμμ... Πάντως μου φαίνεται πως εν τέλει περισσότεροι μπορούν για 30, παρ' όλο που είναι και πιο κοντά κτλ... Τέλος πάντων, εγώ μπορώ και τις δύο ημερομηνίες! Περιμένω εξελίξεις (θα φέρω κλασική κιθάρα παρεπιπτόντως).

92

Συναντήσεις / Απ: Πάρτι στην παραλία

« στις: 20/08/08, 22:35 »

Εγώ θα είμαι εκεί! 

Θα κάνω μια προσπάθεια να διαδώσω... :Ρ

93

Μουσικά νέα και συζητήσεις / Απ: PUNK Νεκρή ή Ζωντανή

« στις: 16/08/08, 05:27 »

Δεν υπάρχει πιστεύω κάτι κακό στο να αποδεχτεί κανείς οτι μια μουσική έχει πεθάνει. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά πολύ απλά διότι δεν έχει λόγο ύπαρξης πια! Όπως και τόσα άλλα είδη, τα οποία με την πάροδο του χρόνου έδωσαν στοιχεία για καινούρια πράγματα. Π.χ. Punk --> Post Punk που με την σειρά της επιρρέασε πληθώρα τεράστια άλλων ειδών, με κεντρική, όσο περίεργο και αν ακούγεται αυτό, την Gothic. Ή αντίστοιχα Punk --> Hardcore --> άπειρες υποδιαιρέσεις, επιρροές και είδη.

Όπως εγώ ορίζω την νεκρή μουσική, το οτι είναι νεκρή, δεν θα πεί οτι δεν υπάρχουν συγκροτήματα απο αυτήν, ή οτι δεν μπορούν να υπάρξουν ακόμα και αξιόλογα συγκροτήματα απο αυτό το είδος μουσικής. Απλούστατα έχει σταματήσει η λειτουργικότητα, η ακμή και δημιουργικότητα, η μουσική προσφορά της, και κατέληξε καλώς ή κακώς και ενσωματώθηκε ώς συμβατικό πλέον στοιχείο μουσικά και ακόμα και κοινωνικά αν την ακολουθούσε κάποια ιδεολογία.
(π.χ. δεν πιστεύω πως κανείς μπορεί να ισχυριστεί οτι το να είσαι μεταλλάς ή punk-ιό μπορεί πια να θεωρηθεί τοσο αντισυμβατικό και αντιδραστικό όσο ήταν όταν πρωτοβγήκε)

Ποτέ δεν θα πεθάνει η Punk και άλλες μουσικές (blues) που βγαίνουν από την καρδιά του λαού.Αυτές οι μουσικές δημιουργήθηκαν από αντίσταση στο κατεστημένο.Η Punk ως αντίσταση στην πολιτική και τα Blues ως αντίσταση στην φτώχια

Μα η ίδια η punk πλέον έχει περάσει σε ένα σημείο οπου είναι μέρος του κατεστημένου (ελπίζω να μπορείς να βρείς μόνος σου το τεράστιο πλήθος παραδειγμάτων), έχει κοπάσει και έχει και αυτή γίνει συμβατική και γραφική σε πολλά θέματα, δεν νομίζω να νοείται να πεί κανείς οτι μπορεί να εξυπηρετήσει τον ίδιο σκοπό που εξυπηρετούσε στα 70s και κυρίως στον ΤΟΠΟ που τον εξυπηρετούσε (διότι αν και δεν συμφωνώ εντελώς με τον TheTr00p3r, έχει πάρα πολύ δίκιο ώς προς την γεωγραφική τοποθέτηση).

Άλλωστε, η blues δεν δημιουργήθηκε τόσο για αντίδραση/αντίσταση στην φτώχια. Δημιουργήθηκαν απο την καταπίεση ενός ολόκληρου λαού που βίωνε την καθημερινή απαξίωση απο ανθρώπους που κατα πολύ ειρωνικό τρόπο αργότερα οικειοποιήθηκαν άπειρα στοιχεία των έγχρωμων και της κουλτούρας τους. Εγώ παραθέτω την απάντηση μου προηγουμένως που όρισα πώς "πεθαίνει" μια μουσική.

Δεν νομίζω να έχει νόημα να ταυτίζεις την γενικότερη και παντοτινή "πάλη" μεταξύ του όλου κοινωνικού διαστρώματος με κινήματα που αναγκαστικά έχουν ημερομηνία λήξης, κάτι απόλυτα φυσιολογικό και όχι απαραίτητα και αρνητικό κατ' εμέ.

94

Μουσικά νέα και συζητήσεις / Απ: PUNK Νεκρή ή Ζωντανή

« στις: 09/08/08, 04:06 »

Δεν υπάρχει πιστεύω κάτι κακό στο να αποδεχτεί κανείς οτι μια μουσική έχει πεθάνει. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά πολύ απλά διότι δεν έχει λόγο ύπαρξης πια! Όπως και τόσα άλλα είδη, τα οποία με την πάροδο του χρόνου έδωσαν στοιχεία για καινούρια πράγματα. Π.χ. Punk --> Post Punk που με την σειρά της επιρρέασε πληθώρα τεράστια άλλων ειδών, με κεντρική, όσο περίεργο και αν ακούγεται αυτό, την Gothic. Ή αντίστοιχα Punk --> Hardcore --> άπειρες υποδιαιρέσεις, επιρροές και είδη.

Όπως εγώ ορίζω την νεκρή μουσική, το οτι είναι νεκρή, δεν θα πεί οτι δεν υπάρχουν συγκροτήματα απο αυτήν, ή οτι δεν μπορούν να υπάρξουν ακόμα και αξιόλογα συγκροτήματα απο αυτό το είδος μουσικής. Απλούστατα έχει σταματήσει η λειτουργικότητα, η ακμή και δημιουργικότητα, η μουσική προσφορά της, και κατέληξε καλώς ή κακώς και ενσωματώθηκε ώς συμβατικό πλέον στοιχείο μουσικά και ακόμα και κοινωνικά αν την ακολουθούσε κάποια ιδεολογία.
(π.χ. δεν πιστεύω πως κανείς μπορεί να ισχυριστεί οτι το να είσαι μεταλλάς ή punk-ιό μπορεί πια να θεωρηθεί τοσο αντισυμβατικό και αντιδραστικό όσο ήταν όταν πρωτοβγήκε)

95

Συναυλίες, παραστάσεις, εκδηλώσεις / Απ: Κλεινει το θεατρο Λυκαβητού;;;;

« στις: 23/06/08, 18:16 »

Arrrrgh!!! 
Τώρα το συνειδητοποίησα: Καλά με το Rock 'Em All, στάνταρ θα το πάνε αλλού.
...Με τον Ornette Coleman τι θα γίνει?      Damn.

96

Συναυλίες, παραστάσεις, εκδηλώσεις / Απ: Κλεινει το θεατρο Λυκαβητού;;;;

« στις: 23/06/08, 16:03 »

παντα μισολογα.... οκ ερχεστε ισως σε δυσκολη θεση... αλλα μη αναβετε φωτιες και μετα σφυρατε αδιαφορα....

Δεν θα μπορούσα να το θέσω πιο λακωνικά και εύστοχα.

97

Διασκέδαση / Απ: Καλυτερη μεταφορα βιβλιου σε ταινια;

« στις: 03/06/08, 21:15 »

Από άποψη πιστότητας, κόπου προσαρμογής και περιβάλλοντος θα έλεγα η τριλογία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών.. Υπάρχουν βέβαια αρκετά λάθη (πότε αλήθεια ο Aragorn έπεσε από το βουνό με το άλογο του και σώθηκε ) αλλά γενικά τα κοστούμια, οι διάλογοι και οι χαρακτήρες προσομοιάζουν κατά πολύ το βιβλίο.. "Fly, you fools!!"

Τώρα όσον αφορά την ατμόσφαιρα είμαι μεταξύ του Christine και της Λάμψης του Stephen King.. Και τα δύο τα είχα διαβάσει/δει μικρός και είχα λίγο έως πολύ χ****εί από το φόβο μου.. Ειδικά η σκηνή που έχει σπάσει τη πόρτα με το τσεκούρι ο Jack Nickolson και κοιτάζει με παράνοια προς τα μέσα είναι μία από τις πιο απίστευτες και συνάμα πειστικές σκηνές που έχω δει.. Ήταν βέβαια και Kubrick το όλο εγχείρημα..

Το πιο βέβαιο είναι ότι μετά από μισή ώρα θα έχω θυμηθεί άλλες 100 μεταφορές βιβλίων στον κινηματογράφο, αλλά up to now, ξεχωρίζω αυτές ..

Διαφωνώ αρχικά για το LOTR το οποίο το παραδέχομαι πιο πολύ λόγω ατμόσφαιρας που όντως μεταφέρθηκε καταπληκτικά, αλλά άφησε απ' έξω (λογικό βέβαια, αλλά δεν αλλάζει κάτι) πάρα, πάρα πολλά και για μένα σημαντικά στοιχεία. Το οτι ο Aragorn δεν έπεσε απο γκρεμό στο βιβλίο είναι το λιγότερο....

Διαφωνώ και για το The Shining όμως, διότι έχει αλλάξει το σενάριο, και γενικά πλήθος στοιχείων του βιβλίου. Σαν stand alone ταινία είναι φοβερή και αυτό είναι αυτονόητο (αν και η τύπισσα μου την έσπασε με την πραγματικά κακή της ερμηνεία), όμως σαν μεταφορά ούτε ο ίδιος ο King είχε ικανοποιηθεί...


Η πρώτη καλύτερη μεταφορά που έχω δεί βιβλίου σε ταινία είναι το Les Trois Mousquetaires (Τρείς Σωματοφύλακες) στην classic Γαλλική μεταφορά του 1961, που μετέφερε εκπληκτικά το κλίμα, οπότε σαν ταινία ήταν αριστουργηματική, αλλά και σεναριακά κάλυπτε φοβερά το βιβλίο, και πραγματικά δεν υπήρχε κάτι που να είχε παραλειφθεί ή αλλαχθεί.

Μετά επίσης φοβερή μεταφορά ήταν το Fight Club, που αν και επίσης έχει κάποιες αλλαγές, εν τέλει μπορεί και να ήταν και καλύτερες απο το βιβλίο σαν αποτέλεσμα. Ούτως ή άλλως την λατρεύω και καθαρά ώς ταινία, όχι για την μεταφορά...

Άλλη που μου έρχεται είναι το Charlie And The Chocolate Factory του Burton το οποίο όχι μόνο υλοποίησε ακριβέστατα το βιβλίο, αλλά προσέθεσε και άλλο, χωρίς να το διαστρεβλώσει, δίνοντας περισσότερο βάθος...

98

Συναυλίες, παραστάσεις, εκδηλώσεις / Απ: Rockwave 2008

« στις: 23/05/08, 20:12 »

Βασικά για μένα φέτος τα σημαντικότερα ονόματα είναι την ημέρα των Offspring οι dEUS (που δεν καταλαβαίνω πώς ακριβώς τους χώσανε, αλλά και πάλι), που είναι εκπληκτική μπάντα, οι Carcass και οι Morbid Angel την metal μέρα... Τώρα οι υπόλοιποι ή έρχονται συχνά, ή εν τέλει δεν είναι κάτι που θεωρώ τόσο πια σημαντικό να δώ live (π.χ. αν και οι Offspring είναι παιδικό απωθημένο, όσα live videos έχω δεί δεν με έχουν πολυικανοποιήσει)...

Ενταξει οι Morbid angel ειχαν ξαναερθει πριν 2-3 χρονια..Πιστευω πως οι judas ειναι πιο σημαντικο ονομα γιατι εκτος του οτι ειχαν ερθει πριν 4 χρονια και ειναι μεγαλυτερο ονομα βγαζουν και δισκο.

Ναί όντως, αλλά ήταν αναμενόμενο για μένα οτι κάποια στιγμή θα ξανάρθουν, ίσως απο αυτή την άποψη δεν τους ανέφερα 
Κατα τ' άλλα ναι, και αυτοί σημαντικοί.

99

Συναυλίες, παραστάσεις, εκδηλώσεις / Απ: Rock Em All Festival

« στις: 23/05/08, 19:23 »

OK μόλις έπαθα καρδιακό :Ρ

Και εκεί που καθόμουν ο ανίδεος, έχοντας στον νού να κάτσω κάποια στιγμή βραχάκια στους Iced Earth, βλέπω το θέμα...

Meshuggah???   

100

Συναυλίες, παραστάσεις, εκδηλώσεις / Απ: Rockwave 2008

« στις: 23/05/08, 18:11 »

Βασικά για μένα φέτος τα σημαντικότερα ονόματα είναι την ημέρα των Offspring οι dEUS (που δεν καταλαβαίνω πώς ακριβώς τους χώσανε, αλλά και πάλι), που είναι εκπληκτική μπάντα, οι Carcass και οι Morbid Angel την metal μέρα... Τώρα οι υπόλοιποι ή έρχονται συχνά, ή εν τέλει δεν είναι κάτι που θεωρώ τόσο πια σημαντικό να δώ live (π.χ. αν και οι Offspring είναι παιδικό απωθημένο, όσα live videos έχω δεί δεν με έχουν πολυικανοποιήσει)...