Μηνύματα

76

Αναζήτηση τραγουδιών / Απ: Αναζήτηση prelude no4 op28 chopin in E minor

« στις: 25/10/15, 13:35 »

Δεν ξέρω, θέμα γούστου είναι... Μία εκτέλεση της εκδοχής του Tarrega που πέτυχα στο youtube μου ακούγεται και αυτή πολύ καλή.

Αν πάντως ασχοληθείς με το transcription, κάνε αν θες ένα post την παρτιτούρα ή/και την εκτέλεσή σου στο forum!

77

Αναζήτηση τραγουδιών / Απ: Αναζήτηση prelude no4 op28 chopin in E minor

« στις: 23/10/15, 22:28 »

Και εγώ έχω το transcription (του Tarrega) σε Α minor. Αλλά και το transcription του Eotvos μου ακούγεται σαν B minor και όχι E minor (εκτός και αν βρήκα διαφορετική εκτέλεση από αυτή που αναφέρεσαι). Η (σημαντική) διαφορά είναι ότι η μελωδία από τον Eotvos ακούγεται στην ψηλότερη φωνή, όπως και στο original για πιάνο, και όχι στην μπασα, όπως κάνει ο Tarrega.

Δεν νομίζω ότι είναι ιδιαίτερα δύσκολο να "βγάλεις" το transcription του Eotvos έχοντας την βοήθεια της original παρτιτούρας, του transcription σε Am, και του video. Αξίζει το κόπο να το κάνεις, γιατί η προσπάθεια αυτή θα μετατραπεί τελικά σε καλύτερη εκτέλεση του κομματιού από ότι αν το διάβαζες από μία έτοιμη παρτιτούρα.

78

Ηχογραφήσεις και Στούντιο / Απ: Πρόγραμμα μετατροπής μουσικής σε παρτιτούρα;

« στις: 04/10/15, 01:49 »

Δεν υπάρχει πρόγραμμα που να κάνει αυτό που ζητάς, ακόμα και για την πιο απλή μελωδία που θα παίξει ένα μονοφωνικό όργανο. Αν και είναι "εύκολο" να αναγνωρίσει ο υπολογιστής ποιοι φθόγγοι παίζονται, αυτό και μόνο δεν αρκεί για να δημιουργηθεί η παρτιτούρα. Χρειάζεται επιπλέον πληροφορία για την ρυθμική αγωγή της μουσικής (time signature, π.χ., 4/4, 6/8, κτλπ) και tempo (ποια είναι η ρύθμιση του μετρονόμου). Αυτές οι πληροφορίες είναι πολύ δύσκολο να τις αναγνωρίσει ο υπολογιστής, όταν μάλιστα ακόμα και έμπειροι μουσικοί μπορεί να διαφωνήσουν (π.χ., σχετικά με την ρυθμική αγωγή ενός κομματιού, ένας μπορεί να "ακούει" 6/8 ενώ άλλος 3/4, για να μην αναφερθώ σε περιπτώσεις όπου το time signature δεν είναι συνηθισμένο ή/και σταθερό).
 
 Ένα επιπλέον σημαντικό στοιχείο που κάνει δύσκολη την αυτόματη μετατροπή μουσικής σε παρτιτούρα είναι η αδυναμία της ίδιας της παρτιτούρας να αναπαραστήσει με "μηχανικό" τρόπο την μουσική. Συγκεκριμένα, αν και η παρτιτούρα καθορίζει τις χρονικές αξίες των φθόγγων, στην πράξη, ο (καλός) εκτελεστής θα αποκλίνει λιγότερο ή περισσότερο προκειμένου να γίνει πιο εκφραστικός. Αλλά ακόμα και να προσπαθήσει να παίξει κάποιος την παρτιτούρα εντελώς μηχανικά, είναι αδύνατο η αναπαραγωγή των χρονικών αξιών να γίνει τέλεια. Αποτέλεσμα είναι, ακόμα και αν ο υπολογιστής γνωρίζει την ρυθμική αγωγή του κομματιού και το μόνο που μένει να κάνει είναι να αντιλαμβάνεται τον φθόγγο και την χρονική αξία του, η "παρτιτούρα" που προκύπτει να έχει παράλογες χρονικές αξίες και να είναι πρακτικά άχρηστη. Για παράδειγμα, αντί ενός φθόγγου αξίας 1/4 ο υπολογιστής μετράει και καταγράφει αξία 1/4 +1/32 επειδή ο εκτελεστής κράτησε το φθόγγο ελάχιστα παραπάνω.
 
 Υπάρχει ένας επιστημονικός κλάδος ("machine learning") που ασχολείται με τέτοια προβλήματα, δηλαδή, την αναγνώριση/ανίχνευση από τον υπολογιστή πραγμάτων που ο άνθρωπος κάνει χωρίς κανένα κόπο. Αν και έχει γίνει πρόοδος σε θέματα όπως, π.χ., αναγνώριση προσώπου, ή αναγνώριση τίτλου ενός μουσικού κομματιού, θεωρώ πως είναι πολύ δύσκολο να γίνει "πραγματική" αναγνώριση μουσικής. Η αντίληψη της μουσικής είναι πολύ "βαθιά" ανθρώπινη διαδικασία, χωρίς ιδιαίτερα μηχανικά/αυτόματα χαρακτηριστικά τα οποία θα μπορούσε να μιμηθεί ο υπολογιστής. Υποθέτω ότι όταν φτάσουμε στο σημείο να καταγράφει ο υπολογιστής μουσική σε παρτιτούρα θα είναι και σε θέση και να συνθέσει (αξιόλογη) μουσική. Κρίνοντας από το πόσο επιτυχημένη είναι η εφαρμογή αυτόματων υποτίτλων του yοutube, έχω την εντύπωση ότι είμαστε μακριά από αυτό το σημείο.

79

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: Iron Maiden - Book of Souls

« στις: 08/09/15, 22:21 »

Πολύ ωραίο το post σου jackson, με εκφράζει απόλυτα, χωρίς καν να έχω ακούσει το δίσκο (το είχα ξεχάσει εντελώς!). Είμαι σίγουρος ότι θα έχω την ίδια άποψη αφού το ακούσω, όπως ακριβώς συνέβη και με τα προηγούμενα 4 album.

Έχω και εγώ την ίδια γνώμη για τα μεγάλης διάρκειας κομμάτια, τα οποία είναι κουραστικά και δεν σου μένουν. Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως για αυτό θεωρώ το "dance" το καλύτερο τους cd της τελευταίας τους περιόδου: έχει αρκετά, μικρής διάρκειας, ποιοτικά κομμάτια και 2-3 μεγαλύτερα για αλλαγή. Αλλά και πάλι, αν ήταν να βάλω να παίξει ένα album τους ολόκληρο (που έχω χρόνια να το κάνω για metal μουσική  ), πολύ πιο εύκολα θα διάλεγα το "virtual XI"  παρά τα επόμενα.

80

Μουσικά όργανα και εξοπλισμός / Απ: Προβλημα με το τρεμολο

« στις: 25/08/15, 22:45 »

Αν ειναι αρκετα ασχετο θα ανοιξω αλλο τοπικ αλλα νομιζω μπορει να συζητηθει και εδω. Το δικο μου το θεμα με το τρεμολο σε μια ibanez rg270 (floyd rose) ειναι οτι δεν καθεται στην τρυπα του. Βγαινει ευκολα. Ισως μεγαλωσω το παχος του σε καποιο σημειο μπας και στεκεται, αλλα ειναι ενοχλητικο να πεφτει μονο του καθε 3 και λιγο...

Βρηκα παρομοιο θεμα αλλα δεν απαντηθηκε ποτε.
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=82053.0

Και στην δική μου Ibanez, το tremolo, τύπου edge, είχε "λασκάρει" πάρα πολύ μετά από σχετικά λίγο καιρό χρήσης. Είχα βρει μία "πατέντα" σε ένα ξένο forum όπου κάποιος πρότεινε να τυλίξεις στην άκρη του tremolo bar ένα κομμάτι από το πλαστικό κάλυμμα D'Addario χορδών για να "σφηνώσει" το κούμπωμα. Το κόλπο αυτό δουλεύει καλά και, κυρίως, διαρκεί αρκετά! Δοκίμασε να κάνεις κάτι παρόμοιο. 

Οπα δυνατος!! Αμα τυχον βρεις και το link προσκυνω!!

Μάλλον από εδώ το είχα δει (τρίτο post). Η κουβέντα εκεί αφορά tremolo bar αυτού του τύπου (δεν ξέρω αν έχεις το ίδιο), αλλά φαντάζομαι η ιδέα είναι εφαρμόσιμη σε κάθε "κουμπωτό" tremolo arm.

81

Μουσικά όργανα και εξοπλισμός / Απ: Προβλημα με το τρεμολο

« στις: 24/08/15, 22:54 »

Αν ειναι αρκετα ασχετο θα ανοιξω αλλο τοπικ αλλα νομιζω μπορει να συζητηθει και εδω. Το δικο μου το θεμα με το τρεμολο σε μια ibanez rg270 (floyd rose) ειναι οτι δεν καθεται στην τρυπα του. Βγαινει ευκολα. Ισως μεγαλωσω το παχος του σε καποιο σημειο μπας και στεκεται, αλλα ειναι ενοχλητικο να πεφτει μονο του καθε 3 και λιγο...

Βρηκα παρομοιο θεμα αλλα δεν απαντηθηκε ποτε.
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=82053.0

Και στην δική μου Ibanez, το tremolo, τύπου edge, είχε "λασκάρει" πάρα πολύ μετά από σχετικά λίγο καιρό χρήσης. Είχα βρει μία "πατέντα" σε ένα ξένο forum όπου κάποιος πρότεινε να τυλίξεις στην άκρη του tremolo bar ένα κομμάτι από το πλαστικό κάλυμμα D'Addario χορδών για να "σφηνώσει" το κούμπωμα. Το κόλπο αυτό δουλεύει καλά και, κυρίως, διαρκεί αρκετά! Δοκίμασε να κάνεις κάτι παρόμοιο. 

82

Τρόποι παιξίματος, τεχνικές / Απ: Βοήθεια σχετικά με picking

« στις: 20/07/15, 12:04 »

Θα πρότεινα να το παίξεις με strict alternate picking, όπως το περιγράφεις (αφού το κάνω εγώ σίγουρα μπορείς και εσύ με λίγη προσπάθεια ). Όντως, το δύσκολο σημείο είναι αυτό που αναφέρεσαι στις χορδές 5 και 4 (inside picking).

Η άλλη εναλλακτική είναι αυτή που προτείνει ο Guitar Fan, αλλά νομίζω ότι με alternate picking είναι ευκολότερο να κρατάς καλό ρυθμό και οι νότες να ακούγονται με την ίδια ισχύ (υποθέτω ότι το tab είναι μέρος του "ρυθμικού" του κομματιού και όχι lead/solo).

Υ.Γ.: Το "afraid..." από maiden ε?

83

Τρόποι παιξίματος, τεχνικές / Απ: Jazz και συγκεκριμένη απλή απορία.

« στις: 13/05/15, 22:17 »

Όπως λέει και ο xolidoxos το transcribing είναι κάτι που πρέπει να το κάνεις/βρεις μόνος σου.
 
 Θα σου πως λίγα (?) πράγματα σχετικά με το πως επιλέγει κάποιος τι θα παίξει σε τέτοιες περιπτώσεις.

Μάλλον θα έχεις αντιληφθεί από την ενασχόληση σου με rock/blues ότι, εκτός jazz, αυτό που χρειάζεται να γνωρίζει ο σολίστας για να ¨αυτοσχεδιάσει" είναι μονάχα το κλειδί στο οποίο ανήκουν οι συγχορδίες της ακολουθίας πάνω από την οποία παίζει (στις περισσότερες περιπτώσεις, τουλάχιστον). Με αυτή την γνώση και μόνο η διαδικασία είναι η εξής (πολύ χονδρικά):
 1. Επιλέγει μία κλίμακα που ταιριάζει στο κλειδί (συνήθως την συνονόματη)
 2. Παίζει λίγο-πολύ "ότι του κατέβει" από την κλίμακα χωρίς να πολυνοιάζεται για το ποια συγχορδία ακούγεται την κάθε στιγμή.
 
 Στον jazz αυτοσχεδιασμό, αυτή η πρακτική δεν έχει ιδιαίτερα ικανοποιητικά αποτελέσματα. Αφενός, στην jazz η ακολουθία των συγχορδιών σαν σύνολο σπάνια χαρακτηρίζεται ότι ανήκει σε ένα κλειδί (με την συνήθη έννοια του όρου) και συνεπώς δεν υπάρχει μία κλίμακα που "να κάνει". Αφετέρου, ακόμα και εάν η ακολουθία όντως μπορεί να χαρακτηριστεί ότι ανήκει σε ένα κλειδί (κλίμακα), η εφαρμογή της παραπάνω μεθοδολογίας δεν δίνει "αυθεντικό" jazz αποτέλεσμα. Και αυτό γιατί με αυτή την πρακτική "μαζοποιείς" τις συγχορδίες ενώ στην πραγματικότητα κάθε συγχορδία στην jazz έχει τον χαρακτήρα της που ως jazz σολίστας πρέπει να αναδείξεις. Πολλές φορες θα ακούσεις να λένε οτι αν αφαιρέσεις το backing από έναν αυτοσχεδιασμό ο ακροατής θα πρέπει να είναι σε θέση να καταλάβει τις αλλαγές των συγχορδιών από τους φθόγγους που παίζει ο σολίστας και μόνο, κάτι που δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα.
 
 Επομένως, όταν επιχειρήσεις να κάνεις έναν αυτοσχεδιασμό σε jazz ύφος θα πρέπει να είναι να έχεις πολύ καλή εξοικείωση με το chord progression του κομματιού. Αυτό σημαίνει, εκτός από το να μπορείς να εκτελέσεις τις συγχορδίες και τις αλλαγές τους σχετικά άνετα, να γνωρίζεις:
 1. από ποιες νότες αποτελείται η κάθε συγχορδία,
 2. την αρμονική λειτουργία της κάθε συγχορδίας εντός της ακολουθίας.
 
 Το 1. είναι απολύτως απαραίτητο και από εκεί που ξεκινάς ως αρχαριος. Γνωρίζοντας τις νότες μιας συγχορδίας, αμέσως γνωρίζεις και τι μπορείς να παίξεις πάνω της το οποίο θα ακουστεί εγγυημένα καλά, που, φυσικά, είναι οι ίδιοι οι φθόγγοι της συγχορδίας (το arpeggio της, δηλαδή). Μία καλή άσκηση για τον αρχάριο είναι να παίζει πάνω από ένα chord progression αποκλειστικά το arpeggio της συγχορδίας που ακούγεται κάθε στιγμή, προσπαθώντας να κάνει την σύνδεση των arpeggios όσο το δυνατόν πιο ομαλή (χωρίς, π.χ., να σταματά η ροή της φράσης για να σκεφτεί το δακτυλισμό του επόμενου arpeggio). 

Βέβαια, στην πράξη ο σολίστας δεν αντιμετωπίζει το progression παίζοντας διαδοχικά arpeggio γιατί καταντά γρήγορα βαρετό. Αν κάνεις transcribe ένα σόλο θα δεις ότι είναι στην ουσία μία σειρά διαδοχικών licks (μουσικές ιδέες) που συχνά διαρκούν περισσότερο από μία συγχορδία, περιλαμβάνουν νότες "εκτός" της συγχορδίας της στιγμής (χρωματικές νότες), αλλά με την πλειοψηφία των φθόγγων που ακούγονται να ανήκουν στην συγχορδία της στιγμής.  Επίσης θα διαπιστώσεις ότι συνήθως οι φθόγγοι που ανήκουν στην συγχορδία της στιγμής ακούγεται σε κρίσημα χρονικά σημεία, π.χ., όταν μπαίνει μια νέα συγχορδία ο σολίστας ταυτόχρονα παίζει και ένα χαρακτηριστικό φθόγγο της για να κάνει την είσοδο της πιο ισχυρή.
 
 Το 2. είναι για πιο ανεβασμένο επίπεδο και σου δίνει μεγαλύτερη γκάμα από επιλογές, π.χ., στα πλαίσια της ακουλουθίας G7->Cmaj7 να παίξεις τα arpeggios Ab7b5->Cmaj9, όπου το Ab7 arpeggio δεν έχει (φαινομενικά) σχέση με την συγχορδία G7. Δεν θα μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες γιατί ηδη το κούρασα.
 
Υπάρχουν πολλά βιβλία-μέθοδοι για jazz που θα σε βοηθήσουν πολύ. Σημείωσε όμως ότι το αντικείμενο είναι πολύ βαθύ και θεωρώ ότι η μόνη πιθανότητα να τα καταφέρει κάποιος είναι να του αρέσει πραγματικά η jazz (με την έννοια να ακούει jazz πολλές ώρες). Βέβαια, αν δεν ισχύει το τελευταίο, και μόνο η ενασχόλησή σου θα σε βελτιώσει γενικά ως μουσικό.

Καλή συνέχεια!
 

84

Τρόποι παιξίματος, τεχνικές / Απ: Metal/Rock-κατάσταση

« στις: 24/04/15, 22:42 »

Η σωστή ορολογία για το σύμβολο στο οποίο αναφέρεσαι είναι"(phrasing) slur" ή "legato" και η παρουσία του στην παρτιτούρα σημαίνει ότι οι νότες "κάτω" από αυτό πρέπει να παιχτούν ως μία μουσική ιδέα/φράση χωρίς διάκριση (accent) κάποιας νότας πλην της πρώτης της φράσης. Προφανώς το tab που βλέπεις και παρουσιάζει το triplet με slur, αυτό ακριβώς θέλει να τονίσει: παίξε με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο ξεκάθαρο το triplet grouping των φθόγγων, δηλαδή, κάνε accent μόνο την πρώτη νότα του triplet.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση όπου είναι δύσκολο να κάνεις hammer-on την τρίτη νότα στην έκτη χορδή, θα φροντίσεις το attack της τρίτης νότας στην άλλη χορδή να είναι "ήπιο" και όσο το δυνατόν πιο κοντά σαν ηχητική αίσθηση με την προηγούμενη hammered-on νότα. (Αυτονόητο ότι θέλει αρκετή προσπαθεια για να βγάλεις αυτό το αποτέλεσμα.) Άλλη επιλογή - εφόσον παίζεις με αρκετό distortion/compression - είναι να κάνεις tapping (είτε με το picking hand στο τάστο-10/χορδή-6 ή με το fretting hand στο τάστο-5/χορδή-5).

Ο καλός έλεγχος του accent των φράσεών σου είναι από τις πιο "βαθιές" μουσικές ικανότητες και από τις πιο δύσκολες να αποκτήσεις. Οι ίδιες νότες (π.χ., στα πλαίσια ενός solo ή riff) παιγμένες με διαφορετικό accent προκαλούν διαφορετικό αισθητικό αποτέλεσμα, trick που σου δίνει αυτόματα πολλές μουσικές επιλογές.

85

Δικοί μας αυτοσχεδιασμοί και διασκευές / Απ: Luca Mantovanelli & Stel Andre SuperLocrian Jam

« στις: 28/03/15, 00:25 »

Πολύ καλό jam, μπράβο και στους δύο! Όντως ο φίλος σου κερδίζει ελαφρώς τις εντυπώσεις, όχι οτι υστερείς φυσικά (αν λες ότι χρειάζεσαι δουλειά στην κλίμακα, τι να πούμε και εμείς! )

Να ρωτήσω, πάνω σε ποιο chord progression παίζετε?

86

Τρόποι παιξίματος, τεχνικές / Απ: Metal/Rock-κατάσταση

« στις: 26/03/15, 21:20 »

οταν πάμε από (355ΧΧΧ) σε (Χ35ΧΧΧ) πως είναι καλύτερα να mutάρουμε την 6η;
Με το tip από τον δείκτη (1ο δάκτυλο) του fretting hand
ή
με την παλάμη του strumming hand;

Για την συγκεκριμένη κίνηση που αναφέρεις, δηλαδή, μετάβαση από μία χορδή στην αμέσως επόμενη, θα πρότεινα να εξασκηθείς στο muting με το tip του δείκτη γιατί είναι απαραίτητη τεχνική όταν θα κάνεις την ίδια κίνηση παίζοντας lead στις χορδές E, B, G.

Καλή εξάσκηση για fretting hand muting σε power chords είναι το riff του "smells like..." των Nirvana. Ο "χύμα" τρόπος που παίζεται το riff σε συνδυασμό με το strumming πάνω σε muted χορδές μεταξύ των power chords απαιτεί muting αποκλειστικά από το fretting hand.

Ενοοείται ότι - εφόσον στο επιτρέπει αυτό που παίζεις - κάνεις muting ταυτόχρονα με όλους τους δυνατούς τρόπους προκειμένου να έχεις το καθαρότερο αποτέλεσμα.

87

Τρόποι παιξίματος, τεχνικές / Απ: Metal/Rock-κατάσταση

« στις: 25/02/15, 22:19 »

Αν σου ξεφύγει καμιά πενιά και παίξεις x00232 δεν χάθηκε ο κόσμος. Πάλι D είναι αυτό που ακούγεται απλά με άλλη μπάσα νότα (την πέμπτη της συγχορδίας). Στην metal/distorted κιθάρα είναι πολύ συνηθισμένη τεχνική για να κάνεις μία συγχορδία (συνήθως power chord) να ακουστεί πιο "heavy".

88

Εκμάθηση – Πρώτα βήματα / Απ: Μελωδία, Αρμονία και Ακόρντα

« στις: 14/12/14, 00:35 »

Έχεις μπερδευτεί γιατί είσαι εξοικειωμένος με την "απλή" συνθετική πρακτική της mainstream (μη-κλασσικής) μουσικής, που για εκπαιδευτικούς (και πρακτικούς) σκοπούς περιγράφεται ως εξής: "Η μουσική δημιουργείται από το συνδυασμό μελωδίας και συγχορδιών (ακόρντων)". Η περιγραφή αυτή είναι σωστή και επαρκής για την μουσική που αναφέρεται αλλά - όπως διαπιστώνεις και εσύ - αδυνατεί να εξηγήσει "προχωρημένες" μορφές μουσικής όπως η κλασσική.

Αρχικά, πρέπει να καταλάβεις τη σημασία (και διαφορά) των εννοιών "συγχορδία" και "αρμονία". Κατά την δική μου αντίληψη:

• Συγχορδία: Η συνήχηση (ταυτόχρονο παίξιμο) δύο ή περισσότερων φθόγγων από ένα όργανο (π.χ., μία κιθάρα). Συνήθως ο αριθμός των φθόγγων είναι περιορισμένος (το πολύ 4-5).

• Αρμονία: Το αισθητικό αποτέλεσμα που προκαλεί στον ακροατή η μουσική που δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα σε ένα μικρό σύνολο φθόγγων. Οι φθόγγοι αυτοί δεν είναι απαραίτητο να παίζονται ταυτόχρονα ή/και από το ίδιο όργανο.

Ένα παράδειγμα για να καταλάβεις την διαφορά: Πως μπορώ να "παράγω" C major αρμονία?
Ο πιο απλός τρόπος (και αυτός που μαθαίνουμε αρχικά) είναι να παίξουμε στην κιθάρα την συγχορδία C major (και για αυτό πολλοί ταυτίζουν τις έννοιες συγχορδία και αρμονία). Όμως δεν είναι αυτός ο μοναδικός τρόπος. C major αρμονία μπορεί να παραχθεί και με τους εξης τρόπους (μεταξύ αλλών):

• Παίζοντας το arpeggio της C major συγχορδίας στην κιθάρα
• Η κιθάρα παίζει ρυθμικά τον φθόγο C, το φλάουτο (πιθανόν με άλλο ρυθμό) τον φθόγγο G και το βιολί τον φθόγγο E. (Πρόσεξε ότι κανένα όργανο δεν παίζει την συγχορδία C.)
• Η κιθάρα παίζει μόνη της μουσική βασισμένη στους φθόγγους και συγχορδίες της C major κλίμακας (π.χ., ένα μέτρο μουσικής που περιλαμβάνει μια γρήγορη διαδοχή των συγχορδιών Dm->G7->C μπορεί να θεωρηθεί ότι εκφράζει C αρμονία)

Είναι εμφανές επομένως ότι η αρμονία είναι έννοια γενικότερη της συγχορδίας.

Τα παραπάνω τα έγραψα με αφορμή το διαχωρισμό που κάνεις στο "πενταγραμμο που έχει την αρμονία". Ο όρος αυτός είναι λάθος αφού όλοι οι φθόγγοι, από όλα τα πεντάγραμμα, συμμετέχουν στην παραγωγή της αρμονίας. Πρόσεξε ότι στην αρμονία συμβάλλει και η (βασική) μελωδική γραμμή!

Στην κλασσική μουσική, η αρμονία κατά βάση δεν παράγεται παίζοντας συγχορδίες αλλά με κάθε όργανο (φωνή) να παίζει την δική του μελωδική γραμμή, ο συνδυασμός των οποίων παράγει την αρμονία της στιγμής. Προφανώς για να προκύψει καλό αποτέλεσμα χρειάζεται κάποια μεθοδολογία που συνήθως αναφέρεται ως αντίστιξη (counterpoint): Πως, δηλαδή, συνδυάζω μελωδικές γραμμές που μπορεί να είναι τελείως διαφορετικές μεταξύ τους (αν τις ακούσει κανείς μόνες τους) ώστε το συνολικό αποτέλεσμα να είναι ευχάριστο στο αυτί (να παράγεται αρμονία).

Θεωρητικά μπορείς να συνδυάσεις με αντίστιξη όσο μεγάλο αριθμό θες από διαφορετικές μελωδικές γραμμές (φωνές). Στην πράξη πάνω από πέντε διαφορετικές φωνές είναι αδύνατο να τις παρακολουθήσει ο ακροατής και το αποτέλεσμα, αν και τεχνικά σωστό, είναι καλλιτεχνικά αδύναμο (πολύ "βαβούρα"). Συνήθως συνδυάζονται μόνο 2 ή 3 φωνές.

Καταλαβαίνεις ότι το ζήτημα της αντίστιξης είναι μεγάλο και δεν μπορεί να εξηγηθεί σε ένα post (ούτε είμαι και ο καταλληλότερος να το κάνω). 

89

Εκμάθηση – Πρώτα βήματα / Απ: Βιβλίο σύγχρονης αρμονίας

« στις: 11/12/14, 21:20 »

Αν σε ενδιαφέρει η (ορχηστρική) soundtrack μουσική τότε η κλασσική αρμονία είναι απαραίτητη. Αν θέλεις μάλιστα να προχωρήσεις σε σημείο να συνθέτεις τέτοια μουσική θα πρέπει να μελετήσεις ότι έχει σχέση με κλασσική μουσική, και όχι μόνο αρμονία, π.χ., αντίστιξη, φούγκα, ενορχήστρωση, μορφολογία, κ.τ.λ.π. Εννοείται ότι η μελέτη θα συνδυαστεί με ακρόαση κλασσικής. Τσέκαρε τους λεγόμενους "ρομαντικούς" συνθέτες όπως οι Wagner,  R. Strauss, Tchaikovsky, Sibelius, Mahler, Puccini, κ.α., θα δεις ότι άνετα τα έργα τους θα μπορούσαν να ήταν μέρος soundtracks (άλλωστε πολλά από αυτά έχουν όντως χρησιμοποιηθεί για αυτό το σκοπό). 

Η έκφραση ότι η κλασσική αρμονία θεωρείται πλέον απαρχαιωμένη είναι κατά την γνώμη μου μεγάλο λάθος. Απαρχαιωμένα είναι κάποια στυλ κλασσικής μουσικής, όπως, π.χ., οι φούγκες της εποχής Bach ή τα waltz της οικογένειας Strauss, με την έννοια ότι το (ευρύ) κοινό δεν ενδιαφέρεται πλέον για αυτά. Αυτό σημαίνει ότι το να μελετήσεις την αρμονία τους είναι λάθος? Σαφώς και όχι, ειδικά στην περίπτωσή σου. Όλα τα στυλ μουσικής, ακόμα και η ηλεκτρονική μουσική, εχουν πράγματα να σου δώσουν και αξίζει να τα μελετήσεις αν έχεις τον χρόνο. Ιδιαίτερα για την κλασσική αρμονία (και μουσική, γενικότερα), η άποψή μου είναι ότι όποιος την γνωρίζει σε βάθος είναι σε θέση να καταλάβει (με λίγη προσπάθεια) οποιοδήποτε άλλο στυλ, όπως jazz.

Από τα παραπάνω καταλαβαίνεις ότι δεν θα βρεις βιβλίο που να εξετάζει "αρμονία των soundtracks" γιατί δεν διαφέρει από την κλασσική. Είμαι σίγουρος ότι αν ρωτήσεις κάποιον συνθέτη soundtrack θα σου πει ότι έμαθε την τέχνη μελετώντας σε βάθος κλασσική μουσική και ατελείωτο αριθμό παρτιτούρων από όπερες και soundtracks.

90

Φωνή και τραγούδι / Απ: πως μπορω να κανω 2η φωνη

« στις: 20/10/14, 21:51 »

Η παρτιτούρα του "sound of silence" υπάρχει εδώ και είναι "advanced" παράδειγμα δεύτερης φωνής.

Είναι ενδιαφέρον ότι δεν παρακολουθεί την πρώτη φωνή από σταθερό διάστημα (π.χ., τρίτης), αλλά το διάστημα συνεχώς μεταβάλλεται. Οι φθόγγοι της δεύτερης φωνής δεν προκύπτουν με την "απλή" λογική "τραγουδώ διάστημα Χ κάτω/πάνω από την μελωδία της πρώτης φωνής" αλλά έχουν επιλεχθεί με βάση αρμονικά κριτήρια. Με άλλα λόγια, η δεύτερη φωνή "πατά" σε φθόγγους που ανήκουν στην αρμονία της στιγμής, όπως είπε και ο Πετροc, και μάλιστα επιλεγμένους με τρόπο ώστε η μελωδία της να είναι σχετικά "στατική" σε σχέση με την πρώτη φωνή (το τελευταίο στοιχείο κάνει της φωνές πιο ευδιάκριτες).

Προφανώς, τέτοιου τύπου δεύτερες μελωδικές γραμμές προκύπτουν έπειτα από προετοιμασία και όχι εμπειρικά. Ουσιαστικά, σε αυτό το παράδειγμα, η δεύτερη φωνή είναι ένα επιπλέον όργανο, με τον συνθέτη να έχει επιλέξει τους φθόγγους του όπως ακριβώς έκανε και για τα υπόλοιπα όργανα. Αυτός είναι και ο λόγος που η διφωνία διαρκεί από την αρχή μέχρι το τέλος του κομματιού. Αντίθετα, μια δεύτερη φωνή που παρακολουθεί την πρώτη μόνιμα από σταθερό διάστημα γίνεται γρήγορα κουραστική. Για αυτό το λόγο γίνεται χρήση της "απλής" αυτής τεχνικής μόνο σε ορισμένα τμήματα ενός κομματιού, όπως ακριβώς δεν θα βρούμε κομμάτι στο οποίο ένα όργανο, π.χ., η κιθάρα, να παρακολουθεί συνεχώς την φωνητική μελωδία.

91

Τρόποι παιξίματος, τεχνικές / Απ: Δυσκολία....

« στις: 06/09/14, 20:51 »

Μην απογοητεύεσαι, το Berklee είναι όντως πολύ δύσκολο βιβλίο να το διαβάσει/μάθει μόνος του ένας αρχάριος, όχι μόνο επειδή είναι "παλιομοδίτικο" στον τρόπο παρουσίασης αλλά κυρίως γιατί δεν απευθύνεται σε μουσικούς που θέλουν να παίξουν rock/metal. Θα σου πρότεινα να το αφήσεις προσωρινά και να ψάξεις λίγο να βρεις άλλα βιβλία που σου ταιριάζουν καλύτερα - υπάρχουν πάρα πολλά, τόσο για ανάγνωση παρτιτούρας όσο και για βελτίωση τεχνικής. Σε κάθε περίπτωση χρειάζεται υπομονή και επιμονή από την δική σου πλευρά, το να μάθεις κιθάρα (και μουσική, γενικότερα) δεν γίνεται μέσα σε ένα μήνα.

92

Εκμάθηση – Πρώτα βήματα / Απ: Ιδιαίτερα μαθήματα ή όχι; - προτάσεις - προβληματισμ

« στις: 22/08/14, 14:07 »

Σκέφτηκα πως ίσως πρέπει να κάτσω να αφιερώσω χρόνο και να ασχοληθώ λίγο σοβαρά με αυτό το 1ο βιβλίο ή κάτι παρόμοιο. Θα προτιμούσα προτού αποφασίσω να πάω σε δάσκαλο να κάτσω να μάθω κάποια πραγματάκια τέτοιου είδους, να μην είμαι τόσο χαμένος. Πιστεύω θα μου κάνει καλό.

Αυτό ακριβώς εννοούσα στο χθεσινό μου post.

Θα ήθελες να προτείνεις και κάποιο άλλο βιβλίο/α, από τη στιγμή που συμφωνείς κ εσύ ότι του Govan είναι καλά; Θέλω να πω, ίσως ταιριάζει το σκεπτικό μας. 

Από τα 4 βιβλία που ανέφερες στο προηγούμενο post σου, τα έχω όλα εκτός του Tom Golb. Όλα είναι πολύ καλά και τα συνιστώ, αλλά είναι διαφορετικού μουσικού προσανατολισμού το καθένα και δεν μπορεί, ούτε έχει νόημα να ασχοληθεί κάποιος με αυτά ταυτόχρονα.

Θα έλεγα να περιοριστείς αρχικά σε βιβλία του στυλ του Govan. Βιβλία, δηλαδή, που είναι προσανατολισμένα στον ηλ. κιθαρίστα και στον αυτοσχεδιασμό. Περιέχουν ότι χρειάζεται ο ηλ. κιθαρίστας από θεωρία χωρίς πληροφορίες που δεν έχουν πρακτική εφαρμογή σε pop/rock/metal. Αν θες κάτι επιπλέον/διαφορετικό του Govan, έχω ακούσει πολύ καλά λόγια και για τα βιβλία του Stetina. Ψάξε λίγο στο amazon και θα βρεις και άλλα. Δεν το βρίσκω παράλογο ούτε σπατάλη χρημάτων να καταλήξεις να έχεις 4-5 διαφορετικά βιβλία για αυτό το θέμα. Επίσης το περιοδικό guitar techiques είναι πολύ καλό για αυτά τα θέματα.

Όταν αποκτήσεις κάποια σιγουριά με τα θέματα που καλύπτουν αυτά τα βιβλία, τότε πιθανών να θέλεις να προχωρήσεις και "πιο πέρα" από pop/rock/metal, που σημαίνει jazz ή/και κλασσική.  Μόνο σε αυτή την περίπτωση μπαίνουν στο παιχνίδι τα βιβλία του Berklee και το complete musician, αλλά εκεί ίσως σε βοηθήσει ένα "σπρώξιμο" από δάσκαλο μιας και θα είσαι σε άγνωστη για εσένα περιοχή. Αν δεν ενδιαφέρεσαι για jazz ή κλασσική θεωρώ ότι είναι χάσιμο χρόνο η ενασχόληση με αυτά βιβλία.

93

Εκμάθηση – Πρώτα βήματα / Απ: Ιδιαίτερα μαθήματα ή όχι; - προτάσεις - προβληματισμ

« στις: 22/08/14, 13:12 »

Και κάτι γενικό. Έψαξα λίγο τα βιβλία που είχα. Ανάμεσά τους ξαναείδα τα 2 βιβλία που έχει βγάλει ο Guthrie Govan. Εϊχα δει παλιότερα κάποια πραγματάκια μέσα από αυτά και τώρα που ξαναείδα το περιεχόμενό τους μου φάνηκαν αρκετά ενδιαφέροντα. Κυρίως το 1ο, που αφορά θεωρία κλπ. Έχει κάποιος ασχοληθεί εκτενέστερα με τα βιβλία του;; Πώς τα κρίνετε;;

Τα βιβλία του Govan είναι πολύ καλά, τα έχω και τα έχω προτείνει αρκετές φορές και μέσα από το forum. Μου έκανε εντύπωση που τα ανέφερες παραπάνω υπονοώντας ότι δεν σου ήταν χρήσιμα, αλλά προφανώς δεν είχες ασχοληθεί ιδιαίτερα. Όντως το 1ο είναι και το πιο ενδιαφέρον, καλύπτει ότι χρειάζεσαι σχετικά με αυτοσχεδιάσμό (πάνω σε "άγνωστες" συγχορδίες), modes, τονισμό/επιλογή φθόγγων κ.τ.λ.π. Επίσης, στο τέλος του 2ου, κάνει μία μικρή αναφορά σε melodic και harmonic minor.

94

Εκμάθηση – Πρώτα βήματα / Απ: Ιδιαίτερα μαθήματα ή όχι; - προτάσεις - προβληματισμ

« στις: 21/08/14, 11:49 »

@jackson

Μου φαίνεται ότι είσαι λίγο σκληρός με τον εαυτό σου. Από ότι καταλαβαίνω, είσαι σε καλό τεχνικό επίπεδο και έχεις εξοικείωση με θεωρία/νότες/backing tracks, κ.τ.λ.π. Αυτά όμως είναι πάνω-κάτω και τα "qualities" ενός καλού ηλ. κιθαρίστα (που δεν παίζει jazz). Κάποια κενά που νιώθεις ότι έχεις είμαι σίγουρος ότι έχεις την ωριμότητα να τα καλύψεις μόνος σου με βιβλία (όχι internet). Υπάρχουν ένα σωρό μέθοδοι για τεχνική, αυτοσχεδιασμό, σύνθεση, κ.τ.λ.π., ψάξε λίγο και βρες αυτό που σου ταιριάζει. Προτείνω ανεπιφύλακτα και το περιοδικό "guitar techniques".

Το βασικό στοιχείο που σου λείπει για να γίνεις "καλύτερος μουσικός" και δεν μπορεί να στο προσφέρει κανένα βιβλίο, είναι, όπως διαπιστώθηκε/προτάθηκε παραπάνω, η συναναστροφή με άλλους μουσικούς. Δεν υπάρχει υποκατάστατο για αυτό. Ο δάσκαλος σίγουρα θα σου προσφέρει κάτι από αυτό αλλά θα είναι περιορισμένο και με χρηματικό κόστος.

Θα δικαιολογούσα την επιλογή δασκάλου στην περίπτωσή σου μόνο αν σε ενδιαφέρει να ασχοληθείς με μουσική που δεν είσαι εξοικειωμένος (δηλαδή jazz ή κλασσική).

95

Δικές μας συνθέσεις και τραγούδια / Απ: "The future of the Earth in your hands"

« στις: 15/06/14, 21:42 »

Πολύ καλή δουλειά, τέλειο παράδειγμα ενορχήστρωσης θέματος. Η παραγωγή σε επαγγελματικό επίπεδο.

96

Δικές μας συνθέσεις και τραγούδια / Απ: Νέο μουσικό project...νέα κομμάτια..

« στις: 23/05/14, 23:28 »

Συγχαρητήρια, πολύ καλή δουλειά!

Και τα τρία κομμάτια είναι πολύ καλές συνθέσεις, εύκολα στο αυτί αλλά ταυτόχρονα με βάθος. Πιο πολύ μου άρεσε το "tormented", σε αυτό το κομμάτι φαίνεται καθαρά η προσπαθειά σου να πειραματιστείς με πιο "προχωρημένη" ενορχήστρωση, τα άλλα δύο είναι πιο συμβατικά από αυτή την άποψη. Τα σημεία με τα έγχορδα ακούγονται (λίγο) ψεύτικα, αλλά είμαι σίγουρος ότι έκανες το καλύτερο δυνατό με τα μέσα (vst) που έχεις.

Σχετικά με το θέμα της ενορχήστρωσης του tormented (όχι ότι είμαι ειδικός, έτσι για την κουβέντα), μου άρεσε ιδιαίτερα το transition από το δεύτερο στο τρίτο μέρος του κομματιού και η επιστροφή του αρχικού θέματος από την ηλ. κιθάρα. Από την άλλη, βρήκα μάλλον αδύναμο/απότομο το transition από το πρώτο στο δεύτερο μέρος του κομματιού με το χαρούμενο κοφτό figure των συνοδευτικών εγχόρδων να είναι ψιλοάσχετο (νόμιζα ότι άκουγα sample από γαλλική οπερέτα! ). Επίσης, δοκίμασε να χρησιμοποιήσεις και χάλκινα πνευστά. Για παράδειγμα, νομίζω ότι αν το θέμα που παίζει το σόλο φλάουτο το έδινες στο κόρνο (french horn) το αποτέλεσμα θα ήταν καλύτερο.

Και πάλι μπράβο!

97

Μουσικά νέα και συζητήσεις / Απ: Προσαγωγείς Φανταστικών Κλιμάκων

« στις: 02/04/14, 21:19 »

Ούτε και εγώ είχα συναντήσει ποτέ αυτόν τον όρο και μου φάνηκε ιδιαίτερα περίεργο μιας και η αναφορά του Στέφανου γινόταν για να περιγράψει την αρμονική μινόρε. Αν αφορούσε κάποια άλλη, "εξωτική" κλίμακα, ίσως να μην στεκόμουν σε αυτό το σημείο.

Αν προσέξεις όμως τον ορισμό που δίνει ο Στέφανος, ο χαρακτηρισμός "φανταστική" ΔΕΝ ανταποκρίνεται στην αρμονική μινόρε γιατί αφορά μόνο τις ΔΙΑΤΟΝΙΚΕΣ κλίμακες με διπλό σημείο αλλοιώσεως στον οπλισμό  (π.χ., η A# ματζόρε). Προφανώς ο Στέφανος μπερδεύτηκε. Ουσιαστικά, φανταστική είναι η κλίμακα που εγώ την ξέρω ως "εναρμόνια".

Ανέτρεξα τώρα στο βιβλίο του Διαμαντή ("η κλασσική θεωρία της μουσικής") όπου στο κεφάλαιο "εναρμόνιες σκάλες" αναφέρει περαστικά "...ετσι λοιπόν, οποιαδήποτε σκάλα σχηματισθεί με διπλό σημείο αλλοιώσεως λέγεται θεωρητική σκάλα αφού στην πράξη δεν χρησιμοποιείται", εννοώντας ότι ποτέ κανείς δεν θα συναντήσει κομμάτι γραμμένο σε, π.χ., A# αντί Bb.

98

Μουσικά νέα και συζητήσεις / Απ: Προσαγωγείς Φανταστικών Κλιμάκων

« στις: 25/03/14, 22:18 »

Γεια σου Στέφανε,

Έχεις μπερδέψει την έννοια "διατονική". Δεν υπάρχει "διατονική αρμονική μινόρε κλίμακα", όπως φυσικά δεν υπάρχει και "μη-διατονική αρμονική μινόρε κλίμακα".

Η έννοια "διατονική" για μια κλίμακα σημαίνει ότι οι φθόγγοι της ανταποκρίνονται στον οπλισμό της παρτιτούρας, δηλαδή, εμφανίζονται στην παρτιτούρα χωρίς αλλοίωση. Επομένως, εφόσον η κλίμακα που ονομάζουμε "αρμονική μινόρε" εμφανίζεται πάντα με αλλοίωση στον προσαγωγέα και, συνεπώς, "πάει κόντρα" στον οπλισμό, δεν είναι διατονική.
 

 Τώρα γιατί δεν προσαρμόζουμε τον οπλισμό στην μη-διατονική κλίμακα του κομματιού? Υπάρχουν αρκετοί λόγοι που μπορούν να αναφερθούν αλλά νομίζω ότι ο πιο σημαντικός είναι ο εξής:

 Είναι πιο πρακτικό για τον εκτελεστή να είναι εξοικειωμένος με ένα σχετικά μικρό αριθμό οπλισμών (που ανταποκρίνονται στις διατονικές κλίμακες) και να αλλοιώνει συστηματικά μερικούς φθόγγους, παρά να είναι εξοικειωμένος με έναν τεράστιο αριθμό οπλισμών (όσες και οι δυνατές κλίμακες που μπορεί να φανταστεί κανείς) μόνο και μόνο για να κάνει την παρτιτούρα "πιο ωραία στο μάτι" (να μην έχει φθόγγους με αλλοιώσεις). Εξάλλου, τα κομμάτια που απαιτούν παρτιτούρα για την εκτέλεσή τους είναι αρκετά πολύπλοκα ώστε να έχουν και χρωματικούς φθόγγους και συνεπώς η παρουσία αλλοιώσεων στην παρτιτούρα είναι αναπόφευκτη.
 
 Η έννοια "φανταστική κλίμακα" δεν υπάρχει. Έχω δει αντίστοιχη ορολογία μόνο για να περιγράψει την πρακτική της προ-Bach εποχής όπου οι εκτελεστές αλλοίωναν από μόνοι τους τους φθόγγους, χωρίς να αναγράφεται κάτι τέτοιο στην παρτιτούρα, για να προκύψει τελικά το τονικό σύστημα.

99

Δικές μας συνθέσεις και τραγούδια / Απ: Νέο κομμάτι (...περιμένει τίτλο)

« στις: 10/03/14, 00:39 »

Πολύ καλό happydreamer. Μου άρεσε πολύ από όλες τις πλευρές, ερμηνεία, παραγωγή, δομή, κ.τ.λ.π. Φαίνεται ότι έχεις καλή αίσθηση των τεχνικών στοιχείων που κάνουν ένα καλό "εμπορικό" κομμάτι και ο συνδυασμός τους με την δυνατή ερμηνεία έιναι αποτελεσματικός.

100

Δικοί μας αυτοσχεδιασμοί και διασκευές / Απ: modal jamming over a b chord

« στις: 12/02/14, 20:11 »

Επελεξες μια συγχορδια που δεν μπορεις να παιξεις ολους αυτους τους τροπους, γιατι σε περιοριζουν οι ιδιες οι νοτες της συγχορδιας.

Δεν είμαι σίγουρος ότι ισχύει αυτό σε αυτήν την περίπτωση (altered dominant συγχορδία). H altered dominant συγχορδία θα έλεγα ότι είναι (ο μόνος?) τύπος συγχορδίας που επιτρέπει (θεωρητικά) να παίξεις τα πάντα από πάνω της. Και αυτό γιατί οτιδήποτε "εκτός" έχει την ερμηνεία ότι εντείνει τον "φαλτσο" ήχο της συγχορδίας. Μόνο για την βαθμίδα 7 θα έβαζα ερωτηματικό για την χρήση της, αλλά αν λύνεται στην τονική, όλα κάλα!