Μηνύματα

826

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Να ΄χα ένα ρούπι ουρανό.

« στις: 19/01/07, 00:50 »

Να ΄χα ένα ρούπι ουρανό
μία οργιά φεγγάρι,
για τη δική σου χάρη
άστρο μου λαμπερό.
&
Τώρα δεν θα ΄μασταν εδώ,
θα είχαμε σαλπάρει,
πιο μακριά απ΄τον Άρη
κι από τον κόσμο αυτό.
&
Να ΄χα απ΄τα μάτια σου τα δυο,
δυο πινελιές γαλάζιο,
το σπίτι μας το άδειο
να γέμιζε ουρανό.
&
Να ΄χα τα μάτια σου τα δυο,
να φέγγανε το βράδυ,
ποιός τη δική μου χάρη,
άστρο μου φωτεινό.

827

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Να ΄χα δυο μόρτισσες ψυχές.

« στις: 06/01/07, 16:08 »

Να ΄χα δυο μόρτισσες ψυχές
και δυο καρδιές λιοντάρια,
να μη μου μαύριζες ποτέ
καημέ τα φυλλοκάρδια.
#
Κι εκείνη που με σκότωσε
να με εκλιπαρούσε,
να έπεφτε στα γόνατα
και να με προσκυνούσε.
#
Να ΄χα και δύο σαϊτιές
και δυο γροθιές μαχαίρια,
πόνε μου δεν θα γλύτωνες
απ΄τα δικά μου χέρια.
#
Να ΄χα καρδιά από σίδερο
και φλέβες απ΄ ατσάλι,
σαν το γρανίτη να ΄πεφτα
να σκότωνα τον Άδη.
#
Κι εκείνη που με σκότωσε
να με εκλιπαρούσε,
να παιρνα τα χρωστούμενα
και να με προσκυνούσε.
#
Να ΄χα δυο μάγισσες ματιές,
και τόσα άλλα νυστέρια,
το πόνο μου να γήτευα,
απ΄τα δικά μου χέρια.

828

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Τα δικά μου τα ταξίδια(Η αυτοβιογραφία μου) .

« στις: 24/12/06, 15:37 »

Τα δικά μου τα ταξίδια
ήτανε κοντινά,
απ΄το Μπέιχ Τσινάρι
μέχρι την αγορά.
&
Της μέρας το ταϊνι
λίγο ξερό ψωμί,
χόρευες αχ ψυχή μου
ζεϊμπέκικο βαρύ.
&
Συνταξιδιώτη είχα
πάντα τη παγωνιά,
και δυο παπούτσια τρύπια
που έμπαζαν νερά.
&
Πάρτε κουλούρια φρέσκα,
πέντε δραχμές τα δυο,
κι άμα δεν τα πουλούσα
έπρεπε να κρυφτώ.
&
Τα δικά μου τα ταξίδια,
δεν ήταν γιορτινά,
ξεκίναγαν Βαρδάρι
κι έφταναν αγορά.

829

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Τους όρκους μου αθέτησα.

« στις: 14/12/06, 22:14 »

Με φόντο το πορτρέτο σου
ψηλά στο κομοδίνο,
τον όρκο μου αθέτησα
και στ΄όνομα σου πίνω.
&
Φτερά του νου μου δάνεισα
κι όλα στα συγχωράω,
φτερά φορώ και σου ΄ρχομαι
γιατί πολύ σε πάω.
&
Τη σκέψη μου δαπάνησα
στα ναι μου και στα όχι,
ανακαλώ τα λόγια μου
και παίρνω πίσω το όχι.
&
Με φόντο το πορτρέτο σου
του νου μου ταξιδεύω,
κι ένα βαρύ  ασήκωτο
ζεϊμπέκικο χορεύω.

830

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Συλλείτουργο στην αθανασία της ψυχής.

« στις: 03/12/06, 15:47 »

 
Το εύθραστο το άθραυστο
της αφθαρσίας πλάτος
κι ένας Θεός απ' τα παληά
νάτος,μπροστά μας νάτος!
Ήλθαν καιροί, θα 'λθουν καιροί
να γίνουν όλα μέλλον,
το παρελθόν και το παρόν
κι εσύ ο επιμένων.
Κι άμα θα στάξουν οι σταυροί
νερό και άγιο μύρο,
θα 'ναι το αίμα των νεκρών
το αίμα των χαμένων.
Κι εγώ και συ κι ο διπλανός
και ο εχθρός κι ο φίλος,
όλοι μαζί,σε μια γιορτή
σ' ένα κοινό τρισάγιο.
Γιατί το φως του ήλιου
δεν τέλειωσε ποτέ,
μήτε οι νεκροί πεθάναν !..
Να, αφουγκράσου,έρχονται
σιμά να τραγουδήσουν,
τραγούδια ατραγούδητα
να μας παρηγορήσουν.
Γιατί,ποτέ δεν ήτανε νεκροί,
μήτε ποτέ θα είναι!
Κι αν δεν η νύχτα πλάτενε
είναι γιατί κοιμούνται
τον ύπνο τον ακοίμητο
γι αυτό λαγοκοιμούνται.
Και έρχονται οι άγγελοι,
συντρόφια στη χαρά τους.
Όχι,δεν πέθαναν ποτέ,
νάτοι αναμεσά τους.
Στα πορφυρά τους αίματα
της πάνω γης το άλγος,
εμείς στ' αλήθεια οι νεκροί
κι οι ζωντανοί οι κάτω.
Γι αυτό λοιπόν αδέλφια μας
μη κλαίτε τους νεκρούς μας,
νεκροί εμείς γινήκαμε
με μύριους στεναγμούς μας.
Και δεν μας πρέπουν δάκρυα
μήτε και μοιρολόγια,
μον' κλάψτε για τα άγουρα
της γης τα μαύρα χρόνια.
Εδώ είναι ο θάνατος,
εδώ είναι το άλγος,
εδώ και του αβάσταχτου
ζωγρού σταυρού το βάρος.
Κι αν ειν' κι εμείς να υπάρχουμε
"Και νυν και αεί" και πάντα,
ας πρυτανεύσει η λογική
η αγάπη να νικήσει,
τότε θα είμαστ' ευτυχείς
κι αθάνατοι για πάντα.



 
     
        
       
       
       


 
 
 

 
      
 

831

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Το παιγνίδι είναι δοσμένο.

« στις: 01/12/06, 20:21 »

Το παιγνίδι είναι δοσμένο
τ΄αποτέλεσμα γνωστό,
και ΄συ ψάχνεις το καΰμένο
της ζωής σου το λαχνό.
&
Προ πολλού τα ΄χουν μιλήσει
μίτσι κότσι πάει αυτό ,
το φινάλε το γνωρίζουν
πριν να παίξουμε προ-πο.
&
Τη μοιράσανε τη πίτα,
μη τη ψάχνεις τη καλή,
μαθημένοι με την ήττα
και τα δυο μας μια ζωή.
&
Το παιγνίδι είναι δοσμένο
το ΄κλεισαν στο μιλητό,
θα μιλήσει η σφυρίχτρα
στο ενενηκοστό λεπτό.
&
Τα  ΄χει ο ρέφερι πιασμένα,
έχει κάνει τη καλή,
κι εσύ ψάχνεις να υψώσεις
στον ιστό λευκό πανί.

832

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Η ειμαρμένη μου.

« στις: 16/11/06, 20:55 »

Ευχαριστώ πάρα πολύ !

833

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η ειμαρμένη μου.

« στις: 16/11/06, 19:36 »

Η ειμαρμένη μου.

Δεν γίνεται,δεν γίνεται
τη μοίρα μου ν΄αλλάξεις,
του κόσμου τα μελλούμενα
έτσι να διαγράψεις .
&
Το νήμα το έκλωσε η Κλωθώ
και γνώμη δεν αλλάζει,
της μοίρας μου το υφαντό
υφάνθηκε το βράδυ.
&
Η Λάχεση είναι Άγραφα,
η Έμπουσα στον Άδη,
μας γράψαν στα κιτάπια τους
και πάτησανε γκάζι .
&
Δεν γίνεται,δεν γίνεται,
ν΄αλλάξει η ειμαρμένη,,
το μέλλων μου αόρατο
κι η τύχη μου γραμμένη.
&
Το νήμα το έκλωσε η Κλωθώ
το έκανε στιμόνι,
κι Έμπουσα το υφαντό,
ποτέ δε το ξηλώνει.

834

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ο ναρκισσισμός της Κρυστάλλως.

« στις: 15/11/06, 19:22 »

Πολλές εικόνες  (είναι καλό να διαβάζεις ένα ποιήμα και να φτιάχνεις με το μυαλό σου ένα παραμύθι, γίνεται πιο κατανοητό).

Σας ευχαριστώ πολύ !

835

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ο ναρκισσισμός της Κρυστάλλως.

« στις: 11/11/06, 23:29 »

Ο  ναρκισσισμός της Κρυστάλλως


Τα μπλε μου λες πως δεν σου παν΄
τ΄ άσπρα δεν τα θέλεις,
κι εκείνα που σ΄αγόρασα,
μου λες πως ειν΄αντίκα
και στη ντουλάπα τα βαλες
για να στα τρώει ο σκόρος.
&
Στον ήλιο καθρεπτίζεσαι,
νερά κάνουν οι αχτίδες,
θυμώνεις και σκορπίζεσαι
σα δεις δύο ρυτίδες.
&
Κρυστάλλω πάψε ν΄απορείς
δεν είσαι πια δεκάξι,
ο χρόνος ειν΄αδέκαστος
κι όλους μας ΄εχει αγγίξει,
μα εσύ ΄σαι ασυμβίβαστη
και πας φυρί φυρί για ρήξη.
&
Στο φως αναβαπτίζεσαι
στη φέξη ταξιδεύεις,
πασχίζεις να ΄σαι όμορφη
και θες να το πιστέψεις.
&
Ο χρόνος ειν΄αδέκαστος
κι όλους μας έχει φθείρει,
κι αν θες να ΄σαι εξαίρεση
Κρυστάλλω δικαίωμα σου.
&
Το νάρκισσο παντρεύτηκες
κι απλώνεις να το πιάσεις,
μ΄αυτός είναι ανέραστος,
και όλο σου ξεφεύγει,
με αστρική ταχύτητα
και άιντε να τον πιάσεις.
 

836

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ηλί,ηλί,λαμά σαβαχθανί.

« στις: 12/08/06, 22:05 »

Το ξανακοίταξα και το άλλαξα τελείως ! Είχες απόλυτο δίκιο και σ΄ευχαριστώ !

837

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Κόκκινα χείλη μου μαβιά.

« στις: 12/08/06, 03:32 »

Κόκκινα χείλη μου μαβιά.



Κόκκινα χείλη μου μαβιά,
μάτια μελιά μεγάλα,
στης σκέψης μου το διάβα,
να ΄ταν να ΄σουν κι εσύ.
#
Να ΄χα μια στάλα Ουρανό,
μια ψύχα απ΄το Φεγγάρι,
μια σκάλα ως τον Άρη,
κι όσο ψηλά μπορώ.
#
Μπρούσκο να σ΄έπινα πιοτό
τα δυο μαβιά σου χείλη,
στου άπειρου το δείλι,
μπρούσκο κρασί στυφό.
#
Να ΄χα κι Αρχάγγελου φτερά,
να σ΄έβαζα στη μέση,
στη χάση και στη φέξη,
να ΄ρχόμασταν στη Γη.
#
Μπρούσκο να σ΄έπινα κρασί,
τα δυο μαβιά σου χείλη,
γλυκόστυφο σταφύλι,
πόσο σε αγαπώ.

838

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Μυρωδιές

« στις: 09/08/06, 16:05 »

Είδες τί σου κάνει ένας πλους για το νησί των Φαιάκων ; Μου άρεσε πολύ Μιχάλη !
Καλά να περάσεις !

839

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Αρμενιζοντας στην Αβυσσο

« στις: 03/08/06, 19:41 »

Λακωνικό και βαθυστόχαστο !

840

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Το ανέταμα.

« στις: 03/08/06, 19:20 »

Φίλε Ziki το λαμβάνω υπόψιν ! Σ΄ευχαριστώ πολύ !

841

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Το ανέταμα.

« στις: 31/07/06, 13:44 »

Pascal συμφωνώ απόλυτα,να ΄σαι καλά φίλε μου !

842

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Το ανέταμα.

« στις: 31/07/06, 13:19 »

Θα το ξαναμελετήσω προσεκτικά ! Τα ειλικρινή μου ευχαριστώ !

843

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Το ανέταμα.

« στις: 31/07/06, 03:09 »

Όχι φίλε "Απόλλων" δεν είναι καμία ποιητική άδεια,όντως υπάρχει !Πήγαινε στον Μπαμπινιώτη και συγγεκριμένα στο ρήμα ανατέμνω και θα το βρεις !
Καλή σου νύχτα !

844

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Το ανέταμα.

« στις: 31/07/06, 00:11 »

Είναι παράγωγο του ρήματος ανατέμνω (το ανέταμα) που σημαίνει,εκτελώ τομή εξαιρετικής ακριβείας κατά την εξέταση νεκρού σώματος.

845

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΧΙΛΙΕΣ ΜΠΟΡΕΣ

« στις: 30/07/06, 15:19 »

Αντρέα καλημέρα ! Φανταστικό το ποιητικό σου πόνημα,ειλικρινά το ζήλεψα ! Μπράβο,μπράβο !

846

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Η αδελφότητα της θλίψης....(...Κ...)

« στις: 30/07/06, 13:56 »

Κωσταντίνε μου άρεσε η τελευταία στροφή ! Καλημέρα !

847

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Τ' όνειρο ψυχής

« στις: 30/07/06, 13:49 »

Μιχάλη πολύ ωραίο ! Τη καλημέρα μου !

848

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Το ανέταμα.

« στις: 30/07/06, 13:46 »

Κύριε Parlats καμμία απολύτως διχογνωμία,σ΄ευχαριστώ πολύ !

849

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Το ανέταμα.

« στις: 29/07/06, 12:37 »

Αλέξη πάντα ευπρόσδεκτες οι καλοπροαίρετες κριτικές,και δική σου είναι,γι΄αυτό και σ΄ευχαριστώ θερμά ! Κατά τη γνώμη μου όμως τα κουπλέ συνδέονται αρμονικά ! Μελέτησε τα σε παρακαλώ ακόμη μια φορά ! Καλή σου μέρα !

850

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Το ανέταμα.

« στις: 29/07/06, 00:35 »

           Το ανέταμα.


Φύλλα κισσού σου έστρωσα,
βάγια απ΄τη Παλαιστίνη,
το ωσσανά σου έψαλλα,
στη νεκρική γαλήνη.
#
Ανεμορούφουλα τρελά,
δρασκέλισα για να ΄ρθω,
του Κόσμου εγώ  ανέταμα,
ο ρόγχος του θανάτου.
#
Γονυπετής σου ικέτεψα,
νάματα να με σώσεις,
την ανεπίδοτη χαρά
ζήτησα να μου δώσεις.
#
Ανέστιος χρόνια ήμουνα
δεν είχα και Πατρίδα,
την τελευταία μου πνοή,
την παίξαν στη παρτίδα.
#
Της πίκρας ο απόδημος,
με κούρσεψαν το φως μου,
το ωσσανά σου έψαλλα,
της Γης ο υστερνός σου.
#
Στη Βηθλεέμ σε γύρεψα,
στον Ιορδάνη σ΄είδα,
ήπια νερό κι ανάνηψα
και τη ψυχή μου βρήκα.