Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.
Έχω και μια ηλεκτρική Yamaha εντελώς της πλάκας, έτσι για το κέφι, και μια Epiphone ακουστική για τις παρέες, που την έχω ξεσκίσει, αλλά μόνο εγώ το ξέρω τι πιάτο κουβάλησα και τι ξενύχτι έριξα μέχρι να φέρω σπίτι μου την Τακα, πριν από ένα χρόνο και κάτι μέρες! Πάντως άξιζε τον κόπο: απίστευτο οργανάκι! Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι είναι δική μου! Και μόνο που την κοιτάω πωρώνομαι...
ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΜΕ ΑΠΟΓΕΙΩΣΕΣ ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΜΕ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΕΣ ΜΕ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΙΙΙΙΙΙΙΩΣΕΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΕΝΙΩΣΕΣ ΤΟ ΘΥΣΙΙΙΙΙΙΙΙΙΑΑΑΑΑΣΕΕΕΕΕΕΕΣ ΜΕ ΕΧΤΙΣΕΣ (!) ΜΕ ΣΟΒΑΝΤΙΣΕΣ (!) ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΕ ΓΚΡΕΜΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΜΠΑΖΑ ΜΟΥ ΑΛΛΟΥ ΛΑΚΟΥΒΕΣ ΘΑ ΓΕΜΙΖΕΙΣ (ΔΙΣ)
Άμα είμασταν στην Ολλανδία ή Βέλγιο θα σε πήγαινα σε κανέναν folk χωρό, όπου παίζουνε παραδοσιακοειδή μουσική και ο κόσμος χωρεύει σε παραδοσιακές επίσης φόρμες, αλλά πιο χαλαρά, να δεις πώς θα σου φτιαχνόταν η διάθεση εκεί. Δεν είμαστε όμως... Σε συμβουλεύω όμως να ρίξεις μια αφτιά στους Secret Garden (έχει δίσκους τους για 6.90 στο Metropolis, στα new age). Η μουσική τους είναι τόσο απλή μα και όμορφη (το ατού τους) που σε τραβάει αμέσως, και σε ταξιδεύει. Επίσης ό,τι βρεις από ιρλανδική folk μουσική θα σε βοηθήσει στάνταρ.
Γνώμη μου είναι ότι η παραδοσιακή μουσική βοηθάει σχεδόν πάντα! Και η ιταλική πάράδοση είναι πλούσια από τέτοια: ταραντέλες, πίτσικες, μοιρολόγια του νότου... ό,τι τραβάει η ψυχή σας. Οπότε συμφωνώ με τον προλαλήσαντα
Φίλε μου, εγώ όταν είμαι χάλια γουστάρω να το τραβάω όσο παίρνει, να γίνομαι εντελώς χώμα (συνήθως πίνω κιόλας) και κάποια στιγμή όταν πιάσω πάτω να παίρνω την κιθάρα και να βγάζω τα σώψυχά μου... Οπότε θα σου πρότεινα κάτι πολύ ρημάδι, του στυλ Born under a bad sign, Albert King ή το αθάνατο, αλλά κομμάτι σπάνιο session του Albert King με το Stevie Ray Vaughan... Για Χατζιδάκι δεν το συζητάω καν: εξυπακούεται ότι ακούς παντού και πάντα!
Κιθαρωδέ σ'ευχαριστώ για το link. ΤΟ ΠΗΡΑ!!! Άντε, με γειά μου... Την επόμενη βδομάδα λογικά θα το έχω, οπότε περιμένετε να σας πω εντυπώσεις, εκτός κι αν με πρόλαβε κανένας άλλος νωρίτερα.
Αν δεν έχετε ακούσει το πρώτο από το (διπλό) CD του Donovan "Gift from a flower to a garden", μάλλον πρέπει να σπεύσετε να το ψάξετε, καθώς είναι αρκετά σπάνιο, αλλά από τις πρώτες νότες θα ανασχηματίσετε τη γνώμη σας περί ακουστικής μουσικής και flower power! Και οι δύο δίσκοι ακούγονται απλοϊκοί και ανεπιτήδευτοι, αλλά πιστεύω ότι μέχρι και οι κολλημένοι μεταλλάδες θα κολλούσαν με τις εκφραστικές δυνατότητες που έχουν τα κομμάτια...
Για τραγούδι δεν ξέρω (όλες οι προτάσεις που ακούστηκαν προηγουμένως ήταν ενδιαφέρουσες και η καθεμιά με τον τρόπο της με κάλυπταν), αλλά μου 'ρχονται στο μυαλό αυτές τις δύσκολες μεταμεσονύκτιες ώρες δυο στίχοι που εγώ θεωρώ πολύ ερωτικούς: Ο πρώτος είναι από το Kathy's song των Simon & Garfunkel: "The only truth I know is you". Κι επειδή ήμουν ανάμεσα στους τυχερούς που πριν δυο χρόνια βρέθηκαν μπροστά στο Κολοσσαίο, στην τελευταία συναυλία τους, σας διαβεβαιώ ότι το να ακούει κανείς αυτή την τόσο συνηθισμένη φράση τραγουδισμένη από τη φωνή του Art με μόνη συνοδεία την κιθάρα του Paul είναι μια συγκλονιστική εμπειρία! Ο δεύτερος στίχος προέρχεται από ένα πολιτικό τραγούδι και ακόμα πιο πολιτικό δίσκο: Verranno a chiederti del nostro amore το τραγούδι, Storia di un impiegato ο δίσκος, Fabrizio De Andre' ο συνθέτης-ερμηνευτής με τη σύμπραξη του Nicola Piovani: "Continuerai a farti scegliere o finalmente sceglierai" Θα περιμένεις να σε διαλέξουν, ή επιτέλους θα διαλέξεις; (Σε ελεύθερη μετάφραση). Θα μου πείτε, δε κολλάει και πάρα πολύ, αλλά εγώ βρίσκω έναν ακαταμάχητο ερωτισμό σ'αυτό το στίχο. Άντε, καλή σας νύχτα...
Εμφάνιση μηνυμάτων
