Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - Politis

Σελίδες: [1] 2
1
Συνέχεια:

Το ίδιο με μπερδεύει και ο Πλούταρχος ο οποίος τραγουδά κατα καιρούς μια κακή κόπια των έντεχνων λαικών τραγουδιών των δεκαετιών '60-'70, αλλά ο τελευταίος του δίσκος , που πήγα και τον πήρα επειδή άκουσα 2-3 τραγούδια που μ'άρεσαν πολύ και που πραγματικά είναι πάρα πολύ καλά, δουλεμένα και με καλό στίχο, και επίσης του έχει δώσει τραγούδια και ο Γιώργος Χατζηνάσιος (!).

Διαφωνώ και με τον όρο "λαϊκίστικα" που απέδωσες στα εμπορικά τραγούδια της πίστας (σκυλάδικα). Διότι κάποτε όταν λέγαμε λαϊκό τραγούδι, εννοούσαμε το τραγούδι που είχε την απλότητα, την ομορφιά της καθαρής πενιάς του μουζουκιού,  
όπου ο συνθέτης και ο στιχουργός, επίσης και ο τραγουδιστής είχαν βάλει την ψυχούλα τους, και απευθυνόταν στους απλούς ανθρώπους που έπαιρναν κουράγιο και δύναμη από αυτό. Τώρα όταν λέμε "λαϊκό" εννοούμε κατευθείαν το τραγούδι της πίστας, το χωρίς ποιότητα και έμπνευση ούτε στον στίχο ούτε στην μουσική, που μ'αυτό λυκνίζονται οι καλλονές πάνω στα τραπέζια ακριβών νυχτερινών κέντρων, με τους γιάπιδες με τις χαζές γραβάτες να χτυπάνε παλαμάκια από κάτω.

Κάποτε ο κόσμος διασκέδαζε με Καζαντζίδη, Διονυσίου, Ζαμπέτα, Θεοδωράκη, Μπιθικώτση, Πουλόπουλο, Νταλάρα, Αλεξίου...
Τώρα ακούνε όλοι τον Νότη :P :P, την Άντζελα :P, την Βισση, την Γαρμπή, την Θεοδωρίδου, τον Ρουβά, τον Σφυράκη, τον Βολάνη... και δεν συμμαζεύεται.
Κακά τα ψέμματα, νομίζω λίγοι είναι αυτοί που διασκεδάζουν με ποιοτικά τραγούδια σήμερα.  :'(

2
 :)Καλημέρα φίλε Κώστα,

Νομίζω ότι έναν τραγουδιστή τον αναδεικνύει πάντα το ρεπερτόριό του και οι άνθρωποι που απευθύνεται και τον ακούνε. Έχουμε δει στο παρελθόν πολλά παραδείγματα πολύ καλών φωνητικών δυνατοτήτων όπως ο Κοντολάζος, ο Γερολυμάτος, η Λιζέττα Νικολάου, και το πιο πρόσφατο παράδειγμα της Βίσση, ακόμα και του Πάριου, που ενώ τραγούδαγαν ποιοτικά στην αρχή της καριέρας τους κι έκαναν ποιοτικές δισκογραφικές συνεργασίες, ξαφνικά ανακάλυψαν ότι πουλάει το εμπορικό, σκυλάδικο, γενικά φαστ φουντ τραγούδι (περάστε, σκουπίστε, τελειώσατε), και ενδώσανε σε αυτόν τον καρκίνο εν γνώσει και χωρίς δεύτερη σκέψη.

Λοιπόν όταν βλέπουμε αυτά και άλλα πάρα πολλά παραδείγματα στην μουσική αυτού του τόπου, όλα είναι πιθανά.
Μακάρι ο Αντώνης Ρέμος, που πραγματικά έχει πολύ καλές φωνητικές δυνατότητες, να αλλάξει για πάντα πλώρη προς το ποιοτικό τραγούδι, αφού αυτή η πλευρά της μουσικής πάσχει!!!
Από σκυλάδικα Δόξα τω Θεώ, ο τόπος είναι φούλ γεμάτος. :P


3
 :)Καλημέρα,

Steph, μάλλον έχεις δίκιο, δεν το βλέπω να κυκλοφορεί σε CD, γιατί θυμάμαι την συναυλία του Νταλάρα σε σκηνοθεσία του Κώστα Γαβρά από το Μέγαρο "Με φως και θάνατο ακαταπαύστως" το οποίο είχε κυκλοφορήσει μόνο σε βιντεοκασσέτα.Thanks πάντως. 8)

4
 8)Γειά σας και πάλι,

"Η φάμπρικα δεν σταματά, δουλεύει νύχτα μέρα,
και πώς τον λέν τον διπλανό, και τον τρελό τον Ιταλό,
να τους ρωτήσω δεν μπορώ ούτε να πάρω αέρα.

Δουλεύω μπρος στην μηχανή, στη βάρδεια δύο δέκα,
κι από την πρώτη την στιγμή, μου στείλανε τον ελεγχτή,
να μου πετάξει στο αφτί δυό λόγια νέτα σκέτα.

-Άκουσε φίλε εμιγκρέ, ο χρόνος είναι χρήμα,
μετους εργάτες μή μιλάς, την ώρα σου να την κρατάς,
τον γιό σου μην τον λησμονάς, πεινάει κι είναι κρίμα.

Κι έτσι στο πόστο μου σκυφτός, ξεχνάω τη μιλιά μου.
Είμαι το νούμερο οχτώ, με ξέρουν όλοι με αυτό,
κι εγώ κρατάω μυστικό ποιό είναι τ'όνομά μου"

του Γ.Σκούρτη σε μουσική του Μαρκόπουλου.

Τί να λέμε τώρα ;)

5
 :)Γειά σου φίλε Τζουρά,

Κατ'αρχήν πρέπει να σου πώ ότι είμαστε του ίδιου μήκους κύματος, πράγμα που το διαπιστώνω από τους συνθέτες που σου αρέσουν.

Όσο δε για το θέμα του Χατζιδάκι, δίκιο έχεις ότι πρέπει να δοκιμάζει κανείς και σε είδη που δεν συνηθίζει. Αλλά με τον Χατζιδάκι συνέβει το εξής: Στην αρχή βγήκε και είπε πολύ σπουδαία λόγια για το ρεμπέτικο, τον Τσιτσάνη και την Νίνου, μετά έκανε προσπάθεια να προσωμειώσει το ρεμπέτικο και λαικό αφαιρώντας το βασικότατο στοιχείο: το μπουζούκι. Ήταν σε μια εποχή που το μπουζούκι είχε μπει σε ότι καλλιτεχνικό κύμα επικρατούσε, όπως νέο κύμα, ερωτικές μπαλάντες, πολιτικό τραγούδι και άλλα... Αυτό που έκανε ήταν παρακυνδυνευμένο, διότι θα έβρισκε πολύ ισχυρές αντιδράσεις, και βρήκε νομίζω. Εκτός τουτου νομίζω ότι ο Χατζιδάκις δεν μελέτησε και δεν γνώριζε καλά το είδος του λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού, το οποίο διαφέρει κατα πολύ από το δικό του κλασσικό στυλ. Είναι σαν να βάζαμε τον Μάρκο Βαμβακάρη να γράψει κάτι κλασσικό με βάση την Δυτικότροπη μουσική. :)

6
 :)Καλημέρα Steph,

Καταλαβαίνω τον ενθουσιασμό σου για την μουσική του Πλέσσα, εκτός από τις υπέροχες ερμηνείες του Κότσιρα. Νομίζω ότι τα τραγούδια του Πλέσσα του πάνε γάντι, διότι εκτός που είναι λαϊκά, έχουν κάτι και από κλασσικό τραγούδι, που τονίζει η φωνή και η ερμηνεία του Κότσιρα. ΄Κι εγώ θα ήθελα να ήμουν πολύ στο Μέγαρο εκείνη τη βραδιά, αλλά πού τέτοια τύχη :-\ . Πάντως ξέρω ότι είναι ο Πλέσσας ένας υπέροχος άνθρωπος εκτός από τρομερός συνθέτης και μουσικός, που πάντα με μια κουβέντα ζεσταίνει την ατμόσφαιρα και σε κάνει να αισθάνεσαι πολύ άνετα απέναντι σε αυτόν τον μεγάλο άνδρα της μουσικής. Το ξέρω γιατί έτυχε να γνωριστώ μαζί του στο σπίτι του στην Καλλιτεχνιούπολη, όπου είχα πάει με 3 παιδιά από το μουσικό συγκρότημά μας, για να του πούμε ότι θέλουμε να του κάνουμε μια συναυλία αφιέρωμα στα τραγούδια του, στον Σύλλογο Κωνσταντινουπολιτών, όπου κατα καιρούς κάνουμε διάφορα αφιερώματα. Λοιπόν μας αγκάλιασε και μας φίλησε όλους μπροστά στην πόρτα του, και μας πήρε στην συνέχεια στο στούντιο του όπου περνάει τις περισσότερες ώρες της ημέρας του. Μας ετοίμασε τσάι μόνος του και μας κέρασε κουλουράκια, και μας μίλαγε τόσο απλά και ζεστά, ώστε αισθανόσουν ότι συζητούσες με κάποιον πολύ φίλο ή και συγγενή σου. Το τράκ μας έφυγε μέσα σε λίγα λεπτά. Τελικά του είπαμε για την συναυλία μας, και σημείωσε στο ημερολόγιό του ώστε να μην το ξεχάσει. Στις 21 Απριλίου 2002 κάναμε την συναυλία αφιέρωμα στα τραγούδια του στον Σύλλογο Κων/πολιτών στην Καλλιθέα  όπου ήρθε και ο ίδιος και μας τίμησε. Έπαιξε και στο πιάνο το "Βρέχει φωτιά στη στράτα μου" το οποίο τραγούδησε όλη η αίθουσα στο πόδι.
Ήταν μια αξέχαστη εμπειρία και θα το θυμάμαι σε όλη μου την ζωή.

Θά'θελα να μου πεις αν ξέρεις πότε θα κυκλοφορήσει το CD της συναυλίας του Πλέσσα με το Κότσιρα. ;)

7
 :)Καλημέρα,

Πάνω στο θέμα έχω κάτι να πω κι εγώ για τον μακαρίτη Χατζιδάκι. Ο άνθρωπος ήταν πολύ καλός συνθέτης και μουσικός, έχει γράψει απίστευτα όμορφα και βαρυσήμαντα κλασσικά τραγούδια και μπαλάντες. Αλλά νομίζω ότι με το λαϊκό τραγούδι και με την ενορχήστρωσή του δεν μπορεί να συγριθεί με κανέναν άλλον συνθέτη, γιατί είχε εσφαλμένη αντίληψη.Εκτός από κάποια λαϊκά (λογω της γενικής επικράτησης του λαικού στην εποχή αυτή) όπως "Είμαι αητός χωρίς φτερά" ή τον "Γκρεμό" ή και μερικές κινηματογραφικές επιτυχίες σαν το "γαρύφαλλο στ'αυτί", δεν θα μπορούσε να καταταχθεί στους λαϊκούς συνθέτες. Έτσι και η ενο΄χήστρωσή του σε λαϊκά τραγούδια είναι άθλια. Εγώ έχω ακούσει κάποια ρεμπέτικα που τα είχε ενορχηστρώσει και τα ηχογράφησε σαν ορχηστρικά. Είναι τραγούδια όπως η "Φραγγοσυριανή" ή το "Μπαξέ Τσιφλίκι". Λοιπόν τα έχει ενορχηστρώσει και παραλλάξει με τέτοιο τρόπο που δυσκολεύεσαι να αναγνωρήσεις αυτές τις πασίγνωστες μελωδίες.

Ενώ ο Θεοδωράκης είναι και αυτός κλασσικός, αλλά όποιος έχει παρακολουθήσει την όλη δουλειά του από την αρχή της καριέρας του θα έχει καταλάβει ότι η βάση στην μουσική του είναι πάντα λαϊκή, τα ηχοχρώματά του βασίζονται στο λαϊκό, το ρεμπέτικο και ακόμα στο δημοτικό τραγούδι. Έτσι οι ενορχηστρώσεις του, ειδικά οι μεταγενέστερες, είναι ασύγκριτα όμορφες, πλούσιες και λαικότερες σε σχέση με τον Χατζιδάκι.  :D

8
 :)Καλημέρα φίλε bluewind,

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου για το ότι μια τέτοια προσπάθεια, θάπρεπε να αξιολογείται με διαφορετικά κριτήρια απ'ότι μια οποιαδήποτε δισκογραφική δουλειά.
Επίσης συμφωνώ για τον Αντώνη Ρέμο, ο οποίος παρά τις προηγούμενες του μουσικές επιλογές από τον χώρο της νυχτερινής πίστας και του απόλυτα εμπορικού τραγουδιού (για να μην πώ σκυλάδικου) τώρα τελευταία και ιδίως μετά την συνεργασία του με τον Γιάννη Πάριο και πολύ επιτυχημένη επανεκτέλεση των τραγουδιών του (βλέπε "ποιός να συγριθεί μαζί σου") έχει πάρει μια κλίση προς το ποιοτικό τραγούδι. Τώρα βλέπω στις αφίσες ότι θα συνεργαστεί αυτη την σεζόν με την Άλκιστη Πρωτοψάλτη. Όλα αυτά είναι πολύ θετικά και ελπιδοφόρα για μια φωνή ισάξια με τον Πάριο. Αλλά δεν αποκλείω να βγάλει και σε 1 ή δύο χρόνια ξανά σκυλάδικα της πίστας. Γιατί κακά τα ψέμματα, αυτά προσπαθούν να προωθήσουν τα περισσότερα μαγαζιά, οι περισσότερες δισκογραφικές εταιρείες και τα περισσότερα ιδιωτικά κανάλια (ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά).

Μάλιστα θυμάμαι, κάπου μέσα στην δεκαετία του '90, τον Πανταζή να βγάζει έναν δίσκο με τον Μίμη Πλέσσα με όμορφα και ποιοτικά τραγούδια και 2-3 επανεκτελέσεις παλιών επιτυχιών της Τζένης Βάνου και του Τόλη Βοσκόπουλου. Τί έγινε όμως μετά? Ο επόμενος του δίσκος ήταν ακόμα πιο σκυλάδικος.
Τα ίδια ένιωσα επίσης όταν είχα δεί την Άντζελα Δημητρίου να τραγουδά Σπανουδάκη "Η ζωή που περνά και χάνεται..." :P

9
 :)Φίλε Newbie, η απάντηση μου προς την εσωτερική αναζήτηση έκφρασης ενός τραγουδιού με "loopes" και οτιδήποτε άλλο, μπορεί να είναι επιχείρημα για όσους δεν μπορούν να δημιουργήσουν κάτι δικό τους. Ποτέ όμως δεν θά'πρεπε να επιτρέπεται να χαλάει την μορφή ενός μεγάλου τραγουδιού και να το διαλαλεί προς το ευρύτερο κοινό μέσα από την δισκογραφία. Θα πεις και τί μ'αυτό, όποιος γουστάρει τον ακούει. Δεν είναι όμως ακριβώς έτσι. Διότι οι πολλές δισκογραφικές δουλειές με χαμηλό επίπεδο (αυτό μπορεί να μεταφραστεί και σαν σκυλάδικα ή σαν αποτυχημένες ή πρόχειρες δουλειές, ή και κακές επανεκτελέσεις) χαλάνε γενικά την ποιότητα της μουσικής που φτάνει στα αυτιά του κόσμου, άρα και με αργό ρυθμό χαλάνε την μουσική του τόπου!!!
Δεν πιστεύω ότι η επανεκτέλεση του τραγουδιού "Έχω έναν καφενέ" όπως το τραγούδησε η Τσαλιγοπούλου βγάζει "ψυχή" ή και τίποτε άλλο του διασκευάζοντα.
Εάν θέλεις την γνώμη μου μια καλή επανεκτέλεση που θα την χαρακτήριζα και ισάξια της πρώτης εκτέλεσης είναι το "Τί σού'κανα και πίνεις", ένα τραγούδι του Μίμη Πλέσσα σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, έτσι όπως το διασκεύασαν "Οι Απέναντι" με την φωνή της Μελίνας Ασλανίδου. ;)

10
 :)Χαίρομαι που ταιριάζουν τα γούστα μας φίλε Τζουρά.

Λοιπόν άλλος ένας όμορφος στίχος :

"Ένας άπονος αγέρας, μ'έχει φέρει ως έδω,
και στο γυρισμα της μέρας είπα να σε ξαναειδώ.

Μού'πες κάποτε μια λέξη, όταν ζούσα μοναχός,
κι ήτανε σαν νά'χε βρέξει δύο μερόνυχτα ο Θεός.

Όλη νύχτα η βρύση στάζει, φλέβα πού'χει πια κοπεί
σαν βροχή και σαν μαράζι σε μια τσίγκινη σκεπή"

του Μάνου Ελευθερίου και μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου.
Το τραγούδησε ο Γιώργος Νταλάρας στον δίσκο "Σεριάνι στον κόσμο".

Επίσης:

"Πέντε η ώρα χάραξε, η φάμπρικα σφυρίζει,
σήκω καλέ μου κι άλλαξε, να πάμε για δουλειά.
Το ξυπνητήρι χτύπησε, η βάρδια μας αρχίζει,
κουράγιο να την βγάλουμε και τούτη τη χρονιά.

Δυο πεντάχρονα αγγελούδια,
μ'ανοιχτή την αγγαλιά,
περιμένουν νύχτα μέρα,
με βροχή ήλιο κι αγέρα
σαν χελιδονάκια στην φωλιά..."

Από τους "Ροβινσώνες" σε στίχους Γιώργου Σαμολαδά και μουσική Απόστολου Καλδάρα. Το τραγούδησε η Χαρούλα Αλεξίου. :)


11
 :)Ξεθάβω αυτήν την συζήτηση, διότι εν μέρη όταν έγινε εγώ δεν ήξερα για το forum, και δεύτερο προς απάντηση στον φίλο Newbie.
Διαφωνώ καθέτως με αυτά που λένε οι φίλοι Newbie και Σωκράτης. Το θέμα της επανεκτέλεσης ενός τραγουδιου, είναι κάτι που απασχολεί όλους αυτούς που ασχολούνται με την μουσική. Ποιός είπε ότι η επανεκτέλεση ενός τραγουδιού πρέπει σώνει και καλά να διαφέρει από την πρώτη εκτέλεση για να είναι αποδεκτή ή για να αρέσει??? Κι αν είναι πιστή γιατί δεν αρέσει σε κάποιους ??? Νομίζω ότι είναι σχεδόν απίθανο να ακούσεις κάποια επανεκτέλεση ενός τραγούδιού στην εποχή μας, και να μην είναι μεταποιημένο ή μεταλλαγμένο ή διασκευασμένο >:( Μέχρι κι οι ίδιοι τραγουδιστές κάνουν κάποια αλλαγή στο κομμάτι που είχαν τραγουδήσει προ καιρού.

Όσο δε για τον Νταλάρα, δεν μπορούμε να τον κατακρίνουμε επειδή κάνει πιστές επανεκτελέσεις. Κατά την γνώμη μου, για να κάνει αίσθηση ένα τραγούδι που επανεκτελείται, δεν χρειάζεται σώνει και καλά να παιχτεί με beat (όπως το "Η μέρα εκείνη δεν θ'αργήσει" με τις φωνές του Λοίζου και της Γαλάνης, που ο αποτυχημένος δισκευαστής έβαλε beat ρυθμό με συγχορδίες 7ης - 5ης κλπ. που το τραγούδι σου δίνει την αίσθηση ότι δεν καταλήγει πουθενά >:().Φαντάζεστε το "Αχ χελιδόνι μου" ή το "Οδός Αριστοτέλλους" ή το "Όλα δικά σου μάτια μου" σε ρυθμό beat? :P

Μια επανεκτέλεση μπορεί να γίνει πολύ σημαντική και εξίσου σπουδαία, με ένα σωστό τραγούδισμα, μέσα από την ψυχή, ίσως με μερικές αλλαγές στα γυρίσματα της φωνής, και μια ενορχήστρωση που χαϊδεύει και τονίζει το τραγούδι. Όχι με αλλαγές στον ρυθμό, στις νότες ή στις συγχορδίες του τραγουδιού. 8)






12
 :)Καλημέρα παιδιά,

πάντως εγώ νομίζω ότι οι περισσότερς ερμηνείες είναι από καλές μέχρι πολύ καλές, εκτός του Πασχάλη Τερζή που τα λέει σαν να τραγουδάει σκυλάδικο, και του Αντώνη Καλογιάννη, που δεν τού'χει μείνει φωνή. Αταίριαστα στην φωνή της βρήκα τα τραγούδια που είπε η Τσαλιγοπούλου.Αυτή η κοπέλλα παρ'όλο που έχει φανταστικά όμορφη και θηλυκή φωνή, τα περισσότερα τραγούδια που έχει πει είναι ή περίεργα ή αταίριαστα στο στυλ και την φωνή της.

Άκουσα προ ημερών ένα τραγούδι του Λοίζου "Ο καφενές" από την Τσαλιγοπούλου, που είχε παιχτεί με synthi και ένα μπουζούκι. Το σύνθι χτύπαγε το ζειμπέκικο μα κάτι βιολιά η κάτι άλλο μ'ένα τρόπο σαν beat ή rap. Μου ακούστηκε αηδία, και νομίζω ότι είναι δολοφονία να μεταποιείς ένα όμορφο και μεγαλειώδες τραγούδι σε τέτοιο βαθμό ώστε να ξεφεύγει τελείως από το αρχικό του σχήμα και χρώμα.

Θα ανοίξω όμως κάποια στιγμή μια άλλη συζήτηση για τις μεταποιημένες ή μεταλλαγμένες επανεκτελέσεις μεγάλων τραγουδιών. Προς το παρών αυτά! 8)

13
 :)
"Αγαπώ τα παλικάρια, που δεν ξέρουν για φεγγάρια,
που μυρίζουνε ασβέστη και μπογιές,
κι ανταμώνουνε τα βράδια, σε απόμερα πατάρια,
και διαβάζουν τις φτωχές τους τις καρδιές.

Αγαπώ και το Φροσάκι, τ'ορφανό το κοριτσάκι,
που τις κούκλες του τις φτιάχνει με πανιά,
που μαζεύει κουρελάκια, και τα κάνει παιχνιδάκια,
και ξεχνάει και βροχή και παγωνιά."

Στίχοι του Λευτέρη Παπαδόπουλου, μουσική του Μίμη Πλέσσα και το τραγούδησε ο αλησμόνητος Στράτος Διονυσίου. ;)

14
 :)
"Τι να πω σε μια πόλη με καπνούς και τσιμέντα
τα κομπιούτερ δεν λένε για αγάπη κουβέντα, τι να πω
τι να πω Παναγιά μου στης αυλής το παιδί
που φεγγάρι τ' Αυγούστου δεν μπορεί πια να δει, τι να πω

Μα τι να πω τέλος πάντων ντρέπομαι και να το πω
πως είναι ωραίος ο κόσμος επειδή σ' αγαπώ?

Τι να πω στα φαντάρο που φυλάει στη σκοπιά του
και ριπές τον γαζώνει η πικρή μοναξιά του, τι να πω
τι να πω στις γυναίκες μες στο άδειο χωριό
που 'χουν άντρα στην πόλη και στα ξένα τον γιο, τι να πω"

Αν δεν κάνω λάθος είναι στίχος του Ρασούλη. Η μουσική ανοίκει στον αξέχαστο Μάνο Λοίζο, και το έχει τραγουδήσει "αναπάντεχα" η Χαρούλα Αλεξίου στον δίσκο "Τα Τραγούδια της Χαρούλας"


15
 :DΑπάντηση στον φίλο μου Τζουρά:

Φίλε, σκεφτόμουν να γράψω για τον στίχο αυτόν (το "Αθήνα") και με πρόλαβες. Συγχαρητήρια πάντως γιατί δεν είναι από τα πολυακουσμένα γνωστά τραγούδια του Νταλάρα.Για να φανταστείς στις συναυλίες του που έχω πάει, όταν ρωτούσε "τί να σας τραγουδήσω?", εγώ ξελαρυγγιζόμουν "Αθήηηηναααα" , αλλά τίποτα, προφανώς και ό ίδιος δεν το καλοθυμάται.

Εγώ θα αναφέρω κα΄ποιον άλλον στίχο πάλι από τον ίδιο δίσκο, τον οποίο θεωρώ πολύ σπουδαίο:

Τι δώρο να σου φέρω την Ανάσταση,
τα πλούτη δηλητήριο χρόνια τα'πιαμε,
μια προσευχή θα κάνω μια παράκληση,
συγχώρα μου τ'ανθρώπινα κι αγάπα με.

Βγές την νύχτα στο μπαλκόνι, μέτρα τα νεκρά τ'αστέρια,
είμαστε στον κόσμο μόνοι, γύρω άδειος ουρανός,
η ζωή γυμνούς μας φέρνει και μας παίρνει μ'άδεια χέρια,
μόνο η αγάπη μένει, όλα τ'αλλα είναι καπνός.

Με παίρνουνε οι δρόμοι και με σέρνουνε,
τυφλό πουλί που φτερουγά στην άβυσσο,
Οι ώρες της αγάπης μόνο μένουνε,
να βρώ δυό μέτρα ήλιο και παράδεισο."

Δεν είναι ΥΠΕΡΟΧΟΣ στίχος? ;) Είναι και πάλι της Σώτιας Τσώτου.

16
:)Εντάξει ρε παιδιά,

Δεν είπαμε να γίνουμε και στουπί στο μεθύσι , γιατί τότε τίποτα δεν θα θυμάσαι να παίξεις. Εγώ προσωπικά άμα πιώ λίγο παραπάνω ξεχνώ τους στίχους!!!

Πάντως νομίζω ότι οι έννοια της ομάδας πάνω στην σκηνή είναι ότι καλύτερο για να νιώθεις ασφαλής και να κάνεις πέρα το τρακ. Πάντως σε καμία περίπτωση το τρακ δεν κάνει καλό, είναι μια ανεπιθύμητη αντίδραση του οργανισμού. Άλλος ένας καλός τρόπος για να το ξεπερνάς είναι να μην κοιτάζεις τους ακροατές, αλλά σταθερά σε κάποιο σημείο, πχ.το μικρόφωνό σου. 8)

17
 :)Να σας πω κι εγώ την εμπειρία μου στα live:

Έχουμε ένα συγκρότημα (λαϊκό-έντεχνο) και κάνουμε συναυλίες σε έναν μεγάλο χώρο (300-350 ατόμων) 2 ή 3 φορές τον χρόνο. Έχουμε κάνει αρκετά αφιερώματα και συναυλίες, το τράκ όμως πάντα υπάρχει. Στην τελλευταία μας συναυλία που ήταν αφιερωμένη στον Μίμη Πλέσσα, υπήρχε τρομερή νευρικότητα και τράκ στο συγκρότημα λόγω του ότι εκτός από μια γεμάτη αίθουσα, είχαμε απέναντι μας τον ίδιο τον Μίμη Πλέσσα :o

Οπότε καταλαβαίνεται τι μεγάλο τρακ είχαμε. Κάποιος μάγκας από το συγρότημα , 20 λεπτά πρίν την συναυλία πήγε και πήρε ένα μπουκάλι ουίσκι και ό μοίρασε και στα 10 άτομα του συγκροτήματος. Το τρακ σε λίγο εξαφανίστηκε  και παίξαμε τόσο καλά όσο δεν είχαμε ξαναπαίξει ποτέ!!

Άλλη μια εμπειρία(για να γελάσουμε):
Πρίν από 2 χρόνια είχαμε κάνει ένα αφιέρωμα στον Απόστολο Καλδάρα. Είχαμε ντράμερ έναν φίλο που έπαιζε καλά, αν και δοκίμαζε να παίξει ντράμς για πρώτη φορά(!). Σε κάποια στιγμή της συναυλίας , ενώ το επόμενο τραγούδι ήταν μπαλάντα, ακούμε τον ντράμερ να χτυπάει στα ντράμς ένα ρυθμό γρήγορο στα 32/8 (κάτι σαν γρήγορο εμβατήριο). Ξαφνικά όλοι γυρνάμε και τον κοιτάζουμε, αυτός σταματά και λέει φωναχτά μπροστά στο ακροατήριο "ώχ λάθος".Λυθήκαμε στα γέλια όλοι. Αυτός τί είχε πάθει : Είχε πηδήξει ένα τραγούδι στο πρόγραμμα και έπαιζε το μεθεπόμενο! :D

Τέτοιες φάσεις συμβαίνουν στα live! ::)

18
 :)Καλημέρα παιδιά,

Κυκλοφόρησε ένα καινούριο διπλό CD "Αφιέρωμα στον Γρηγόρη Μπιθικώτση", ζωντανή ηχογράφηση από το Στάδιο Ειρήνης και φιλίας, όπου πολλοί καινούργοι και παλιοί τραγουδιστές τραγουδούν αυτά που έχει τραγουδήσει παλαιότερα ο Μπιθικώτσης. Είναι μια πραγματικά πολύ καλή δουλειά, η ορχήστρα "φυσάει", όπως και η ενορχήστρωση είναι πολύ καλή, και ακούς καλές ερμηνίες από καλές φωνές!

Τραγουδούν η Δήμητρα Γαλάνη, ο Μανώλης Μητσιάς, η Πόλυ Πάνου, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Γιάννης Πάριος, η Ελένη Τσαλιγοπούλου, ο Γιάννης Κότσιρας, ο Δημήτρης Μπάσης, ο Κώστας Μακεδόνας, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Αντώνης Καλογιάνης, η Μαρία Σουλτάτου, ο Αντώνης Ρέμος, ο Πασχάλης Τερζής (η μόνη ερμηνεία που δεν μου άρεσε γιατί τα ψιλομετατρέπει σε σκυλάδικο), ο Γεράσιμος Ανδρεάτος, και ο γιός του τιμώμενου Γρηγόρης Γρ.Μπιθικώτσης.

Με συγκίνησαν ειδικά οι ερμηνείες του Κότσιρα και του Ρέμου (τον οποίο δεν είχα και σε πολύ υπόληψη λόγω του ρεπερτορίου του).

Νομίζω ότι είναι από τις πολύ λίγες φορές που κάνουν αφιέρωμα σε έναν τεράστιο καλλιτέχνη ενώ βρίσκεται εν ζωή.

Επίσης είναι από τις πολύ καλές ευκαιρείες να μάθουν οι νεότεροι μουσικόφιλοι για το καλό Ελληνικό Τραγούδι που διέπρεψε τις περασμένες δεκαετίες μέσα από τις φωνές μεγάλων καλλιτεχνών (όπως τον "Σερ" Μπίθι). ;)


19
 :)Συμφωνώ με τον Newbie, και σας προτείνω να ρίξετε μια ματιά στην συζήτηση που είχαμε για τον πιο γελοίο στίχο, γιατί τα σχόλια που έχω κάνει είναι σχετικά με το θέμα. ;)Η συζήτηση είναι υπο την ίδια κατηγορία με τίτλο "Γράψτε τον πιο γελοίο στίχο που ακούσατε" :D

20
 :)Καλημέρα προς όλους που ξεσήκωσα λόγω των αναφορών μου στους στίχους της Νικολακοπούλου.
Παιδιά, δεν λέω ότι η εν λόγο στιχουργός στερείται από ταλέντο. Και για να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου θα παραθέσω ένα ωραίο της στίχο που μ'αρέσει :
"Δεν είσαι συ σκοτάδι να πλαγιάσω
δεν είμαι γω φαρμάκι δυνατό
πώς να με πιεις και πώς να ξεγελάσω
τον κεραυνό που κρύβω στο μυαλό

Δεν είναι αυτό το πρώτο μας ταξίδι
ούτε και κείνο τ' άλλο το στερνό
είναι στη μέση σάπιο το σανίδι
και δεν αντέχει κάτι αληθινό

Δεν είναι δω που θέλω να γυρίσω
ούτε και κει που ψάχνεις να με βρεις
με ξένη φόρα πήγε κι ήρθε πίσω
το συστημένο της υπομονής

Κι αν είμαι γω που θέλω να ξεχάσω
κι αν είσαι συ που μόνη σου μιλάς
είναι που ο κόσμος όλος πήγε πάσο
κι η φαντασία σου 'γινε μπελάς"

Είναι από την Νυχτερινή Κυβέρνηση του Κώστα Καλδάρα (1988)
και το τραγούδισε ο Γιώργος Νταλάρας.

Νομίζω ότι κι αυτός ο στίχος μπορεί να θεωρηθεί μοντέρνος κι όχι απλός. Όμως είναι ωραίος χωρίς τρελές αταίριαστες λέξεις που κάνουν μόνο ρίμα.Άρα όταν θέλει κάποιος ταλαντούχος, μπορεί να φτιάξει και κάτι πραγματικό όμορφο

Γιατί νομίζετε ότι ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Νίκος Γκάτσος, ο Πυθαγόρας και άλλοι τόσοι στιχουργοί του έντεχνου τραγουδιού δοξάστηκαν και ακόμα δοξάζονται? Διότι με τους στίχους τους αγγίξανε την ψυχή του λαού, με την ομορφιά τους στολίσανε ολόκληρη εποχή. Εγώ δεν πιστεύω ότι δεν μπορούν να υπάρξουν και τώρα τέτοιοι δημιουργοί, νέοι άνθρωποι, που με την τέχνη τους και όχι με την αλλοκοτιά τους, να τραβήξουν την προσοχή μας και να τους αγαπήσουμε, να μείνουν τα τραγούδια τους στις καρδιές μας όσα χρόνια κι αν περάσουνε! ;)



21
 :)Κατά την ταπεινή μου γνώμη, μπορεί να μην είναι γελοίοι με την έννοια ότι τ'ακούμε και βάζουμε τα γέλια. Αλλά γελοίος σημαίνει και ο χαζός ή ο βλακώδης αν θέλεις. Πιστεύω ότι πιο σημαντικό από την ρίμα είναι να έχει ο στίχος νόημα και συνοχή, κι όχι να ρίχνεις μαζωχτές λέξεις που κάνουν ρίμα, κι άιντε να καταλάβει ο ακροατής τί εννοείς.

Όσο γι'αυτό που γράφεις για τον Λοϊζο συμφωνό απόλυτα μαζί σου και σε συγχαίρω που το έχεις προσέξει. ;)

22
 :)Για να συνεχίσουμε την συζήτηση, ας παραθέσουμε κι άλλα παραδείγματα:

"Αδιόρθωτα τα μάτια κι οι καρδιές
Με κουμπιά και φερμουάρ κατεστραμμένα
Δυο κουβέντες μου, σου πέσανε βαριές
Κι αποφάσισες να ζεις χωρίς εμένα....

....Λες και μέσα μας τ’ αντίθετα τραβάν
Να ψηφίσουνε στο ίδιο παραβάν
Ένα αιώνιο Ιησού η Βαραββάν, του ανθρώπου η φύση" :P

"Όλο το σώμα μου συρτάρια
κι όλα ανοιχτά στα όριά τους
κομμάτια οι νύχτες κεχριμπάρια
πολλές ζωές, πολλούς θανάτους
κι αλλού τα λόγια σου κουβάρια
πετσέτες για φτωχούς Πιλάτους
δυο δαχτυλίδια και δυο ζάρια" :-X

Της ίδιας "καλλιτέχνιδας"!!!

Επίσης να παραθέσουμε και τον γελοιότατο και χορευτικότατο στίχο του Ρασούλη, παρ'όλο που έχει γράψει και πραγματικά διαμάντια:
"Όλο ίδια και τα ίδια, του μυαλού σου ροκανίδια
Άλλο ο ανοιχτομάτης κι άλλο ο αυγουλομάτης" :o





23
 ::)Φίλε Απόλλωνα,

Δεν ξέρω με ποιόν από τους στίχους που έγραψα διαφωνείς, αλλά νομίζω ότι για το "Πάρ'το Λίζα και κάν'το κορνίζα .... " θα πρέπει να συμφωνείς, επίσης και γι'αυτόν που έγραψε ο φίλος ο Viennezos θα συμφωνείς.

Δεν είναι τυχαίο ότι όλα αυτά τα "διαμάντια" έχουν ξεφυτρώσει από την στιχουργό που αναφέρει ο Viennezos.

Μπορεί σε κάποιους (ελάχιστους) στίχους που γράφει να υπάρχει κάποιο νόημα, το οποίο θα καταννοήσουμε μετά από δύο ημερών σκέψη και συλλογισμό, αλλά είμαι τελείος αντίθετος γενικά στην στιχουργική από λεξικό της ρίμας, διότι έτσι ξεφυτρώνει ένας στίχος "μεταμοντέρνας" βλακείας, χωρίς απλά νοήματα και περιεχόμενο και φυσικά ποιότητα. Κι εγώ μπορώ να γράψω ένα στίχο που να κάνει ρίμα με τις λέξεις δαχτυλίδια, αντίδια, πριονίδια, βαρίδια(και αντε να μην πώ και τίποτ'άλλο), αλλά το αποτέλεσμα θα ήταν μία μ....
Έχω ακούσει και άλλα τραγούδια της που κάνουν ρίμα οι λέξεις λοιπόν, Depon και άλλα διάφορα. Λοιπόν, εγώ αυτό δεν το θεωρώ τέχνη αλλά κακοτεχνία. 8)

24
 :) Καλημέρα παιδιά,

Διάβασα τους γελίους στίχους που έχετε παραθέσει και παρατήρησα ότι όλοι προέρχονται από τα σκυλάδικα ή τα βλακώδες ποπ τραγουδάκια της εμπορικής σκηνής ή δισκογραφίας.

Κι έχω να προσθέσω: αυτά τα τραγούδια και οι στιχουργοί τους ποτέ δεν είχαν την φιλοδοξία να πάρουν Nobel στίχων ή μουσικής.Κανείς όμως από σας δεν έχει αναφέρει τους γελίους στίχους του σοβαροφανούς ψευτοκουλτουριάρικου τραγουδιού, όπου πολύ φιλόδοξοι και "καταξιωμένοι" στιγουργοί έχουν μπουρδολογήσει, και τα έχουν τραγουδήσει τραγουδιστές του ποιοτικού τραγουδιού.

Ας παραθέσω κανα-δυό παραδείγματα, και περιμένω να γράψουν και άλλοι:

" Πάρ'το Λίζα και κάντο κορνίζα,
και βάλ'το στην πρίζα να γίνει σουξέ,
το πτυχίο δεν μπαίνει στ'αρχείο
κoρίτσι για δύο, τσιφλίκι μπαξε"(!!!!!!)  :P

"Πρώτη μου φορά σε θολά νερά
έμαθα κολύμπι και πώς λεν το γιαχαμπίμπι
πρώτη μου φορά"(!!!!!) ???

"Κάτω απ' την άρρωστη βροχή
στις εθνικές των φορτηγών, με τα ψυγεία
Το μαύρο λάδι απ' την ψυχή
δεν καίει για κάτι που θα μοιάζει μ' ευλογία" :P

"Να ’χα κι ένα μπλε ποδήλατο
να ’πιανα το φως κι άντε φύλα το
Να ’πιανα το φως και να ’βγαινα στην Αμερική" ???





25
Έτσι κι αλλιώς,  η μουσική κυκλοφορεί ελεύθερα μέσα από το διαδύκτιο, επίσης και από πειρατικά CD , οπότε ένα μεγάλο μέρος από τα κέρδη των εταιρειών και των καλλιτεχνών χάνονται. Όποιος βέβαια επιμένει να έχει το original CD (που σε πολλές περιπτώσεις, και τα original CD παρουσιάζουν προβλήματα λόγω κακής ποιότητας ή κακής εγγραφής) το πληρώνει 20 -30 € και το παίρνει, και πάντα θα υπάρχουν τέτοιοι καταναλωτές. Αλλά εγώ πιστεύω ότι είναι λίγοι σχετικά με αυτούς που βρίσκουν τα τραγούδια ελεύθερα.
Τί μπορούν να κάνουν οι καλλιτέχνες για να ζήσουν: Να κάνουν συναυλίες, εμφανήσεις σε μαγαζιά, ή να κάνουν κάποιο άλλο κύριο επάγγελμα που να τους στηρίζει οικονομικά.
Πιστεύω ότι η δισκογραφία θα πρέπει να υποστηρίζει την δουλειά του κάθε καλλιτέχνη από την άποψη της διαφήμησης κυρίως . Δηλαδή η παρουσία του τραγουδιού στο διαδύκτιο είναι μια δωρεάν διαφήμηση (στις περισσότερς περιπτώσεις), έτσι γίνεται γνωστός ο καλλιτέχνης είτε λέγεται τραγουδιστής ή συνθέτης ή στιχουργός.

Οι εταιρείες βέβαι θα μπορούσαν να πουλάνε φθηνότερα , κι έτσι θα αγοράζανε όλο και περισσότεροι. Ας θυμηθούμε ότι τις κασσέτες κάποτε τις πουλάγανε 4.000-5.000 δραχμές και τώρα μπορούν και τις πουλάνε στις 2.500 (7,5-8 €) !!! ;)

Σελίδες: [1] 2