Μηνύματα

1

Άνθρωπος και ζωή / Απ: ΟΤΑΝ Η ΦΙΛΙΑ ΜΠΛΕΚΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ..

« στις: 05/01/07, 20:48 »

εγώ πάλι θέλω να κοιτάξεις αυτη την απάντηση μου μετά απο 5-6 μήνες.... ίσως τότε να με καταλάβεις. τώρα δεν παίζει!:)


η απάντηση έχει ως εξής:  Μουαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!!!!!
(τέλος απάντησης:Ρ)

παρόλο που θα φανώ γελοίος κτλ κτλ να ξέρεις οτι συμπάσχω... και εγώ και ο Μπάμπης που κάθετε δίπλα μου τώρα..
επίσης.... να χαίρεσαι που το έζησες αυτό, περίμενε να μεγαλώσετε λίγο και πήγαινε σε κοσμηματοπωλείο!:)

γεια χαρά:) καλές γιορτές... οτι επιθυμείται.

Φιλικά, Γιώργος

Ρε συ Γιωργο, συγγνωμη κι ολας αλλα δε σε καταλαβαινω. Που κολλαει το κοσμηματοπωλειο και προς τι ο γέλωτας?Με ενδιαφερει πολυ η γνωμη σου-απαντησε μου.Επισης ποσων ετων εισαι αν επιτρεπεται?καλη χρονια να χεις ,δωσε μας τα φωτα σου μερα που ειναι!!

2

Άνθρωπος και ζωή / Απ: ΟΤΑΝ Η ΦΙΛΙΑ ΜΠΛΕΚΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ..

« στις: 20/12/06, 23:37 »

Φιλοι μου ευχαριστω για τις απαντησεις σας.Θεωρω πως σε αναλογες περιπτωσεις ο δρομος δεν εχει επιστροφη.Ειναι τρομερα σπανιο ενας ανδρας να ξαναδει φιλικα μια γυναικα που καποτε γουσταρε τρελα κ δεν την ειχε.Ή θα ειμαστε καποτε μαζι, ή θα τη χασω οριστικα.Εχω συμφιλιωθει με την ιδεα.Ας γινει ο,τι ειναι να γινει..

3

Άνθρωπος και ζωή / Απ: ΟΤΑΝ Η ΦΙΛΙΑ ΜΠΛΕΚΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ..

« στις: 18/12/06, 11:27 »

Φιλοι μου σας ευχαριστω για τις μεχρι τωρα απαντησεις.σε αντιθεση με εσας εγω ειμαι απαισιοδοξος.Δεν πιστευω πως μπορει να υπαρξει ξανα φιλια μεταξυ μας.Οταν εχεις νιωσει τοσο δυνατα συναισθηματα,πως γινεται μετα (και χωρις στο μεταξυ να γινει τιποτα μεταξυ μας) να χαλαρωσω και να βγαινω μαζι της για καφε? Το βλεπω απο πολυ δυσκολο εως αδυνατο. Επαιζα θεατρο μπροστα της για πολυ καιρο.Ταλαιπωρηθηκα αφανταστα. Τωρα δεν μπορω να προσποιηθω ουτε ωρα. Ευχαριστω και παλι για τις απαντησεις ομως το ενδεχομενο νεας φιλιας δεν το συζηταω καν.Το μονο που μενει ειναι να την ξεπερασω εντελως.Πραγμα δυσκολο, θελω να πιστευω οχι αδυνατο.

4

Άνθρωπος και ζωή / Απ: ΟΤΑΝ Η ΦΙΛΙΑ ΜΠΛΕΚΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ..

« στις: 17/12/06, 23:31 »

Μαλλον δεν πρεπει να κρατησω την παραμικρη επαφη, ουτε καν χρονια πολλα στις γιορτες, γιατι ετσι θα πηγαινω συνεχως πισω και δεν το θελω.Αυριο που εχω γενεθλια ελπιζω να μη στειλει.Αν μου στειλει θα την ευχαριστησω τυπικα κ θελω να της ζητησω να μη με ξαναενοχλησει (θα το πω οσο πιο ευγενικα μπορω) και να σβησει το νουμερο μου οπως εκανα ηδη εγω με το δικο της (αν το δω ομως, μπορω να το αναγνωρισω ανετα). Ελπιζω να μη μου κρατησει κακια γι αυτο...

5

Άνθρωπος και ζωή / Απ: ΟΤΑΝ Η ΦΙΛΙΑ ΜΠΛΕΚΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ..

« στις: 17/12/06, 23:16 »

Έμαθα από κοινό φίλο πως πριν μέρες πέθανε ο παππούς της. Θεώρησα σωστό να της στείλω 1απλό μήνυμα για συλλυπητήρια κλπ. Ήταν καθαρά ανθρώπινη κίνηση. Με πήρε τηλφων να μ'ευχαριστήσει. Μιλάγαμε περίπου μία ώρα. Μου είπε πως έκατσε και σκέφτηκε όσα είπαμε πριν 10 μέρες στον καφέ. Αναγνωρίζει πως είμαι σε δυσχερέστερη θέση από εκείνη +πως ήταν λάθος της να απαιτεί να μείνω δίπλα της σα φίλος αφού βλέπει κ η ίδια πως δε γίνεται και πως υποφέρω όταν την έχω δίπλα μου και δε μπορώ να την αγκαλιάζω και να την φιλάω. Ήταν πικραμένη γιατί ήλπιζε πως εμένα θα μου είχε περάσει. Eίπε πως δεν είχε καταλάβει πόσο δυνατά ήταν στην πραγματικότητα τα αισθήματα μου για εκείνη. Εκτιμά ιδιαίτερα το γεγονός πως σεβάστηκα πάντα τη φιλία μας κ δεν έκανα καμία ερωτική κίνηση πριν της αποκαλύψω τα αισθήματα μου.tρίχες! Λογικά με κάποιον πρέπει να μίλησε και να της άλλαξε τα μυαλά. Με φίλη, με μάνα ή με συνάδελφο. Εκτός αν η ίδια ξανασκέφτηκε μόνη της ήρεμα κ ψύχραιμα όσα ειπώθηκαν σε εκείνον τον καφέ. Είπαμε πως κανείς δε ξέρει τι θα φέρει το μέλλον. Να μην κόψουμε τελείως επαφές (όπως πέρσι)+να επικοινωνούμε τουλάχιστον σε γιορτές, γενέθλια κλπ. Δεν ξέρω αν το εννοούσα όταν της το υποσχόμουνα. Θα κάνω ό,τι με κάνει να νιώθω καλύτερα. Μου είπε..<Θα μου λείψεις. Πρόσεχε τον εαυτό σου και όποτε με χρειαστείς θα είμαι κοντά σου. Όποτε μου στείλεις μήνυμα για καφέ κλπ, να ξέρεις πως εγώ θα είμαι σίγουρα μέσα χωρίς δεύτερη σκέψη. Από εσένα εξαρτάται. Είναι όλα στο χέρι σου πλέον». Δεν ξέρω αν θα κάνω ποτέ την κίνηση να της ξαναπώ να πάμε για καφέ να πούμε νέα μας. Μάλλον ποτέ. Θέλω να πιστεύω πως το σημερινό τηλέφωνο δεν ήταν το τελευταίο μας. Αλλά και να ήταν, τουλάχιστον μπόρεσα και της έδειξα πόσο τη νοιάζομαι κ πόσο την αγαπάω. Ίσως να μην έχει σημασία πλέον. Σκληρό πράγμα να χάνεις κάποιον που αγαπάς. Τουλάχιστον στο τέλος δείχνει να με καταλαβαίνει. Αυτό αρκεί. Η ζωή συνεχίζεται και αφήνουμε το χρόνο να φέρει τις όποιες ισορροπίες στις ζωές μας. Σωστά?

6

Άνθρωπος και ζωή / ΟΤΑΝ Η ΦΙΛΙΑ ΜΠΛΕΚΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ..

« στις: 17/12/06, 18:58 »

Καλησπερα σε ολους.Συμμετεχω πρωτη φορα για να σας πω το προβλημα μου.Ειχα κολλητη φιλη 4 χρονια μικροτερη.Περνουσαμε ατελειωτες ωρες μαζι.Λεγαμε τα παντα.'Ημαστε φιλοι-τιποτα αλλο', λεγαμε σ οποιον μας νομιζε ζευγαρι(σε ολους).Πραγματι,φιλοι.Μονο που καποια στιγμη,αρχισα να σκεφτομαι αλλιως .Προσπαθησα να το ξεχασω.Το εκρυβα.Ομως ενοιωθα τυψεις.Ηταν σα να την κοροιδευω.Της μιλησα.Σοκαριστηκε.Ειπε πως με βλεπει μονο φιλικα.Αρχισε να απομακρυνεται.Εξαφανιστηκε.Εκανε αλλη σχεση.Εγω εμεινα μονος να ποναω κ να μου λειπει.Εσφιξα τα δοντια+συνεχισα.Εκανα νεα σχεση.Ειχα να τη δω 1χρονο.Συναντηθηκαμε τυχαια στη Γλυφαδα.Πηγαμε για καφε.μιλησαμε για τα παλια.Νοσταλγησαμε τις εποχες που περνουσαμε ατελειωτες ωρες μαζι.Ημουν ξεκαθαρος απεναντι της.Της ειπα πως δε μπορω να τη δω φιλικα+πως την θελω παρα πολυ παροτι ολο αυτο το διαστημα εχω κανει μικρης διαρκειας σχεσεις με αλλες κοπελες.Μου ειπε πως ποναει παρα πολυ που με εχασε απο τη ζωη της.Οταν της ειπα πως καλο ειναι να μην εχουμε επαφες γιατι αλλα ζηταει ο ενας+αλλα ο αλλος ,μου ειπε πως ειμαι παρτακιας και κοιταω πως θα νοιωσω εγω καλα αδιαφορωντας για εκεινη,που με εχει αναγκη διπλα της.Ειπε ακομα πως ολον αυτον τον καιρο που ειμαστε χωριστα σκεφτοταν πρωτα εμενα και μετα τον εαυτο της+γι αυτο δεν τολμουσε να με παρει ουτε 1τηλεφωνο.Ηθελε να μ αφησει να ηρεμησω +να επανελθουμε στην προηγουμενη κατασταση (κολλητα φιλαρακια-μοιραζομασταν τα παντα κλπ).Της ειπα πως ειναι πολυ δυσκολο αυτο που ζητα.Της εξηγησα πως σε εναν αντρα μενει απωθημενο το να μην ειχε μια γυναικα που ηθελε τοσο.Εδειξε να μην καταλαβαινει και επεμεινε πως κοιταω μονο τον εαυτο μου και την αγνοω,κανοντας παντα αυτο που εγω θελω.Αποτελεσμα τιποτα.Δεν μπορει να με καταλαβει.Αναρωτιεμαι τι πρεπει να κανω.Να προσπαθησω να τη δω φιλικα,ωστε να μη την χασω απο τη ζωη μου?Φανταζομαι φιλοι μου να καταλαβαινετε πσο δυσκολο ειναι αυτο για μενα.Να ριξω μαυρη πετρα πισω μου και να εξαφανιστω?Ειπαμε καποια στιγμη να ξαναβρεθουμε.Το αφησαμε ετσι.Ενδεχομενως με αγαπαει.Αλλα με τον τροπο της που ειναι τελειως διαφορετικος απο τον δικο μου ..Καθε απαντηση ειναι ευπροσδεκτη.