Αστροφεγγιές

[ivikos]

Αστροφεγγιές ζωγράφιζες με λιγοστό πινέλο
και μοιάζανε τ’ αστέρια σου, με μυθικές φωνές
το ‘να φεγγάρι κόπηκε στο: «Βάρδα το φουρνέλο…»
το άλλο, αιχμαλώτισε αγάπες κι ηδονές….

Μέδουσα φανερώθηκε, στα ξέφωτα των ζώντων
κι ημίθεοι φωνάζανε: «Κανείς δεν την νικά…»
οι αγάπες βαφτιστήκανε σε δύσεις οριζόντων
και στο λυκόφως γίνανε, ξανά τα φονικά!!!!!

Τα νειάτα που στρατεύτηκαν, ασπίδες δεν τους δώσαν
και νύχτα τους φυτέψανε, στρατάρχες δανεικούς
μα οι λίγοι που ξεδιάντροπα, το στράτευμα προδώσαν
σειρήτια πήραν του εχθρού, και θρόνος μαγικούς

Αστροφεγγιές ζωγράφιζες, με πλάνο το φεγγάρι
που κρύβονταν στα σύννεφα, σ’ εφόδους ληστρικές,
το κέρμα σου δεν έβρισκε, σχισμάδα στο παγκάρι
και κύλαγε στο κράσπεδο, για νύφες …παστρικές!!!!!!!!!!!!