Διάλογος...

[Fusalida]

Διάλογος....


Ψηλαφείς το σκοτάδι...

-Βρέχει στους άδειους δρόμους,
θαρρώ και στη καρδιά...

-Όμως γιατί;

-Τι; Δε σ'ακούω....
Μη με ρωτάς...έχω ξεχάσει να ακούω...
Άκου...τα αηδόνια ή τα σπουργίτια
δε σ'αφήνουν να κοιμηθείς τα χαράματα...
Ενώ το ροχαλητό του πατέρα σου
απ'το διπλανό δωμάτιο,
σπάζοντας την πλανόδια σιωπή,
διαπερνώντας τοίχους και λεπτά,
δε σ'αφήνει ούτε καν να διαβάσεις.

-Τις νύχτες όλα μοιάζουν
αβάσταχτα ηχηρά...

-Ναι, μόνο που κανένας
ήχος δεν είναι βαρύς
για τη σκέψη...
Ουτέ καν το ροχαλητό
του πατέρα μου δεν
μπορεί να την ενοχλήσει...

Κι ενώ ο Δημοσθένης
προσπαθεί να πείσει τους
Αθηναίους για πόλεμο υπερ
της Ροδίων ελευθερίας,
εσύ πετάς στα κατακάθια του χθες....


-Ποιο χθες;
Το χθες ανήκει στην ανυπαρξία!
Και το σήμερα αφήνεις να περνά αβίαστα
μπροστά απ'τις οθόνες των ματιών σου...

Ψηλαφείς τον εαυτό σου...

-Είσαι μόνη!
Μόνη ανέβηκες τα σκαλιά
τούτης της σκηνής, μόνη θα
κατρακυλήσεις μια μέρα απ'αυτά
στο κενό, στην ανυπαρξία...

-Όχι, όχι εγώ....σταμάτα, φύγε!

-Δε ξέχασες ακόμα να'ακούς μικρή μου!

-Φύγε!Εχώ κλείσει τ'αυτιά μου!
Δε ξέρω να ακούω, έχω ξεχάσει να ακούω!

-Είσαι ένας ΚΟΜΠΑΡΣΟΣ στις ζωές των άλλων!

-..........

-Τι; Είπες κάτι; Λιγόστεψε η φωνή σου....

Είσαι μια μικρή, ολιγόζωη φυσαλίδα...τίποτα άλλο!

-..........

-Πως είπες;;;
Σε σάπιο ωκεανό γυρεύεις οξυγόνο;
Τι ανόητη!
Κοιμήσου καλύτερα....

Αύριο...αύριο θα'χεις ξεχάσει....
Σ'αρέσει να ξεχνάς...
Σ'αρέσει να κάνεις πως δεν ακούς...
Σ'αρέσει να μην είσαι εσύ...

 



              [Βαθιά και φανερά επιρεασμένη από τους διαλόγους του Δημοσθένη (pimami)....
                Δημοσθένη ευχαριστώ...]

[Μαργαρίτα Π.]

Γιώτα μου γεια σου. Επέλεξες τον διάλογο αυτή τη φορά, πολύ εύστοχη η επιλογή σου γιατί ο διάλογος έχει μια αμεσότητα που κερδίζει τον αναγνώστη και ταιριάζει απόλυτα με το θέμα του ποιήματός σου. Το οποίο ποίημα είναι καλογραμμένο, όπως και όλα τα δικά σου που έχω διαβάσει. Συγχαρητήρια!!!!!!!!! 



[το συνημμένο έχει διαγραφεί από τον Διαχειριστή]

[Symeon]

σε θεατρικο μου κανει μια χαρα..διαλογος εκφωνητη και ηθοποιου....πολύ καλο...πάρα πολύ καλο...

[mymood]

Η Ποιηση ειναι ενα παιχνιδι του Ποιητη με τον εαυτο του σε ωρες αβασταχτης μοναξιας. Ο διαλογος επιβεβαιωνει αυτο που λεω. Η χρηση λεξεων και εικονων που σε πολλους φανταζουν πεζες, ειναι γιατι η εξοικιωση με την ποιητικη τεχνη θελει πολυ σκαψιμο υπομονη κι επιμονη. Δεν με ξενιζει το στυλ που διαλεξες να μας δωσεις, δεν με ξενιζει ουτε ο διαλογος παρολο που ομολογεις επιρροες σε υστερογραφο , οπως αλλωστε το συνηθιζεις.
Δεν με ξενιζει τιποτε πια σε σενα Γιωτα. Οπως και να γραψεις, ο,τι και να γραψεις, οσο κι αν το υποστηριζεις η οχι με υστερογραφο, η τεχνη σου και η ικανοτητα σου να σκαλιζεις ποιηματα ειναι αναμφισβητητη .  Συνεχισε να μας δινεις χαρα. Ειναι μεγαλη παρηγορια να διαβαζεις τετοια ποιοτητα απο νεους της ηλικιας σου.

[Σ.απ.φώΣ]

Έχουνε ρέντα οι δεκταοκτάρηδες εε........ (πλην της ομιλούσης βέβαια!)

Μπράβο σου και σένα κορίτσι μου! Έτσι, να διαβάζω Γιώτα και Γεωργιάννα να χαίρομαι τα νιάτα τα ευαισθησία και ποιότητα γεμάτα! 

[kuiper]

  Εκεί που είχα καταλήξει στο συμπέρασμα πως τούτο το εφετζίδικο
εμβριθή θηλικό δεν μπορεί να είναι 18 χρόνων,μα πως πίσω από την
ευρυμάθεια και τον εναργή λόγο κρύβεται ένα πλάσμα (ίσως και 18 χρόνων)
ήρθε τούτο το (Διάλογος ...) να με μπερδέψει περισσότερο.

Μικρή μου Γιώτα ξέχασέ το.
Εγώ απολαμβάνω ποίηση ακόμα και στα Post σου.
Νάσαι καλά που μου χαρίζεις στιγμές απόλαυσης. Καλό σου βράδι.


  Το χθές ανήκει στην ανυπαρξία;

  Ψηλαφείς τον εαυτό σου... (έχεις όμως την πείρα;)
  κι'εδώ με μπερδεύεις!

[Fusalida]

Ευχαριστώ για το χρόνο σας και για τα λόγια σας...μοιάζουν με τονωτικό ελιξίριο μέσα στην κατατροπωτική ρουτίνα της αδιαφορίας...
      Ευχαριστώ μέσα απ'τη καρδιά μου...

 

Υ.Γ. 1. Γιώργο... Να πω μόνο ότι ο Δημοσθένης με επιρέασε ως προς την μορφή αυτού του γραπτού...Κατα τ'άλλα ξέρεις πόσο με τιμάνε τα λόγια σου και πόσο μετράνε για'μένα....Ευχαριστώ...
      2.κύριε Γιάννη...Χμμμ....Με μπερδέψατε κι εσείς λιγάκι εως πολύ με τα λόγια σας....Ευχαριστώ!

[kuiper]

  Έχεις δίκιο,σου ζητώ συγνώμη.

[monalizagreen]

                              -Ποιο χθες;
                             Το χθες ανήκει στην ανυπαρξία!
                             Και το σήμερα αφήνεις να περνά αβίαστα
                             μπροστά απ'τις οθόνες των ματιών σου...

                            Αλοίμονο...

[pinelopi]

Αυτοί οι εσωτερικοί διάλογοι είναι αστείρευτη πηγή ανακαλύψεων... κι όποιος τους επιχειρεί πάντα κερδισμένος είναι 

[Bάγια]

Φυσαλιδούλα...
τα σέβη μου!!!