Πεσμένα φύλλα

[Ιμερος]

Λες κι ο αγέρας έσπειρε
απ' τα σπλάχνα του βουνού
το αίμα που κόκκινο έρεε
και όλο, σκόρπισε παντού

έβαψε μονομιάς τα φύλλα
σε κάθε δένδρου το κλαρί
και μ' έπιασε ανατριχίλα
π' ανάκατα πλουμιά φορεί

καφέτιζε μέσ' την πλάγια
κομμάτι πυκνό του δάσους
κοκκίνισε βαθιά η ρεματιά
κι έβγαζε ήχους μπάσους

σαν να τα ξέπλυνε η βροχή
κιτρίνισαν κάτω τα φύλλα
του φθινοπώρου απαντοχή
με μιαν οσμή, ελαφριά ξινίλα

άκουσα ήχο από ξερό κλαρί
ξανά στο πόδι μου από κάτω
να μ' αποσπάσει δεν μπορεί
πριν να βρεθώ στον πάτο

της άγριας εκείνης ρεματιάς
που λες και κάτω με τραβάει
να αισθανθώ μέχρι καρδιάς
τη φύση που μου τραγουδάει