Περπατωντας στην πολιτεια των οικοδομων

[ε?]

Μπροστα στο παραθυρο ,
την ωρα που αλλαζει το χρωμα η Σεληνη
βλεπω φιγουρες να κανουνε κυκλους

(το πτωμα φανταζομαι
το καταπε η ουρανος μας).

Το πτωμα  , μα εδω...

Η πολιτεια των οικοδομων
φοραει τα καλα της
και ειναι γιορτη
που καθε γωνια
αναβει τα φωτα.

Μπουρδελα που χασκουν
και οροι του τρομου
εκει που το κορμι σου σημαινει ψωμι.

Μπροστα στον καθρεφτη.    (****)

Προσωπα δεμενα στο ιδιο κελι,
το τρενο του χρονου
τα ματια που αλλαζουν και μενουνε ιδια
μοναχα σαν κλαινε
η οταν δεν ξερουν.

Αληθεια το μισος δεν ειναι αγαπη?

Μα αποψε σου αρκει
μοναχα που υπαρχεις.

Αποψε σου αρκει να ξερεις τους καδους.

Στρατιες ξεχασμενες που κανουνε δρομο
ντυμενοι σκουπιδια
και ψαχνουν μιαν ακρη.
Σημαιες απο εντερα και εμβληματα μαχης.

Οι ρακοσυλλεκτες θλιμενοι μετραν το φεγγαρι
αφου τους διδαξανε
μοναχα να χανουν.

Το τελος λοιπον
θα ειναι το ιδιο για ολους.

Μα εσυ καθε τοσο ρωτας :




"Και ομως πως θα ηταν
αν καποτε
σου ελεγα οχι.

Αν αποφασιζα μονος
και αγνοωντας τα χρονια
χτυπουσα την πορτα.

Αν εφευγα μακρια
ή ακομη καλυτερα
αν γυριζα πισω.


Αν ζητουσα να ζησω
οσα ειπες πως οχι.


Αν σταματουσα να προσευχομαι
και αν καποτε κατορθωνα
να κλεψω
το θαυμα."

Και αρχιζεις τους κυκλους
ντυμμενος σκοταδι

την ωρα που αλλαζει το χρωμα η Σεληνη

στην πολιτεια των οικοδομων....

Σιωπη...

[ε?]

......Μπροστα στον καθρεφτη    (****).....



ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΒΥΘΟΥ



Κοιταξε με καλα
θα μπορουσα να ειμαι το δασος
που ταιζει τους φοβο
και να κρατω στην παλαμη τις σκιες
που στοιχειωνουν τις νυχτες σου...

Να ειμαι ο δολοφονος
που σπουδαζει τον τρομο
και ο ερημος δρομος
που παγιδευει τις σκεψεις σου...

θα μπορουα να ειμαι
η Γη
το Σκοταδι
ή ο Θανατος

και θα μπορουσα ακομα
να γινω η Ζωη και το Πεπρωμενο σου...

Για αυτο , να θυμασαι το προσωπο μου ,


γιατι Εγω ειμαι ο Μεγαλος Βυθος....

[Neikos]

Οποτε διαβαζω κατι σχετικα με τον Μεγαλο Βυθο ανατριχιαζω.....
αυτες οι δυο λεξεις (μεγαλος βυθος) υποδηλωνουν τοσα πολλα πραγματα.....

μπραβο και παλι ρακ. ...