Ο πράσινος πρίγκιπας !

[x-versous]

Μια νευρωτική νύφη μου χτυπάει την πόρτα,
Λέει πως μ’ αγαπά και υστέρα φεύγει,
Δακρύζοντας μέσα στα λευκά της πέπλα..
Μια άνοιξη διαρκείας μόλις τελείωσε.

Τα μάγια τις φύσης δεν έπιασαν,
βλέπω χειμώνα, καταιγίδες πνίγουν πόλης, 
μέσα στην βουή ακούω την φωνή σου…
Που πας ;   

Μια επιθυμία ανέκτησα σαν έγγραφο,
κατεστραμμένο από την φωτιά.
μόνο αυτό έμεινε, και ένα ματωμένο λαρύγγι,
να φωνάζει συγγνώμη.

Όλοι οι τοίχοι του κόσμου δεν φτάνουν,
Δεν το μπορούν να σε κρατήσουν μακριά μου.
Όμως μια λέξη με τρία γράμματα μας χωρίζει,
δεν με αφήνει να σε πλησιάσω.

Δεν παραιτούμαι και το άλογο δεν θα το ξεσελώσω,
μπορεί να μην είμαι ο πρίγκιπας μα θα παλέψω…
Για μια κόρη που με κοιτάει θλιμμένη από τον πύργο της… 
Για ένα φιλί που θα κρατήσει, για πάντα
τον πράσινο βάτραχο που ερωτεύτηκε στην όχθη κάποιας λίμνης.

Αλλά το θες ;
θες μια ζωή δίπλα σ’ αυτό που οι άλλοι σιχαίνονται;
Θες να αγκαλιάσεις την ομορφιά της ψυχής μου
κάτω από αυτό το υγρό γλοιώδες δέρμα ;
θες να με έχεις για αυτό που είμαι ;

Αυτές τις σκέψεις τις κάνω μόνος
δεν σε ρώτησα ποτέ και ούτε θα το κάνω.
Για αυτό δεν ήρθα στην εκκλησιά
όσο για την λέξη με τα τρία γράμματα
ποτέ δεν ήταν ΕΓΩ πάντα ήταν ΕΣΥ καληνύχτα.

[MACMISIAS]

Γειά σου Αντρέα. Ξέρεις τι μου αρέσει πιο πολύ εμένα στον πράσινό σου πρίγκηπα; Η φυσική του μουσικότητα που μου μοιάζει με μίνι κλασσική συμφωνία...Όλο το θέμα αναπτύσετε σιγά σιγά για να φτάσει στο τέλος σε ένα κρεσέντο, σε μιά κορύφωση των συναισθημάτων σου. Μας λες την ιστορία σαν ταινία. Με αρχή, μέση και τέλος.Δεν ξέρω αν θα ακουστεί χαζό αλλά είναι ένα από τα..."κινηματογραφικότερα" ποιήματά σου.Άλλο ένα διαμαντάκι από τη συλλογή του x-versus φίλοι μου...

[pinelopi]

Κατ' αρχάς συμφωνώ με τον MACMISIAS, είναι πολύ κινηματογραφικό αυτό το ποίημα. Οι εικόνες μεταμορφώνονται και φτάνουν σ' ένα τελικό κρεσέντο.

Μια άνοιξη διαρκείας μόλις τελείωσε.

Μια επιθυμία ανέκτησα σαν έγγραφο,
κατεστραμμένο από την φωτιά.

Δεν παραιτούμαι και το άλογο δεν θα το ξεσελώσω,

Δυνατοί στίχοι και από άποψη εικόνας αλλά και ουσίας.

Αντρέα και χιούμορ και κυνισμός και αισθαντικότητα σ' έναν ποιητή ?... τι να πω; μπράβο

[Neikos]

λατρευω να διαβαζω τα εργα σου οταν δεν εχουν μετρο....(οχι μετρό )
δεν εχω να προσθεσω πολλα καθως με προλαβαν η pinelopi και ο mac...

ειναι μια καταθεση ψυχης το εργο σου φιλε μου.... και ειμαι σιγουρος οτι η πριγκιπισσα εχει διαλεξει σωστα...

[SEIRINE]

Αυτό που μ΄αρέσει στο έργο σου Αντρέα μου ειναι οτι καταφέρνεις,χωρις τη χρήση μέτρων και καταλήξεων,
να καθηλώνεις τον αναγνώστη...
Μπράβο σου...
Μακάρι πάντα ένας πρίγκιπας να κρύβετε πίσω απο ένα βάτραχο και όχι το αντίθετο...

[lampros.]

Γειά σου Αντρέα. Ξέρεις τι μου αρέσει πιο πολύ εμένα στον πράσινό σου πρίγκηπα; Η φυσική του μουσικότητα που μου μοιάζει με μίνι κλασσική συμφωνία...Όλο το θέμα αναπτύσετε σιγά σιγά για να φτάσει στο τέλος σε ένα κρεσέντο, σε μιά κορύφωση των συναισθημάτων σου. Μας λες την ιστορία σαν ταινία. Με αρχή, μέση και τέλος.Δεν ξέρω αν θα ακουστεί χαζό αλλά είναι ένα από τα..."κινηματογραφικότερα" ποιήματά σου.Άλλο ένα διαμαντάκι από τη συλλογή του x-versus φίλοι μου...

εγω πρεπει να σου πω πως συμφωνώντας απόλυτα με τον MACMISIAS, πως βρισκω ΟΥΣΙΑ σε κάτι τέτοια μικρα διαμαντακια... Ισως γιατι ακριβώς έχουν αρχη, μεση, τέλος...συνέχεια, συνέπεια και έναν ιδιόρυθμο ακροβατισμό στον υπαρκτό κόσμο και στον ''άλλων'' .
Ακουω ήδη την κερκίδα να φωνάζει....Θέλουμε κι άλλο....κι άλλο.....

Μπράβο ΧΧΧ.

[kuiper]

Αντρέα και χιούμορ και κυνισμός και αισθαντικότητα

Προσυπογράφω το παραπάνω σχόλιο της Κατερίνας.
Είναι πράγματι έργο με δυνατούς στίχους.

[x-versous]

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους να είστε καλά!

[alexandra*]

Οι λεξεις, οι εκφρασεις, η ροη, το δυνατο κλεισιμο....η ιστορια που πλαισιωνει τους στιχους, ο σπαραγμος μιας προσωπικοτητας. Ολα αυτα και ακομη περισσοτερα κανουν το εργο σου ξεχωριστο, οπως αλλωστε παντα υπήρξε. Και οπως καθε φορα η ψυχη σου κατι ουρλιαζει στους γυρω. Συγχαρητηρια.

[x-versous]

Σε ευχαριστώ πολύ που ακόμα με διαβάζεις (κοίτα κουράγιο που υπάρχει στον κόσμο ) να είσαι καλά!

[GD]

Καλημέρα !

Κρυμμένος στον κήπο του στοχασμού σου με χιλιάδες γιατί
να φυτρώνουν σαν νυχτολούλουδα. Χαμένος και εγώ στον ειρμό τ
ης σκέψης σου να προσπαθώ να συνδυάσω την αρχή με το τέλος

Μια νευρωτική νύφη μου χτυπάει την πόρτα
Λέει πως μ’ αγαπά και υστέρα φεύγει…..
Για αυτό δεν ήρθα στην εκκλησιά
όσο για την λέξη με τα τρία γράμματα
ποτέ δεν ήταν ΕΓΩ πάντα ήταν ΕΣΥ καληνύχτα

Κι αυτό το εγώ να με χτυπάει φιλικά στην πλάτη και να μου ψιθυρίζει
για μένα μόνο για μένα αν δεν αντέχεις την λέξη εγώ.
Αλλά το πρόβλημα μου είναι ότι στον επίλογο δεν είδα τον πράσινο πρίγκιπα
είδα την νεράιδα να ψιθυρίζει
ποτέ δεν ήταν ΕΓΩ πάντα ήταν ΕΣΥ

Το Εγώ καθρέφτης του εγωισμού
το Εσύ όλα όσα θα έπρεπε να ευχόμαστε και να προσπαθούμε για το άλλο μας μισό 

Καλό Σαββατοκύριακο !!!!

[x-versous]

Σε ευχαριστώ πολύ φίλε GD για τον χρόνο που μου αφιέρωσες να είσαι καλά!