Υμνητής του πελάγους

[Ιππαρχος]

Θα καθίσω κι εγώ στο βράχο το μαρμάρινο
του Σουνίου όπως ο μέγας Άγγλος ποιητής
του πελάγους θα γίνω θεωρός και υμνητής
που σαν σε κάτοπτρο τέλειο και κρυστάλλινο

καθρεφτίζεται εκεί ο ουρανός ηλιοφώτιστος
με σύννεφα αραιά και λευκά, όχι πια μαύρα
που τα χαϊδεύει στοργικά η μεσημεριάτικη αύρα
και ο βυθός από κάτω να φέγγει αιώνια ασκότιστος

Και το κυματάκι στο γιαλό σιγανό και χαδιάρικο
τη δεμένη και μόνη βαρκούλα νανουρίζει
μακρινές και παλιές ιστορίες τής ψιθυρίζει
με φωνή που ‘χει τόνο απαλό, ταξιδιάρικο

Για καράβια πειρατικά της μιλάει, κουρσάρικα
που στη μάχη ρίχνονταν με λύσσα και πάθος
για ναυάγια που η μοίρα τους το ‘χει στο βάθος
με νοσταλγία να τραγουδάνε παραπονιάρικα

Η ματιά μου μακριά να ταξιδεύει ανεμπόδιστη
στη γραμμή του ορίζοντα και πιο πίσω ακόμα
εκεί που ο ουρανός με του δειλινού το υπέροχο χρώμα
και το πέλαγος γίνονται φίλοι πιστοί και αχώριστοι

Και το βράδυ με τη σβελτάδα θαρρείς ενός πάνθηρα
η ασημένια πανέμορφη πανσέληνος του Ιούλη
παίζοντας με τα σύννεφα αδιάκοπο κρυφτούλι
λαχανιασμένη να τρυπώνει σε μισόκλειστα παράθυρα

Η αυγή να επιστρέφει μεγαλόπρεπη και ροδόχρωμη
και μέγας ολοστρόγγυλος ο ήλιος ανατέλλων
υποσχέσεις να δίνει για ένα καλλίτερο μέλλον
χωρίς πια σκοτάδι και μοναξιά εκατόχρονη

Κι ο ναός ο δωρικός ο από αιώνες ακατοίκητος
ορθός σε πείσμα του χρόνου, άδειος και μόνος
ακόμα να πιστεύει στην υπόσχεση του Ποσειδώνος
πως θα επιστρέψει τροπαιοφόρος και ακατανίκητος

Εκεί, χωρίς να μπορεί να με νικήσει ο κάματος
αφήστε με μόνο θεωρό και υμνητή της ομορφάδας
ενός πελάγους αεικίνητου, κι απ’ τα «Νησιά της Ελλάδας»
στα χείλη να ανεβαίνει ορμητικός ο στίχος ο αθάνατος:

«Στου Σουνίου θα καθίσω το μαρμάρινο βράχο
σύντροφό μου το κύμα του Αιγαίου θα κάνω
αυτό εμένα να ακούει κι εγώ εκείνο μονάχο
κι εκεί πάνω σαν κύκνος με τραγούδι ας πεθάνω»

(Λόρδος Βύρων, Τα νησιά της Ελλάδος, μετ. Αργύρης Εφταλιώτης)


Αυθεντικό κείμενο:

Place me on Sunium's marbled steep,
Where nothing, save the waves and I,
May hear our mutual murmurs sweep;
There, swanlike, let me sing and die

[Ιππαρχος]

Συγγνώμη για την επαναφορά στην επικαιρότητα αλλά νομίζω αξίζει να το προσέξετε κάπως..

Εύχομαι χρόνια πολλά σε όλους και ευχαριστώ για την φιλοξενία. Καλή συνέχεια...

[KgSoloman5000]

Πολύ καλό το ποίημα σου, με πολλές εικόνες και πολύ καλή τεχνική. Όντως αξίζει προσοχής....Μπράβο από εμένα

[Lo.Lee.Ta]

Ίππαρχε το ποίημα σου αυτό, όπως και άλλα ποιήματα σου, δεν είναι απλά ότι αξίζουνε προσοχής, αλλά και κάτι παραπάνω. Αυτό γιατί είσαι από τους ανθρώπους που ξέρουνε να γράφουνε. Κι αν δεν ξέρεις να γράφεις, τότε το έχεις ταλέντο.

Είναι να απορείς πραγματικά πως πέρασε απαρατήρητο, τότε που το πρωτοέβαλες στο Kithara ε?

Το ίδιο περίπου απόρησε και ο επίσης ταλαντούχος KgSoloMan5000, σε ένα τελευταίο του ποίημα με περισσότερο βάρος όσε ότι αφορά την βαθμολογία.

Υπάρχουνε πολλά ποιήματα που περνάνε απαρατήρητα, αλλά δεν είναι τόσο απαρατήρητα τελικά, γιατί από τον αριθμό και μόνο των Αναγνώσεων τους φαίνεται ότι κάποιοι έκατσαν και τα διάβασαν. Αν δεν είχε βάλει ο Admin αυτόν τον μετρητή και δεν βρίσκαμε κανένα σχόλιο στο ποίημα μας, μάλλον θα πιστεύαμε ότι δεν αξίζει μία.
Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ δεν γίνεται κάποιο σχόλιο, ο αναγνώστης δεν μένει στην κυρίως σελίδα του kithara.gr αλλά μπαίνει μέσα στο άρθρο σου να το διαβάσει.

Για την βαθμολογία, δεν θα κάνω κανένα σχόλιο, μιας και δεν έχω ασχοληθεί ποτέ μου, δεν ξέρω καν πως λειτουργεί, δεν είναι ότι είμαι κατά, το κάθε τι εξυπηρετεί το σκοπό του και έαν γίνεται με σωστό τρόπο απορρέουν κάποια θετικά πράματα από αυτό.

Πρόσφατα, είχα κάνει εγώ άλλο ένα σχόλιο σε ένα ποίημα της Βάγιας, για ένα ποίημα του Kuiper που αφορούσε την κόρη του, το οποίο ήταν εξαιρετικό περιεχομένου και αναρωτιόμουν γιατί δεν άφησε κανένας σχόλιο από κάτω. Μετά λοιπόν από πολύ καιρό, μήνες από οτι θυμάμαι, ξαναμπήκα και δεν είχε κανένα σχόλιο από κάτω.
Κουφάθηκα εντελώς! Μα λέω γίνεται κάτω από αυτό το ποίημα να μην υπάρχει σχόλιο Μάλλον οι περισσότεροι διαβάζοντας το θα πρέπει να μείνανε με ανοιχτό το στόμα και από δέος και μόνο, ντραπήκανε να απαντήσουν μην φθείρουνε την τελειότητά του.

Τελικά εκεί ακριβώς που έκανα το σχόλιο, απαντήσανε διάφοροι ότι αυτό το ποίημα του, αν και δεν το είχε σχολιάσει κάποιος, δεν είχε περάσει καθόλου απαρατήρητο.
Με αυτό θέλω να πω , ότι ο σχολιασμός ενός ποιήματος δεν έχει να κάνει σχέση με το πόσο καλό είναι, με το αν αξίζει προσοχής ή γενικότερα αξίζει, συμβάλουνε και άλλοι παράγοντες.

Πολλές φορές, έχω διαβάσει ποίηματα που αξίζουνε και δεν έχω σχολιάσει, ένα μέρος αυτών είναι του x-versus αλλά και αρκετών άλλων χρηστών που έχουνε ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό, να μας προσφέρουνε μεγάλο αριθμό στίχων τους. Εγώ βέβαια σαν άνθρωπος, περιμένω εκείνη την ιδιαίτερη στιγμή μέσα μου που θα έχω κάτι ιδιαίτερο να πω για ένα ποίημα, που θα νιώσω κάτι ώστε να δώσω κάτι ουσιαστικό, έστω και αν αυτό είναι απλώς ένας θετικός χαρακτηρισμός. Είναι ας πούμε μια στιγμή, που όχι μόνο μου αρέσει αυτό που γράφει κάποιος, αλλά έχω και εγώ να δώσω κάτι ουσιαστικό από τον εαυτό μου σε αυτό, κάνοντας έτσι το σχόλιό μου.
Πολλές φορές λοιπόν τριγυρίζω σε διάφορα ποιήματα, επαναληπτικά κιόλας, 2 και 3 φορές και με διαφορά ημερών γιατί τα έχω βρει ενδιαφέροντα, χωρίς όμως να έχω σχολιάσει. Τελευταία δε, έχει γίνει τόσο μεγάλο το πλήθος ωραίων ποιημάτων που πρέπει κάποιος να είναι όλη την ώρα πάνω από το pc και να σχολιάζει. Ίσως έτσι αδικούνται περισσότερο κάποια όμορφα ποιήματα γιατί ανάμεσα στο πλήθος των ωραίων είναι δύσκολο να διαλέξεις σχολιάζοντας τα ωραιότερα.

Μιας και μου αρέσει πολύ η φύση Ίππαρχε, θα σου πω ότι είναι πολύ δύσκολο, οτιδήποτε να της μοιάσει στην ομορφιά. Πρόσφατα ανέβηκα σε ένα βουνό και χάζευα τη θάλασσα και 1-2 μικρά νησάκια εκεί κοντά. Μάλλον κάπου εκεί είναι ο Παράδεισος σκέφτηκα. Το ποίημα σου, αγγίζει μερικά στοιχεία από το μεγαλείο της και ιδιαίτερα επικοινωνείς πολύ το στοιχείο της Ηρεμίας εκείνης της στιγμής και ας μιλάς για κουρσάρικα. Φαίνεται ότι συλλογίζεσαι Γαλήνια χαζεύοντας όλα αυτά, αλλά και ότι στο εσωτερικό σου, δεν επικρατεί μόνο η δική σου ευχαρίστηση από όσα βλέπεις αλλά και μία ανάγκη να λάμψη η Ελλάδα ακόμη περισσότερο, παραμένοντας άφθαρτη.
Πόλυ όμορφο και το θεωρώ μια προτροπή, ίδαίτερα για τους Τσιμεντοπολίτες, να κάνουν καμιά βόλτα σε παρόμοιο μέρος, γιατί αυτές οι εικόνες ξυπνούν πολλά μέσα μας.

[Ιππαρχος]

Έχεις ασφαλώς απόλυτο δίκιο, θα θυμάμαι τα λόγια σου...Ευχαριστώ!