Στυγνός φονιάς

[ivikos]

Μιας λυτρωμένης Άνοιξης, το αντίβαρό της χάθη
και ζυγιζόταν στο άπλωμα αρχαίας ζυγαριάς.....
Ε! από τότε στη ζωή, έκανε χίλια λάθη
και παραδόθη ανώδυνα, σε νύχτα ανημποριάς

Θρυμματισμένο τ’ όνειρο, σαν νικημένος άλτης
που αντί για βάθρο κοίταζε αγχόνη και θηλιά,
κι αντί να γίνει εραστής, έγινε εφιάλτης
που παραλύει τις νυχτιές, αγάπη κι αγκαλιά

Πέρασε στο ανιστόρητο, κι ακύρωσε το χνώτο
που έδινε στον Χειμώνα του, μια νότα ζεστασιάς,
τα θύματά του σκόρπιζε, απ’ τον Βοριά ως τον Νότο
για μια αφορμή ασήμαντη, για λόγια μιας βρισιάς

Φεγγάρια αποτρελάθηκαν, τ’ αστέρια δαγκωθήκαν
ποτέ τους δεν ξανάδανε τέτοιο θανατικό
κι από τ’ ασκιά οι άνεμοι, με απόγνωση λυθήκαν
να παρασύρουν τις κραυγές, σε ξένο Τροπικό

Η ορμήνια του Χειμώνα του….δεν άντεξε στο πέτο
και του ξαναζωγράφισε στο στήθος την πληγή,
θύμα του έγινε κι αυτός, με απόγνωσης στιλέτο
κι απ’ του Φθινόπωρου το φως, του Μάρτη βγαίνει η γη….

Μιας λυτρωμένης Άνοιξης το κύμα παραπαίει
πώς να ΄βρεις τους ορίζοντες, που πλάκωσε χιονιάς,
η ανημποριά στον έρωτα, τον «πέθανε» , τον «καίει»
κι έγινε δίχως να σκεφτεί, ο πιο στυγνός φονιάς!!!

13.09.2010

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Αποτυπώνεις μια τραγική κατάσταση με συγκλονιστικό τρόπο
μπράβο σου

[ivikos]

Φίλε Παναγιώτη
Στους χαλεπούς καιρούς της …μη αναγνωσιμότητας….  ή κάποιας άλλης κατάστασης
που δεν είμαι σε θέση να κριτικάρω επακριβώς ……
θεωρώ την επίσκεψή σου, αλλά και το σχόλιό σου για τον στίχο μου
πολύ-πολύ ενθαρρυντικό, και θα ‘θελα να σε ευχαριστήσω γι’ αυτό!!!!
Πιστεύω να ξέρεις ότι τα αισθήματα φιλίας στο πρόσωπό σου αλλά και στα
εύστοχα και υπέροχα ποιήματά σου  είναι αμοιβαία………….
(Πολλοί  ή κάποιοι θα το θεωρήσουν φιλοφρόνηση…αλλά ειλικρινά, όπως σου γράφω έτσι και αισθάνομαι!!!!!!!!!!!)
Να είσαι πάντα καλά!!!!!!!!!!!!!!!!