ΑΛΝΤΕΜΠΑΡΑΝ

[Τάλος]

Ανέσπερες νύχτες ξημερώνουν εμπρός μου

γαλάζιο φως το παρελθόν μου ξυπνά 

σαν υπνοβάτης και σε χρόνο δικό μου

ισορροπώ σε σχοινί με φριχτά ξωτικά   

Κάποια στιγμή θα ‘ρθω σε σένα μωρό μου

κάποια στιγμή θα ‘ρθεις σε μένα κοντά

θα ‘μαστε δυο υπνοβάτες του κόσμου

θα ‘μαστε εδώ, θα ‘μαστε εκεί, πουθενά

Υπάρχουν νύχτες που δίνουν κατεύθυνση

και ξεμακραίνουν το χθες και το τώρα

μόνο στο αύριο βρίσκουν διεύθυνση

και περιμένουν να ξεσπάσει η μπόρα

Ένα αστέρι μου στέλνει τους στίχους του

και γαλαξίες γλυκιά μελωδία

κάνω τον χάρτη να βρω τους πλανήτες του

Αλντεμπαράν με την γη συναστρία!