Τραίναρα

[ivikos]

Τραίναρα κύμα του γιαλού, να μη χτυπά στα βράχια
απάλειψα απ’ το χάρτη μου, της νύχτας την κουκίδα
μα μ’ έχει κάνει μούσκεμα, η μπόρα απ’ τη μονάχια
και του έρωτά μου έσβησε, πάλι η πυγολαμπίδα!!!!

Με τα όνειρα στις πλάνες μου, έκτιζα αγάπης κάστρα
κι ήμουνα πριγκιπόπουλο, στα μάτια τα γλυκά σου…..
Μα μια βροχή πλημμύρισε της λησμονιάς τη γλάστρα
και μ’ έσπρωξαν στην άβυσσο, τα χέρια τα δικά σου…..

Με των ναυάγιων τη σκουριά, πάλευες να με ντύσεις,
κι όταν σου είπα, νοιώθοντας, το ρήγμα να βαθαίνει:
«Παρ’ το κορμί μου χάρισμα, νυχτιές να το γλεντήσεις»
μου ‘λεγες: «Άλλου το κορμί, με καίει… και με πεθαίνει….»

Τραίναρα πάλι το φευγιό, σε κράτησα στη χώρα
και να μου ανάβεις στα έσχατα, σου ζήταγα, τον πόθο….
Μα αυτό το δρόμο θα διαβείς,…. Αχ! να ‘ξερα την ώρα,
ν’ αναληφθώ στα ουράνια μου….. την πίκρα να μη νοιώθω!!!!!!!!!!!!

13.11.2011