Ποια νύχτα

[ivikos]

Ποια νύχτα να σε λυπηθεί, που δέχτης την πειθώ της
πως πρέπει πάλι ν’ ανοιχτούν, της λησμονιάς οι λάκκοι…
Ποια θάλασσα δεν δέχτηκε, ν’ αράξεις στον βυθό της
κι αγκομαχείς μες στο στρατί, ψάχνοντας για κονάκι

Και ποιο φιλί τα χείλη του, δεν τα χαρίζει πάλι
φοβούμενο να μη χαθεί, το χρώμα το άλικό του,
ποια Δύση λέει: «Με την Αυγή, την σταματώ την πάλη,
ως να ‘ρθει το φεγγάρι μου, ξανά απ’ τον Πολικό του…»

Κι αν θες, μου λες, ποιος χείμαρρος θα ρέει στο ανηφόρι
ρισκάροντας πανάρχαιες, δομές του πάνω κόσμου
Ποια αστέρια θ’ απαγάγουνε , της νύχτας βαθμοφόροι
και ποια στιγμούλα θα φανεί, ο μέγας πανικός μου….

Ποια νύχτα βάφει με ήλιου φως , το αρχαίο το παγκάρι
να θυμηθούνε οι πιστοί, να ρίξουν κι άλλο κέρμα
άστρα να ρίξουν μερικοί…. πέντε-έξι, ένα φεγγάρι…..
κι εγώ σκυφτός, με κλάματα, του έρωτα το γέρμα!!!!!

16.10.2012