Μάταια

[Stergios Kourou]

Tη λογική κρύβω σε αιθέρες φαντασίας
εκεί αραχτή σε μια αιώρα συναισθήματος
όταν ξυπνά στον εφιάλτη της ουσίας
να την λικνίζω με στροφές τρελού ποιήματος

Σε υγρά τοπία λίγο πόνο φυγαδεύω
και επιστρέφω με βρεγμένο εισιτήριο
Με μια βελόνα την αλήθεια σημαδεύω
και την ελπίδα μου γεννώ μ επισκληρίδιο

Την αγωνία νανουρίζω με ένα ψέμα
καθώς βουλιάζω στα ανοιχτά της απομόνωσης
απ την καρδιά που σου'χω ανοίξει παίρνω αίμα
και ζωγραφίζω το πορτραίτο της απόγνωσης

Μάταιος έρωτας φθηνή αυτοθυσία
απομεινάρι ιστορικού καλλιτεχνήματος
Απόψε μου έμεινε μονάχα η ουσία
κι ένα ερείπιο κενό νωπού αισθήματος

[metalouda]

"Μάταιος έρωτας φθηνή αυτοθυσία
απομεινάρι ιστορικού καλλιτεχνήματος
Απόψε μου έμεινε μονάχα η ουσία
κι ένα ερείπιο κενό νωπού αισθήματος"


τι να πω τωρα γι αυτο.?...απλα απιθανο.

[old_lion]

"... Απόψε μου έμεινε μονάχα η ουσία
     κι ένα κενό ερείπιο
     ενός νωπού
     < ακόμη> αισθήματος..."

Πέταξε όλα τα υπόλοιπα , Στέργιο .
Κρατώντας μονάχα αυτό ,
όλο το ποιήμα σου γίνεται ποιήμα ...

Έκανα μια μικρή αλλαγή .
Να τη σβύσω άμα και δε σού αρέσει . 

Φιλικά .

[pinelopi]

Με μια βελόνα την αλήθεια σημαδεύω
και την ελπίδα μου γεννώ μ επισκληρίδιο

Ξανά και ξανά κι ας είναι και με καισαρική τομή....

Σε διαβάζω και με βλέπω.

[monalizagreen]

 οι οδηγίες αποπνέουν την αύρα μιας ακόμα τυπικής διαδικασίας:
        ''βγάλτε τα ρούχα σας και ξάπλωστε στο πλάι πλησιάζοντας τα γόνατά σας στο σώμα σας,είπε.''
   
    κι εσύ...

    ...ξαπλώνεις με προσοχή στο πλάι...
        ...πλησιάζεις τα γόνατα στο κορμί σου...
            ...κλείνεις τα μάτια κι ο νους σου...τον διώχνεις μακρυά...μη δει να πονάς..μη δει να κλαίς...

                  ...η πλάτη γυμνή...είσαι ευάλωττος...τρωτός...στα σημεία..σε ένα σημείο.

                                                   επισκληρίδιος.

                            θα'ναι λες για γεννητούρια;..... ....... .... ... .. ..  .  . ...

    κι ακούστηκε κλάμα.... γέννα είχαμε! ελπίδα! το όνομα αυτής Ελπίδα!

                                                                                                             Να σας ζήσει!

                                                            Στέργιο...   

               ζωντανό σαν ένα μωρό που κλαίει.η μόνη του δύναμη,η πρώτη του ταυτότητα..το κλάμα!Μπράβο!

     

[Iroukos]

Μάταιος έρωτας φθηνή αυτοθυσία
απομεινάρι ιστορικού καλλιτεχνήματος
Απόψε μου έμεινε μονάχα η ουσία
κι ένα ερείπιο κενό νωπού αισθήματος









πωωωωωωωω!

κομματια μας εκανες! 

[geni]

...πλακα μας κανεις τωρα...
...αυτα δεν γραφονται...
...η τουλαχιστον οχι ολα μαζι...
...τι να πω?ο,τι και να πω...
...

Θα ξεχωριζα το "και την ελπίδα μου γεννώ μ' επισκληρίδιο" ή το "καθώς βουλιάζω στ' ανοιχτά της απομόνωσης" αλλά διαβάζοντάς το όλο...καθε στιχος ειναι καλυτερος απ' τον αλλο!

Τα ταπεινα ΣΕΒΗ μου.

[Shu_Ji]

Tη λογική κρύβω σε αιθέρες φαντασίας
εκεί αραχτή σε μια αιώρα συναισθήματος
όταν ξυπνά στον εφιάλτη της ουσίας
να την λικνίζω με στροφές τρελού ποιήματος

αυτο κρατω για μενα...τοση διορατικοτητα...τοση ευαισθησια...τοσο εγω...

[Fusalida]

Καλησπέρα...

Νομίζω ότι δε με ενθουσίασε όσο παλιότερά σου Στέργιο σα σύνολο. Στη θέση κάποιων λέξεων, όπως "επισκληρίδιο" και "καλλιτεχνήματος", θα προτιμούσα κάποιες άλλες. Ή θα το προτιμούσα όλο με τις ίδιες λέξεις σε άμετρο όμως λόγο.
Όσον αφορά στο νόημα δεν έχω να πω κάτι...αφήνομαι να αγγίξω για άλλη μια φορά τον εαυτό μου...

Σε υγρά τοπία λίγο πόνο φυγαδεύω
και επιστρέφω με βρεγμένο εισιτήριο
Με μια βελόνα την αλήθεια σημαδεύω
και την ελπίδα μου γεννώ μ επισκληρίδιο

                     .....σε τούτα τα θαυμαστά στιχάκια...

Ευχαριστώ..

[Stergios Kourou]

"Μάταιος έρωτας φθηνή αυτοθυσία
απομεινάρι ιστορικού καλλιτεχνήματος
Απόψε μου έμεινε μονάχα η ουσία
κι ένα ερείπιο κενό νωπού αισθήματος"


τι να πω τωρα γι αυτο.?...απλα απιθανο.

Φωτεινή σ' ευχαριστώ πολύ!!!

"... Απόψε μου έμεινε μονάχα η ουσία
 κι ένα κενό ερείπιο
 ενός νωπού
 < ακόμη> αισθήματος..."

Πέταξε όλα τα υπόλοιπα , Στέργιο .
Κρατώντας μονάχα αυτό ,
όλο το ποιήμα σου γίνεται ποιήμα ...

Έκανα μια μικρή αλλαγή .
Να τη σβύσω άμα και δε σού αρέσει .

Φιλικά .

Κανένα πρόβλημα!!!
Ας εκφραστούμε και οι δυο όπως θέλουμε! Σε ευχαριστώ πολύ!

Με μια βελόνα την αλήθεια σημαδεύω
και την ελπίδα μου γεννώ μ επισκληρίδιο

Ξανά και ξανά κι ας είναι και με καισαρική τομή....

Σε διαβάζω και με βλέπω.

Με διαβάζεις και το βλέπω!!! 
Σ' ευχαριστώ πολύ Κατερίνα...

 οι οδηγίες αποπνέουν την αύρα μιας ακόμα τυπικής διαδικασίας:
 ''βγάλτε τα ρούχα σας και ξάπλωστε στο πλάι πλησιάζοντας τα γόνατά σας στο σώμα σας,είπε.''
 
 κι εσύ...

 ...ξαπλώνεις με προσοχή στο πλάι...
 ...πλησιάζεις τα γόνατα στο κορμί σου...
 ...κλείνεις τα μάτια κι ο νους σου...τον διώχνεις μακρυά...μη δει να πονάς..μη δει να κλαίς...

 ...η πλάτη γυμνή...είσαι ευάλωττος...τρωτός...στα σημεία..σε ένα σημείο.

 

Δεν σου κρύβω ότι στην αρχή μου ακούστηκε λίγο gay η κατασταση... 
Πολύ ομορφο το σχόλιο και οι σκέψεις σου...σ έυχαριστω Ευτυχία!!!

ωωωωωωω!

κομματια μας εκανες! 

Συγνώμη...δε...δεν το ήθελα....
Σ' ευχαριστώ πολύ για την υπερβολή...

...πλακα μας κανεις τωρα...
...αυτα δεν γραφονται...
...η τουλαχιστον οχι ολα μαζι...
...τι να πω?ο,τι και να πω...
...

Θα ξεχωριζα το "και την ελπίδα μου γεννώ μ' επισκληρίδιο" ή το "καθώς βουλιάζω στ' ανοιχτά της απομόνωσης" αλλά διαβάζοντάς το όλο...καθε στιχος ειναι καλυτερος απ' τον αλλο!

Τα ταπεινα ΣΕΒΗ μου.

Πάντα κάνω πλάκα! Κάνω και τπτ άλλο στη ζωή μου; Τις μεγαλύτερες πλάκες όμως τις κάνω σε μένα...να το ξέρεις! Σ' ευχαριστώ!!!

Tη λογική κρύβω σε αιθέρες φαντασίας
εκεί αραχτή σε μια αιώρα συναισθήματος
όταν ξυπνά στον εφιάλτη της ουσίας
να την λικνίζω με στροφές τρελού ποιήματος

αυτο κρατω για μενα...τοση διορατικοτητα...τοση ευαισθησια...τοσο εγω...

Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τα λόγια σου!!! 

Καλησπέρα...

Νομίζω ότι δε με ενθουσίασε όσο παλιότερά σου Στέργιο σα σύνολο. Στη θέση κάποιων λέξεων, όπως "επισκληρίδιο" και "καλλιτεχνήματος", θα προτιμούσα κάποιες άλλες. Ή θα το προτιμούσα όλο με τις ίδιες λέξεις σε άμετρο όμως λόγο.

Γιώτα, σ' ευχαριστω πολύ για το σχόλιο σου.. Ίσως και να χεις δίκιο γι αυτές τις λέξεις, αλλά επέτρεψε μου να το θέλω όπως ακριβώς είναι!!! Δεν μετανιώνω για καμια λέξη κ για καμιά φράση καθώς εκφράστηκα απόλυτα...
Φιλιά!!!
 

[monalizagreen]

 οι οδηγίες αποπνέουν την αύρα μιας ακόμα τυπικής διαδικασίας:
 ''βγάλτε τα ρούχα σας και ξάπλωστε στο πλάι πλησιάζοντας τα γόνατά σας στο σώμα σας,είπε.''
 
 κι εσύ...

 ...ξαπλώνεις με προσοχή στο πλάι...
 ...πλησιάζεις τα γόνατα στο κορμί σου...
 ...κλείνεις τα μάτια κι ο νους σου...τον διώχνεις μακρυά...μη δει να πονάς..μη δει να κλαίς...

 ...η πλάτη γυμνή...είσαι ευάλωττος...τρωτός...στα σημεία..σε ένα σημείο.

 

Δεν σου κρύβω ότι στην αρχή μου ακούστηκε λίγο gay η κατασταση...
Πολύ ομορφο το σχόλιο και οι σκέψεις σου...σ έυχαριστω Ευτυχία!!!

     το σίγουρο είναι πως δεν ήταν gay κατάσταση αυτό που σκέφτηκα!Θα συμφωνήσω βέβαια πως ήταν κάπως η διατύπωσή μου.Λάθεψα.Σχώρα με...

[kuiper]

 
  Αγαπητέ Στέργιο
Συνεχίζεις να με εντυπωσιάζεις,πολύ δυνατό μπράβο σου.

[Stergios Kourou]

Monalitsa, 

Γιάννη, την αγάπη μου...

[Κατερινα_]

Μου είχε ξεφύγει αλλά το ανακάλυψα και πολύ καλά έκανα γιατί είναι πάρα πολύ καλό,όπως όλα σου.

[Stergios Kourou]

Σ' ευχαριστώ πολύ Κατερίνα!!!!!
 

[anna79]

 Έχω διαβάσει αρκετά δικά σου που ξετρύπωσα στις πιο πίσω σελίδες!
 Μπράβο!Γράφεις πολύ ωραία!Υπάρχει και μουσική γι'αυτά?

[pimami]

αυτό εδώ ποιητή μου ήταν σεισμός!!! θαυμαστής σου πάντα...αλλά να σου πω κάτι που μου ρθε...

μέχρι την τελευταία στροφή είμαι, σαν αναγνώστης, σε μια ελπιδοφόρα κατάσταση... αν όχι ελπιδοφόρα τουλάχιστον σε μια αντίσταση που μπορεί να γεννήσει μια ελπίδα! έστω και με επισκληρίδιο...

βέβαια, στην τελευταία στροφή, σαν γνήσιος Στέργιος, μας υπενθυμίζεις το μάταιο και την ουσία της υπόθεσης... είναι πρόκληση, δε βρίσκεις, να κλείνεις έτσι? αυτό που σκέφτηκα λοιπόν έχει να κάνει με τον τίτλο! είμαι της γνώμης πως με αυτό τον τίτλο μας έχεις ήδη προδιαθέσει για το συγκλονιστικό κλείσιμό σου!!! όχι πως δημιουργεί κάποιο πρόβλημα αυτό, αλλά μπορεί το ξαφνιασμα να λειτουργούσε ....κάπως....!

.....απλά έγραψες Στέργιο!