ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΑΥΤΗ Σ’ ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ

[tinios]

ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΑΥΤΗ Σ’ ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ





Τη νύχτα αυτή, σ’αγάπησαν τα θαύματα,
σκοτείνιασε από ζήλια το φεγγάρι.
Αρχίσαν οι αγγέλοι τα πειράγματα,
μαζί στον ουρανό, ποιος θα σε πάρει.

Θεός αντάρτης, άπλωσε τα δίχτυα του,
μ’ολόχρυσο βελόνι μανωμένα.
Με έρωτα να ντύσει τα ξενύχτια Του,
που τα φυλάνε τ’άστρα νυσταγμένα.

Απρίλης άστραψε στο καταχείμωνο,
απ’τα δεκαοκτώ σου μαγεμένος.
Αψήφησε τους νόμους και αλίμονο,
κοντά σου θα πεθάνει ερωτευμένος.

(Ρ)

Σε είδε ο ήλιος κι άλλαξε τη ρότα του,
στο βλέμμα σου σταμάτησε το βλέμμα του.
Μεθύσαν απ’τα μάτια σου τα φώτα του,
κι ανάψαν τα μεσάνυχτα το στέμμα του.