Ο Κος Χάμιλτον..

[RedWhite83]

Ο κύριος Χάμιλτον καθότανε σε μια γωνιά,
αμίλητος και αγέλαστος κοιτάζει το ποτήρι.
Πώς θέλει να το πιει,με μια γουλιά...
κανείς μας δεν τον πρόσεξε και πίνει ξεροσφύρι.

Ο κύριος Χάμιλτον κομπάρσος της ζωής,
θαμώνας και φιλόσοφος σε βραδυνά ταξίδια.
Καπνίζοντας και πίνοντας από νωρίς,
το βλέμμα μου σταμάτησαν τρία μικρά στολίδια..

Τρεις πράσινες μπάλες,ξεχασμένες απ'το χθες,
πεσμένες από έλατο,πριν χρόνια,Χριστουγένων.
Ήταν,από τις τελευταίες γιορτές,
που πέρασε ο Χάμιλτον σε σπίτι αγαπημένων...

Όλοι τον χλευάζαμε,μ'αυτός απάντηση καμμιά,
μες στη σιωπή του χώραγε,ολόκληρο τον πόνο.
Καμμιά φορά μας ζήταγε,με την βραχνή μιλιά,
να πάψουμε αφήνοντας τον μόνο...

Θυμάμαι που τραγούδαγε για αγάπες του παλιές,
παρέα με μια ξεκούρδιστη,καιρό τώρα,κιθάρα..
και έλεγε πως το πιοτό,και οι ξανθιές,
πως είναι για την ράτσα μας η πιο γλυκειά κατάρα..

Μα εδώ και χρόνια,είναι άδεια αυτή η γωνιά,
δεν έχει πια του κύριου Χάμιλτον το χρώμα.
Πού πίνοντας,την τελευταία του γουλιά,
για πάντα αποκοιμήθηκε στο ξύλινό του στρώμα.

Τελειώσανε τα βάσανά σου φίλε αν μ'ακούς,
εμείς για σένα ήμασταν η πιο σκληρή κατάρα..
Και τώρα ίσως τραγουδάς στους ουρανούς,
ποιος ξέρει?Ίσως κούρδισες και την κιθάρα,
ποιος ξέρει...ίσως κούρδισες και την κιθάρα.

[Ο Νέος Κιθαρωδός]

Είναι πάρα πολύ ωραίο σαν γενική εικόνα, θα πρότεινα όμως μερικές αλλαγές σε λεπτομέρειες για να γίνει τέλειο:

- Υπάρχουν κάποιες ασυνέχειες στο ρυθμό και το μέτρο (π.χ. τελευταίος στίχος)
- Επίσης ασυνέχειες στο νόημα (από πού προέκυψαν τα τρία μικρά στολίδια και πώς βρέθηκες εσύ εκεί και το βλέμμα σου; )
- Δεν ξέρω γιατί διάλεξες το όνομα Χάμιλτον και αν έχει κάποιο συγκεκριμένο λόγο ή νόημα, πάντως θα προέτρεπα να δοκιμάσεις και άλλα ονομάτα (ελληνικά, αν είναι δυνατόν). Όλο το ποίημα αλλάζει ύφος, αν αντί για κύριο Χάμιλτον έχεις π.χ. έναν κύριο Έκτορα ή έναν κύριο Άνθιμο (λέμε τώρα...)

Παρ' όλα αυτά, ένα μεγάλο μπράβο!

[RedWhite83]

Οι ασυνέχειες στο μέτρο και στον ρυθμό,είναι επειδή το κομμάτι είναι μελοποιημένο,και σε εκείνα τα σημεία αλλάζει τόσο η μελωδική γραμμή,όσο και ο ίδιος ο ρυθμός.

Το τραγούδι είναι μια "φανταστική" ιστορία,και επειδή ο ρυθμός είναι νέγρικο μπλουζ (με τπν γνωστό δρόμο πρώτη-τετάρτη-πρώτη-πέμπτη-τετάρτη-πρώτη),και για αυτό έβαλα και τίτλο "Ο Χάμιλτον",που δηλώνει πως ήταν ένας νέγρος μπλουζίστας,ο οποίος ερχόταν στα "στέκια μας",και έπαιζε κιθάρα,αλλά εμείς αντί να ασχοληθούμε με όσα έλεγε,με τον τρόπο που έπαιζε,και με την ζωή του,ασχολιόμασταν μόνο ρατσιστικά και χλευαστικά απέναντί του.

Αυτό με τα στολίδια,ήθελα απλά να δείξω χωρίς δυσνόητους στίχους,το πόσο του έλειπαν αγαπημένα του πρόσωπα και κυρίως τις γιορτές που η μοναξιά μας μεγαλώνει,οπότε κράτησε κάτι σαν ενθύμιο.

Αν προσέξεις,πέρα από το όνομα που δηλώνει κάτι ξενικό,είναι και μερικά άλλα στοιχεία που υποδηλώνουν την καταγωγή του "Χάμιλτον",όπως η "βραχνή μιλιά",παραπέμποντας στην νέγρικη βραχνοφωνή στα αυθεντικά μπλουζ κομμάτια.

Είναι παράλειψή μου,που δεν είπα εξ αρχής αυτά τα στοιχεία,μιας και από την στιγμή που δεν μπορώ να περάσω τον ρυθμό και την μελωδική γραμμή,άντε να καταλάβει ο άλλος πως το κομμάτι είναι μπλουζ!

Ευχαριστώ για το σχόλιο φίλε,
Κώστας.