18,10

[Neikos]

ο άνθρωπος στον εικοστό όροφο ατένιζε το πελώριο εκκρεμές του σύμπαντος



   το πελώριο εκκρεμές του σύμπαντος στα αριστερά
                                                           χτύπος

   το πελώριο εκκρεμές του σύμπαντος στα δεξιά
                                                           χτύπος δυνατός


   αναζητούμε όσο τίποτα την απόγνωση
                         για να νιώσουμε ζωντανοί
                                                           χτύπος

   όλοι κρατούμε τα όνειρά μας σφιχτά
                            πριν αυτά ξεθωριάσουν
                                                           χτύπος δυνατός

   κάθε μας πτώση χαράζεται πάνω μας
                           με ουλές
                        και ράμματα, που σφαλίζουν ερμητικά το σώμα μας
                                                           χτύπος

   ψυχή που ακτινογραφείται σε πλάκες από μάρμαρο
                               που καλεί κάθε τόσο
                            τα πνεύματα των προγόνων μας, μα ντρέπομαι
                                                           χτύπος δυνατός


       που ουρλιάζει απ' το πάθος και λύνεται στο κλάμα
                             κάθε που μας συναντάει
                                  γνωρίζοντας την ημέρα που θα πεθάνουμε
                                                           χτύπος
                                                               ξανά
                                                           και ξανά

ο άνθρωπος πίσω από την βιτρίνα του εικοστού ορόφου διάβασε τις τελευταίες
γραμμές διχως να βγάλει νόημα... και προσπάθησε κάθετα....

                                                                             18.10 - η μοναχική απασχόληση ενός γέρου






υ.γ.   η απάντηση στις μάγισσες του ρακένδυτου...
υ.γ.2 η ολοκλήρωση του έργου μέσα από τα μάτια του ρακένδυτου  > 18.10 (την ιδια ημερα , σε αλλο σημειο..)

[lampros.]

αυτο το ... χτύπος  ξανά  και ξανά
κάπου εκει στον επίλογο Νικο... πραγματικά σε εξιτάρει... ειναι σαν χαστουκι... τουλάχιστον εγω έτσι το ένιωσα...
δεν ξερω τιποτε για το υστερόγραφο σου. Τώρα θα το αναζητησω όμως...

21.34...... πισω απο την οθόνη του υπολογιστή μου, δεχόμενος χαστούκι....

[gkou]

Αχ που μας πήγες...Δηλαδή πρέπει να απαντάς σε κάποιον για να μας γράφεις αυτά τα στιχάκια;Ε, τότε να ανοίξουμε διάλογο μαζί σου!Μου άρεσε πολύ, μπράβο σου!

[ε?]

Ρε παιδια τωρα σοβαρα τι πρεπει να κανω εγω?Να σταματησω να γραφω?Neiko καταλαβαινεις τι εγραψες?
Δεν ξερω πραγματικα τι να πω...Αυτα τα πραγματα για τα οποια μιλας τα εχω νιωσει και εγω και εχω προσπαθησει να γραψω για αυτα...αλλα πιστεψε με τοσο καλα δεν θα γραψω ΠΟΤΕ!

Καποια στιχακια που θελω θα στα στειλω με π.μ γιατι ειναι μ@λ@κια να γαφτει κατι εδω...τι να πω...

Απλα ρε παιδια θελω να ρωτησω κατι εσας τους αλλους που το διαβασατε απο καθαρη περιεργεια : ακομα και αν δεν σας αρεσε , εχετε διαβασει πουθενα κατι παρομοιο?

Εγω παντως οχι!

[Neikos]

Σε ευχαριστω που διαβαζεις οσα γραφω Lampro... σημαινει πολλα ο χρονος αυτος που αφιερωνει ο καθενας....
το υστερογραφο μου καλα θα κανεις να το αναζητησεις....
και βλεπω οτι αρχιζεις και μιλας κι εσυ με αριθμους....χεχεχε

να 'σαι καλα για τον χρονο που αφιερωσες στο εργο μου αγαπητη gkou...
με τον rak ειναι παλια η ιστορια... οχι πως υπηρχε αλλα λεω εγω τωρα...
το θεμα ειναι οτι ξεσκαλισε εκεινος κατι να ανεβασει για χαρη μου και εγω με την σειρα μου ξεσκαλισα λιγο και ανεβασα κατι παλιο... αρκετα μπορω να πω...
σκεφτηκα να το ανεβασω στο δικο του εργο αλλα ειπα να μη του το μαγαρισω...


οι στιχοι που μου εστειλες ειναι απιστευτοι και πραγματικα τρομαξα με καποιες ομοιωτητες... τουλαχιστον οπως τις ερμηνευσα εγω...
για το σχολιο σου τι να πω... τα ΠΟΤΕ δε ταιριαζουν σε κανεναν μας ... μονο οταν δουμε το τελος τοτε μονο μπορουμε να μιλησουμε με απολυτες λεξεις....
σε ευχαριστω για ολα οσα εχεις γραψει φιλε μου...

[Ιππέας]

   ο άνθρωπος πίσω από τη βιτρίνα του εικοστού ορόφου διάβασε τις τελευταίες γραμμές
   δίχως να βγάλει νόημα.... και προσπάθησε κάθετα .Φοβερό ! Μήπως πρέπει να το διαβάσουμε και διαγώνια; 

[Neikos]

χμ... διαγωνια... δε το εχω σχεδιασει ετσι... δε ξερω αν βγαινει... εγω για καθετα το σχεδιασα... θελει λιγο ψαξιμο...

σε ευχαριστω ipea που εκανες τον κοπο και το διαβασες....

[mantinada]

Μου άρεσε πολύ Neikos...
Να είσαι καλά!

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Δυνατές ποιητικές ατάκες
καθαρή,υπαρξιακή, αρχέγονη, αληθινή αγωνία και απόγνωση λίγο πριν το τέλος
θεατρική απόδοση-οπτική του παρόντος μέσα από παρελθόν και από μέλλον
κάπως έτσι το κατάλαβα

[Neikos]

mantinada σε ευχαριστω για τον χρονο που αφιερωσες.... και πολυ περισσοτερο για το οτι σου αρεσε...

ΧΩΡΙΑΤΗ αυτο που μετραει ειναι πως το καταλαβες εσυ ... ολα τα αλλα ειναι περιττα....
ελπιζω το εργο μου να μιλησε ξεχωριστα σε σενα....

[ΓΙΩΡΓΟΣ Τ.]

Τα σκοτεινά ποιήματα πάντα μου άρεσαν περισσότερο,ο ανθρώπος που είναι μόνος του και ατενίζει το δικό του συμπαντικό χρόνο νοιώθωντας το κάθε τι γύρω του είναι για μένα ο πιο τυχερός και συνάμα ο πιο δυστυχισμένος για αυτά που νοιώθει.Μπράβο Νίκο,θα προσπαθώ να παρακολουθώ πιο συχνα τις δημιουργίες σου,βλέπεις με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου και γύρω μας ,ο χρόνος μοιάζει υπερπολύτιμο αγαθό..Περιμένω με αγωνία την κατάληξη του ανθρώπου αυτού εκτός εαν το "κάθετα" σηματοδοτεί και την πτώση-απαρχή του..

[pinelopi]

Αυτό το ...προσπάθησε κάθετα... με καθήλωσε.
Εξαιρετικό σκηνικό, θεατρικό μονόπρακτο!

[x-versous]

Κάποτε είχες πει ότι μερικές φορές σε τρομάζω …
Τι να πω και εγώ για εσένα ;
Μπράβο φίλε πολύ καλό …τρομαχτικό θα έλεγα.

[Neikos]

Παιδια σας ευχαριστω και τους τρεις για τον χρονο που διαθεσατε στο εργο μου... σημαινει πολλα για μενα η παρουσια σας και καθενος η παρουσια σε οτι ανεβαζω...

[argentina]

   αναζητούμε όσο τίποτα την απόγνωση
                         για να νιώσουμε ζωντανοί
                                                           χτύπος

   όλοι κρατούμε τα όνειρά μας σφιχτά
                            πριν αυτά ξεθωριάσουν
                                                           χτύπος δυνατός

   κάθε μας πτώση χαράζεται πάνω μας
                           με ουλές
                        και ράμματα, που σφαλίζουν ερμητικά το σώμα μας

ο άνθρωπος πίσω από την βιτρίνα του εικοστού ορόφου διάβασε τις τελευταίες
γραμμές διχως να βγάλει νόημα... και προσπάθησε κάθετα....

Τι ειπες τωρα;;;;
Δεν μπορω να βρω λογια ανταξια των συνειρμων σου....
Αφωνη.....

μονο οταν δουμε το τελος τοτε μονο μπορουμε να μιλησουμε με απολυτες λεξεις....

Κι οσο σκεφτομαι με τι ψυχη παει πακετο η γελαστη φατσουλα, τοσο εντυπωσιαζομαι...   
Μπραβο Νικο!!!

Υ.Γ.  Neikos και rakenditos εχετε εκπληκτικη χημεια!

[Neikos]

argentina σε ευχαριστω πολυ πολυ που περασες απο το θεμα αυτο....
χαρηκα που σου αρεσε το εργο μου...

μονο οταν δουμε το τελος τοτε μονο μπορουμε να μιλησουμε με απολυτες λεξεις....

Κι οσο σκεφτομαι με τι ψυχη παει πακετο η γελαστη φατσουλα, τοσο εντυπωσιαζομαι...  
Μπραβο Νικο!!!

 :

[ε?]

ετσι για να γουσταρουμε και να μας στειλει επιτελους και τιποτα καινουριιο!!!!!!