ΚΙ ΑΝ

[Τίμος Ζούμπος]

                      KI AN
Στα φλογερά σου τα χείλη τ΄ ορκίζομαι
Στα δυό σου μάτια π΄ ανάβουν φωτιές
Πως στη ζωή όσο κι αν μηδενίζομαι
Πάντα θα κάνω καινούριες αρχές.

Στα βελουδένια σου χέρια στηρίζομαι
Κι όταν  ανοίγουν τρανές αγκαλιές
Πιάνω το σήμα και συντονίζομαι
Σ΄άλλες συχνότητες πιο τρυφερές

Κι αν το πρωί μου ζητάει επίμονα
Σε χίλιων Ήλιων το σύμπαν να μπω
Ένα είναι σίγουρο πως δεν θα γλύτωνα
Αν στον δικό σου δεν ζούσα ουρανό

Με το κρασί του φιλιού σου ζαλίζομαι
Και στης φωνής σου τον ήχο μεθώ
Σαν ναυαγός σπαρταρώ και βυθίζομαι
Στις  Ατλαντίδες  που χρόνια ποθώ.

Στους παραδείσους του γέλιου σου χάνομαι
Κι όλης της μέρας ξεχνώ τους καημούς
Και Ροβινσώνας και Κροίσος αισθάνομαι
Σαν στους δικούς σου βουτώ ωκεανούς.

Κι αν το πρωί μου ζητάει επίμονα
Σε χίλιων Ήλιων το σύμπαν να μπω
Ένα είναι σίγουρο πως δεν θα γλύτωνα
Αν στον δικό σου δεν ζούσα ουρανό

[Αnthia]

συγχαριτήρια.....μου άρεσε πάρα πολύ!