Αποστολέας Θέμα: ΕΡΩΤΙΚΟΝ  (Αναγνώστηκε 952 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος Ααρών Μνησιβιάδης

  • Επισκέπτης
  • **
  • Μηνύματα: 20
    • Προφίλ
ΕΡΩΤΙΚΟΝ
« στις: 01/09/09, 16:07 »
Πρωτοφανέρωτη κόρη
που για μια στιγμή ανοιγόκλεισες τα μάτια σου
και φτερουγίσαν σπουργιτάκια μικρά κουρνιασμένα στα τσίνορα
με την σκόνη που σήκωνες κι άφριζε στον αέρα
στο λαμπερό στρατί που σαν πατούσες τιτίβιζε
ώρες τρεις ο ήλιος σταμάταγε να σε δει
κι οι μέρες μάκραιναν
κόρη που κάλπαζες ανάμεσα απ᾽ τα καλοκαίρια
κι ανέμιζαν τ᾽ αστάχυα των μαλλιών σου
απ᾽ το χάδι που άπλωνε ένα χέρι στα χωράφια
ανατριχιάζαν θαρρείς τα σπαρτά λιγωμένα
σαν χαίτη αλογίσια
πριν πέσουν τα κορμιά τους στου δρεπανιού την αγκάλη
να λυτρωθούν
κόρη που για χατήρι σου ξεντύθηκαν οι μαργαρίτες
μέσα σε σκούρα δάχτυλα τα λευκά τους σεντόνια
που για γινάτι σου
φόρεσε ο Αύγουστος το πιο λαμπρό του φεγγάρι
κι άστραψε η θάλασσα σαν ουρανός μες στην νύχτα
που για την όψη σου μόνο
αδημονούσε τριάντα ένα μερόνυχτα ο Σεπτέμβρης
να σε προλάβει
κι έβρεξε τόσα φιλιά για τ᾽ ακατάδεκτα χείλη σου
να μου τυλίξει το αντίο με ουράνιο τόξο
που ως και το βρεμένο σου φόρεμα ακόμη
σ᾽ αγκάλιασε μεμιάς σφιχτότερα.
« Τελευταία τροποποίηση: 01/09/09, 16:13 από Ααρών Μνησιβιάδης »