Είναι ο έρωτας

[Vasilis P.]

Είναι ο έρωτας

Είναι η βροχή
που με σβήνει και σε σβήνω
Είναι πιοτό
που με πίνει και σε πίνω
Σ’ άδειο καράβι που αφήνεται
σ’ αφήνω
αρμύρα, θάλασσα και μένα να σου δίνω
-
Είναι φωτιά
που με λιώνει και σε λιώνω
σαν το κερί που τελειώνει
σε τελειώνω
πάνω στο κύμα τα πανιά μας
θα απλώνω
γι άλλο παράδεισο πιο πέρα απ’ το χρόνο
-
Είναι το δείλι
που ξεχάστηκε και πάλι
πάνω στα μάτια σου
κι είναι παραμυθένια
είναι ο έρωτας που έφερε τη ζάλη
με μια αγκαλιά και δυο φιλιά
πορτοκαλένια.
-
Είναι ο γιαλός
που ξεχάστηκε και πάλι
πάνω στα χείλη σου τα πετροκερασένια
είναι ο έρωτας που έφερε τη ζάλη
με μια αγκαλιά και δυο φιλιά
πορτοκαλένια.

[Ιππέας]

Η βροχή , η φωτιά , το δειλινό , ο γιαλός , δυο φιλιά πορτοκαλιένια , ο έρωτας ...
Θαρρώ πως συνθέτουν ένα μεθυστικό κοκτέιλ !!!!

[pimami]

πολύ μου άρεσε. Ζητούν επίμονα να γίνουν τραγούδι οι στίχοι σου.. Μοιάζει να κυλά η μουσική μέσα στις λέξεις από μόνη της.. Η τρίτη και η τέταρτη στροφή μπορούν να γίνουν ρεφραίν.. Μεθοδικό και προσεγμένο!

[Vasilis P.]

Φίλοι μου ευχαριστώ! Είναι απάντηση, μια απάντηση.. Θα μπορούσε να είναι και ερώτηση στα λευκώματα των κοριτσιών των νεανικών μας χρόνων.. Τι  είναι ο έρωτας?, "τι εστί έρως "? αναρωτιόνταν οι σελίδες και ψαχνόμασταν για έξυπνες και όσο το δυνατον προχωρημένες απαντήσεις.. Να λοιπόν μια ακόμα λύση στον προαιώνιο και πολυγραμμένο γρίφο. Ένα δειλινό στα μάτια, ένα ακροθαλάσσι στα χείλη είναι. Για τραγούδι λες pimami? μακάρι!