Δεινό το χτες

[ivikos]

Δεινό το χτες και το φιλί σου πενιχρό
 το φως νυστέρι…. κι εγώ στόχος στις βολές σου
 φυγές ζωγράφιζε το βλέμμα σου τ’ ωχρό
 κι άλλο παράπηγμα σου φτιάχναν οι φυλές σου

 Κριτής σου η νύχτα και δυό άστρα της κρυφά
 σ’ ένα ακρωτήρι να ‘χουν στήσει τ’ οπλοστάσι
 η Χάρυβδη σου…. σαν περνάς να σε ρουφά
 μα κι ο φονιάς σου ούτε στιγμή να μη διστάσει

 Το αγιάζι πρίμα…. κι ο Χειμώνας οκνηρός
 είχαν περάσει οι εποχές των παγετώνων
 μα το ακρογιάλι που σε ξέβρασε ο καιρός
 είναι ορμητήριο παιδιών των Λαιστρυγόνων

 Δεινό το χτες κι η αγκαλιά σου ένα κελί
 εφτά αιώνες με κρατά φυλακισμένο
 ένα παιδί…. που ανασαίνω με φιλί
 κι είμαι χρονιές με το κορμί σου εθισμένο!!!!!