Πορτόφυλλο

[ivikos]

Στης νύχτας το πορτόφυλλο λίκνισες το φιλί σου
ο έρωτάς μου….μόρτης σου, η αγάπη μου….γιαβρής,
έψαχνες για τη δύση σου, χάθη κι η ανατολή σου,
κι ένα κλεμμένο  «σ’ αγαπώ», ζήταγες για να βρεις…

Πιο κει….στο μισοσκόταδο, πενθοφορούσες μοίρες
ρισκάρανε μελλούμενα, για λάμψη μιας φωτιάς,
αστέρια στοιχημάτιζαν στης νύχτας τις πλημμύρες
μα κέρδιζαν την…άβυσσο, σαν φύσαγε Νοτιάς

Κι ως να ριχτείς στα πέλαγα, με τρύπιο ιστιοφόρο,
ως να φορέσει η γύμνια σου της νύχτας τη θωριά
πλήρωνες με το δάκρυ σου του έρωτα το φόρο
και ναυαγούσες «σ’ αγαπώ», στην δίνη ενός Βοριά…

Ποιος να σου πει για τ’ άνομα, που γράφουν τα κιτάπια
ποιος να μου πει πως χάνεσαι, σε αρρωστημένα χθες
αφού φαρμάκια που έφτιαχνες, το ‘ξερες ότι τα ‘πια,
για να μη λες, αρνήθηκα…να κάνω ότι θες….

Της νύχτας το πορτόφυλλο, θανατικό το βάψαν
για να το βλέπει ο εραστής, που φτάνει για να μπει….
να του φωνάζει: «Δίνε του…τα αίματα που ανάψαν
θα κάνουν τ’ όνειρο πληγή, τη μέρα σου θαμπή!!!!»

                           10.11.2011

[Τσάκι]

τι λες τωρα...!!!!!!!!!! ΦΟΒΕΡΟ!