Παιχνίδι των σκιών και των λέξεων

[Βραζίλης]

Μόνη γυρνάς μεσ' το σκοταδι, της ανθρωπιάς ψάχνεις ένα σημάδι
μια αγκαλιά και ένα χάδι, για να μπορείς να κοιμηθείς αυτό το βράδυ

Του καντηλιού σου σώνεται το λάδι, και διακρίνεις σκιές ωσάν κοπάδι
τις Ερινύες να σου πλέκουνε υφάδι, πέπλο βαρύ σαν πας στον Άδη


(Αφιερωμένο στη nefelh που μου έδωσε την έμπνευση, πριν λίγη ώρα στο chat)

[nefelh]

Να 'σαι καλά! Σ'ευχαριστώ πολύ. Τι τιμή να είμαι η Μούσα του Βασίλη !!!
να είμαι τότε κι άλλες φορές έτσι όπως ήμουν σήμερα, να σε εμπνέω ...

[Alchimistis]

Πολυ καλο στιχακι αν δεν κανω λαθος το πρωτο που δημοσιευεις

[nefelh]

πωπω! ακόμα μεγαλύτερη τιμή για μένα!  

[Βραζίλης]

Ναι, είναι το πρώτο. Ίσως στείλω και άλλα αργότερα...

Αλήθεια, πώς σας φαίνεται αυτό το "παιχνίδι"; του να βρίσκεις πάντα την ίδια ομοιοκαταληξία, ιδίως σε δύσκολες καταλήξεις όπου πρέπει να σκεφτείς πολύ για να βρεις τις λέξεις και για να τις συνδιάσεις σε φράσεις που βγάζουν νόημα.

[bluechild]

Πολύ down και πολύ λίγο. Καλό όμως, περιμένουμε κι άλλα

[kostaskapa]

Αλήθεια, πώς σας φαίνεται αυτό το "παιχνίδι"; του να βρίσκεις πάντα την ίδια ομοιοκαταληξία, ιδίως σε δύσκολες καταλήξεις όπου πρέπει να σκεφτείς πολύ για να βρεις τις λέξεις και για να τις συνδιάσεις σε φράσεις που βγάζουν νόημα.

Επ! Λεξοπαίχνιδο ε; Εδώ είμαστε!

ΛΑΪΚΟΣ ΚΑΗΜΟΣ
Με δυο λόγια και εν τάχη όποιος τα λεφτά δεν τα ‘χει
θα λυγίζει σαν το στάχυ κ οι καημοί του θα ‘ναι βράχοι
και αυτοί που ζουν μονάχοι γιατί έτσι έχει λάχει
της ζωής οι μονομάχοι στην αρένα δίνουν μάχη

[Ikaros]

  μπραβο Βασιλη,συνεχισε το!!!

[sweet_V]

 μπραβο Βασιλη,συνεχισε το!!!

+1 'Ηταν πάρα πολύ γλυκό... ;)Μπράβο Βασίλη!!!!!
Συνέχισέ το ήταν λίγο όπως είπε και ο bluechild

[Βραζίλης]

Ομολογώ οτι έχω τόσα να σου πω
αλλά δεν ξέρω αν θα τ'αντέξεις
Είναι ο άνθρωπος βιβλίο κλειστό,
και γι'αυτό πρέπει να μαντέψεις
Κι όταν τα μάτια σου κοιτώ
της καρδιάς μου ανοίγουνε τα φύλλα
σιωπηλά να τα φυλλομετράς
να βλέπεις της ψυχής μου τη μαυρίλα
(Αναπάντεχα εμφανισμένη έμπνευση, από την ίδια Μούσα. Όποια ομοιότης με πρόσωπα και πράγματα, είναι συμπτωματική...)

[Σ.απ.φώΣ]

Ομολογώ οτι έχω τόσα να σου πω
αλλά δεν ξέρω αν θα τ'αντέξεις
Είναι ο άνθρωπος βιβλίο κλειστό,
και γι'αυτό πρέπει να μαντέψεις
Κι όταν τα μάτια σου κοιτώ
της καρδιάς μου ανοίγουνε τα φύλλα
σιωπηλά να τα φυλλομετράς
να βλέπεις της ψυχής μου τη μαυρίλα
(Αναπάντεχα εμφανισμένη έμπνευση, από την ίδια Μούσα. Όποια ομοιότης με πρόσωπα και πράγματα, είναι συμπτωματική...)

βασίλη..
δέξου την ταπεινή κριτική μου.. το ποιηματάκι αρχίζει με εκείνη την κοινή ομολογία..
συνεχίζει με μια διαπίστωση.. έπειτα μιλάει για έρωτα..(διόρθωσε με αν κανω λάθος..), ο οποίος βρίσκει ανταπόκριση... σωστά;
το μόνο που δε μου άρεσε.. είναι το "μαυρίλα" (όχι το πώς το χρησιμοποίησες, αλλά γενικά σα λέξη μου κάνει κάπως..) σε γενικές γραμμές το βρίσκω πολύ τρυφερό κι ανθρώπινο...