Ξενυχτισμένες φυλακές...

[wizofcom]

Ξενυχτισμένες φυλακές...


Νερό που στάζει στην πληγή
Στην αδαμάντινη σχισμή
Στου κλέφτη χρόνου την ανώμαλη πορεία

Ονειρεμένα σκηνικά
Λόγια αστεία σκοτεινά
Σε μια ανούσια, επώδυνη λατρεία

Χώμα και σκόνη στη φωτιά
Μουτζουρωμένα ουρλιαχτά
Ξεθωριασμένα ξεψυχούν στην αγκαλιά σου

Εικόνες σύντομες κενές
Πνιγμένες μέσα σου βουβές
Ψάχνουν να βρούνε μια λέξη στην χαρά σου

Μα μια αχτίδα θα φανεί
Αέρινη πύρα θα βρει
Και θα φωτίσει το διάδρομο του χρόνου

Κι όταν τα σύνορα θα βγουν
Κι οι αποστάσεις θα χαθούν
Θα μείνει μόνο η ανάμνηση του πόνου...

__________________________________

[Modmor]

Μου άρεσε πάρα πολύ, αν και διαφωνώ με το τέλος που δίνεις (ούτε η ανάμνηση μένει..)

το μόνο που δεν μου ακούγεται τόσο καλά:

''Μα μια αχτίδα θα φανεί
Αέρινη πύρα θα βρει
Και θα φωτίσει το διάδρομο του χρόνου''


συνέχισε, είσαι καλός.

[Spilios]

Πολύ-πολύ καλό ! Συγχαρητήρια !
(...πυρά κι αέρινη θα βρεί) ,αν μου επιτρέπεις...

[wizofcom]

Σας ευχαριστώ και τους δυο πολύ για τα σχόλια!
Χαίρομαι ιδιαίτερα που σας άρεσε.
Όσο για την ιδέα θα την σκεφτώ...

Ευχαριστώ και πάλι