να ήμουν

[Χρήστοςφλ]

Μύστης σε χθόνιο  ιερό, να ‘μουν στην Ελευσίνα
Να καταπίνω αμάσητα σποράκια  του ροδιού
Στο χώμα να ‘ριχνα   χοές ανέρωτου  κρασιού
Να εξευμενίζω τις φωνές που όλο μου λεν «ξεκίνα»

Ή θιασώτης  μιας πομπής λαμπρής στα Υακίνθεια
να αναγεννιέμαι πίνοντας νερό της εφηβείας
από μια μελανόμορφη φιάλη ακροκορίνθια
και απ’ τον αιώνιο έφηβο να ‘κλεβα αθανασία

ακόλουθος, ο πιο πιστός, να ήμουν του Διονύσου
να υποβαστάζω χαλαρό το σώμα του απ’ το πιόμα
ή να ‘μουνα  η κατάληξη μονάχα,  ενός στίχου
να ‘βγαινα απ’ του  τυφλού αοιδού τα χείλη και το στόμα

μα είμαι μονάχα ασήμαντος μικρός  θεατρινίσκος
που αντί να ερμηνεύω εγώ, οι ρόλοι μ’ ερμηνεύουν 
που  ταλαντεύομαι  μπροστά στα πρέπει  και τα μήπως
που κάνω πάντα ότι μου πουν  κι ότι οι άλλοι θέλουν…

[Twix]

Καλώς ήρθες!!!

Πολύ ξεχωριστός και λυρικός ο στίχος σου...

Μου αρέσανε και τα τέσσερα κομμάτια που δημοσίευσες ως τώρα ... οι εικόνες είναι ολοζώντανες!!

Περιμένω την συνέχεια σου....

[pimami]

"...να μουνα η κατάληξη μονάχα, ενός στίχου..."
τι μπορεί να βρει κανείς εδώ μέσα.... (λέει ο pimami)

Και το δικό μου καλώς όρισες με την αναμονή παρόμοιων έργων σου!!!

Υ.Γ. Ίσως θα μου κόλλαγε καλύτερα ένας διαφορετικός τίτλος (π.χ. Θεατρινίσκος) χωρίς αυτό να σημαίνει τίποτα για την αρτιότητα του έργου.

[pinelopi]

Πολύ όμορφο.
Μου άρεσαν οι λέξεις που χρησιμοποιείς, είναι αδόκιμες
μα αποδίδουν χωρίς περίσσιο και επιτηδευμένο στόμφο το νόημα.