Μούσα

[Stergios Kourou]

η αγάπη πάντοτε την άβυσσό φορούσε
τις λέξεις έντυνε η δική μου ομορφιά
όπως και τότε που σε ολόχρυσα καρφιά
κείνη τη μούσα μου κρυφά κυοφορούσε

κείνη που διάλεξε στιγμή χρόνου απείρου
σ’ ένα παγκάκι σκαλιστό από οξιά
στο ίδιο ποτήρι που ‘χα στύψει μοναξιά
να μου βουτήξει λίγο άρωμα ονείρου

είχε τα μάτια της κλειστά σ’ ένα συρτάρι
και στην ανάγκη είχε αφήσει το κλειδί
κάθε μου όνειρο μικρό που έχω δει
να το φορέσω στη ζωή της κι ας φαλτσάρει

κι εγώ είδα  λύκους να της στήνουνε καρτέρι
μικρές ανάγκες να αναβλύζουν σαν πηγές
Δεν ήμουν μάρτυρας να αγγίξω τις πληγές
θαρρώ πως χάϊδευα γραμμές στο ‘να της χέρι

με την ελπίδα μ’ είχε μήνες ταξιδέψει
προτού χαθεί σε μια μου κόλαση καυτή
μ’ όλα τα λάθη της μ’ αγάπησε κι αυτή
μα την ψυχή μου με σημάδια είχε μπερδέψει

ποιητών αράδες στης αγάπης τη μετώπη
καθώς αθάνατες καλπάζαν με βοή
βρήκαν τη μούσα μου νεκρή σε μια πνοή
να σέρνει στίχους και τη λήθη στο κατόπι

[Iroukos]

Η αγάπη πάντοτε την άβυσσό φορούσε
Τις λέξεις έντυνε η δική μου ομορφιά
όπως και τότε που σε ολόχρυσα καρφιά
κείνη τη μούσα μου κρυφά κυοφορούσε

Μικρές ημέρες ξεδιπλώνουν τη πνοή μου
Κλείνω τα μάτια του κόσμου μας εδώ
Όμορφες νότες ταξιδεύουν στη ζωή μου
Έχω ανάγκη πριν απ’ όλoυς να σε δω.



Με την ελπίδα μ’ είχε μήνες ταξιδέψει
προτού χαθεί σε μια μου κόλαση καυτή
μ’ όλα τα λάθη της μ’ αγάπησε κι αυτή
μα την ψυχή μου με σημάδια είχε μπερδέψει

Όλα τα κομμάτια μου ελπίδες σπασμένες
Στο χωροχρόνο ξανά πίσω με γυρνούν
Πρωτοπόρες οι ιδέες μου παρθένες
Καταρτίζω τα θέλω που ξανά μου τραγουδούν.





κάποιοι στοίχοι που έγραψα πολύ πρόσφατα!!!
κάτι μου λέει πως ταιριάζουν....


τι να πω για τη γραφή σου πια; στα έχω πει τόσες φορές! μου μιλάς χωρίς να θες... με αγγίζεις μέσα μου σα να σου ψιθυρίζω πως νιώθω!!!

τυχερή η μούσα σου, τυχερός κ συ που η έμπνευση σου είναι αστείρευτη!!!

Φιλιά πολλά!
 

[monalizagreen]

   







                  (Φίλε Στέργιο είναι αδύνατον να πω αυτά που νιώθω....σέρνομαι στο κατόπι τους....)

[kuiper]

  Αγαπητέ μου φίλε Στέργιο καλή σου μέρα.

 Χάθηκες για κάμποσο καιρό, μάλιστα το συζητούσαμε προχθές με
 κάποια μου φίλη.
 Καλώς όρισες όμως με ένα υπέροχο ποίημα, εξαιρετικό όλο.
 Σ' ευχαριστώ που μου δίνεις τη χαρά να σε ξαναδιαβάζω.
 Να είσαι πάντα καλά.

 Γιάννης

[pinelopi]

Πολύ με δυσκολεύεις ...πολύ...
Διαβάζω, ξαναδιαβάζω...έχεις συμπυκνώσει ένα τόνο μηνυμάτων σε λίγους στίχους ...και το κάνεις και με μαεστρία αθεόφοβε ! Bravissimo!!

(Είσαι λιγουλάκι πιεσμένος ή μου φαίνεται;  )

[eleos* (Βάλια πια....)]

Με την ελπίδα μ’ είχε μήνες ταξιδέψει
προτού χαθεί σε μια μου κόλαση καυτή
μ’ όλα τα λάθη της μ’ αγάπησε κι αυτή
μα την ψυχή μου με σημάδια είχε μπερδέψει

βρήκαν τη μούσα μου νεκρή σε μια πνοή
να σέρνει στίχους και τη λήθη στο κατόπι


Να σαι καλα ρε Στεργιο.....
καιρο ειχα να διαβασω κατι τοσο ομορφο....
Και γω η κοινοτοπη θα σου πω...μπραβο.... πολλα πολλα μπραβο....

 

[Ektor_S]

Πολύ καλό.

[μεσίτης ύλης και μη]

υπέροχο, τόσο που μ΄εκνευρίζει που δεν τό έγραψα εγώ, ή μήπως είναι δικό μου, κλέφτη, απαίσιε, δόσε και τ΄άλλα που μου ΄κλεψες στη δημοσιότητα.

σ΄ευχαριστώ είχα τόοοσο καιρό να ζήσω κάτι υπέροχο

[parlats]

υπέροχο, τόσο που μ΄εκνευρίζει που δεν τό έγραψα εγώ, ή μήπως είναι δικό μου, κλέφτη, απαίσιε, δόσε και τ΄άλλα που μου ΄κλεψες στη δημοσιότητα.

σ΄ευχαριστώ είχα τόοοσο καιρό να ζήσω κάτι υπέροχο

Απόσπασμα από τους κανόνες που έπρεπε να διαβάσεις ως νέο μέλος πριν αρχίσεις να ποστάρεις

"Υπερβολικές ή/και συνεχείς φιλοφρονήσεις του στυλ "Η καρδούλα μου, συντετριμμένη, σας ευχαριστεί, Ω Ποιητά μου" καλό θα είναι να αποφεύγονται ή να χρησιμοποιούνται μόνο εκεί που πραγματικά πρέπει. Όπως και η κάθε επανάληψη, έτσι και η συνεχής χρήση υπερβολικών φιλοφρονήσεων χάνει πολύ γρήγορα την αποτελεσματικότητά της"

[μεσίτης ύλης και μη]

Έμεινε η δόξα μετριότητα
Χτίσαμε τη ζωή μας ταπεινή
Το σπίτι μας κάναμε κοινότητα
Ο πλούτος γίνηκ΄ αρετή

Στη πρέφα παίζουμε μιζέρια
Τα κότσια γίνανε πλαστικά
Σαμιώτικη υδρία πλέρια
Ανέρωτη μεθά λατινικά

Κάποια παιδιά για τα θελήματα
Όταν σπουδάζαμε εμείς
Κάναν δικά τους τα ποιήματα
Ξεχάσαμε ποιός είν΄ ο ποιητής

Το αίμα νερό Δε γίνεται
Κι ας είν΄ απ΄τα δικά μας χέρια
Κρασί που χάλασε δεν πίνεται
Πέστο ελληνική μιζέρια

[Μαργαρίτα Π.]

Η Μούσα... χμμ... σαν κάτι να της λείπει... για να σκεφτώ... τι να λείπει, τι να λείπει... 

Εύρηκα!!!!!!!!!!!! Η μουσική της λείπει!!!!!!!!!!!!!! 

[μεσίτης ύλης και μη]

ενορχήστρωση εννοείς γιατί από μουσική είναι πλήρης....

[old_lion]

"...  Απόσπασμα από τους κανόνες που έπρεπε να διαβάσεις
       ως νέο μέλος πριν αρχίσεις να ποστάρεις ."

Οι υπερβολικές και συνεχείς φιλοφρονήσεις τού στυλ :

     "Η καρδούλα μου , συντετριμμένη , σας ευχαριστεί , ώ Ποιητά μου"

καλό θα είναι να αποφεύγονται ή να χρησιμοποιούνται μόνο εκεί που πραγματικά πρέπει .
Όπως η κάθε επανάληψη έτσι και η συνεχής χρήση υπερβολικών φιλοφρονήσεων
χάνει πολύ γρήγορα την κάθε ουσία της , καταντάει άδεια ..."

Άλλαξα κάτι λέξεις σου Πάρη , την ουσία σου δεν την άλλαξα .

Εύχομαι να μη σε πειράξει .

[old_lion]

Κι άχου , κι άχου , τι θα γίνει με όλα αυτά τα νέα παρωνύμια
που δεν είναι διόλου νέα μέλη ?   

Το θέμα έχει ξανατεθεί .

[parlats]

Εγώ απλά παρέθεσα τους κανόνες αυτούσιους χωρίς κάποια περαιτέρω σκέψη που δεν είναι καν ουσιώδης. Το αν είναι παλιό ή νέο μέλος δεν είναι κάτι που με αφορά ή με ενδιαφέρει, όλοι είναι ευπρόσδεκτοι φτάνει να μην βλάπτουν το kithara.gr!

[old_lion]

"....φτάνει να μην βλάπτουν το kithara.gr..."

Από τη στιγμή που μπαίνουν με διάφορα παρωνύμια ,
κι έχω μετρήσει μέχρι τώρα δεκάδες , το νοθεύουν ,
κάτι μέσα τους κι έξω τους νοθεύουν , Πάρη .

Μαζί κι εμένα μαζί κι εσένα , τελικά ,
αφού είμαστε κι οι δύο ισότιμα μέλη του
που το αγαπάμε .

Δε νοθεύουν εξ ολοκλήρου εμάς ως προσωπικότητες ,
αλλά ως κομμάτια ψυχής που δώσαμε εδώ μέσα .

Το βλέπεις τώρα ?

[anna79]

  Qrusticks εμπνευσμένος ο Ποιητής!Δεν ξέρω ποια είναι η Μούσα,αλλά θα πρέπει να είναι πολύ τυχερή!
  Μου έβγαλε μια συνέχεια στη γραφή αξιοζήλευτη!Και πάλι μπράβο σου! 

[Stergios Kourou]

Το επαναφέρω, με ένα χαμόγελο...

[gkou]

Και πολύ καλά έκανες αφού πρόκειται για ένα ποίημα που αξίζει όλοι να διαβάσουμε (και εμείς τα νεότερα μέλη)...Τι να πω βρε Στέργιο ,δε γράφεις ποτέ με το χέρι σου παρά μόνο με την ψυχή σου...έχει πολύ μεγάλη διαφορά αυτό, πίστεψέ με ,και φαίνεται σε ό,τι κι αν έχεις φτιάξει ως τώρα...