Δείτε την σελίδα του kithara.gr στο facebook, στο twitter, και στο youtube
0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
ΕΙΝΑΙ 25 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΡΙΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ«Στην Ελλάδα μπορεί να ξεκινήσεις με 1.000 ευρώ και να πεθάνεις με 1.000 ευρώΕίναι μόλις 25 χρόνων. Εδώ και έξι μήνες εργάζεται στην Καλιφόρνια ως μηχανικός υπολογιστών σε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες αναζήτησης στο Ιντερνετ και παίρνει ένα μισθό σχεδόν δεκαπλάσιο από τον βασικό που θα έπαιρνε στην πρώτη του δουλειά στην Ελλάδα.Τελείωσε ηλεκτρολόγος μηχανικός και μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών στο Ε.Μ. Πολυτεχνείο και αποφάσισε να κάνει διδακτορικό στην Αμερική, όπου έγινε αποδεκτός με υποτροφία σε Πανεπιστήμιο του Ιλινόις. Στα δύο χρόνια πήρε μάστερ στην πληροφορική.Σε όλα τα πανεπιστήμια της Αμερικής λειτουργούν «υπηρεσίες καριέρας» που διευκολύνουν ουσιαστικά τους φοιτητές στη μετάβασή τους στην αγορά εργασίας, μας λέει.Εκπρόσωποι εταιρειών επισκέπτονται συχνά - πυκνά τα πανεπιστήμια αναζητώντας νέους ανθρώπους που θα εργαστούν στο μέλλον γι' αυτούς.Κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησαν τα πράγματα και για το συνομιλητή μας, που για τους δικούς του λόγους θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του. Οταν εκπρόσωποι της εν λόγω εταιρείας βρέθηκαν στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις, καθώς «το πρόγραμμα πληροφορικής του είναι από τα πέντε καλύτερα της Αμερικής», έδωσε τις πρώτες δύο συνεντεύξεις και βρέθηκε γρήγορα ανάμεσα σε ένα μικρό αριθμό ανθρώπων που διάλεξε η εταιρεία για να προχωρήσουν στο επόμενο στάδιο.Ολα πληρωμέναΤον κάλεσαν στην Καλιφόρνια, με όλα τα έξοδα πληρωμένα, για ούτε μία ούτε δύο αλλά πέντε ακόμη συνεντεύξεις.«Είχα άγχος - διηγείται. Ηθελα για την εμπειρία να δουλέψω στην Αμερική. Η διαδικασία ήταν δύσκολη γιατί λαμβάνουν άπειρα βιογραφικά. Επρεπε να απαντήσω σε μια σειρά από ερωτήσεις σε μορφή γρίφων που είχαν να κάνουν με τη λύση τεχνικών προβλημάτων πάνω στο αντικείμενό μου. Ηθελαν να δουν αν έχω αναλυτική σκέψη».Τελικά τα κατάφερε. Για πόσο και ο ίδιος δεν ξέρει: «Εδώ δεν κάνεις συμβόλαιο. Οσο τους κάνεις σε κρατάνε. Ανά πάσα στιγμή μπορούν να σε απολύσουν χωρίς αποζημίωση ή μπορείς να φύγεις και εσύ».Οι συνθήκες εργασίας φαντάζουν ιδιαίτερα ανθρώπινες, καθώς κανονίζεις εσύ το ωράριό σου, αν θες μπορείς να δουλέψεις πρωί ή απόγευμα, αρκεί να τελειώνει η δουλειά. Δωρεάν φαγητό, γυμναστήριο εντός του χώρου εργασίας, ασφάλεια υγείας αλλά και μπόνους ανάλογα με την επίδοση είναι μερικές μόνον από τις έξτρα παροχές.* Αν είχες μείνει στην Ελλάδα, τι πιστεύεις ότι θα έκανες τώρα;«Αντίστοιχη δουλειά στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Κάτι θα έκανα, αλλά δεν έχω ιδέα τι. Στην Ελλάδα, στο δικό μου επάγγελμα ως υπάλληλος σε μια εταιρεία δεν θα μπορούσα να ξεφύγω από τα 700 ή τα 1.000 ευρώ. Εδώ έχεις προοπτικές καριέρας δουλεύοντας σε μία και μόνο εταιρεία. Κάθε χρόνο γίνεται αξιολόγηση και μπορείς να πάρεις προαγωγή και περισσότερα χρήματα. Στην Ελλάδα, μπορεί να ξεκινήσεις με 1.000 ευρώ και να πεθάνεις με 1.000».Αγνωστες λέξειςΟσο ήταν στο Ε.Μ. Πολυτεχνείο δεν άκουσε ποτέ για το γραφείο διασύνδεσης και εξυπηρέτησης φοιτητών και νέων αποφοίτων, ενώ θυμάται ακόμη πως «κάποια φορά ακυρώθηκε ομιλία επιχειρηματία που ήταν προγραμματισμένη να γίνει στο Πολυτεχνείο αφού, αν ερχόταν, μερίδα φοιτητών απειλούσαν να του πετάξουν αβγά».Θεωρεί πως τα πανεπιστήμια στην Ελλάδα υστερούν σε επίπεδο, υποδομή και οργάνωση. «Δεν γίνεται πρακτική άσκηση, δεν υπάρχει σύνδεση με την αγορά εργασίας. Γίνονται βέβαια καταλήψεις, απεργίες και οι καθηγητές δεν είναι και όλοι τους αστέρια...».
«Υπάρχει και η τάξη των 300-600 ευρώ»Δημιούργημα των οικονομιών που διαθέτουν έναν εκτεταμένο και κυρίαρχο ιδιωτικό τομέα αποτελεί, σύμφωνα με τον Σωτήρη Χτούρη, καθηγητή Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, η γενιά των 700 ή των 1.000 ευρώ. Νέοι άνθρωποι στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιταλία υποχρεώνονται σε μια διαρκή και επαναλαμβανόμενη χαμηλόμισθη μαθητεία, με στόχο τη μείωση του συνολικού κόστους εργασίας των επιχειρήσεων.Πρόκειται, λέει, για ένα φαινόμενο που απορρέει από τις διαρκείς αναδιαρθρώσεις τόσο της παραγωγής όσο και της αγοράς εργασίας όπου κυριαρχούν οι μεγάλες και πολυεθνικές επιχειρήσεις. Αυτές ακριβώς επιβάλλουν ολοένα και περισσότερο νέες μορφές ευέλικτης εργασίας, καθώς και έντονη κινητικότητα του ανθρώπινου δυναμικού.«Η γενιά των 700 ευρώ, ως έννοια, αποτελεί έτσι», τονίζει ο καθηγητής, «μια μεταφορά κοινωνιολογικών και οικονομικών προτύπων της αγοράς εργασίας από οικονομίες που διαθέτουν έναν εκτεταμένο και κυρίαρχο ιδιωτικό τομέα. Αυτό το ευρωπαϊκό και βορειοαμερικανικό φαινόμενο παρουσιάζει κάποιες ομοιότητες με την πάντα κρατούσα πρακτική των ελληνικών επιχειρήσεων να αμείβουν τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας με το χαμηλό βασικό μισθό, που κατά μέσο όρο είναι αντίστοιχος με το ανεπίσημο όριο φτώχειας».Ο κ. Χτούρης παρατηρεί κάποιες ομοιότητες αλλά επισημαίνει και διαφορές ανάμεσα στη γενιά των 700 ευρώ στην Ελλάδα και στις άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες καθώς εδώ παρατηρούνται άλλου είδους προβλήματα. Στην Ελλάδα οι απόφοιτοι με υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης απευθύνονται σε τμήματα μιας κατακερματισμένης αγοράς εργασίας που διαμορφώνονται κυρίως από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα (εκπαίδευση, δημόσιες υπηρεσίες, ΝΠΔΔ, οργανισμοί κ.ά.). Η απορρόφηση στελεχών με υψηλή εξειδίκευση είναι σχετικά χαμηλή στον ιδιωτικό τομέα, ενώ στο δημόσιο τομέα περιορίζεται ολοένα και περισσότερο λόγω του χαμηλού τεχνολογικού εκσυγχρονισμού των επιχειρήσεων.Οι τρόποι εισόδου στο δημόσιο τομέα έχουν γίνει πλέον πολύπλοκοι (λόγω ΑΣΕΠ, περιορισμού θέσεων), με αποτέλεσμα η νέα γενιά στελεχών και αποφοίτων να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα εύρεσης μιας σταθερής θέσης εργασίας στο Δημόσιο. Στον απόηχο αυτής της εξέλιξης, προσθέτει ο κ. Χτούρης, βρίσκεται και η ραγδαία αύξηση της προτίμησής τους για σχολές των ΑΕΙ που οδηγούν άμεσα στην κρατική απασχόληση (Αστυνομία, Στρατός) και για επαγγέλματα που προστατεύονται από το κράτος και από ισχυρές επαγγελματικές και συντεχνιακές οργανώσεις (μηχανικοί, αρχιτέκτονες, δικηγόροι).Ο κ. Χτούρης θα επισημάνει, επίσης, πως στην Ελλάδα εκτός από τη γενιά των 700 ευρώ θα μπορούσαμε να μιλήσουμε και για «την κοινωνική τάξη των 300-600 ευρώ, στην οποία μόνον ένα μικρό τμήμα του εισοδήματος συμπληρώνεται από τυχόν επιδόματα της κοινωνικής πολιτικής». Στην ομάδα αυτή ανήκουν νέοι άνθρωποι διαφόρων επιπέδων εκπαίδευσης, γυναίκες με μερική απασχόληση, μετανάστες, άνθρωποι άνω των 50 ετών και βέβαια ένα μεγάλο μέρος των συνταξιούχων. Αυτή η τάξη, αναφέρει ο καθηγητής, που αποτελεί πλέον ένα ολοένα μεγαλύτερο τμήμα του ελληνικού πληθυσμού, πέρα από τη χαμηλά αμειβόμενη εργασία, δεν έχει πλέον τη δυνατότητα να στηριχτεί στην κοινωνική υποστήριξη ή τη μεταφορά εισοδήματος από άλλα μέλη της οικογένειας. Επίσης, η τάξη αυτή αναλαμβάνει ένα μεγάλο βάρος: το κόστος της ελλειμματικής κοινωνικής πολιτικής όταν, για παράδειγμα, επιφορτίζεται με τη φροντίδα των ηλικιωμένων, των παιδιών και των ατόμων με ειδικές ανάγκες.
τωρα θυμήθηκες εσύ την υποβαθμισμένη ελλ. παιδεία. Οχι που τόσα χρόνια η νοοτροπία του ελληνα φοιτητή ήταν "φραπε στην καφετερια και τάβλι στο κυλικείο" ?
Άλλοι θα κάνουν μέχρι 24 ιουλίου μάθημα
Εννοεις μηπως τα παιδια των 27χρονων που ανηκουν στα οργανωτικα των παραταξεων και πηγαινουν μετα τις πορειες για ενα καφεδακι στο κολωνακι?
pa, isnogoodΕγω πάλι θα ξανααναφέρω την περίπτωση του πολιτικού τμήματος της νομικής, στο οποίο έκαναν καταλήψεις (πολύ καιρό) και ταυτόχρονα δεν εχασαν εξεταστική! Πωπω τα παιδια! Καποια συγγένεια με τον κοπερφιλντ θα εχουν. Δεν εξηγείται αλλιώς να το καταφέρουν αυτό. Ε? ?
Freemind Το πρόβλημα δηλαδή ήταν οι καταλήψεις? Με καταλήψεις ή χωρίς, αυτό που λές θα συνέβαινε.
Το πρόβλημα δηλαδή ήταν οι καταλήψεις? Με καταλήψεις ή χωρίς, αυτό που λές θα συνέβαινε.
Παράθεση από: -hurted- fairy στις 22/04/07, 15:30Το πρόβλημα δηλαδή ήταν οι καταλήψεις? Με καταλήψεις ή χωρίς, αυτό που λές θα συνέβαινε.Άλλο, είμαι σε μειονεκτική θέση, και προσπαθώ, άλλο, παίρνω μαζί μου και μια πέτρα, για να βουλιάζω στα σκ@τ@ καλύτερα...
Η απάντηση σε όλα σου τα ερωτήματα είναι όχι.
