Ποίηση

[sting]

Κάντε μια βόλτα κι από εδώ. Έχει ενδιαφέρον...

[Alchimistis]

Καβαφης και Γκατσος......αυτο του Ριτσου μου αρεσε παρα πολυ με τι τιτλο μπορω να το ζητησω?

[traveller]

Από τα ωραιότερα:
Μαρία-Νεφέλη του Ελύτη...

πολύ καλά.....άγνωστο συγκριτικά με τα υπόλοιπα του ιδίου μα πολύ αξιόλογο.μήπως εχεις διαβάσει "τα ρω του έρωτα"?ακόμη δεν έχω καταλήξει αν μου αρέσει η αν είναι μία μπούρδα!? τσιρι-τρι τσιρι-τρο

[pinelopi]

''Κι αν άφησα να με ταπεινώσουν ήταν για να σκεπάσω άλλα πράγματα
πιο σκοτεινά''

''...ακόμα και η ζωή μου αποκτά σημασία
όταν τη διηγούμαι σε κάποιον..''

''...σαν τον τρελλό που, κλειδωμένος στο κελί του, ζωγράφισε στον τοίχο μια πόρτα κι έφυγε''

''Κι ο άντρας είπε: θα 'θελα να είμαι θεός.
Κι η γυναίκα είπε: θα γεννήσω σε λίγο''

                                        Τάσος Λειβαδίτης
---------------------------------------------------

''Είμαι καλά, Μητερούλα...αυγή μου...
Σπεύδω να καλοπιάσω το φόβο σου. Είμαι καλά.
Κάθομαι κάτω απ' τον ίσκιο της λύπης μου,
κι αφήνω την πένα μου να κλάψει....Μάνα
Τρεμούλα των χεριών...
Χρόνια που ξεφεύγετε απ' τη μπόλια....
Στεναγμέ που μετράς το μισεμό μου....
Είμαι καλά.

Πρώτον, Μητερούλα...Υγείαν έχω
Και το στήθος μου φωνάζει σαν πρόβατο βραχνό
Κι ο ραβδιστής μετράει την ώρα του στα πλευρά μου
........................................
Δεν κάνει φτερά άλλη λέξη απο δω
Είμαι καλά
Μπορείς ακριβή μου να τη διαβάσεις και δίχως φως
.............................................
Είμαι καλά... αφού μπορώ και σέρνω το μολύβι
Είμαι καλά...αφού μπορώ και το ψελλίζω
..............................................
Μανούλα εσύ....Εσύ που διαβάζεις με τα δάχτυλα
Εσύ που μιλάς τη γλώσσα των χεριών
Ακούμπα τα χείλη σου στο χαρτί
έτσι όπως έβρισκες, σαν ήμουνα παιδί, τον πυρετό μου...
Και διάβασε στ' άγραφο χαρτί (Σβήσε το ''καλά'')
Και διάβασε απ' την καρδιά μου:
Μάνα...Αχ....Μάνα, Μάνα...
..............................................
Σήμερα μου χύσανε το φως μου. Είμαι καλά
Είμαι καλά. Χτες κάψανε τα νύχια μου
Τρόμοι μου πήραν τη μιλιά μου. Είμαι καλά
Σεισμοί γκρεμίσανε τα φρένα μου. Είμαι καλά
Είμαι καλά. Αυριο θα με σταυρώσουν.
Είμαι καλά. Κι ας μην έχω πια μυαλό να το σκεφτώ
Είμαι καλά. Κι ας μην έχω μιλιά να το φωνάξω
Είμαι καλά κι ας μην έχω χέρι να το γράψω
Γι' αυτό το σ΄κάβω, το σμιλεύω επιτύμβιο.
Πάνω σ' αυτόν τον ανεμοδαρμένο γρεμνό...
Σ' αυτό το τρελλό Νεκροταφείο,
πως όλοι οι νεκροί του :
"ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ!!!"

                              Μενέλαος Λουντέμης

[argini]

Από τα ωραιότερα:
Μαρία-Νεφέλη του Ελύτη...

πολύ καλά.....άγνωστο συγκριτικά με τα υπόλοιπα του ιδίου μα πολύ αξιόλογο.μήπως εχεις διαβάσει "τα ρω του έρωτα"?ακόμη δεν έχω καταλήξει αν μου αρέσει η αν είναι μία μπούρδα!? τσιρι-τρι τσιρι-τρο

To exw diavasei, alla einai allo yfos... mallon to gnwsto yfos toy Elyti... (H Maria-Nefeli einai isws to pio asxeto me ta ypoloipa... alla m aresei!)
xxx

[Τσάκι]

  Π ού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί;
Σε ποιο νησί του Ωκεανού, σε ποια κορφήν ερημική;
Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ' άδικο φωνάξεις.
Ξέρω πως θάχεις την καρδιά τόσο καλή, τοσο γλυκή,
που με τα βρόχια της οργής ταχιά θενά σπαράξεις.
 
Συ θάχεις μάτια γαλανά,θάχεις κορμάκι τρυφερό,
θα σε φυλάω από ματιά κακή κι από κακόν καιρό,
από το πρώτο ξάφνισμα της ξυπνημένης νιότης.
Δεν είσαι συ για μάχητες, δεν είσαι συ για το σταυρό.
Εσύ νοικοκερόπουλο -όχι σκλάβος ή προδότης.

Tη νύχτα θα συκώνομαι κι αγάλια θα νυχοπατώ,
να σκύβω την ανάσα σου ν' ακώ, πουλάκι μου ζεστό
να σου τοιμάζω στη φωτιά γάλα και χαμομήλι,
κ' ύστερα απ' το παράθυρο με καρδιοχτύπι να κοιτώ
που θα πηγαίνεις στο σκολιό με πλάκα και κοντύλι

Kι αν κάποτε τα φρένα σου μ' αλήθεια, φως της αστραπής,
χτυπήσει ο Κύρης τ' ουρανού, παιδάκι μου να μη την πεις!
Θεριά οι ανθρώποι, δε μπορούν το φως να το σηκώσουν!
Δεν είν' αλήθεια πιο χρυσή σαν την αλήθεια της σιωπής.
Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν!

[FSL]

Είχα την ποίηση στη μαύρη λίστα λόγω των ποιημάτων που κάναμε στο σχολείο αλλά όταν γνώρισα τι σημαίνει Καρυωτάκης,Ελύτης,Λειβαδίτης,Εdgar Allan Poe,Ρίτσος και η Σονάτα του Σεληνόφωτος άλλαξα γνώμη.Το ακόλουθο είναι αγνώστου ποιητή αλλά είναι από τα αγαπημένα μου.Είναι ελαφρώς μεγάλο αλλά νομίζω αξίζει τον κόπο...


Όταν σε κοιτώ το υπόλοιπο τοπίο εξαφανίζεται
ο περιβάλλων χώρος μυρίζει μια παλια σιωπή
κι η λέξη τριαντάφυλλο γράφεται όλη κόκκινη.
Παράξενο θα πεις, αλλά διόλου.
Συχνά έχει συμβεί το ουράνιο τόξο να είναι μονο μαύρο
και η ευφάνταστη ζέβρα λευκή
κι άλλοτε γίνεται τα ρήματα
να κλίνονται σε χρόνους παρατατικούς
και τα ουσιαστικά να έχουν μόνο ενικό.
Οχήματα σταματημένα σ' ένα ξύλινο πάγο
προτομές ποιητών που συνομιλούν στο λυκόφως
και τα μαλλιά των γυναικών να μεγαλώνουν
προς τα μέσα.
Πρόκειται για μακάβρια οφθαλμαπάτη.
Φθάνω στην πηγή και είναι άμμος
αγγίζω το φυτό και πιάνω γλοιώδη φίδια.
Βλέπω μια πόλη ολόφωτη μα είναι μόνο τα μάτια σου.

Κάθαρμά, έρωτά μου σε μισώ.
Κομματιάζω την ανάμνησή σου
και ανασυνθέτω με τα μέρη της
στίχους φριχτούς που μοιάζουν με σιωπή
στις ρίγες απ' το φόρεμα της πρώτης μου αγάπης
και μια παρηγορητική παλιά σελήνη.
Φριχτή ειρωνεία.Γράφω μόνο για ό,τι
δε μου ανήκει.
Αμυντική γραφή, θα πεις.
Έτσι αμύνομαι, σε ό,τι δεν αγγίζω
πια.
Το ξέρεις υποθέτω.Η αφή δε χρειάζεται
ποτέ να γίνει λέξεις, κι αν γίνει
θα 'χει την ψευδομαρτυρία της μνήμης.

Με προσήλωση σε μισώ.
Εγκαταλείπω το είδωλό σου.
Σβήνω τις γραμμές που σε ορίζουν.
Δεν υπάρχεις.Υπήρξες, ναι, αυτό
είν' το πιο σημαντικό.
Μα τώρα είσαι μια υγρή φωτογραφία
που λιώνει μες στο μαύρο οξύ
πριν βρει την άκρη του χαρτιού
για να καθήσει.

Αμυδρά διασώζεσαι σαν σταγόνα
πάνω σε γυαλί - είναι το δάκρυ σου?
αμυχή οξιάς στο δέρμα σου
χαράζει τους χρησμούς, χάνομαι.
Περιπλανώμενος ανάμεσα σκιάς κι
άλλης σκιάς βρίσκω ένα κομμάτι
μαύρο φως στις διαστάσεις σου.
Μικρό είναι το ρόδο - καθ' ομοίωσή σου -
και σε μια χούφτα χωρά.Μα δε μυρίζεις.
Και πως να γίνει ανάμνηση χωρίς
άρωμα, πες μου.
Περίεργο που ο ήχος κλαρινέτου
μοιάζει στα μάτια σου.Ποια μάτια σου?
Τα ξέχασα.Πως κοιτάς?
Σε ποιο παλιό καθρέφτη το
βλέμμα σου μαθαίνει την αγρύπνια?

Σ' εδικούμαι, αλλά με λέξεις.
Μάταιο.
Η μόνη εκδίκηση να σε ξεχάσω.
Δε μπορώ.
Ίσως σε άλλους καιρούς περασμένους
το μπορέσω.
Και μ' εγκλωβίζει η βροχή
που δεν έρχεται - όπως εσύ - και μ'
εκβιάζει η ευάλωτη παρομοίωση
που πάλι θ' αδικήσει το χαμόγελό σου.
Τι να τα κάνω τ' αποθέματα του " σ' αγαπώ "
και που να τα ξοδέψω
για να μην τ' ακούσεις.

Πες "τέλος" να νυχτώσει ανελέητα,
ν' αποχρωματιστεί η ζωή που θα ζήσω
μακριά σου, να χαθεί η άγουρη
συνήθεια της ευτυχίας, μεγάλωσα.
Δε λέω γέρασα, γιατί με διατηρείς
νεκρό, χωρίς ο χρόνος να κυλά
μέσα στις φλέβες μου.
Πως αχρηστεύεις όλα τα ρολόγια.
Σ' αγαπώ, σε μισώ.
Κάποτε θα σ' ερωτευθώ, αυτό είναι σίγουρο.


Γεννήθηκες αίνιγμα, μαγάλωσες γρίφος.
Δε μπορώ να λύσω τίποτα από σένα,
παρά μόνο τα μαλλιά σου.
Να μεγένθυνα το αρνητικό των λέξεών σου
να τυπώσω τη σιωπή σου, να σε ακούσω
να υπάρχεις πουθενά - έρχεσαι, φεύγω -
αέναα με ξεναγείς στην απουσία σου.
Να κρατήσω τη φωνή σου για ξόρκι
να συντηρώ το βλέμμα σου κερί μισολιωμένο
για να φωτίζει τις νύχτες που έρχονται
χωρίς εσένα ,Κι η μνήμη του φιλιού
σου να θυμίζει πως το δέρμα μου ακόμα
υπάρχει.
Δεν υπήρξες,Νόμισα.Δε σε συνάντησα ποτέ.
Ήσουν ψευδαίσθηση και προσποιούμαι πως
σε ξέρω.
Κι αν κάνω ακόμα έρωτα με το φάντασμά
σου, είναι γιατί φοβάμαι να σε ξεχάσω.

Σ' εκδικούμαι υπάρχοντας.
Σε τιμωρώ να με θυμάσαι.
Ν' αποστηθίζεις και να ξανακούς στην
ερημιά, όσα ποτέ δε σου είπα.
Σ' αγαπώ, σε μισώ.
Είσαι η σκουριά της νοσταλγίας που
διασώζεται.Το όνειρο που κανείς
δεν έχει ονειρευτεί.
  Ξαναφίλα με.
   Μη μείνω για πάντα στο σκοτάδι
     του τελευταίου σου φιλιού....

[Ηρώ]

FSL  einai ontos yperoxo...

[Anemos]

Παπ' ότι θεωρώ το Καρυωτάκη κορυφαίο στο είδος του, παρτε λίγο Δημήτρη Παπαρηγόπουλο(1843-1873), αμφιλεγόμενο ποιητή, αγαπημένο του Παλαμά και ισχυρή πένα σε πο΄λλά καλύτερη και απο το Καρυωτάκη.

Ο Φανός
του κοιμητηρίου Αθηνών
----------------------

(είναι τεράστιο γι αυτό παραθέτω αντιπροσωπευτικό απόσπασμα)

----
Θώπευε, θώπευε φανέ, την πλάκα των θανώντων,
Οπόσοι εκοιμήθησαν, χωρίς τινός θωπείας.
Πόσοι θα ήσαν σήμερον εδώ, εν μέσω ζώντων,
εαν εθώπευεν αυτούς έν βλέμμα συμπαθείας.

Αστήρ των τάφων θλιβερός, το φώς εκείνο, τρέμον
Φωτίζει την υστερινήν οδόν του διαβάτου,
Και πνευστιά εις την πνοήν την κρύαν των ανέμων.
Ώ φως, τί με παρατηρείς ως οφθαλμός θανάτου;

Δεν τον φοβούμαι, όρθιος προ του θανάτου βαίνω
Δεν ψάλλω την ισχύν αυτού αιτών αθανασίαν,
Το φίλημα του το ψυχρόν ατάραχος προσμένω.
Τίς την γαλήνην δεν ποθεί μετά την τρικυμίαν;

----------------
(και τελειώνει ως εξής)

Φανέ, όταν το έλαιον σε λείψη, τί θα γίνεις;
Τί; θα σβεσθής. Καλλίτερον. Αφού η μοίρ' αγρίως
Προώρισεν την λάμψιν σου, επί σποδού να χύνης,
Τί ωφελεί εις σε το φως και εις εμέ ο βίος;

[maria]

"Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω ...
Άλλα είναι εκείνα π'αγαπώ
γι'αλλού ξεκίνησα ...

Στ'αληθινά ,στα ψεύτικα
το λέω και τ'ομολογώ
σαν να ήμουν άλλος κι όχι εγώ
μες την ζωή πορεύτηκα .....

όσο κι αν κανείς προσέχει ..
όσο κι αν το κυνηγά ..
πάντα θα'ναι αργά ...
δεύτερη ζωή δεν έχει .... "

Οδυσσέας Ελύτης ....

Δεν θυμάμαι τον τίτλο.
Αν και πολλοί είναι αντίθετοι με την μελοποίηση των ποιημάτων ,αυτό το ποίημα έγινε ευρύτερα γνωστό από την μελοποίηση του Δημήτρη Παπαδημητρίου με την ερμηνεία της Ελευθερίας Αρβανιτάκη ...

 Το ποίημα βέβαια,μελοποιημένο ή όχι,αξίζει ...

[stathispap]

Έχει πλάκα
να παρακολουθείς ένα θέατρο
στο οποίο πρωταγωνιστείς ο ίδιος
και ο ρόλος σου είναι
να προσποιείσαι
ότι μπορείς να προσποιηθείς
πως τελικά μπορείς να γίνεις
αυτό που είσαι...

Αν είσαι...

Δυστυχώς
όταν συμμετέχεις στη διαδικασία
- μια συνάρτηση δηλαδή -
είσαι πάντα η εξαρτημένη μεταβλητή
έρμαιο στα βίτσια της ανεξάρτητης
Ψ=f(Χ)
όπου Χ, βάλε αυτούς που Χαίρονται
όπου Ψ, εσένα που Ψάχνεσαι
και όσο για την f,
Φειδωλή Φορμαρισμένη Φενάκη
Φρένο στα Φρένα

Βαλ’ το καλά στο μυαλό σου μαλ**α
εσύ θα ζης
και οι άλλοι θα γελούν
όπως ακριβώς κι εσύ γελάς με τη ζωή τους...
Έτσι ήταν πάντα
έτσι είναι και τώρα!

Βρες τον όγκο της μονοδιάστατης σκέψης σου
τη γαλήνη της χαμένης ψυχής σου
και κλάψε
άσε τα ποτάμια που σε πνίγουν να βγουν από τα μάτια σου
δεν θα νιώσεις καλύτερα
θα έχεις κάνει, όμως, το χρέος σου
μέχρι να ξυπνήσεις
για να μπορέσεις ήσυχα
να συνεχίσεις
τον ύπνο σου...

Καλημέρα και όνειρα γλυκά

[Tini]

Ο Καρυωτάκης είναι ο αγαπημένος μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να διαβάζει ποίηση.Πήγα στην Πρέβεζα μόνο και μόνο για να δω το σημείο στην Παραλία που αυτοκτόνησε, βρήκα την κόρη της σπιτονοικοκυράς του που τον θυμόταν, στην Τρίπολη επισκέφτηκα το πατρικό του σπίτι, που πλέον χρησιμοποιείται ως γραμματεία του Πανεπιστημίου Πελοππονήσου και τέλος επισκέφτηκα το Α' Νεκροταφείο Αθηνών όπου βρίσκεται ο Οικογενειακός τάφος της οικογένειας Σκαγιάννη (το πατρικό όνομα της μητέρας του) συμπεριλαμβανομένου του ποιητή.Διατηρώ επίσης συχνή επικοινωνία με έναν ανιψιό του, γιο του αδερφού του, Καθηγητή Πανεπιστημίου στην Αμερική.Μήπως είμαι υπερβολική?Μαλλον ναι, θα έλεγα.Πιστεύω όμως πως όταν αγαπάς κάτι, το αγαπάς πολύ, παθιάζεσαι χωρίς περιορισμούς...

"Το θάνατό μας χρειάζεται η άμετρη γύρω φύση
και τον ζητούν τα πορφυρά στόματα των ανθών..."

Το πιο περιεκτικό site αφιερωμένο στον Ποιητή, αν και δυστυχώς δεν έχει ανανεωθεί καθόλου, για όσους ενδιαφέρονται : http://users.otenet.gr/~lost/

P.S. 4-strings, λυπάμαι πολύ που δεν είμαι από Αθήνα ώστε να μπορέσω να επισκεφτώ το μουσείο Μπενάκη και τη συγκεκριμένη έκθεση με τα χειρόγραφα και το όπλο που αυτοκτόνησε  
Για να ακολουθήσω τα βήματά του, έπρεπε να ταξιδέψω σε όλη την Ελλάδα...

[Angy]

καβαφης,δημουλα,πολυδουρη...

"κι αν για τον ερωτα μου δεν μπορω να πω-
αν δε μιλω για τα μαλλια σου,για τα χειλη,για τα ματια
ομως το προσωπο σου που κρατω μες στην ψυχη μου
ο ηχος της φωνης σου που κρατω μες στο μυαλο μου
οι μερες του σεπτεμβρη που ανατελλουν στα ονειρα μου
τις λεξεις και τις φρασεις μου πλαττουν και χρωματιζουν
εις οποιο θεμα κι αν περνω, οποιαν ιδεα κι αν λεγω"
                                       καβαφης

[sourwtiri]

Angy δεν ξέρω αν το χεις ακούσει αλλα ο μάλαμας έχει κάνει ένα εκπληκτικό τραγούδι με τους παραπάνω στίχους...

[Angy]

Angy δεν ξέρω αν το χεις ακούσει αλλα ο μάλαμας έχει κάνει ένα εκπληκτικό τραγούδι με τους παραπάνω στίχους...

κι εψαχνα να βρω ποιος ηταν ο ερμηνευτης!να 'σαι καλα!

[raspid]

1kariotakis
2kavadias
3lapathiotis
4agelakas

   ''patrida mou einai eku pou misisa kai me misisan perissotero apo opoudipote allou''
   '' to xerw pws ftew pou den uparxeis pia.. ma tora borw na gelaw,na sopenw, na petaw me dio spasmena ftera, me dio dialimena ftera, na sagapaw kias min yparxeis pia''
(agelakas)

[Arg0]

Θα πρωτοτυπησω και θα βαλω ξενο ποιητη...

William Blake (1757-1827)

Μilton: And did those feet in ancient time (excerpt)

            And did the Countenance Divine
            Shine forth upon our clouded hills?
            And was Jerusalem builded here
            Among these dark Satanic mills?

            Bring me my bow of burning gold:
            Bring me my arrows of desire:
            Bring me my spear: O clouds unfold!
            Bring me my chariot of fire
             
Ναι, ναι το 'χει κανει τραγουδι ο Dickinson...

Και το αγαπημενο μου...

Auguries of Innocence (excerpt)

              To see a world in a grain of sand
              And a heaven in a wild flower,
              Hold infinity in the palm of your hand
              And eternity in an hour.

Αν πει κανενας οτι ειναι απο το Tomb Raider, τον εσφαξα...

Aλλα δεν ηταν μονο ποιητης...



Θα την σβησω σε λιγο την εικονα...  

[CHCOME]

Θα πρωτοτυπησω και θα βαλω ξενο ποιητη...

William Blake (1757-1827)

Απιστευτο μου φαινεται οτι σου αρεσει και εσενα ο Blake.Συνηθως οι περισσοτεροι δεν τον γνωριζουν.
Να συμπληρωσω και Yeats και τον Γαλλο Mallarme.
Aπο Ελληνες ειναι πολλοι αυτοι που μου αρεσουν αλλα δυστυχως δεν πολυδιαβαζω ποιηση πλεον.Αν θα ξεχωριζα καποιον Ελληνα , τεινω προς τον Καβαφη περισσοτερο.Του εχω μια αδυναμια.Μου αρεσει πολυ ο τροπος σκεψης του.

[FSL]

Ο Blake δεν έχει γράψει τους "Γάμους του ουρανού και της γης"?

[Απόλλων]

Κι εμενα μού αρέσει πολύ ο Blake, καθώς επίσης και ο Eliot και ο Frost...

[CHCOME]

καθώς επίσης και ο Eliot ...

Waste land και ξερό ψωμι!

fsl AGAIN
''The Marriage of Heaven and Hell'' ηταν ο ακριβης τιτλος.

[Pontifikas]

Prudence is a rich ungly old maid courted by incapacity.
                                                             W.Blake
"Η σύνεση είναι μια πλούσια άσχημη γεροντοκόρη που την φλερτάρει η ανικανότητα"



Αλλά ρε παιδιά.Όπως ξαναείπα, όντας χοντράνθρωπος, δεν τον έκοψα για ποίηση τον Blake.Μάλλον πεζό, ή πεζό σε στοίχους.

[Απόλλων]

Waste land και ξερό ψωμι!

His vanity requires no response,
And makes a welcome of indifference
(And I Tiresias have foresuffered all
enacted on this same divan or bed;
I who have sat by Thebes below the wall
and walked among the lowest of the dead)
Bestows one final patronising kiss,
and gropes his way, finding the stairs unlit...

Kai ta myala sta kagkela...

[Arg0]

Πηρα θαρρος και θα προσθεσω και αλλον εναν:

Samuel Taylor Coleridge (1772 - 1834)

I know 'tis but a Dream, yet feel more anguish
Than if 'twere true. It has been often so:
Must I die under it ? Is no one near?
Will no one hear these stifled groans & wake me?

Για να μην πω για το "Rime of the Ancient Mariner" η το "Kubla Khan" γιατι δεν θα μας φτασει ουτε ενα site...

One after one, by the star-dogged Moon
Too quick for groan or sigh,
Each turned his face with a ghastly pang,
And cursed me with his eye

In Xanadu did Kubla Khan
A stately pleasure-dome decree:
Where Alph, the sacred river, ran
Through caverns measureless to man
   Down to a sunless sea

Δεν κρατηθηκα τελικα...  

[CHCOME]

His vanity requires no response,
And makes a welcome of indifference
(And I Tiresias have foresuffered all
enacted on this same divan or bed;
I who have sat by Thebes below the wall
and walked among the lowest of the dead)
Bestows one final patronising kiss,
and gropes his way, finding the stairs unlit...

Kai ta myala sta kagkela...

Εγω παλι τρελλαινομαι για το αποσπασμα Death by Water του ποιηματος αυτου:

Phlebas the Phoenician,a fortnight dead,
forgot the cry of gulls,and the deep sea swell
and the profit and loss.
                                 A current under sea
Picked his bones in whispers.As he rose and fell
He passed the stages of his age and youth
Entering the whirlpool.
                                Gentile or Jew
O you who turn the wheel and look to windward,
Consider Phlebas,who was once handsome and tall as you..

Aυτο καποτε το ηξερα απ'εξω αλλα τωρα χρειαστηκα τον τομο της Αμερικανικης ποιησης για να τον ξαναθυμηθω
Ειδες τι κανει ο αγωνας για επιβιωση;Ξεχναμε πραγματα τα οποια καποτε μας ταρακουνουσαν.